Miss.aysoo
کاربر نگاه دانلود
اگر فردی نتواند ببیند، بشنود، بو کند و یا هر شکل سیگنالی را از محیطش دریافت کند چه اتفاقی رخ می دهد؟ در بسیاری از موارد، اگر فردی یک یا دو حس اش را از دست بدهد، حواس باقی مانده اش گرایش به این پیدا می کنند که خیلی تیز شوند. در نهایت فرد می تواند از حواس باقی مانده اش برای ادامه حیات استفاده کند.
حواس پنج گانه انسان که هر یک نقش منحصر به فرد خود را بازی می کنند عبارتند از: بینایی، بویایی، لامسه، شنوایی و چشایی. این حواس در اندام های خاصی مانند چشم، گوش، زبان و ... وجود دارند. این اندام ها با سلول هایی به نام نورون (سلول های عصبی بسیار ریز) فعال می شوند.
نورون ها اطلاعاتی (سیگنال های الکتروشیمیایی) که به مغز می رود یا از مغز می رسد را پردازش می کنند. برخی از نورون ها (که متعلق به یک شبکه نورون ها هستند) قبل از این که سیگنال ها را به سیستم عصبی مرکزی و سپس به مغز بفرستند، آنها را به هم متصل و اضافه می کنند.
تصویر زیر ساختمان یک نورون را نشان می دهد.
در نورون بسیاری از دندریت ها، تکانه ها (ایمپالس ها) را دریافت می کنند و آنها را در جسم سلولی به هم متصل می کنند. اگر سیگنال به اندازه کافی قوی باشد تا به یک سیگنال الکتروشیمیایی تبدیل شود، از میان آکسون و از انتهای آکسون عبور می کند. در آکسون، نورون به نورون های زیاد دیگری در داخل شبکه نورون ها متصل می شود و نورون های شبکه با هم سیگنال بزرگتری را به مغز ارسال می کنند.
نورون هایی خاص، به نام گیرنده های حسی، تکانه ها را از نورون های دیگر دریافت نمی کنند، اما قادر اند محرک هایی مانند نور، صدا، گرما و فشار را به طور مستقیم از محیط خارجی دریافت کنند. هنگامی که مقدار بیشتری از چنین تکانه هایی دریافت می شوند، به هم اضافه می شوند و یک تخلیه الکتریکی (سیگنال الکتروشیمیایی) شکل می گیرد. این تخلیه الکتریکی به نام پتانسیل عمل هم شناخته می شود. سپس گیرنده های حسی، سیگنال الکتروشیمیایی را به سایر نورون های داخل شبکه منتقل می کنند. به همین دلیل است که این نورون های خاص گیرنده های حسی نامیده می شوند.
گیرنده های حسی در اندام های خاصی وجود دارند. (چشم، گوش و ...)
منبع:
حواس پنج گانه انسان که هر یک نقش منحصر به فرد خود را بازی می کنند عبارتند از: بینایی، بویایی، لامسه، شنوایی و چشایی. این حواس در اندام های خاصی مانند چشم، گوش، زبان و ... وجود دارند. این اندام ها با سلول هایی به نام نورون (سلول های عصبی بسیار ریز) فعال می شوند.
نورون ها اطلاعاتی (سیگنال های الکتروشیمیایی) که به مغز می رود یا از مغز می رسد را پردازش می کنند. برخی از نورون ها (که متعلق به یک شبکه نورون ها هستند) قبل از این که سیگنال ها را به سیستم عصبی مرکزی و سپس به مغز بفرستند، آنها را به هم متصل و اضافه می کنند.
تصویر زیر ساختمان یک نورون را نشان می دهد.
در نورون بسیاری از دندریت ها، تکانه ها (ایمپالس ها) را دریافت می کنند و آنها را در جسم سلولی به هم متصل می کنند. اگر سیگنال به اندازه کافی قوی باشد تا به یک سیگنال الکتروشیمیایی تبدیل شود، از میان آکسون و از انتهای آکسون عبور می کند. در آکسون، نورون به نورون های زیاد دیگری در داخل شبکه نورون ها متصل می شود و نورون های شبکه با هم سیگنال بزرگتری را به مغز ارسال می کنند.
نورون هایی خاص، به نام گیرنده های حسی، تکانه ها را از نورون های دیگر دریافت نمی کنند، اما قادر اند محرک هایی مانند نور، صدا، گرما و فشار را به طور مستقیم از محیط خارجی دریافت کنند. هنگامی که مقدار بیشتری از چنین تکانه هایی دریافت می شوند، به هم اضافه می شوند و یک تخلیه الکتریکی (سیگنال الکتروشیمیایی) شکل می گیرد. این تخلیه الکتریکی به نام پتانسیل عمل هم شناخته می شود. سپس گیرنده های حسی، سیگنال الکتروشیمیایی را به سایر نورون های داخل شبکه منتقل می کنند. به همین دلیل است که این نورون های خاص گیرنده های حسی نامیده می شوند.
گیرنده های حسی در اندام های خاصی وجود دارند. (چشم، گوش و ...)
منبع:
