اشعار شعر کودکانه هوای پاک

[гคђค1737]

هوای این شهر ما همیشه آلوده است

به جای ابر سپید در دل آن دوده است

چشمه جوشان آن رفته به دیدار خواب

پر شده هر گوشه از بوی بد فاضلاب

کاش هوا روز و شب سالم و پاکیزه بود

قلب و نفس هایمان خالی از انبوه دود

 

[гคђค1737]

یه روز یه گنجشک سیاه اومد رو بوم خونه ام

اول نشست رو پنجره بعدش نشست رو شونه ام

گفتم گنجشک کجا بودی؟ که انقدر سیاه شدی؟

تو رنگ مشکی اُفتادی یا که تو قیر سیاه شدی

به من نگاهی کرد و بعد به آسمون اشاره کرد

به دود زشت ماشینا به دور دورا اشاره کرد

کاشکی که آسمونمون تمیز باشه، آبی باشه

کاشکی شبهای شهرمون همیشه مهتابی باشه

 

[гคђค1737]

ای آسمون این روزا چرا تو آبی نیستی؟

چرا رنگت پریده؟ دیگه آفتابی نیستی؟

چرا روی صورتت غبار غم نشسته

از اون بالا چی دیدی دلت اینجور شکسته؟

دیشب ستاره ها رو رو دامنت ندیدم

از لب خندون ماه گل خنده نچیدم

کاشکی دوباره ابرا جمع بشن و ببارن

بازم گل های شادی تو سـ*ـینه ها بکارن

کاشکی بشی دوباره آبی آسمونی

با خورشید طلایی دوست و رفیق بمونی