خراسان رضوی معرفی شهر نیشابور

[مهربانوی ایرانی]

موقعیت جغرافیایی: این شهرستان در حد فاصل مدار ۳۵ درجه و چهل دقیقه تا ۳۶ درجه و۵۰ دقیقه و طول جغرافیایی ۵۸ درجه و ۱۵ دقیقه تا ۵۹ درجه و ۱۵ دقیقه قرار گرفته و از شهرستان‌ های شمالی استان خراسان رضوی می ‌باشد. شهرستان نیشابور، از شمال با شهرستان قوچان، از شرق با چناران و مشهد، از جنوب با تربت حیدریه و کاشمر، از غرب با سبزوار و از شمال غرب با فاروج از استان خراسان شمالی مرتبط است و در مسیر جاده ابریشم و مسیر ترانزیتی تهران-مشهد-افغانستان واقع شده است. سالانه میلیون ‌ها زائر حرم علی بن موسی‌ الرضا از آن عبور می ‌کنند و همچنین از طریق دو جاده فرعی به قوچان و کاشمر نیز متصل است، در نتیجه این شهرستان، از موقعیت ژئوپلیتیک بسیار خوبی برخوردار است.

آب و هوا: شهرستان نیشابور ویژگی‌ های اقلیمی فلات مرکزی ایران را دارد (دشت ‌هایش آب ‌و هوای نیمه ‌صحرایی ملایم دارد)؛ در زمستان ‌ها نسبتاً سرد و در تابستان معتدل است.

ارتفاع از سطح دریا: حدود ۱۲۵۰ متر

محصولات: باقلا، ریواس، آلو، سیب و سبزی‌ های نیشابور مشهور هستند. مهم‌ ترین فراورده ‌های کشاورزی در شهرستان نیشابور گندم، جو، ذرت، پنبه، حبوبات خوراکی (باقلا، عدس، لپه، ماش، نخود)، سبزی‌ ها (تره، ریحان، جعفری، ترخون و شنبلیله) و میوه‌ های تابستانی می ‌باشد. کاشت ویژهٔ باقلا موجب شده تا برخی غذاهای محلی در این منطقه با این گیاه پخته شوند. حدود ۹۰ درصد تولید باقلا در استان، محصول نیشابور است.

فرهنگ و آداب و رسوم: ترکیب قومیتی شهرستان نیشابور اکنون به ‌ترتیب شامل فارس، ترک، کرد، بلوچ، عرب، ازبک و ارمن می ‌باشد که فارسی زبان مشترک همهٔ آنهاست و قوم‌ گرایی غیر فارسی ‌زبانان، بسته به جمعیت‌ شان دگرگون است. مردم فارسی ‌زبان، بزرگترین گروه قومی در نیشابور هستند. بسیاری از آیین های مردم اراک و مردم نیشابور همانند است که به دلیل حضور بیات ‌ها در این دو شهرستان است. از آیین ‌های باران‌ خواهی نیشابور به ‌ویژه در میان کشاورزان و روستائیان، «چوله‌ قزک» [čōw-la-qƏzak] (همچنین: «شوله‌کیشک» یا «چوله‌قیشک») می باشد که خود عروسکی برای باران است و کودکان اجراگر اصلی آن هستند. سرود ویژهٔ نیشابور در ۲۵ فروردین ۱۳۹۰ برای بار نخست خوانده شد.​

 

[مهربانوی ایرانی]

زبان محلی: لهجه نیشابوری، لهجه ای از زبان فارسی است که در نیشابور رایج است. از نظر زبانشناسان کاملترین و از نظر منتقدین زیباترین لهجه و گویش را در خراسان بزرگ، نیشابوریان تکلم می کنند. واژگان لهجه و گویش نیشابوری متفاوت با دیگر لهجه‌ ها و گویش‌ های خراسان بزرگ است. شهرستانهای اطراف از جمله روستاهای قوچان و شهر قوچان تا حدودی زیادی تحت تاثیر این گویش قرار دارند.

جاذبه های گردشگری: نیشابور در نوروز ۱۳۹۵ «شهر نمونهٔ گردشگری» خوانده شد. آرامگاه عطار نیشابوری، آرامگاه خیام، مسجد جامع نیشابور، قدمگاه، بازار نیشابور، امامزاده محروق، کاروانسراها از مهمترین مناطق گردشگری این شهرستان میباشند.

سوغاتی و صنایع دستی: هنرهای سفالگری، قالی‌ بافی و فیروه ‌تراشی در نیشابور از دوران کهن رایج است. فیروزه، ریواس و شربت ریواس، سفال، رباعیات خیام، قالی نیشابور، صنایع دستی از سوغات این منطقه هستند. «شهر خرو» در دشت نیشابور به عنوان «پایتخت آلو بخارای ایران» شناخته می ‌شود و همچنین محصولی به نام «مگسی نیشابور» که به لطافت طالبی و شیرین ‌‌تر از آن است، دارای جذابیتی منحصر به فرد از دیدگاه طعم و ذائقه است.

غذای محلی: نیشابوری‌ها با ریواس «شربت ریواس»، «خورشت ریواس»، «آب‌ گوشت ریواس»، «اشکنه ریواس»، «سالاد ریواس» و «کوکوی ریواس» همچنین لواشک ریواس‌ تهیه می ‌کنند. آش اماج، بلغورتروش، شیره، قروت، آوجیج، گورجه، عدس‌ بانجو، اشکنه ‌گوجه، اشکنه ‌کشک، حلیم سنتی نیشابور، بغربور، بلغور، بلغورشیر، اماج، حولبه ‌برینج، محرّا، قروت، جوشوره، زیرک ‌جوش، کشته‌ جوش، تییش، کمای، بیلماق، رواس، گینگر، یتیمچه از غذاهای این شهرستان هستند.

بهترین زمان بازدید: بهار​