dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ یکی اختلاس‌گران را از برق بکشد!
فریور خراباتی در روزنامه ایران نوشت:
اساساً در یک دوره طلایی در کشورمان همه چیز بر مدار مضارب سه هزار میلیارد تومان دور می‌زد و همین برای ما کلی باعث غرور و افتخار شده بود.ما در گذشته وزیر اقتصادی داشتیم که اقتصاد‌دان نبود، نهایتاً تا دور در دور، نزدیک در نزدیک تسلط به علم ریاضیات و اقتصاد داشت اما کشتی‌گیر بود و گوش‌شکسته‌ای بود برای خودش! در آن دوران طلایی تمام فنون کشتی روی اقتصاد ما پیاده شد، از فیتیله‌پیچ گرفته تا یه خم. اقتصاد عین موم توی دستان کشتی‌گیران اقتصادی کشور بود و همین‌طور «درخکن» و «اشگل گربه» بود که روی نقاط مختلف اقتصاد ما زده می‌شد. در آن دوران البته فن «بزکش» که اسم نامناسبی هم دارد بسیار کاربرد داشت و وزیر اقتصاد و کشتی هم مواظب بود تا فنون به بهترین شکل ممکن روی نرخ تورم، ضریب جینی، قیمت ارز و... زده شود و یک جورهایی ناظر تشک بود.
حالا که دوستان آش را با جایش«درخکن» کرده‌اند و حساب برخی از سازمان‌ها مانند کف دست ما بدون مو است، نایب رئیس مجلس گفته: «نمی‌شود یک شبه هشت هزار میلیارد اختلاس کرد» چرا نمی‌شود؟ واقعاً اینکه اهالی مجلس فعلی و دولت یازدهم و دوازدهم آنقدر نگاه به سمت بیگانگان دارند و ظرفیت‌های داخلی را نادیده می‌گیرند، جای تعجب دارد (شبیه سرمقاله کیهان شد، قبول دارم!). درحالی‌که ما در دوران درخشانی تولید«اختلاس‌گر» را به بخش تولیدات غیرنفتی خود اضافه کرده بودیم و دانشمندان جوان کشورمان در زیرزمین خانه‌های‌شان اختلاس‌گر تولید می‌کردند و کار به جایی رسیده بود که مردم فریاد می‌زدند: «یکی اختلاس‌گران را از برق بکشد!» چون در برخی از سازمان‌ها فقط چند عدد گلدان، دو متر موکت و چند عدد قاشق و چنگال به‌عنوان سرمایه باقی مانده بود که آنها هم دیگر قابل اختلاس نبودند. در نتیجه سیاست‌های اقتصادی و همین سختگیری‌های بی‌دلیل دولت یازدهم و دوازدهم باعث شده که بخشی از سرمایه و نیروی انسانی ما که در هشت سال تربیت شده و آموزش دیدند و امروز اختلاس‌گران بزرگی هستند که در کازینوهای کانادا افتخاری برای کشورمان به دست می‌آورند، مهجور مانده و از ظرفیت‌های آنها استفاده نشود.
فریور خراباتی در روزنامه ایران نوشت:
اساساً در یک دوره طلایی در کشورمان همه چیز بر مدار مضارب سه هزار میلیارد تومان دور می‌زد و همین برای ما کلی باعث غرور و افتخار شده بود.ما در گذشته وزیر اقتصادی داشتیم که اقتصاد‌دان نبود، نهایتاً تا دور در دور، نزدیک در نزدیک تسلط به علم ریاضیات و اقتصاد داشت اما کشتی‌گیر بود و گوش‌شکسته‌ای بود برای خودش! در آن دوران طلایی تمام فنون کشتی روی اقتصاد ما پیاده شد، از فیتیله‌پیچ گرفته تا یه خم. اقتصاد عین موم توی دستان کشتی‌گیران اقتصادی کشور بود و همین‌طور «درخکن» و «اشگل گربه» بود که روی نقاط مختلف اقتصاد ما زده می‌شد. در آن دوران البته فن «بزکش» که اسم نامناسبی هم دارد بسیار کاربرد داشت و وزیر اقتصاد و کشتی هم مواظب بود تا فنون به بهترین شکل ممکن روی نرخ تورم، ضریب جینی، قیمت ارز و... زده شود و یک جورهایی ناظر تشک بود.
حالا که دوستان آش را با جایش«درخکن» کرده‌اند و حساب برخی از سازمان‌ها مانند کف دست ما بدون مو است، نایب رئیس مجلس گفته: «نمی‌شود یک شبه هشت هزار میلیارد اختلاس کرد» چرا نمی‌شود؟ واقعاً اینکه اهالی مجلس فعلی و دولت یازدهم و دوازدهم آنقدر نگاه به سمت بیگانگان دارند و ظرفیت‌های داخلی را نادیده می‌گیرند، جای تعجب دارد (شبیه سرمقاله کیهان شد، قبول دارم!). درحالی‌که ما در دوران درخشانی تولید«اختلاس‌گر» را به بخش تولیدات غیرنفتی خود اضافه کرده بودیم و دانشمندان جوان کشورمان در زیرزمین خانه‌های‌شان اختلاس‌گر تولید می‌کردند و کار به جایی رسیده بود که مردم فریاد می‌زدند: «یکی اختلاس‌گران را از برق بکشد!» چون در برخی از سازمان‌ها فقط چند عدد گلدان، دو متر موکت و چند عدد قاشق و چنگال به‌عنوان سرمایه باقی مانده بود که آنها هم دیگر قابل اختلاس نبودند. در نتیجه سیاست‌های اقتصادی و همین سختگیری‌های بی‌دلیل دولت یازدهم و دوازدهم باعث شده که بخشی از سرمایه و نیروی انسانی ما که در هشت سال تربیت شده و آموزش دیدند و امروز اختلاس‌گران بزرگی هستند که در کازینوهای کانادا افتخاری برای کشورمان به دست می‌آورند، مهجور مانده و از ظرفیت‌های آنها استفاده نشود.
