شعر شعرهایم

[زهرا بابازاده🌚✨️]

آسمونِ بختِ من سیاه و تاریکه شباش
دیگه‌ آواره و بیچاره شدن رهگذراش


کودکی گوشه‌ی آسمون من گریهکنون
می‌چکه آروم آروم غصه و غم از تو چشاش

هر چی که داد میزنه فایده نداره بخدا
می‌خونه از شب خاکستری و بی‌کسی‌هاش

همدمش رفت و حالا هی بی قراری می‌کنه
کاش بیاد و بشه باز مرهم این خستگی هاش

تا کجا آدما اینقدر می‌تونن تنها باشن
بسه خستم من از این زمونه و دردسراش