اشعار شعر کودکانه فصل بهار

[гคђค1737]

بهارم و بهارم
بهارشادي با خود ميارم



شكوفه هاي سفيد

گل هاي تازه دارم



سه ماه دارم هميشه

فروردين اوليشه



ارديبهشت و خرداد

ماههاي آخريشه

 

[гคђค1737]

وقتی که تو بیایی

پروانه می شود شاد

خوشحال می شود باز

از دیدن تو شمشاد

وقتی که تو بیایی

پر می زنند با هم

یک عالمه کبوتر

بر دشت سبز و خرم

وقتی که تو بیایی

با خود می آوری گل

همراه تو می آیند

گنجشک و سار و بلبل

وقتی که تو بیایی

با خود شکوفه داری

در هر کجا که باشی

زیبایی و بهاری

 

[гคђค1737]

بازم بهار میخواد بیاد

مهمون خونه ها بشه

میخواد یه کاری بکنه

ل*ب.ه*ا به خنده وابشه

پروانه ها رو میاره

پر بزنن تو باغچه ها

صورت گل را ببوسن

حرف بزنن با غنچه ها

آدمهارو وامیداره

خونه تکونی بکنن

بلبلارو وامیداره

تا نغمه خونی بکنن

به ابر میگه بازم ببار

به روی هر شهر و دیار

بازم شکوفا میکنه

گلهارو توی سبزه زار

بهار میاد با یک سبد

پر از گلای رنگارنگ

روی لبات جا میذاره

یه خنده ی ناز و قشنگ

 

[гคђค1737]

بهار خانم آمده

به کوه و دشت و صحرا

عجب صفایی داده

به این دنیای زیبا!

توی زمین خالی

کاشته گل رنگارنگ

رو شاخه ی درختا

شکوفه های قشنگ

ابر سیاه و بارون

با پُلِ رنگین کمون

رنگین کمونِ زیبا

تو سـ*ـینه ی آسمون

پرنده های زیبا

رو شاخه ی درختا

همه با هم می خونن

میون باغ و گل ها

بهار و سبزه و گل

ابر سیاه و بارون

پرنده های زیبا

درخت و رنگین کمون

تورو یادم میارن

خداوند مهربون

پروردگارِ زمین

خالق این آسمون

 

[гคђค1737]

تا بهار آمد باز
سال نو شد آغاز

از نثار باران
چشمه ها جوشيدند

در دل دشت و دمن
سبزه ها روييدند

برسر هرشاخه
غنچه ها خنديدند

شاپركها از شوق
روي گل بوسيدند

زنبوركها در باغ
شهد گل نوشيدند

شاد شد پروانه
باصفا شد خانه

 

[гคђค1737]

نوبهار آمد و شد

همه ی دل ها شاد

باغ خشکیده ی ما

بازهم شد آباد



آسمان ابری شد

باز باران بارید

از دل سخت زمین

چشمه خندان جوشید



بلبل آمد در باغ

نغمه ی شادی خواند

بر سر شاخه نشست

در کنار گل ماند

 

[гคђค1737]

بهارم و بهارم

رو شاخه ها گل دارم

توآسمون آبی

قمری و بلبل دارم

وقتی میام زمستون

بار سفر می بنده

شکوفه رو شاخه ها

می شینه و می خنده