لالایی لالایی شمال،ماه و پرتقال لرزان و غلتان

[гคђค1737]

ماه و پرتقال، لرزان و غلتان
گرد و نارنجی، سفید و رخشان

لالالالایی، فرزندم بخواب
سرسبز و آرام، چون مازندران

داره می خنده، ساقۀ شالی
مثل گل سرخ، رو دار قالی

خدایا قسم، به ماه روشن
تور ماهیگیر، نموند خالی

لای لای لالایی، توی شالیزار
مهتاب در اومد، چون گل بهار

بابایی بازم، رفته به دریا
موجا سر هم، دریا بی قرار

تو جنگل و دشت، تو کوه و دریا
صدای بارون، پیچیده هر جا

قایق سفید، رو موج بلند
افتاده به تور، ماهی طلا

مه می ریزه نرم، رو رود غُران
شالیزار شده، ستاره باران

لالایی بکن، شب تموم میشه
خورشید در میاد، با روی خندان

مهتاب