آیدا.ف
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
تکلیف خیلی از محصولات دنیای فناوری از همان ابتدا مشخص است آنها آمده اند که من و شما آنها را بخریم و ببریم خانه یا دفاتر کارمان تا به زندگی روزانه ما رفاه و راحتی بیشتری ببخشند
تکلیف خیلی از محصولات دنیای فناوری از همان ابتدا مشخص است. آنها آمده‌اند که من و شما آنها را بخریم و ببریم خانه یا دفاتر کارمان تا به زندگی روزانه ما رفاه و راحتی بیشتری ببخشند. اما خیلی از محصولات فناورانه برای استفاده شخصی طراحی نمی‌شوند. مثلا صحبت از سینمای خانگی یا هواپیمای شخصی فقط مختص ثروتمندانی است که گاهی اوقات باید راهنمایی‌شان کرد تا پول‌های فراوانشان را چگونه هزینه کنند. تا همین ۴۰ یا ۵۰ سال پیش وقتی که صحبت از هواپیمای شخصی می‌کردی، حتما طوری نگاهت می‌کردند که انگار از سیاره دیگری آمده‌ای.
حدود ۱۰ سال پیش برای اولین بار یک دانشمند بازنشسته ناسا به نام دنیس توتو که به کار تجارت مشغول شده بود، رویای دیرینه خود برای سفر به فضا را که حاصل سال‌ها کار در بزرگ‌ترین سازمان فضایی دنیا بود، با پرداخت ۲۰ میلیون دلار به واقعیت تبدیل کرد. این اولین بار بود که یک انسان زمینی (حالا انگار صد نوع دیگر انسان می‌شناسیم!) می‌توانست از سفر فضایی خودش سخن بر زبان آورد. اما هنوز راه بسیاری مانده تا بتوان تعطیلات عید نوروز را در مدار زمین به تفریح گذراند. همزمان عده‌ای به فکر افتادند که چرا باید مانند دنیس توتو پول بدهند به سازمان فضایی روسیه، راسکوسموس، تا سوار بر فضاپیمای سایوز بروند به ایستگاه بین‌المللی فضایی و به ازای هر حرکت اشتباهی که از طرف آنها سر می‌زد، نگران چشم نازک کردن فضانوردان حرفهای باشند. آنها برای اولین بار رفتند سراغ ساخت فضاپیمای خودشان تا صنعت فضایی دنیا شاهد نقطه عطف مهم دیگری شود.
عده‌ای دور هم جمع شدند و بنیادی را تشکیل دادند به نام جایزه اکس (X Prize) و از آن طرف هم یک بانوی میلیونر ایرانی به نام انوشه انصاری مبلغ جایزه را که ۱۰ میلیون دلار بود متقبل شد تا انگیزه کافی برای مهندسان خلاق و کارکشته ایجاد شود. هدف، ساخت اولین فضاپیمای خصوصی دنیا بود که بتواند در طول یک هفته ۲ بار پرواز زیر مداری انجام دهد، یعنی با سرعت برود به ارتفاعی بیش از ۱۰۰ کیلومتر که مرز بین جو زمین و فضاست و بعد دوباره به سمت زمین سقوط کند. اسپیس اکس طرح‌های بلندپروازانه بسیار دیگری نیز دارد. آنها می‌خواهند تور ویژه گردشگری به مقصد ماه و مریخ را نیز در دهه‌های آینده اجرا کنند. خب واقعا به نظر می‌رسد که اگر پول کافی داشته باشید تا چند دهه آینده بتوانید یکی از این فضاپیماها را بخرید و به همراه خانواده از یک فرودگاه فضایی نزدیک محل زندگیتان یا حتی شاید حیاط پشتی خانه‌تان راهی فضا شوید. سفر به خیر!
تا اینجای کار همه صحبت‌هایمان درباره سفرهای فضایی بود که انتظار می‌رود تا چند سال آینده آنقدر ارزان شوند که در دسترس همه باشند، اما شاید جذاب‌تر از سفر به فضا که می‌تواند کمی هم خطرناک باشد، داشتن یک چیزی در فضا برای خودتان بتواند چالش بعدی صنعت خصوصی شود. بویژه اگر آن چیز بتواند از فضا اطلاعات جالب و هیجان‌انگیزی برایتان ارسال کند. بله درست فهمیدید، داریم از ماهواره‌های شخصی صحبت می‌کنیم. خب، ابتدای امر کمی بی‌فایده و صرفا یک سرگرمی به نظر می‌رسد. اما چه کسی می‌داند، شاید بزودی کاربردهای فراوانی برای یک ماهواره شخصی ایجاد شود.
تکلیف خیلی از محصولات دنیای فناوری از همان ابتدا مشخص است. آنها آمده‌اند که من و شما آنها را بخریم و ببریم خانه یا دفاتر کارمان تا به زندگی روزانه ما رفاه و راحتی بیشتری ببخشند. اما خیلی از محصولات فناورانه برای استفاده شخصی طراحی نمی‌شوند. مثلا صحبت از سینمای خانگی یا هواپیمای شخصی فقط مختص ثروتمندانی است که گاهی اوقات باید راهنمایی‌شان کرد تا پول‌های فراوانشان را چگونه هزینه کنند. تا همین ۴۰ یا ۵۰ سال پیش وقتی که صحبت از هواپیمای شخصی می‌کردی، حتما طوری نگاهت می‌کردند که انگار از سیاره دیگری آمده‌ای.
حدود ۱۰ سال پیش برای اولین بار یک دانشمند بازنشسته ناسا به نام دنیس توتو که به کار تجارت مشغول شده بود، رویای دیرینه خود برای سفر به فضا را که حاصل سال‌ها کار در بزرگ‌ترین سازمان فضایی دنیا بود، با پرداخت ۲۰ میلیون دلار به واقعیت تبدیل کرد. این اولین بار بود که یک انسان زمینی (حالا انگار صد نوع دیگر انسان می‌شناسیم!) می‌توانست از سفر فضایی خودش سخن بر زبان آورد. اما هنوز راه بسیاری مانده تا بتوان تعطیلات عید نوروز را در مدار زمین به تفریح گذراند. همزمان عده‌ای به فکر افتادند که چرا باید مانند دنیس توتو پول بدهند به سازمان فضایی روسیه، راسکوسموس، تا سوار بر فضاپیمای سایوز بروند به ایستگاه بین‌المللی فضایی و به ازای هر حرکت اشتباهی که از طرف آنها سر می‌زد، نگران چشم نازک کردن فضانوردان حرفهای باشند. آنها برای اولین بار رفتند سراغ ساخت فضاپیمای خودشان تا صنعت فضایی دنیا شاهد نقطه عطف مهم دیگری شود.
عده‌ای دور هم جمع شدند و بنیادی را تشکیل دادند به نام جایزه اکس (X Prize) و از آن طرف هم یک بانوی میلیونر ایرانی به نام انوشه انصاری مبلغ جایزه را که ۱۰ میلیون دلار بود متقبل شد تا انگیزه کافی برای مهندسان خلاق و کارکشته ایجاد شود. هدف، ساخت اولین فضاپیمای خصوصی دنیا بود که بتواند در طول یک هفته ۲ بار پرواز زیر مداری انجام دهد، یعنی با سرعت برود به ارتفاعی بیش از ۱۰۰ کیلومتر که مرز بین جو زمین و فضاست و بعد دوباره به سمت زمین سقوط کند. اسپیس اکس طرح‌های بلندپروازانه بسیار دیگری نیز دارد. آنها می‌خواهند تور ویژه گردشگری به مقصد ماه و مریخ را نیز در دهه‌های آینده اجرا کنند. خب واقعا به نظر می‌رسد که اگر پول کافی داشته باشید تا چند دهه آینده بتوانید یکی از این فضاپیماها را بخرید و به همراه خانواده از یک فرودگاه فضایی نزدیک محل زندگیتان یا حتی شاید حیاط پشتی خانه‌تان راهی فضا شوید. سفر به خیر!
تا اینجای کار همه صحبت‌هایمان درباره سفرهای فضایی بود که انتظار می‌رود تا چند سال آینده آنقدر ارزان شوند که در دسترس همه باشند، اما شاید جذاب‌تر از سفر به فضا که می‌تواند کمی هم خطرناک باشد، داشتن یک چیزی در فضا برای خودتان بتواند چالش بعدی صنعت خصوصی شود. بویژه اگر آن چیز بتواند از فضا اطلاعات جالب و هیجان‌انگیزی برایتان ارسال کند. بله درست فهمیدید، داریم از ماهواره‌های شخصی صحبت می‌کنیم. خب، ابتدای امر کمی بی‌فایده و صرفا یک سرگرمی به نظر می‌رسد. اما چه کسی می‌داند، شاید بزودی کاربردهای فراوانی برای یک ماهواره شخصی ایجاد شود.
