تخصصی_شبکه شبکه چیست؟ انواع آن

[✵BlackShadow✵]

مِش (Mesh)
در شبکه‌هایی که بر مِش مبتنی هستند، گره‌ها به صورت مستقیم به همدیگر متصلند. توپولوژی مش دارای امنیت و تحمل خطای بالایی است ولی در عوض به کابل‌ها و پورت‌های بیشتری نیاز دارد و این به این معناست که هزینه‌ها بیشتر خواهند شد.
درحالت کلی شبکه‌ی مش به دو دسته Full mesh و Partial mesh یا مش جزئی تقسیم می‌شود.
Full mesh به این معناست که تمامی گره‌ها به صورت مستقیم به یک دیگر متصلند و هیچ دو گره‌ای وجود ندارند که مسیر مستقیم نداشته باشند.
Partial mesh به این معناست که گره‌ها فقط به تعدادی از کل گره‌ها به صورت مستقیم متصلند و نه به همه. پس به سادگی دو گره می‌توان یافت که مسیر مستقیم نداشته باشند.

Please, ورود or عضویت to view quote content!

درختی (Three)
در شبکه‌هایی که از معماری درختی استفاده می‌کنند، یک دستگاه به عنوان ریشه وجود دارد و معمولا یک سرور است که تمامی گره‌ها به صورت سلسله مراتب به آن متصل می‌شوند. در این توپولوژی حداقل سه سلسله مراتب وجود دارد. از این توپولوژی در شبکه‌های بزرگ و شبکه‌هایی که مدیر شبکه باید به کل گره‌ها دسترسی داشته باشد استفاده می‌شود و برای اینکه شبکه درست کار کند، دستگاه‌ها باید به صورت سلسله مراتب در گروه قرار بگیرند. قابل ذکر است که اگر دستگاه اصلی که با عنوان ریشه از آن یاد شد از کار بیفتد، کل شبکه Down می‌شود.

مزایا
1- پیاده‌سازی این معماری ساده است.
2- امکان استفاده در مقیاس‌های بزرگ را داراست.
3- اضافه‌کردن به گره‌ها بسیار ساده است.
4- مدیریت و نگه‌داری از شبکه آسان است.
5- فرآیند عیب‌یابی و تشخیص خطا در این شبکه‌ها بسیار ساده ‌است.

معایب
1- کابل‌های زیادی در این معماری استفاده می‌شود و هزینه‌ها بالا می‌رود.
2- در صورت خارج شدن دستگاه سرویس‌دهنده، شبکه Down می‌شود.
3- هرچه مقیاس مورد استفاده بزرگ‌تر باشد، نگه‌داری از شبکه نیز بسیار سخت‌تر می‌شود.

 

[✵BlackShadow✵]

ترکیبی (Hybrid)
در شبکه‌هایی که مبتنی بر توپولوژی ترکیبی هستند، اتصال گره‌ها به هر طریقی می‌تواند باشد. در اصل در این سبک معماری، از ترکیب چند توپولوژی مختلف استفاده می‌شود و ویژگی‌ها و خواص هیچ توپولوژی خاصی وجود ندارد. معمولاً از این توپولوژی زمانی استفاده می‌شود که چند شبکه با معماری‌های مختلف از قبل وجود دارند و باید باهم ارتباط برقرار کنند. در چنین مواردی دو راهکار وجود دارد، 1- تمامی شبکه‌های قبلی Down شده و از یک معماری واحد استفاده کنیم و یا 2- همان شبکه‌ها را به‌هم متصل کرده و یک شبکه با معماری ترکیبی را تشکیل دهیم. قطعاً راه دوم، عاقلانه‌تر و کم‌هزینه‌تر است. البته قابل ذکر است که حداقل باید از دو نوع معماری متفاوت در شبکه‌ها استفاده کرده باشیم تا بتوان شبکه جدید و ادغام‌شده را ترکیبی نامید. یعنی اگر دو شبکه با معماری مِش به‌هم متصل شوند، شبکه‌ی جدید نیز بر معماری مِش مبتنی است؛ ولی اگر یک شبکه مبتنی بر مِش و یک شبکه مبتنی بر معماری خطی باهم ترکیب شوند، شبکه‌ جدید از توپولوژی ترکیبی استفاده می‌کند.
درک توپولوژی‌های ترکیبی کاری دشوار است؛ اما در عمل، این شبکه‌ها بدون هیچ‌گونه مشکلی کار می‌کنند.

در تصویر یک شبکه ترکیبی که مشاهده می‌کنید که از ترکیب چهار شبکه که هرکدام از معماری‌های مختلف استفاده می‌کنند به وجود آمده است. در صورتی که هرکدام از این شبکه‌ها Down شود، تنها همان بخش از کار میفتد و به کل شبکه آسیبی وارد نمی‌شود.

مزایا
1- این شبکه‌ها دارای قابلیت انعطاف‌پذیری بالایی هستند و این یعنی به هر طریقی می‌توان آن‌ها را پیاده کرد.
2- فرآیند عیب‌یابی و رفع مشکل بسیار ساده‌ای دارد و در صورت بروز مشکل در یک گره، شبکه Down نمی‌شود.
3- به‌سادگی می‌توان به گره‌ها اضافه کرد و یا از آن‌ها حذف کرد. البته باید مراقب بود به دیگر شبکه‌ها آسیبی وارد نشود.
4- اکثر ایرادات شبکه‌های دیگر را از بین می‌برد و تنها از نقاط قوت آن‌ها استفاده می‌کند.

معایب
1- نصب و پیاده‌سازی این شبکه‌ها کاری دشوار است.
2- به دلیل استفاده در مقیاس گسترده، احتیاج به سیستم‌خنک‌کننده، مقدار زیادی کابل و... وجود دارد و این یعنی قیمت‌نهایی بسیار بالا می‌رود.

 

[✵BlackShadow✵]

بی‌سیم (Wireless)
در بررسی شبکه از نظر گستردگی، با شبکه‌های WLAN آشنا شدیم. اما این شبکه‌ها از لحاظ معماری به دو نوع AD Hoc و Infrastructure تقسیم می‌شوند. درحالت کلی، شبکه‌هایی که به صورت بی‌سیم به انتقال داده می‌پردازند، امنیت پایینی دارند و بهتر است در محیط‌هایی که امنیت مهم است، از آن‌ها استفاده نشوند. اما در عوض به دلیل بی‌سیم‌بودن ارتباط، هزینه‌های ارتباط کابلی وجود ندارند.

AD Hoc
در این سبک از معماری بی‌سیم، دستگاه‌ها بدون استفاده از هرگونه وسیله‌ جانبی باهم ارتباط برقرار می‌کنند. مثل زمانی که دو لپ‌تاپ به همدیگر متصل می‌شوند. البته قابل ذکر است که در این سبک از معماری، تداخل در ارتباط وجود دارد و به همین دلیل توصیه می‌شود از نوع infrastructure استفاده کنید

Infrasrtucture
برخلاف نوع قبل، در اینجا برای ارتباطات از یک دستگاه واسط به نام Access Point یا AP صورت می‌گیرد.

Access Point به طور خلاصه به دستگاهی گفته می‌شود که مدیریت شبکه بی‌سیم را برعهده داشته باشد. وظیفه برقراری امنیت در شبکه را به عهده داشته باشد. به تقویت امواج و سیگنال‌های ارتباطی بپردازد.

منبع: تیم اسکارت نگاه دانلود