جنگجویی از استادش پرسید: بهترین شمشیرزن کیست؟
استادش پاسخ داد: به دشت کنار صومعه برو. سنگی آنجاست. به آن سنگ توهین کن.
شاگرد گفت: اما چرا باید این کار را بکنم؟ سنگ پاسخ نمی‌دهد!!
استاد گفت: خوب با شمشیرت به آن حمله کن.
شاگرد پاسخ داد: این کار را هم نمی‌کنم. شمشیرم می‌شکند و اگر با دستهایم به آن حمله کنم، انگشتانم زخمی می‌شوند و هیچ اثری روی سنگ نمی‌گذارد.
من این را نپرسیدم. پرسیدم بهترین شمشیرزن کیست؟
استاد پاسخ داد: بهترین شمشیرزن، به آن سنگ می‌ماند، بی آنکه شمشیرش را از غلاف بیرون بکشد، با سکوتش نشان می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند بر او غلبه کند.
استادش پاسخ داد: به دشت کنار صومعه برو. سنگی آنجاست. به آن سنگ توهین کن.
شاگرد گفت: اما چرا باید این کار را بکنم؟ سنگ پاسخ نمی‌دهد!!
استاد گفت: خوب با شمشیرت به آن حمله کن.
شاگرد پاسخ داد: این کار را هم نمی‌کنم. شمشیرم می‌شکند و اگر با دستهایم به آن حمله کنم، انگشتانم زخمی می‌شوند و هیچ اثری روی سنگ نمی‌گذارد.
من این را نپرسیدم. پرسیدم بهترین شمشیرزن کیست؟
استاد پاسخ داد: بهترین شمشیرزن، به آن سنگ می‌ماند، بی آنکه شمشیرش را از غلاف بیرون بکشد، با سکوتش نشان می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند بر او غلبه کند.
