شبیه سازی تولد ستارگان غول پیکر

[Miss.aysoo]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

شبیه سازی تولد ستارگان غول پیکر
محققان آلمانی و اتریشی یک مدل نیرومند و جدید از شکل‌گیری ستاره‌ای را ساخته‌اند که تولد ستارگان غول‌پیکر را شبیه‌سازی کرده و درک بهتری از این پدیده ارائه می‌کند.





بررسی شکل‌گیری ستارگان عظیم به رغم اهمیت آنها در درک تکامل کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده‌اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود 100000 میلیارد سال ستاره هستند. بزرگترین کهکشانها تا 3 میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از 1000 میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه‌ای طبقه بندی می‌شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی ، ادوین هابل (1953- 1986) ، شکل یافته است. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل توده‌ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند. نام کهکشان به انگلیسی: Galaxy برگرفته شده از ریشه یونانی آن Galaxias به معنی شیری است و کهکشان راه شیری به انگلیسی: Milky Way galaxy ریشه این نام می‌باشد.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">کهکشان‌ها،‌ فرآیند بسیار مشکلی است. پوشش ضخیم گاز و غبار در اطراف ستارگان بزرگ از آنها حتی در برابر قوی‌ترین تِلِسکوپ(به انگلیسی: Telescope) وسیله‌ای برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش الکترومغناطیس (به انگلیسی: Electromagnetic radiation) (مانند نور مرئی) بصورت واضح و دقیق است. اولین تلسکوپ کارا در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشه‌ای در هلند اختراع شد. در درازای چند دهه، تلسکوپ‌بازتابی که از آینه استفاده می‌کند اختراع شد، بسیاری از انواع نوتری از تلسکوپ‌ها در قرن ۲۰ام زاده شدند، رادیوتلسکوپ در دهه ۱۹۳۰ و تلسکوپ فرابنفش در سال ۱۹۶۰ از جملهٔ این اختراعات بودند. واژه تلسکوپ می‌تواند به تمام حیطهٔ وسایل عملیاتی درسرتاسر ناحیهٔ میدان الکترومغناطیس اشاره داشته باشد. واژهٔ تلسکوپ، از دو واژهٔ یونانی تله(به یونانی: τῆλε) به معنی دور و اسکوپین (به یونانی: σκοπεῖν) به معنی دیدن، گرفته شده است، نخستین بار در سال ۱۶۱۱ به نام یک ریاضی‌دان ایتالیایی به نام جووانی دمیزیانی (به ایتالیایی: Giovanni Demisiani) که برای یکی از ابزارهای گالیلئو گالیله که درآکادمی‌ دلینچی (به ایتالیایی: Accademia dei Lincei) به نمایش گذاشته شده بود بکار گرفته شد.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">تلسکوپ‌ها و رصدخانه‌ها حفاظت می‌کند.

از این رو دانشمندان به ابررایانه‌های بزرگ و قدرتمند برای بررسی اصول شکل‌گیری ستاره‌ای در میان بزرگترین ستاره‌ها روی آوردند.

ستارگان غول‌پیکر مانند همه ستارگان به شکل ابری متشکل از غبار و گاز متولد می‌شوند. یک انفجار اولیه باعث شکل‌گیری یک دیسک برافزایشی در حال چرخش می‌شود که هسته تازه شکل‌گرفته ستاره را تغذیه می‌کند.

شبیه‌سازی جدید نشان‌ دهنده ادغام توده‌های با تراکم بالا در جریان فرآیند شکل‌گیری ستارگان بزرگ است. این توده‌ها به کندی به سمت دیسک برافزایشی می‌روند و در جرم ستاره‌ای در حال رشد گنجانده می‌شوند. افزوده شدن این توده‌ها به ستاره در حال شکل‌گیری باعث ایجاد انفجارهای درخشان با نور صدها هزار خورشید می‌شود.

این انفجارهای خشونت‌آمیز نور ، پیش از این با شکل‌گیری ستارگان اولیه جهان و همچنین ستارگان کم جرمی مانند خورشید مرتبط شناخته شده بود.

محققان معتقدند توده‌های پیش‌بینی شده در شبیه‌سازی‌های آنها احتمالا شکل‌گیری ستاره‌های مشابه خورشید را که گاهی در سیستم‌های دوتایی دیده می‌شوند، نیز توضیح خواهد داد.