آیدا.ف
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
نگاهی به عملکرد یوتو, ماه نورد چینی ها
می‌گویند در هر جایی از جهان که باشی، آسمان همین رنگ است و اگر به آسمان بنگری، اجرام سماوی یکسانی خواهی دید. حتما این حرف درستی است.
مگر می شود مرزهای مصنوعی روی زمین بر احساسی که از تماشای جرمی مانند ماه به ما دست می دهد، تاثیری بگذارد؟ در شرایط ایده آل نه، اما در دنیای واقعی گمان می کنم پاسخ مثبت است. کافی است از چینی ها سوال کنید وقتی در چند هفته گذشته به ماه نگاه می کرده اند، آیا برای آنها ماه همان ماه خیره کننده و افسون کننده همیشه تاریخ بوده است؟ همان الهام بخش شاعران و افسانه پردازانی که آن را خانه ایزدبانویی باستانی کرده بودند که با خرگوش یشمی اش در ماه پرسه می زد؟ چینی هایی که این روزها به ماه نگاه می کنند می دانند کشورشان به نقطه ای از پیشرفت فنی و علمی رسیده که توانسته با موفقیت رباتی را در ماه فرود آورد تا قمر دردانه زمین را از چشم آن ببینند. اینک چینی ها مهمانی در ماه دارند و قطعا این موضوع بر نگاه آنها به ماه تاثیر زیادی دارد.
چینی ها بیست و سوم آذر، گام مهم و بنیادینی برای توسعه برنامه فضایی خود برداشتند. در این روز بود که مه نشین بدون سرنشین چنگه ۳ با موفقیت روی ماه و در منطقه ای معروف به خلیج رنگین کمان فرود آمد. این نخستین بار پس از دوران اوج رقابت های فضایی بود که مه نشینی با این شیوه و به آرامی سطح ماه را لمس می کرد. این مه نشین برای فرود از موتورهای کاهنده سرعت فرود استفاده کرد تا به آرامی بر سطح ماه فرود آید. در دل این مه نشین اما دستگاه مهم و جالب توجه دیگری قرار داشت. خودرویی رباتیک به نام یوتو (به معنی خرگوش یشمی) که پس از فرود سفینه مادر، از سطح شیبدار آن به خاک ماه قدم گذاشت و شروع به کاوش سطح تنها قمر زمین کرد، البته شاید واژه کاوش ماه هنوز در این مرحله زیاده روی باشد.
واقعیت این است که برنامه چنگه ۳ و خرگوش یشمی درواقع گامی آزمایشی برای آژانس فضایی چین به شمار می روند. گرچه این ماموریت و هر دو مه نشین و مه نورد به ابزارهای علمی مجهز هستند، اما آنچه برای چینی ها مهم تر از داده های علمی در این ماموریت خاص به شمار می رود، کسب اطمینان از موفقیت کلی ماموریت است. به این معنی که مطمئن شوند فناوری آنها می تواند بخوبی سفینه ای را راهی مدار ماه کرده از آنجا بر ماه فرود بیاورد و مه نشینی را از آن خارج کرده تا با موفقیت در سطح ماه حرکت کند و در شرایط متخاصم ماه دوام بیاورد.
اشتباه نکنید! این کار به هیچ وجه کار ساده ای نیست بخصوص وقتی با قمری مواجه هستید که به دلیل نداشتن جو، موقع تابش خورشید هنگام روز طولانی آن (روز در ماه معادل ۱۴ شبانه روز زمینی است) دمای سطحش به بیش از صد درجه سانتی گراد و در طول شب های زمهریرش، دما به کمتر از منفی ۱۷۰ درجه سانتی گراد سقوط می کند. نه تنها این اختلاف دما برای هر ابزار مکانیکی می تواند کشنده باشد که خود نقاط بیشینه و کمینه دما نیز فعالیت بخش های الکتریکی را با دشواری مواجه می کند. به همین دلیل در طول روز و زمانی که دما به بیشترین مقدار خود می رسد و به دلیل نبودن جو، این کاوشگر رباتیک در معرض تابش های پرانرژی خورشید قرار می گیرد و هم در طول شب طولانی و سرد ماه، مه نورد و مه نشین بیشتر سیستم های خود را خاموش کرده و به خواب زمستانی فرو می روند.
نکته: چینی ها بیست و سوم آذر، گام مهم و بنیادینی برای توسعه برنامه فضایی خود برداشتند. این نخستین بار پس از دوران اوج رقابت های فضایی و دوران تاپولوها بود که با فرود مه نشین بدون سرنشین چنگه ۳، ماه نوردی با این شیوه و به آرامی سطح ماه را لمس می کرد
خواباندن و زنده نگه داشتن مه نورد در طول شب و احیای آن در روز بخش مهمی از این ماموریت بود که با موفقیت انجام شده است.
بخش عمده ای از داده هایی که تاکنون به زمین برگشته اند مربوط به تصاویری است که دو پایگاه یعنی مه نشین و مه نورد از یکدیگر گرفته اند. از جمله تصویری پانوراما و سراسری که محوطه اطراف فرود را به دقت مورد بررسی قرار داده است.
ابزارهای اصلی و داده سنجی مه نشین همگی آزمایش شده اند، اما در مورد مه نورد عمده ابزارهای آزمایش شده را دوربین ها تشکیل داده اند. یک هفته قبل مه نورد گام دیگری برداشت و به گفته مدیران ماموریت در پکن در عملیاتی که نیم ساعت به طول انجامید بازوی رباتیک خود را گشود و خاک اطراف خود را مورد بررسی قرار داد. روی این بازو یک طیف سنج پرتو ایکس قرار دارد که می تواند برای بررسی ترکیبات شیمیایی خاک مورد استفاده قرار بگیرد.
ماموریت مه نشین چینی تاکنون با موفقیت کامل همراه بوده است، گرچه در این روزها خبر از بروز نوعی رفتار غیرعادی در آن گزارش شده است، اما چنین نقص های فنی حتی برای سازمان های فضایی باتجربه تر و ماموریت های آزموده شده تر هم چیز عجیبی نیست.
نکته مهمی که باید در نظر داشت این که چنین کاری واقعا می تواند چین را در راه کاوش و بررسی و مطالعه بیشتر ماه یاری دهد. این ماموریت قدم سوم چینی ها در راه کشف ماه بود و در گام بعدی در سال ۱۳۹۴ چنگه ۴ به ماه می رود. این ماموریت مشابه ماموریت فعلی خواهد بود، اما با تکمیل بررسی ها و داده ها و عملکرد ماموریت فعلی آن ماموریت روی جنبه های فنی ماموریت بعد از خود،
تمرکز خواهد کرد.
اوج برنامه های چین در بخش غیرسرنشین دار که در سال ۱۳۹۶ ـ مطابق برنامه اولیه ـ انجام خواهد شد جایی است که می توان از آن به نقطه عطفی نه فقط در برنامه چین که در کاوش های عصر فضایی مربوط به ماه در دوران پس از رقابت های فضایی شوروی و آمریکا نام برد. چهار سال دیگر و در خلال ماموریت چنگه ۵ نمونه هایی از خاک ماه جمع آوری و به زمین بازگردانده خواهد شد.
به این ترتیب بعد از پایان ماموریت های آپولو برای اولین بار دانشمندان فرصت بررسی نمونه خاک ماه را در آزمایشگاه های مدرن زمینی به دست خواهند آورد و در عین حال چین می تواند گام بعدی برای انجام ماموریت های مشابه با هدف سیارک ها و حتی مریخ را در برنامه خود قرار دهد.
در این دوره است که شاید چین برنامه رباتیک و سرنشین دار خود را به هم نزدیک کرده و مطابق افقی که ترسیم کرده برنامه اعزام فضانورد به ماه را در اولویت قرار دهد.
با این حساب چینی ها برای سال های آینده چشمشان به ماه خیره باقی خواهد ماند.
می‌گویند در هر جایی از جهان که باشی، آسمان همین رنگ است و اگر به آسمان بنگری، اجرام سماوی یکسانی خواهی دید. حتما این حرف درستی است.
مگر می شود مرزهای مصنوعی روی زمین بر احساسی که از تماشای جرمی مانند ماه به ما دست می دهد، تاثیری بگذارد؟ در شرایط ایده آل نه، اما در دنیای واقعی گمان می کنم پاسخ مثبت است. کافی است از چینی ها سوال کنید وقتی در چند هفته گذشته به ماه نگاه می کرده اند، آیا برای آنها ماه همان ماه خیره کننده و افسون کننده همیشه تاریخ بوده است؟ همان الهام بخش شاعران و افسانه پردازانی که آن را خانه ایزدبانویی باستانی کرده بودند که با خرگوش یشمی اش در ماه پرسه می زد؟ چینی هایی که این روزها به ماه نگاه می کنند می دانند کشورشان به نقطه ای از پیشرفت فنی و علمی رسیده که توانسته با موفقیت رباتی را در ماه فرود آورد تا قمر دردانه زمین را از چشم آن ببینند. اینک چینی ها مهمانی در ماه دارند و قطعا این موضوع بر نگاه آنها به ماه تاثیر زیادی دارد.
چینی ها بیست و سوم آذر، گام مهم و بنیادینی برای توسعه برنامه فضایی خود برداشتند. در این روز بود که مه نشین بدون سرنشین چنگه ۳ با موفقیت روی ماه و در منطقه ای معروف به خلیج رنگین کمان فرود آمد. این نخستین بار پس از دوران اوج رقابت های فضایی بود که مه نشینی با این شیوه و به آرامی سطح ماه را لمس می کرد. این مه نشین برای فرود از موتورهای کاهنده سرعت فرود استفاده کرد تا به آرامی بر سطح ماه فرود آید. در دل این مه نشین اما دستگاه مهم و جالب توجه دیگری قرار داشت. خودرویی رباتیک به نام یوتو (به معنی خرگوش یشمی) که پس از فرود سفینه مادر، از سطح شیبدار آن به خاک ماه قدم گذاشت و شروع به کاوش سطح تنها قمر زمین کرد، البته شاید واژه کاوش ماه هنوز در این مرحله زیاده روی باشد.
واقعیت این است که برنامه چنگه ۳ و خرگوش یشمی درواقع گامی آزمایشی برای آژانس فضایی چین به شمار می روند. گرچه این ماموریت و هر دو مه نشین و مه نورد به ابزارهای علمی مجهز هستند، اما آنچه برای چینی ها مهم تر از داده های علمی در این ماموریت خاص به شمار می رود، کسب اطمینان از موفقیت کلی ماموریت است. به این معنی که مطمئن شوند فناوری آنها می تواند بخوبی سفینه ای را راهی مدار ماه کرده از آنجا بر ماه فرود بیاورد و مه نشینی را از آن خارج کرده تا با موفقیت در سطح ماه حرکت کند و در شرایط متخاصم ماه دوام بیاورد.
اشتباه نکنید! این کار به هیچ وجه کار ساده ای نیست بخصوص وقتی با قمری مواجه هستید که به دلیل نداشتن جو، موقع تابش خورشید هنگام روز طولانی آن (روز در ماه معادل ۱۴ شبانه روز زمینی است) دمای سطحش به بیش از صد درجه سانتی گراد و در طول شب های زمهریرش، دما به کمتر از منفی ۱۷۰ درجه سانتی گراد سقوط می کند. نه تنها این اختلاف دما برای هر ابزار مکانیکی می تواند کشنده باشد که خود نقاط بیشینه و کمینه دما نیز فعالیت بخش های الکتریکی را با دشواری مواجه می کند. به همین دلیل در طول روز و زمانی که دما به بیشترین مقدار خود می رسد و به دلیل نبودن جو، این کاوشگر رباتیک در معرض تابش های پرانرژی خورشید قرار می گیرد و هم در طول شب طولانی و سرد ماه، مه نورد و مه نشین بیشتر سیستم های خود را خاموش کرده و به خواب زمستانی فرو می روند.
نکته: چینی ها بیست و سوم آذر، گام مهم و بنیادینی برای توسعه برنامه فضایی خود برداشتند. این نخستین بار پس از دوران اوج رقابت های فضایی و دوران تاپولوها بود که با فرود مه نشین بدون سرنشین چنگه ۳، ماه نوردی با این شیوه و به آرامی سطح ماه را لمس می کرد
خواباندن و زنده نگه داشتن مه نورد در طول شب و احیای آن در روز بخش مهمی از این ماموریت بود که با موفقیت انجام شده است.
بخش عمده ای از داده هایی که تاکنون به زمین برگشته اند مربوط به تصاویری است که دو پایگاه یعنی مه نشین و مه نورد از یکدیگر گرفته اند. از جمله تصویری پانوراما و سراسری که محوطه اطراف فرود را به دقت مورد بررسی قرار داده است.
ابزارهای اصلی و داده سنجی مه نشین همگی آزمایش شده اند، اما در مورد مه نورد عمده ابزارهای آزمایش شده را دوربین ها تشکیل داده اند. یک هفته قبل مه نورد گام دیگری برداشت و به گفته مدیران ماموریت در پکن در عملیاتی که نیم ساعت به طول انجامید بازوی رباتیک خود را گشود و خاک اطراف خود را مورد بررسی قرار داد. روی این بازو یک طیف سنج پرتو ایکس قرار دارد که می تواند برای بررسی ترکیبات شیمیایی خاک مورد استفاده قرار بگیرد.
ماموریت مه نشین چینی تاکنون با موفقیت کامل همراه بوده است، گرچه در این روزها خبر از بروز نوعی رفتار غیرعادی در آن گزارش شده است، اما چنین نقص های فنی حتی برای سازمان های فضایی باتجربه تر و ماموریت های آزموده شده تر هم چیز عجیبی نیست.
نکته مهمی که باید در نظر داشت این که چنین کاری واقعا می تواند چین را در راه کاوش و بررسی و مطالعه بیشتر ماه یاری دهد. این ماموریت قدم سوم چینی ها در راه کشف ماه بود و در گام بعدی در سال ۱۳۹۴ چنگه ۴ به ماه می رود. این ماموریت مشابه ماموریت فعلی خواهد بود، اما با تکمیل بررسی ها و داده ها و عملکرد ماموریت فعلی آن ماموریت روی جنبه های فنی ماموریت بعد از خود،
تمرکز خواهد کرد.
اوج برنامه های چین در بخش غیرسرنشین دار که در سال ۱۳۹۶ ـ مطابق برنامه اولیه ـ انجام خواهد شد جایی است که می توان از آن به نقطه عطفی نه فقط در برنامه چین که در کاوش های عصر فضایی مربوط به ماه در دوران پس از رقابت های فضایی شوروی و آمریکا نام برد. چهار سال دیگر و در خلال ماموریت چنگه ۵ نمونه هایی از خاک ماه جمع آوری و به زمین بازگردانده خواهد شد.
به این ترتیب بعد از پایان ماموریت های آپولو برای اولین بار دانشمندان فرصت بررسی نمونه خاک ماه را در آزمایشگاه های مدرن زمینی به دست خواهند آورد و در عین حال چین می تواند گام بعدی برای انجام ماموریت های مشابه با هدف سیارک ها و حتی مریخ را در برنامه خود قرار دهد.
در این دوره است که شاید چین برنامه رباتیک و سرنشین دار خود را به هم نزدیک کرده و مطابق افقی که ترسیم کرده برنامه اعزام فضانورد به ماه را در اولویت قرار دهد.
با این حساب چینی ها برای سال های آینده چشمشان به ماه خیره باقی خواهد ماند.
