دلنوشته کاربران سفر کرده‌ی خاطراتم | Paradise کاربر انجمن نگاه دانلود

[Paradise]

این روزها به هواشناسی ها اعتمادی ندارم
این روزها حتی به فصل ها بی اعتمادم
گفتند از پس هر خزانی بهاریست
گفتد هجران پایان پذیرد و روزگار وصل خواهد رسید
هواشناسی هوای آفتابی را اعلام می کند اما
هوای روزگار من بد بارانیست
فصل های دل من خزان است و خزان
و در نهایت انبوه سرد بی کسی محاصره ام کرده است
حافظا تو مرا با شعرهایت به سرابی امیدوار کردی
پس یوسفت کجاست؟ قرار است کی باز گردد؟ وقتی که از کنعان خرابه ای بیش نمانده؟
خزانی پرباران
دلتنگی بی پایان
سهم روزهای عمر است
پس از عبور ساده ی تو از من.
فصل های روزگارت پر بهار.

 

[Paradise]

تکرار، تکرار، تکرار
تمام روزهای من با تکرار می گذرد.
تکرار نبودن، ندیدن و رفتن تو
تکرار تنهایی پر باران من
تکرار دلتنگی بی انتهای قلب من
اما ...
حسرت لمس آغـ*ـوش تو
دیوانه کننده ترین عذاب
روزهای پر تکرار عمرم شده است.

 

[Paradise]

دلتنگی؛ حس دوست داشتن کسی است
که سهم تو از آن
فقط
ندیدن و فاصله هاست.

 

[Paradise]

سر در گمم، گیجم.
چند روز گذشته؟ نمیدانم.
یک روز!!!
تنها یک روز است که دیگر پیشم نیستی
تنها یک روز است که جایت را خاطراتت گرفته اند.
تنها یک روز است که تو رفتی،
اما من سال ها پیر شده ام.
تنهایی من بعد از تو چگونه اندازه گرفته می شود؟
سفید شدن مو با عبور هر خاطره؟!
پس پیر شدن یک شبه ام
با این حجم خاطرات تو اتفاق عجیبی نیست!

 

[Paradise]

سه شنبه، چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه
می شمارم روزها را
1، 2، 3 ، 4
خط می زنم ساعت ها را
آبی، قرمز، سفید، مشکی
عوض می کنم شال هایم را
بارها و بارها مرور میکنم حرفایم را
قرار است بزرگترین اتفاق زندگیم بیافتد
تو به دیدنم می آیی.
خدایا بگذرد این روزها
برسد هرچه زودتر آنکه بـرده از من
آرام و قرارم را
مدت هاست برای دیدنت نقشه ها ریخته ام
میخواهم بعد دیدنت
به تمام عالم و آدم
هر غریبه و آشنایی
اصلا به هر رهگذری
بگویم این همان آدمیست که
آرام و قرارم را، شب و روزم را، دل و دینم را
همه را به یکباره از آن خود کرده،
همان کسی که بی توجه به پایان راه دوستش دارم.
تو بیا...
من، روز، ساعت و تمام آدم های این شهر چشم انتظار توایم.
تنها تو بیا.
ای عزیزترینم
تا با تمام وجودم بگویم:
"دوستت دارم"

 

[Paradise]

قبل از تو بسیاری چیزها را نمی شناختم.
پیش از آمدنت بعضی کلمات برای من تنها معنای داخل فرهنگ لغات را داشتن.
دلتنگی :ملالت . پریشانی . اضطراب
دوست داشتن : مهر ورزیدن و علاقه و وابستگی داشتن به کسی
عشق: علاقه شدید قلبی.

اما پس آمدنت همه چیز رنگ و بوی دیگری گرفت
واژه ها جان گرفتند در پیش چشمانم
و با بند بند وجودم درکشان کردم.
دوست داشتن یعنی قلب من که برای تو می تپد.
یعنی چشم من که تا هستی جز تو را نمی بیند؛
وقتی نیستی پریشان حال به دنبالت می گردد.
یعنی دستانم که تنها با دستان تو پر می شود.
یعنی لبخند و اشکی که وابسته به خنده و اشک توست.
یعنی پاهایی که از هر مسیری باز هم بسوی تو کشیده می شوند.
یعنی آغوشی امن که تنها جایگاه یک نفر است.
حتی جاده هایی که تو تمام مقصدهایشان هستی.
دلتنگی یعنی پریشان احوالی من حتی برای یک لحظه نبودنت؛
یعنی جنون حتمی من اگر ترکم کنی.
و عشق یعنی تو ...
تویی که تمام منی
.

 

[Paradise]

منم این شب و تاریکی
تو آن سرچشمه ی نوری
چنین دوری و نزدیکی
ندارد در باورم جایی

******
دلم خوش بود می بینی
تمام عشق و شیدایی
ولی تنها تو خندیدی
به این حال تماشایی

******
زنی هر دم چشمک
به طنازی و غمازی
چه پرسم من زتو چونکه
تو عشق دیگری داری

******
شدی پیدا درخشیدی
در این ژرفای تاریکی
فراموشی شده سهمم
تقاص یک عمر خاموشی

*******
چنان نالان و دلخونم
از این تقدیر اجباری
که بازی می کند با من
در این دنیای پوشالی

*******
نباشد مقصدم جز تو
نباشد در سرم یاری
چرا اینگونه هستی تو؟
تو در این دل، تو در آغـ*ـوش آن یاری

********
وجودم پر ز تو اما
کنارم خالیِ خالی
کم آوردم دگر از این
نبودن های تکراری

فرزانه .ل

 

[Paradise]

به کدامین ایستگاه منتظرت بمانم؟
من پای پیاده تک به تک ایستگاه های این شهر را
به انتظار تو گذر کرده ام

به کدامین جاده چشم به راه تو بمانم؟
من تمام جاده های این شهر را
با چشمانی بارانی به دنبال تو گشته ام
آه؛ می ترسم که در نهایت جاده رسیدن به تو بن بست باشد.

از روزی که تو سفر کردی و رفتی
من با تمام این شهر غریبم
تمام این جاده ها و خیابان ها
بی حضور تو رنگ دیگری دارند.

بارها به خود می گویم:
تو می آیی، حتما روزی خواهی آمد.

تمام ترس من از این است
که در هیاهو و ازدحام این شهر
در میان تمام این مردم
بیایی و نبینمت
بیایی و گمت کنم
پیش از پیدا کردنت...

 

[Paradise]

آمدی

آمدی آتش زدی بر جان من
آمدی ویران کنی ویرانه بنیان من

آمدی رنگی کنی، عاشق کنی شب های من
آمدی که بارانی کنی این چَشم های من؟

آمدی از ناکجای مبهم دنیای من
نقشه ای تازه زنی بر هر شب و فردای من؟

آمدی بشکستی خلوت شب های من
شدی آواز بر نُتِ "ر می فا"ی ساز من

آمدی باور کنم می تپد قلبی هنوزم یاد من
آمدی اما نداشت نقشِ شادی فالِ من

آمدی بی خبر، ای یوسف گمگشته دوران من
رفتی ای و کم شدی، دور شدی از من و دنیای من

آمدی تا بروی؟ بنهی داغی دگر بر جان من
آمدی تا ببری، امید را از دل فردای من

آمدی و دیدی پریشان حالی احوال من
آه، چشم بستی بر تمناهایم ای یار من

آمدی تا جان دهی بر خانه و کاشانه ام
رفتی و جانی نمانده در پیکر بی جان من

فرزانه. ل

 

[Paradise]

گاهی اوقات
ما انسان ها چه بی رحمانه
پس می زنیم، کسی که ما را دوست دارد
و چه بی ملاحظه
می شکنیم، دلی را که پیش ما جا مانده
و چه بی توجه
با زبانمان زخم می زنیم
می کوبیم؛ می شکنیم؛ خرد می کنیم
و چه بی اعتنا
می گذریم و کسی که دوستمان دارد را
با تکه های شکسته قبلش تنها رهایش می کنیم
هیچ گاه هم نمی پرسیم
چه بر سرش آمد پس از من؟
اما ...
زمین گرد است...
روزی خواهد آمد
دل خواهیم بست؛ اعتراف خواهیم کرد
آن زمان اگر شکستی
فریاد نزن خدایا به جرم کدام گـ ـناه؟
اشک نریز چرا من؟
امروز را؛ بیاد آر
گاهی اوقات شکستن آدما
در سکوت و خاموشیست
اما تقاصی دارد بلندتر از هر فریادی
کمی به خودمان بیاییم.