@nicedavil
کاربر نگاه دانلود
نقاشی قهوه خانه‌ای
یکی از انواع متداول در نقاشی سده‌ی اخیر ایران نوعی نقاشی روایی موسوم به قهوه خانه‌ای است که آن را خیالی نگاری هم می نامند. اگرچه سابقه‌ی این نوع نقاشی عامیانه را تا روزگار صفوی ( دوران رونق و رسمیت یافتن تشیع در ایران) می توان پی جویی کرد ولی رشد و شکوفایی آن به موازات عصرمشروطیت و در دوران پهلوی بود.
عاشورا اثر محمد فراهانی
این مکتب بر اساس سنت‌های مردمی و دینی و با اثر پذیری از طبیعت نگاری مرسوم آن زمان به دست هنرمندانی آموزش ندیده ولی خلاق پدید آمد. ابزار کار این نقاشان، رنگ روغنبود و بر روی بوم‌های بزرگ، تصاویری روایی را جهت نصب بر دیوار قهوه خانه‌ها، تکیه‌ها، حسینیه‌ها، یازورخانهها و حمام‌ها به وجود می آوردند.
نقاشی قهوه خانه‌ای
داستان‌های شاهنامه، وقایع کربلا، قصه‌های قرآنی و یا حکایات عامیانه و مردمی موضوع این پرده‌ها را تشکیل می داد که، توسط افرادی از طبقه پایین و متوسط جامعه، به هنرمند نقاش سفارش داده می شد. هدف نقاش، صراحت بیان و اثرگذاری هرچه بیشتر بر مخاطب عام بود و از همین روی در پرده‌هایش غالبا نام اشخاص یا موضوع روایت را در کنار افراد و صحنه‌ها می نوشت. هم چنین شخصیت اصلی را بزرگ تر نشان می داد و افرادی را که دوست می داشت، خوش سیما و دشمنان را بد منظر به تصویر در می آورد.
نقاشی قهوه‌خانه‌ای با نقاشانی همچون حسین قولر آقاسی و محمد مدبر در اوایل سده‌ی حاضر به اوج خود رسید. این نقاشان، شاگردانی چون حسین همدانی، حسن اسماعیل‌زاده و عباس بلوکی‌فر را پرورش دادند.
یکی از انواع متداول در نقاشی سده‌ی اخیر ایران نوعی نقاشی روایی موسوم به قهوه خانه‌ای است که آن را خیالی نگاری هم می نامند. اگرچه سابقه‌ی این نوع نقاشی عامیانه را تا روزگار صفوی ( دوران رونق و رسمیت یافتن تشیع در ایران) می توان پی جویی کرد ولی رشد و شکوفایی آن به موازات عصرمشروطیت و در دوران پهلوی بود.
عاشورا اثر محمد فراهانی
این مکتب بر اساس سنت‌های مردمی و دینی و با اثر پذیری از طبیعت نگاری مرسوم آن زمان به دست هنرمندانی آموزش ندیده ولی خلاق پدید آمد. ابزار کار این نقاشان، رنگ روغنبود و بر روی بوم‌های بزرگ، تصاویری روایی را جهت نصب بر دیوار قهوه خانه‌ها، تکیه‌ها، حسینیه‌ها، یازورخانهها و حمام‌ها به وجود می آوردند.
نقاشی قهوه خانه‌ای
داستان‌های شاهنامه، وقایع کربلا، قصه‌های قرآنی و یا حکایات عامیانه و مردمی موضوع این پرده‌ها را تشکیل می داد که، توسط افرادی از طبقه پایین و متوسط جامعه، به هنرمند نقاش سفارش داده می شد. هدف نقاش، صراحت بیان و اثرگذاری هرچه بیشتر بر مخاطب عام بود و از همین روی در پرده‌هایش غالبا نام اشخاص یا موضوع روایت را در کنار افراد و صحنه‌ها می نوشت. هم چنین شخصیت اصلی را بزرگ تر نشان می داد و افرادی را که دوست می داشت، خوش سیما و دشمنان را بد منظر به تصویر در می آورد.
نقاشی قهوه‌خانه‌ای با نقاشانی همچون حسین قولر آقاسی و محمد مدبر در اوایل سده‌ی حاضر به اوج خود رسید. این نقاشان، شاگردانی چون حسین همدانی، حسن اسماعیل‌زاده و عباس بلوکی‌فر را پرورش دادند.
