♥MASTANE♥
کاربر نگاه دانلود
کارگردان نمایش ˝اهالی ماه˝ معتقد است وقتی نمایشی به طور عموم در یک سالن اجرا میشود باید اثری باشد که جواب همه نوع تماشاگر را بدهد و مردم از آنجا با دست خالی برنگردند.
به گزارش سينما خبر؛ سالن تازهتاسیس استاد فنیزادهی مرکز آفرینش منشور هنر، جزو سالنهایی است که اگرچه مدت زمان زیادی از آغاز به کار آن نمیگذرد، اما به واسطه اجرای آثاری با کیفیت مناسب توانسته در همین مدت اندک برای خود مخاطبان ثابت دست و پا کند، کاری که حتی سالنهای بزرگ نمایش هم این روزها به راحتی از عهده آن برنمیآیند.پس از اجرای موفق آثاری همچون؛ "گاردن پارتی در انتظار هوگو"، "چرکنویس برای نمایش2"، "مسیح اجباری"، "سه حلقه میخک"و... سالن استاد فنیزادهی مرکز آفرینش منشور هنر این روزها میزبان نمایشی با عنوان "اهالی ماه" به کارگردانی محمد ساربان کارگردان و بازیگر پیشکسوت و شناخته شده تئاتر کشورمان است، نمایشی نوشته آویوا راول که سالها پیش توسط آهو خردمند به فارسی ترجمه شد، اجرای رادیویی آن در اوایل دهه هشتاد مورد تقدیر قرار گرفت و این روزها با کارگردانی محمد ساربان و نقشآفرینی مرضیه صدرایی و سحر آقاسی روی صحنه میرود.محمد ساربان کارگردان این نمایش درباره روند شکلگیری نمایش "اهالی ماه" با اشاره به آشنایی قدیمیاش با آهو خردمند از زمان دانشجویی تا به حال، به خبرنگار هنرآنلاین گفت: آشنایی و همکاری من با خانم خردمند به سالهای 51 و 52 زمانی که دانشجو بودیم برمیگردد. آن سالها با هم کار میکردیم که خانم خردمند به خارج از کشور سفر کردند و زمانیکه به ایران برگشتند به من گفتند که نمایشنامهای را با عنوان "اهالی ماه" یا "مردمان ماه" ترجمه کردند و یک نسخه دستنویس از آن نمایشنامه را به من دادند، اما در آن زمان بخاطر اینکه فرصت نبود نتوانستم که آن متن را اجرا کنم ولی بعد از اینکه متن را خواندم همیشه در ذهنم بود که یک روز بالاخره من این متن را کارگردانی خواهم کرد.
ساربان با بیان اینکه متن این نمایشنامه را به لحاظ موضوعی خیلی دوست دارد، ادامه داد: در این سالها همیشه دغدغه اجرای این اثر با من بود تا اینکه امسال برای من فرصتی پیش آمد و ترجیح دادم که از این فرصت برای خودم بهترین استفاده را بکنم و تصمیم گرفتم نمایشی را سالهاست ذهن من را به خودش مشغول کرده روی صحنه ببرم.این کارگردان و بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه مسئله اصلی نمایش پرداختن به مسئله هویت است، عنوان کرد: هویتی که در این متن مطرح میشود، هویت فرد در بین افراد خانواده است و نه در بین جامعه. در واقع شخصیت اصلی این متن در خانوادهاش به دنبال هویتاش میگردد که چه کسی او را به دنیا آورده و پدر و مادرش چه کسانی هستند. و بالاخره هم به خواستهاش میرسد و هویتاش را پیدا میکند اما آن را پس میزند.ساربان با اشاره به اینکه جریان این نمایشنامه خیلی به نمایشنامه "دایره گچی قفقازی" شباهت دارد، توضیح داد: به این معنی که آن دختربچه نهایتا متعلق به کسی خواهد بود که برایش در سرما و گرما زحمت کشیده و نه فقط کسی او را به دنیا آورده است. و این دختر ترجیح میدهد ادامه زندگیاش را با کسانی باشد که در طول این سالها او را نجات دادند و نه کسانی که فقط او را به دنیا آوردند.این کارگردان تئاتر در پاسخ به این سوال که چرا این مقطع زمانی و چرا این سالن را برای اجرای این اثر انتخاب کرده، گفت: از نظر زمانی انتخاب این مقطع به خودم برمیگردد چراکه من خیلی درگیر انجمن بازیگران و خانه تئاتر بودم و فرصتی برایم نمیماند ولی این چند ماه آخر سال فرصتی دست داد و گفتم که الان بهترین وقت است که از این فرصت به بهترین نحو استفاده کنم و کمی هم به خودم برسم. در مورد اجرا در سالن استاد فنیزاده هم باید بگویم که همانطور که میدانید این روزها سالنها اجارههای سنگینی دارند اما در این سالن با توجه به اینکه از زمان افتتاح این سالن من جزو افراد بازبین بودم به دعوت خود آنها از من درخواست شد که نمایی را در این سالن اجرا کنم که من هم از این موقعیت برای اجرای نمایشی که سالها دغدغهام بود استفاده کردم.
ساربان در ادامه درباره شیوه اجرایی این اثر نمایشی توضیح داد: متاسفانه در سالهای اخیر اکثر تئاتریها به خصوص جوانها دارند دست به یکسری تجربه میزنند و همین امر باعث شده که فشار و سختی این مسئله و موفقیت و عدم موفقیت این تجربه بر گردن تماشاگران ما بیفتد. در حالیکه من خیلی این کار را نمیپسندم، مگر اینکه سالنی مخصوص این کار داشته باشیم که جوانهای ما بروند و در آن سال بخصوص تجربههای خود را روی صحنه ببرند و به اینصورت تماشاگر تکلیف خودش را میداند که قرار است که چه نوع نمایشی را ببیند. اما وقتی ما به طور عموم یک نمایشی را در یک سالن اجرا میکنیم باید اثری باشد که جواب همه نوع تماشاگر را بدهد و مردم از آنجا با دست خالی برنگردند، بلکه همه با یک رضایت نسبی از سالن خارج شوند. به همین خاطر من ترجیح میدهم کاری را انجام بدهم که این تجربههای شخصی در آن نباشد در نتیجه فضای این کار هم فضایی کاملا رئالیستی است چراکه دوست دارم تماشاگر به یک نوع پالایش، آرامش و یک نوع اندیشه برسد.
کارگردان نمایش "اهالی ماه" در پایان با بیان اینکه بیشتر این اثر سعی دارد به آسیبشناسی خانوادها و ناهنجاری جامعه خود بپردازد، درباره خط داستانی این نمایش خاطر نشان کرد: نمایش "اهالی ماه" داستان دختری است که به شدت دنبال هویت واقعی خویش است و در جستجوی خانواده اصلی خود میگردد. بعبارتی دیگر این نمایش یک درام خانوادگی است و معضل بزرگی که ناخواسته برای دختر خانواده اتفاق افتاده و اکنون در پی کشف هویت واقعی خویش است، را روایت میکند.نوشته آویوا راول با ترجمه آهو خردمند و کارگردانی محمد ساربان و نقشآفرینی مرضیه صدرایی و سحر آقاسی، تا 29 اسفندماه هر روز به جز شنبهها ساعت۱۹:۳۰ در سالن استاد فنیزاده مرکز آفرینش منشور هنر اجرا میشود.
