ناقلین ویروس ها

[SAYEH79]

ناقلین ویروس ها

ویروس ها در خارج از یاخته ها خنثی بوده تا زمانی که یاخته مناسبی پیدا نکنند قادر به همانند سازی نیستند بنابراین جهت بقاء خود مرتب از میزبانی به میزبان دیگر منتقل می شوند برخی نیز که می توانند در بدن بندپایان ناقل تکثیر یابند از یک نسل به نسل دیگر منتقل می شوند. تعدادی نیز در بدن میزبان خود عفونت مزمن و یا خفته ایجاد می کنند تا سال های زیادی بتوانند در یاخته های میزبان باقی بمانند.

 

[SAYEH79]

روش هایی که ویروس ها برای بقاء در طبیعت به کار می برند:
1 – عفونت های حاد خود محدود شونده :


ویروس هایی از این نوع احتیاج به جمعیت های زیاد دارند تا شانس پیدا کردن افراد حساس برای آلودگی را داشته باشند.
2 – عفونت های پایدار ویروسی :

ریزش متقارب ویروس توسط میزبان مبتلا به عفونت پایدار باعث انتقال ویروس به افراد حساس یک جامعه خواهد شد و چون راه انتقال برخی از این ویروس ها دستگاه تنفس است در نتیجه یک فرد ناقل می تواند باعث آلودگی تعداد زیادی از افراد حساس شود.

 

[SAYEH79]

3- انتقال از نسلی به نسل دیگر :

به طور معمول عمل انتقال قبل از تولد انجام می شود مثلاً بیماری سرخجه که ممکن است باعث آلودگی داخل رحمی بشود نوزاد مبتلا می تواند تا مدتی ویروس را از طریق ادرار دفع کند و یا نوزادانی که از مادران آلوده به ویروس هپاتیت B به دنیا می آیند برای همه عمر آن را به همراه خواهند داشت. ویروس های توموزای خانواده رتروویریده از راه یافته های جنـ*ـسی به نسل بعد منتقل می شوند.

 

[SAYEH79]

4 – انتقال توسط بندپایان ناقل :

آربو ویروس ها ویروس هایی هستند که در میزبانان مهره داری چون پستانداران، پرندگان وحشی، حیوانات اهلی و انسان و همچنین در میزبانان بی مهره ایجاد آلودگی نمده و توسط بندپایان ناقل به میزبان سالم انتقال می یابند. بند پایان ناقل می توانند از کنه ها، پشه ها، پشه های خاکی و یا کولکس ها باشند که در زمان تغذیه از خون میزبان در حال ویرمی ویروس را دریافت کرده، در معده بند پا تکثیر یافته و پس از چند روز به غدد بزاقی آن بندپا انتشار می یابد (دوره کمون خارجی) . با ریزش ویروس هایی که در بزاق بند پا است میزبان های بعدی آلوده می شوند