- عضویت
- 2018/11/30
- ارسالی ها
- 6,382
- امتیاز واکنش
- 14,555
- امتیاز
- 898
- سن
- 27
اقتصاد: اقتصاد در آبادان عمدتاً برپایه شرکت نفت است. درآغاز ملی شدن صنعت نفت حدود ششصد هزار بشکه در روز توان تولیدی پالایشگاه بوده که امروز پس از حوادث جنگ هشت ساله ظرفیت تولید آن به چهارصد هزار بشکه در روز کاهش یافته است. آبادان همچنین یک پتروشیمی بنام پتروشیمی آبادان دارد که در جوار پالایشگاه آبادان احداث گردیده است. در سال ۱۳۸۷ خورشیدی افزون بر ۱۴۷ فروند لنج و بیش از ۵۸۰ قایق موتوری صیادی در منطقه آبادان به امر صید و صیادی فعالیت داشتند. همچنین از تاریخ چهارم خرداد سال ۱۳۸۳ منطقه آزاد تجاری اعلام شد که باعث ورود سرمایه گذاران خارجی و داخلی درون شهر گردید. بندر آبادان واقع در ساحل رودخانه اروند بطورکلی توان جابجایی بیست هزار تن کالا را دارد که باتوجه به رونق منطقه آزاد تجاری اروند بر اهمیت آن بیش از پیش افزوده شده است.
محصولات کشاورزی: در میان مناطق خرما خیز ایران همیشه نام آبادان و قُصبِه (از توابع آبادان) در ردیف اول است. در آبادان کشاورزی به کشت و پرورش درخت خرما اختصاص دارد. این شهرستان بزرگترین تولید کننده خرما در سطح استان خوزستان است.
فرهنگ و آداب و رسوم: آبادان بعلت سکونت اقوام و ملیتهای گوناگون جهان در این خطه، فرهنگی چند ملیتی و ترکیبی دارد. در دهه ۵۰ خورشیدی فرهنگ شهرنشینی آبادان به ویژه پس از ساخت پالایشگاه بزرگ آبادان تا زمان ملی شدن نفت ویژگی های یک شهر استعماری را تداعی می کرده است. محلات آن در این زمان ترکیب جمعیتی جدا و چه بسا متخاصم داشتند. ساکنان بخش مرکزی، احمدآباد و محله بهمن شیر را گودنشینان و حاشیه نشینان شهری، و محله های بریم، بوارده را اروپاییان و کارکنان ایرانی مرتبط با آنها تشکیل می دادند.
محصولات کشاورزی: در میان مناطق خرما خیز ایران همیشه نام آبادان و قُصبِه (از توابع آبادان) در ردیف اول است. در آبادان کشاورزی به کشت و پرورش درخت خرما اختصاص دارد. این شهرستان بزرگترین تولید کننده خرما در سطح استان خوزستان است.
فرهنگ و آداب و رسوم: آبادان بعلت سکونت اقوام و ملیتهای گوناگون جهان در این خطه، فرهنگی چند ملیتی و ترکیبی دارد. در دهه ۵۰ خورشیدی فرهنگ شهرنشینی آبادان به ویژه پس از ساخت پالایشگاه بزرگ آبادان تا زمان ملی شدن نفت ویژگی های یک شهر استعماری را تداعی می کرده است. محلات آن در این زمان ترکیب جمعیتی جدا و چه بسا متخاصم داشتند. ساکنان بخش مرکزی، احمدآباد و محله بهمن شیر را گودنشینان و حاشیه نشینان شهری، و محله های بریم، بوارده را اروپاییان و کارکنان ایرانی مرتبط با آنها تشکیل می دادند.