Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
ماهواره، يا قمر مصنوعي (Artificial Satellite)
به دستگاه‌هاي ساخت بشر گفته مي‌شود که در مدارهايي در فضا به گرد زمين يا سيارات ديگر مي‌چرخند، (ماه، زمين و ساير سيارات ، ماهواره هاي طبيعي (Natural Satellite) نام دارند).
پس از ساخت ماهواره، آنها را توسط ماهواره بر، موشک يا شاتل فضايي به فضا پرتاب مي کنند تا در مدار معين خود بر حول محور زمين قرار گيرند. ماهواره هايي که حول محور مدار زمين در گردشند تنها زماني ميتوانند در مدار خود باقي بمانند که شتاب آنها با نيروي گرانش جرمي (به طور مثال زمين) که به دور آن مي چرخند، تناسب و تعادل داشته و تحت تاثير آن باشند. در صورتي که شتاب ماهواره بيشتر از گرانش زمين باشد، ماهواره در مسيري مستقيم از زمين دورمي شود و بالعکس اگر شتاب ماهواره کمتر باشد به سمت زمين کشيده خواهد شد.
پس از اتمام ماموريت ماهواره، آنها در نقاط خاصي از جمله اقيانوس ها سقوط مي کنند. البته پيش از سقوط هنگام برخورد با مولکول هاي خارجي ترين لايه اتمسفر سرعت ماهواره کم شده و در اين زمان نيروي گرانش، ماهواره را به سمت لايه هاي داخلي اتمسفر مي کشاند و اين امر باعث مي شود در اثر حرارت بسيار زياد بخش اعظم ماهواره سوخته و باقي مانده احتمالي آن در نقاط از پيش تعيين شده اي که اکثراً در اقيانوس ها و درياهاي آزاد است، سقوط مي کند.
ماهواره ها تنها براي کسب اطلاعات از زمين كاربرد ندارند، مثلاچندين ماهواره پيشرفته بر گرد خورشيد و اجرام منظومه خورشيدي در حال حرکتند و اطلاعات خود را از آن اجرام به مراکز مديريت ماهواره خود در زمين ارسال مي کنند.
اکتبر 1957 اولين ماهواره با نام اسپوتنيک 1 توسط شوروی به فضا پرتاب شد.
اسپوتنيک 1هر 96 دقيقه يک دور کامل به دور زمين مي چرخيد و اطلاعات به دست آمده را به صورت سيگنال هاي راديويي به زمين ارسال مي کرد. وزن اين ماهواره در حدود 83 کيلوگرم بود وسه ماه پس از پرتاب، به زمين سقوط کرد.
دو سال بعد شوروي توانست دومين ماهواره را با نام اسپوتنيک 2 به فضا پرتاب کند، كه اين ماهواره بيش از پنج ماه در مدار زمين مي چرخيد.
نخستين ماهواره هایی که کشورها به فضا پرتاب کردند:
اتحاد جماهير شوروي ۱۹۵۷ اسپوتنيک ۱
ايالات متحده ۱۹۵۷ اکسپلورر ۱
فرانسه ۱۹۶۵ آستريکس
ژاپن ۱۹۷۰ اسومي
چين ۱۹۷۰ دونک فانگ هونگ ۱
هند ۱۹۸۰ روهيني
اسرائيل ۱۹۸۸ اوفک-۱
اوکراين ۱۹۹۵ سيچ-۱
ايران ۲۰۰۹ اميد ۱
انواع ماهواره ها:
1- تحقيقات علمي
ماهواره هاي تحقيقات علمي اطلاعات را به منظور بررسي هاي كارشناسي جمع آوري مي كنند.
2-هواشناسي
ماهواره هاي هواشناسي به دانشمندان براي مطالعه بر روي نقشه هاي هواشناسي و پيش بيني وضعيت آب و هوا كمك مي كنند.
(مثل ماهواره نوآ،آکوو وماهواره تررا)
3- ارتباطي
ماهواره هاي ارتباطي در واقع ايستگاه هاي تقويت كننده سيگنال ها هستند ، كه از نقطه اي امواج را دريافت و به نقطه اي ديگر ارسال مي كنند. يك ماهواره ارتباطي مي تواند در آن واحد هزاران تماس تلفني و چندين برنامه شبكه تلويزيوني را تحت پوشش قرار دهد. اين ماهواره ها اغلب در ماهواره ارتفاع هاي بلند و بر فراز يك ايستگاه در زمين قرار داده ميشوند. يك ايستگاه در زمين مجهز به آنتني بسيار بزرگ براي دريافت و ارسال سيگنال ها مي باشد.
4-ردياب(GPs)
به كمك ماهواره هاي ردياب ، كليه هواپيماها ، كشتي ها و خودروها بر روي زمين قادر به مكان يابی با دقت بسيار زياد خواهند بود. علاوه بر خودروها و وسايل نقليه اشخاص عادي نيز ميتوانند از شبكه ماهواره هاي ردياب بهره مند شوند. در واقع سيگنال هاي اين شبكه ها در هر نقطه اي از زمين قابل دريافت مي باشند. دستگاه هاي دريافت كننده ، سيگنالها را حداقل از سه ماهواره فرستنده دريافت و پس از محاسبه كليه سيگنال ها، مكان دقيق را نشان مي دهند.
5- مشاهده زمين
این ماهواره هابه منظور تهيه نقشه و بررسي كليه منابع سياره زمين و تغييرات زیست محیطی طراحي و ساخته شده و دائما در شرايط تحت تابش نور خورشيد مشغول عكس برداري از زمين با نور مرئي و پرتوهاي نامرئي هستند. محققان به كمك اين ماهواره ها، معادن و منابع در زمين را مكان يابي و ظرفيت آنها را مشخص مي كنند. همچنين اين ماهواره ها به مطالعه منابع آبهاي آزاد، ايجاد آلودگي ، آسيب هاي جنگل ها و مراتع وتغییر سطح یخهای قطبی می پردازند.
مثل ماهواره های لندست واسپات
6-نظامي
ماهواره هاي نظامي مشتمل از ماهواره هاي هواشناسي ، ارتباطي ، ردياب و مشا هده زمين مي$" باشند كه براي مقاصد نظامي به كار مي روند . برخي از اين ماهواره ها كه ب ماهواره هاي جاسوسي نيز شهرت دارند قادر به تشخيص دقيق پرتاب موشكها ، حركت كشتي ها در مسير هاي دريايي و جابجايي تجهيزات نظامي در روي زمين مي باشند.
به دستگاه‌هاي ساخت بشر گفته مي‌شود که در مدارهايي در فضا به گرد زمين يا سيارات ديگر مي‌چرخند، (ماه، زمين و ساير سيارات ، ماهواره هاي طبيعي (Natural Satellite) نام دارند).
پس از ساخت ماهواره، آنها را توسط ماهواره بر، موشک يا شاتل فضايي به فضا پرتاب مي کنند تا در مدار معين خود بر حول محور زمين قرار گيرند. ماهواره هايي که حول محور مدار زمين در گردشند تنها زماني ميتوانند در مدار خود باقي بمانند که شتاب آنها با نيروي گرانش جرمي (به طور مثال زمين) که به دور آن مي چرخند، تناسب و تعادل داشته و تحت تاثير آن باشند. در صورتي که شتاب ماهواره بيشتر از گرانش زمين باشد، ماهواره در مسيري مستقيم از زمين دورمي شود و بالعکس اگر شتاب ماهواره کمتر باشد به سمت زمين کشيده خواهد شد.
پس از اتمام ماموريت ماهواره، آنها در نقاط خاصي از جمله اقيانوس ها سقوط مي کنند. البته پيش از سقوط هنگام برخورد با مولکول هاي خارجي ترين لايه اتمسفر سرعت ماهواره کم شده و در اين زمان نيروي گرانش، ماهواره را به سمت لايه هاي داخلي اتمسفر مي کشاند و اين امر باعث مي شود در اثر حرارت بسيار زياد بخش اعظم ماهواره سوخته و باقي مانده احتمالي آن در نقاط از پيش تعيين شده اي که اکثراً در اقيانوس ها و درياهاي آزاد است، سقوط مي کند.
ماهواره ها تنها براي کسب اطلاعات از زمين كاربرد ندارند، مثلاچندين ماهواره پيشرفته بر گرد خورشيد و اجرام منظومه خورشيدي در حال حرکتند و اطلاعات خود را از آن اجرام به مراکز مديريت ماهواره خود در زمين ارسال مي کنند.
اکتبر 1957 اولين ماهواره با نام اسپوتنيک 1 توسط شوروی به فضا پرتاب شد.
اسپوتنيک 1هر 96 دقيقه يک دور کامل به دور زمين مي چرخيد و اطلاعات به دست آمده را به صورت سيگنال هاي راديويي به زمين ارسال مي کرد. وزن اين ماهواره در حدود 83 کيلوگرم بود وسه ماه پس از پرتاب، به زمين سقوط کرد.
دو سال بعد شوروي توانست دومين ماهواره را با نام اسپوتنيک 2 به فضا پرتاب کند، كه اين ماهواره بيش از پنج ماه در مدار زمين مي چرخيد.
نخستين ماهواره هایی که کشورها به فضا پرتاب کردند:
اتحاد جماهير شوروي ۱۹۵۷ اسپوتنيک ۱
ايالات متحده ۱۹۵۷ اکسپلورر ۱
فرانسه ۱۹۶۵ آستريکس
ژاپن ۱۹۷۰ اسومي
چين ۱۹۷۰ دونک فانگ هونگ ۱
هند ۱۹۸۰ روهيني
اسرائيل ۱۹۸۸ اوفک-۱
اوکراين ۱۹۹۵ سيچ-۱
ايران ۲۰۰۹ اميد ۱
انواع ماهواره ها:
1- تحقيقات علمي
ماهواره هاي تحقيقات علمي اطلاعات را به منظور بررسي هاي كارشناسي جمع آوري مي كنند.
2-هواشناسي
ماهواره هاي هواشناسي به دانشمندان براي مطالعه بر روي نقشه هاي هواشناسي و پيش بيني وضعيت آب و هوا كمك مي كنند.
(مثل ماهواره نوآ،آکوو وماهواره تررا)
3- ارتباطي
ماهواره هاي ارتباطي در واقع ايستگاه هاي تقويت كننده سيگنال ها هستند ، كه از نقطه اي امواج را دريافت و به نقطه اي ديگر ارسال مي كنند. يك ماهواره ارتباطي مي تواند در آن واحد هزاران تماس تلفني و چندين برنامه شبكه تلويزيوني را تحت پوشش قرار دهد. اين ماهواره ها اغلب در ماهواره ارتفاع هاي بلند و بر فراز يك ايستگاه در زمين قرار داده ميشوند. يك ايستگاه در زمين مجهز به آنتني بسيار بزرگ براي دريافت و ارسال سيگنال ها مي باشد.
4-ردياب(GPs)
به كمك ماهواره هاي ردياب ، كليه هواپيماها ، كشتي ها و خودروها بر روي زمين قادر به مكان يابی با دقت بسيار زياد خواهند بود. علاوه بر خودروها و وسايل نقليه اشخاص عادي نيز ميتوانند از شبكه ماهواره هاي ردياب بهره مند شوند. در واقع سيگنال هاي اين شبكه ها در هر نقطه اي از زمين قابل دريافت مي باشند. دستگاه هاي دريافت كننده ، سيگنالها را حداقل از سه ماهواره فرستنده دريافت و پس از محاسبه كليه سيگنال ها، مكان دقيق را نشان مي دهند.
5- مشاهده زمين
این ماهواره هابه منظور تهيه نقشه و بررسي كليه منابع سياره زمين و تغييرات زیست محیطی طراحي و ساخته شده و دائما در شرايط تحت تابش نور خورشيد مشغول عكس برداري از زمين با نور مرئي و پرتوهاي نامرئي هستند. محققان به كمك اين ماهواره ها، معادن و منابع در زمين را مكان يابي و ظرفيت آنها را مشخص مي كنند. همچنين اين ماهواره ها به مطالعه منابع آبهاي آزاد، ايجاد آلودگي ، آسيب هاي جنگل ها و مراتع وتغییر سطح یخهای قطبی می پردازند.
مثل ماهواره های لندست واسپات
6-نظامي
ماهواره هاي نظامي مشتمل از ماهواره هاي هواشناسي ، ارتباطي ، ردياب و مشا هده زمين مي$" باشند كه براي مقاصد نظامي به كار مي روند . برخي از اين ماهواره ها كه ب ماهواره هاي جاسوسي نيز شهرت دارند قادر به تشخيص دقيق پرتاب موشكها ، حركت كشتي ها در مسير هاي دريايي و جابجايي تجهيزات نظامي در روي زمين مي باشند.
