- عضویت
- 2016/01/09
- ارسالی ها
- 30,107
- امتیاز واکنش
- 64,738
- امتیاز
- 1,304
انگار این روزها، مکافات پخش فیلم های ایرانی برای تلویزیون بیشتر از آثار هالیوودی است؛ اعتراض به سانسورهای ناجوانمردانه صداوسیما ادامه دارد.
مدیران تلویزیون علاقه ای به پخش فیلم های سینمایی ایران ندارند و بیشتر ترجیح می دهند آنتن شان را با سریال های داخلی و فیلم های خارجی پر کنند. درصد بالایی از فیلم های تولید شده در سینمای ما (با هر توجیه و تبصره ای) امکان پخش در تلویزیون را پیدا نمی کنند چرا که تلویزیون خودش را محق می داند فیلم های مجوزدار و قانونی را زیر تیغ سانسور و ممیزی ببرد و آنها را با قوانین و صلاحدید خودش روی آنتن بفرستد.
جرح و تعدیلی که تلویزیون اعمال می کند بارها اعتراض کارگردان ها و تهیه کنندگان را در پی داشته اما معمولا گوش تلویزیون به این حرف ها بدهکار نیست و همچنان کار خودش را می کند.
چندی پیش فیلم سرب، اثر دهه شصتی مسعود کیمیایی هنگام پخش از شبکه نمایش تلویزیون به شدت دچار ممیزی شد؛ نماهای استعمال ماده مخـ ـدر توسط دانیال در شیره کش خانه، سر تراشیده مونس (فریماه فرجامی) و واژه «مشکوک به افیون» از جمله بخش های حذف شده بود و اثر کیمیایی را تبدیل به فیلمی مشوش و بی دلیل کرد.
برای تلویزیون فرقی نمی کند که فیلم سینمایی را یک کارگردان ارزشی مثل حاتمی کیا ساخته یا یک فیلمساز پیشکسوت همچون ناصر تقوایی. مدیران تلویزیون هم «دعوت» حاتمی کیا را سانسور می کنند و هم «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی را اما هفته گذشته سید رضا میرکریمی کارگردان سینما و مدیرعامل خانه سینما هم از دست ممیزی های تلویزیون خونش به جوش آمد. او از نحوه پخش فیلم سینمایی «یه حبه قند» در تلویزیون و سانسورهای شدید اعمال شده بر آن انتقاد کرد.
میرکریمی در متن کوتاهی نوشت: «هفته پیش ژاپن بودم که تصادفی شبکه NHK «یه حبه قند» را برای چندمین بار پخش کرد و با کیفیتی عالی و به صورت کامل. کاملا تصادفی دیشب تلویزیون خودمان هم برای چندمین بار همین کار را کرد؛ با کیفیتی نازل و سانسور ناجوانمردانه بسیاری از صحنه ها و دیالوگ ها. نتوانستم بیشتر از 10 دقیقه اش را تحمل کنم و شیرینی «یه حبه قند» ژاپنی اصل!!! خیلی زود جایش را داد به تلخی نوع بدلی ایرانی اش.»
در این گزارش مروری داریم بر فیلم های ایرانی که قربانی تیغ سانسورچیان تلویزیون شده اند.
خیلی دور خیلی نزدیک
فیلم قبل از نمایش دقایق پایانی و رسیدن دست های به هم (نقاشی مشهور میکل آنژ، آفرینش انسان) قطع شد و به جای آن یک سریال تلویزیونی به نمایش درآمد.
کارگردان در اعتراض چه گفت؟
رضا میرکریمی گفت: «واقعا نمی دانم مسئولان پخش شبکه سه هم توضیحی برای این اقدام خود دارند یا نه؛ البته شک دارم غرضی در کار باشد ولی هرگونه سهل انگاری در این مورد گناهی نابخشودنی است و مسئولان مربوطه به دلیل از بین بردن یک اثر سینمایی به مخاطبان بیرونی رسانه و دست اندرکاران تولید این اثر مدیون هستند.»
مدیران تلویزیون علاقه ای به پخش فیلم های سینمایی ایران ندارند و بیشتر ترجیح می دهند آنتن شان را با سریال های داخلی و فیلم های خارجی پر کنند. درصد بالایی از فیلم های تولید شده در سینمای ما (با هر توجیه و تبصره ای) امکان پخش در تلویزیون را پیدا نمی کنند چرا که تلویزیون خودش را محق می داند فیلم های مجوزدار و قانونی را زیر تیغ سانسور و ممیزی ببرد و آنها را با قوانین و صلاحدید خودش روی آنتن بفرستد.
جرح و تعدیلی که تلویزیون اعمال می کند بارها اعتراض کارگردان ها و تهیه کنندگان را در پی داشته اما معمولا گوش تلویزیون به این حرف ها بدهکار نیست و همچنان کار خودش را می کند.
چندی پیش فیلم سرب، اثر دهه شصتی مسعود کیمیایی هنگام پخش از شبکه نمایش تلویزیون به شدت دچار ممیزی شد؛ نماهای استعمال ماده مخـ ـدر توسط دانیال در شیره کش خانه، سر تراشیده مونس (فریماه فرجامی) و واژه «مشکوک به افیون» از جمله بخش های حذف شده بود و اثر کیمیایی را تبدیل به فیلمی مشوش و بی دلیل کرد.
برای تلویزیون فرقی نمی کند که فیلم سینمایی را یک کارگردان ارزشی مثل حاتمی کیا ساخته یا یک فیلمساز پیشکسوت همچون ناصر تقوایی. مدیران تلویزیون هم «دعوت» حاتمی کیا را سانسور می کنند و هم «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی را اما هفته گذشته سید رضا میرکریمی کارگردان سینما و مدیرعامل خانه سینما هم از دست ممیزی های تلویزیون خونش به جوش آمد. او از نحوه پخش فیلم سینمایی «یه حبه قند» در تلویزیون و سانسورهای شدید اعمال شده بر آن انتقاد کرد.
میرکریمی در متن کوتاهی نوشت: «هفته پیش ژاپن بودم که تصادفی شبکه NHK «یه حبه قند» را برای چندمین بار پخش کرد و با کیفیتی عالی و به صورت کامل. کاملا تصادفی دیشب تلویزیون خودمان هم برای چندمین بار همین کار را کرد؛ با کیفیتی نازل و سانسور ناجوانمردانه بسیاری از صحنه ها و دیالوگ ها. نتوانستم بیشتر از 10 دقیقه اش را تحمل کنم و شیرینی «یه حبه قند» ژاپنی اصل!!! خیلی زود جایش را داد به تلخی نوع بدلی ایرانی اش.»
در این گزارش مروری داریم بر فیلم های ایرانی که قربانی تیغ سانسورچیان تلویزیون شده اند.
خیلی دور خیلی نزدیک
فیلم قبل از نمایش دقایق پایانی و رسیدن دست های به هم (نقاشی مشهور میکل آنژ، آفرینش انسان) قطع شد و به جای آن یک سریال تلویزیونی به نمایش درآمد.
کارگردان در اعتراض چه گفت؟
رضا میرکریمی گفت: «واقعا نمی دانم مسئولان پخش شبکه سه هم توضیحی برای این اقدام خود دارند یا نه؛ البته شک دارم غرضی در کار باشد ولی هرگونه سهل انگاری در این مورد گناهی نابخشودنی است و مسئولان مربوطه به دلیل از بین بردن یک اثر سینمایی به مخاطبان بیرونی رسانه و دست اندرکاران تولید این اثر مدیون هستند.»