مقاله ای از ویکی پدیا ____________________________
علوم انسانی علوم انسانی، رشتههای آکادمیکی (دانشگاهی) هستند که جنبههای مرتبط با ویژگیهای تمدن انسانی را مطالعه کرده و آموزش میدهند.
در قرون وسطی، این اصطلاح در تقابل با الوهیت قرارداشت و به طبقه ای از آموزش و تحصیل اشاره داشت که در دوران حاضر به عنوان محدوده اصلی مطالعات و آموزشهای دانشگاهی است و جنبه سکولار (غیر دینی) دارند.
امروزه، علوم انسانی، بیشتر، به دانشهایی گفته میشود که در مقابل علوم طبیعی (همانند آموزشهای فنی حرفه ای) قرار دارد. به عنوان نمونه علوم اجتماعی از آن نوع است
دانشمندان علوم انسانی از روشهایی استفاده میبرند که در درجه اول تحلیلی و نقادانه یا نظریه پردازانه هستند و مجهز به اجزا و ابزار مهمی در تاریخ بشری میباشند که از روشهای عمدتاً مبتنی بر تجربه در علوم تجربی متمایز میشوند
در عین حال، بر خلاف دیگر علوم، علوم انسانی، هیچ نظم و انضباط مرکزیای ندارند.
علوم انسانی، شامل زبانهای باستانی و مدرن، ادبیات، فلسفه، مذهب، هنر و موسیقی شناسی میگردد
دانشمندان علوم انسانی،"humanity scholars" (دانشمندان علوم بشری) یا اُمانیستها (انسان گراها) هستند.
اصطلاح اُمانیست همچنین یک موضوع و رویکرد فلسفی را شرح میدهد که برخی دانشمندان «غیر بشرگرا» در علوم انسانی را شامل نمیشود.
دانشمندان و علما و هنرمندان رنسانس نیز اومانیست نامیده میشدند.
برخی از مکاتب و شاخههای ثانویه علوم انسانی، دارای کلاسهایی هستند که معمولاً متشکل از ادبیات انگلیسی، مطالعات جهانی و هنر میباشند.
در ایران این شاخه از علوم بر اساس تعریف آن بر اساس موضوع به دستهای از علوم اطلاق میشود که به مسایلی چون جامعه، فرهنگ، زبان، رفتار و کنش انسان، و روان و اندیشهٔ افراد توجه دارد. جامعهشناسی، روانشناسی، زبانشناسی، مدیریت، اقتصاد، حقوق، علوم سیـاس*ـی و تاریخ چند نمونه از رشتههای علوم انسانیاند.
درعینحال، بسیاری از شاخههای علوم انسانی چون مدیریت، اقتصاد، حسابداری، جغرافیا و روانشناسی برای تجزیه و تحلیل از برخی علوم غیرانسانی همچون ریاضیات کاربردی (در مدیریت)، آمارِ کاربردی و تحلیل رگرسیون (اقتصاد و روانشناسی)، GIS و سیستمهای راداری و سنجش از دور (در جغرافیا) و سایر روشهای تجربی استفاده میکنند.
از اول انقلاب رشتههای مهندسی که جزئینگر و بخشینگر هستند و برای علوم انسانی در ایران تصمیمگیری میکنند. این امر باعث مسلط شدن افراد سطحی در سطوح تصمیمگیری برای مدیریت کشور شدهاست.[۱]
این امر تبدیل به معضل بزرگی برای نظام آموزش عالی در کشور ایران شده که دانشآموزان مستعد به سمت گروههای فنی و مهندسی گسیل میشوند، ولی دانشگاهها و دانشکدههای علوم انسانی از دانشآموزان نخبه بیبهره شدهاند.[۲]
نگرش مهندسی به علوم انسانی باعث بیتوجهی به ارزش اشخاص اندیشمند در ارزیابیهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیـاس*ـی در کشور ایران شدهاست؛ بنابراین از ظرفیت فعلی تفکر و اندیشه در حوزه علوم انسانی نیز بهطور مناسب بهره گرفته نشدهاست.[۳]
در ایران رشتههای علوم انسانی مورد حمله دولت قرار میگرفت.[۴] جمهوری اسلامی ایران خصوصاً در دهههای پس از انقلاب، درست خلاف جهت تفکر و تخیل حرکت میکرد، زیرا تفکر که پایه علوم انسانی است با شک و سؤال آغاز میشود و تفکر میتواند تمام دنیا بلکه خود متفکر را هم زیر سؤال ببرد و همیشه آمادگی دارد تغییر را بپذیرد، به همین دلیل رشد و تعالی علوم انسانی به عنوان خطری برای دوام و بقای نظام محسوب میشد.[۵] در واقع حمله آنها به فرهنگ غرب در ایران به خاطر ترس و وحشت از آزادی تفکر در ایران بود، این ترس و وحشت بخاطر نکات مشترکی بود که ایران میتوانست از نظر فرهنگی با سایر نقاط جهان داشته باشد.[۶] خمینی به این موضع اشاره کرده بود که «دانشگاهها از بمب خوشهای خطرناک ترند».[۷]
در سیستمهای علمی ایران تحصیل کردگان رشتههای مهندسی در راس امور قرار میگیرند و نه تنها در رشتههای علوم دقیقه بلکه در رشتههای علوم اجتماعی و انسانی نیز همینطور بودهاست، بنظر میرسد این امر به خودی خود یک اشتباه بزرگ راهبردی است، زیرا این گروه تلاش میکنند دیدگاههای غیرانعطاف آمیز مهندسی را به حوزه انسانی تعمیم دهند و معمولاً برنامههای اجتماعی را پیشنهاد کرده و به پیش میبرند که نه تنها هزینههای سنگین مالی بر جای میگذارد بلکه هزینههای اجتماعی و سیـاس*ـی نیز به همراه دارد و به عکس اهداف مورد نظر میرسد. گروه اخیر اغلب دیدی ابزاری نسبت به علم دارند و غالب شدن نظرات آنها باعث نادیده گرفتن قدرت جامعه و نظامهای اجتماعی شده که نتیجه آن انواع و اقسام مشکلات لاینحل است که در ایران کنونی وجود دارد.[۸]
عدهای بجای نقد مبانی علوم انسانی غربی، اقدام به منکوب کردن اندیشه غربی نمودهاند. نگرشهایی وجود دارد که چنین تصور کردند که با حذف رشته فلسفه غرب مشکلی از کشور حل میشود. غلبه نگرش حذفی بجای راهحلهای ایجابی موجب شده که برخی بهترین کار را این بدانند که صورتهای مسئله را حذف کنند. رشته مطالعات زنان را بهخاطر اینکه یک سری فمینیست از آن استفاده کردند حذف میکنند، رشته فلسفه دین را به خاطر اینکه یک سری افراد ناباب در آن بودهاند حذف میکنند.[۹]
سطوح مدیریتی و برنامهریزی برای علوم انسانی در ایران بسیار کند عمل میکنند که هیچ امید روشنی برای آینده نیست.[۱۰]
بالاترین سطوح نخبگان کشور در حوزه علوم انسانی کشور آمریکا را برای ادامه تحصیل انتخاب میکنند و کشورهای کانادا، انگلیس و فرانسه در اولویتهای بعدی است.
تأسیس ١٣٩١ خورشیدی نوع سراسری (دولتی) رئیس حسین فخر[۱] مکان
ایران، تبریز وبگاه دانشکدهٔ حقوق و علوم اجتماعی
با تفکیک دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه تبریز به سه دانشکده؛ علوم اقتصادی، علوم محیطی و معماری و حقوق و علوم اجتماعی به شکل مستقل کار خود را آغاز کردهاست. خود دانشکده علوم انسانی و اجتماعی در سال ١٣٦٧ از دانشکده ادبیات و علوم انسانی (که از سال ٧-١٣٢٦ فعالیت خود را با ٨٤ دانشجو آغاز کرده بود) تفکیک و از تاریخ ١/١٢/١٣٦٧ فعالیتهای آموزشی خود را به شکل رسمی آغاز نمودهاست. دانشکده حقوق و علوم اجتماعی از ابتدای سال ١٣٩٢ دارای چهار گروه آموزشی شامل: علوم اجتماعی، حقوق قضایی، تاریخ و علوم سیـاس*ـی است. همچنین مؤسسه تحقیقات اجتماعی نیز که از سال ١٣٤٤ فعالیتهای خود را آغاز کردهاست در حال حاضر زیرمجموعه دانشکده حقوق و علوم اجتماعی قرار دارد. اطلاعات تکمیلی در مورد این مؤسسه و مجموعه فعالیتهای آن از طریق صفحه اختصاصی آن مؤسسه از طریق صفحه اصلی وب سایت دانشگاه تبریز قابل دسترسی است. لازم به ذکر است که مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران هم، به عنوان دومین مؤسسه تحقیقاتی دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، که تا خرداد ماه سال ١٣٩٣ زیرمجموعه دانشکده حقوق و علوم اجتماعی محسوب می شد، بنابر مصوبه مورخ ٢٠/٣/١٣٩٣ هیئت امنای دانشگاه، تحت همان عنوان قبلی از چارت سازمانی دانشکده حقوق و علوم اجتماعی خارج و به عنوان مؤسسه تحقیقاتی مستقلی از تاریخ یاد شده مستقیما زیر نظر معاونت پژوهشی دانشگاه اداره میشود. اطلاعات تکمیلی در مورد این مؤسسه از طریق صفحه اختصاصی مؤسسه از طریق صفحه اصلی وب سایت دانشگاه تبریز قابل دسترسی است.[۲]
محتویات
۱ گروهها
۱.۱ گروه علوم اجتماعی
۱.۲ گروه حقوق قضایی
۱.۳ گروه علوم سیـاس*ـی
۱.۴ گروه تاریخ
۲ منابع
۳ پیوند به بیرون
گروهها گروه علوم اجتماعی
گروه آموزشی علوم اجتماعی از سال ١٣٦٢ با پذیرش دانشجو در رشته علوم اجتماعی، گرایش پژوهشگری، فعالیتهای آموزشی خود را آغاز کردهاست. پس از احساس ضرورت نسبت به تربیت نیروهای متخصص در این رشته, از سال ١٣٧٥ به ایجاد دوره کارشناسی ارشد علوم اجتماعی با گرایش پژوهشگری اقدام نموده و نسبت به پذیرش دانشجو در این مقطع و رشته تحصیلی مبادرت کردهاست. از سال ١٣٧٩ مقطع کارشناسی ارشد رشته جامعهشناسی نیز در این گروه آموزشی دایر بوده و به تربیت نیروی متخصص در این حوزه پرداخته است. این گروه آموزشی از سال ١٣٨٠ اقدام به پذیرش دانشجو در رشته تحصیلی علوم اجتماعی با گرایش تعاون و رفاه اجتماعی در سطح کارشناسی نیز مبادرت ورزیده که به عنوان گامی جدی و اساسی در توجه به نیازهای اساسی جامعه محسوب میشود. در راستای سیاستهای کلی نظام آموزش عالی کشور و در جهت بسط و توسعه رشتههای دانشگاهی در دورههای تحصیلات تکمیلی، این گروه آموزشی از سال ١٣٨٨ دوره دکترای جامعهشناسی اقتصادی با گرایش توسعه را نیز دایر کردهاست.
گروه حقوق قضایی
ضرورت افزایش آگاهیهای حقوقی در جامعه ،نیاز به فارغ التحصیلان این رشته در نهادها و سازمانهای مختلف ،فقدان این رشته مهم در منطقه شمال غرب کشور (در زمان تاسسیس )و...از جمله اهداف و ضرورتهای تأسیس رشته حقوق بهشمار می روند
گروه علوم سیـاس*ـی
رشته علوم سیـاس*ـی در دانشگاه تبریز از ماه مهر سال ١٣٨٥ در مقطع کارشناسی ارشد راه اندازی شدهاست و هر ساله ٨ نفر دانشجو برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد علوم سیـاس*ـی جذب می نماید. علاوه بر این، در کنار کارشناسی ارشد علوم سیـاس*ـی، از بهمن ماه سال ١٣٩٢، مقطع کارشناسی ارشد اندیشههای سیـاس*ـی در اسلام نیز راه اندازی شده و هر ساله ٧ نفر دانشجو در این رشته جذب میشوند. این رشته تا اسفند ماه سال ١٣٩١ در قالب گروه حقوق قضایی فعالیت میکرد، لکن از تاریخ ٢٣/١١/١٣٩١ مطابق با مصوبه هیئت رئیسه محترم دانشگاه تبریز و همچنین تصویب کمیسیون دائمی هیئت امناء دانشگاه در اسفند ماه ١٣٩٢، گروه علوم سیـاس*ـی با شخصیت حقوقی مستقل تشکیل می گردد. همچنین بر پایه مصوبه هیئت امناء محترم دانشگاه در تاریخ ٢٠/٣/١٣٩٣ ، گروه علوم سیـاس*ـی در قالب ساختار جدید دانشکده حقوق و علوم اجتماعی قرار میگیرد.
گروه تاریخ
گروه تاریخ در سال ١٣٢٦ تأسیس و تفکیک این گروه از گروه جغرافیا در سال ١٣٣٧ صورت گرفتهاست و دوره کارشناسی ارشد این گروه در سال ١٣٧٠ و دوره دکتری در سال ١٣٧٥ ایجاد شدهاست.
دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی یکی از قدیمیترین دانشکدههای دانشگاه تهران است که غلامحسین کریمی دوستان رئیس آن است.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ گروههای آموزشی
۳ نشریات دانشکده
۴ استادان برجسته
۵ منابع
۶ پیوند به بیرون
تاریخچه
تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی از سال ۱۲۹۶ یعنی سال تأسیس دارالمعلمین مرکزی آغاز میشود و در سال ۱۳۰۷ شمسی که دارالمعلمین عالی به دارالمعلمین مرکزی افزوده شد بر طبق اساسنامهای که در ۲۱ آذر ماه ۱۳۰۸ به تصویب مجلس شورای ملی رسید دارالمعلمین به دو شعبه ادبی و علمی تقسیم و در ۹ اسفند ۱۳۱۲ به دانشسرای عالی تغییر نام یافت.
مجسمه فردوسی در ورودی دانشکده
در سال ۱۳۱۳ بر اساس تصویب شورای عالی فرهنگ، دو دانشکده، یکی ادبیات و دیگری علوم تأسیس شد که چون برنامهٔ تحصیلی آنها با دانشسرای عالی مطابقت داشت این دو دانشکده با دانشسرای عالی تا سال ۱۳۲۱ با هم به همکاری خود ادامه دادند و در آن سال دانشکده ادبیات از دانشکده علوم جدا شد، اما دانشکده ادبیات و دانشسرای عالی تا سال ۱۳۳۴ با یک سازمان اجرایی و آموزشی اداره میشد و از آن تاریخ از یکدیگر جدا و سرانجام در سال ۱۳۳۷ به محوطهٔ اصلی دانشگاه تهران منتقل شد. در هشتم خرداد ماه سال ۱۳۱۳ که قانون تأسیس دانشگاه به تصویب مجلس شورای ملی رسید، شش دانشکده برای تشکیل دانشگاه پیشبینی و در قانون تصریح شد که یکی از آن دانشکدهها ادبیات بود.
زمانی که دارالمعلمین مرکزی و دارالمعلمین عالی هم دایربود، قسمت ادبی آن مشتمل بر دو رشتهٔ «فلسفه و ادبیات» و تاریخ و جغرافیا بود؛ بنابراین سابقه تدریس برنامه عالی ادبیات فارسی بطور رسمی و کلاسی به سال ۱۳۰۷ یعنی هشتاد سال پیش بازمیگردد.
از سال تحصیلی ۱۳۱۱–۱۳۱۲ رشتههای تحصیلی فلسفه و ادبیات به دو رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی و فلسفه و علوم تربیتی تجزیه شد و رشتهٔ «زبان خارجه» نیز به شعب تحصیلات دانشکده ادبیات اضافه گردید و از سال تحصیلی ۱۳۱۴–۱۳۱۵ رشتهٔ «باستانشناسی» نیز در دانشکده ادبیات افتتاح شد.
گروههای آموزشی
تاریخ
زبانشناسی همگانی
زبان و ادبیات عربی
زبان و ادبیات فارسی
فرهنگ و زبانهای باستانی
فلسفه
باستانشناسی
نشریات دانشکده
فلسفه (نشریه)
پژوهشهای زبانی
استادان برجسته
بدیعالزمان فروزانفر
اسدالله بیژن
آمینه پاکروان
سید محمد تدین
علی اکبر سیـاس*ـی
رضازاده شفق
عبدالحسین شیبانی
سید محمدکاظم عصار
امیر سهامالدین غفاری
محمدحسین فاضل تونی
خلیل خطیب رهبر
مسعود کیهان
سعید نفیسی
ویلهلم هاز
ژان هیتیه
رشید یاسمی
مهدی بیانی
عبدالله فریار
ابوالفضل صدری، معلم ورزش
لطفعلی صورتگر دبیر ادبیات انگلیس
مهدی حمیدی شیرازی
رضا داوری اردکانی فیلسوف برجسته معاصر و رئیس فرهنگستان علوم ایران
محمدرِضا شَفیعی کَدکَنی استادبرجسته زبان وادبیات فارسی و از نویسندگان و شاعران امروز ایران
محمدابراهیم باستانی پاریزی، استاد تاریخ در دانشگاه تهران، و یکی از تاریخدانان و نویسندگان برجسته و شاعر و موسیقیپژوه ایران
محمود خاتمی از فلاسفه آکادمیک معاصر ایران، استاد گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران و سردبیر مجله فلسفه
علی اکبر سیبویه از دیپلماتهای قدیمی وزارت امور خارجه و سفیر جمهوری اسلامی ایران در مسقط به عنوان استاد رشته مترجمی عربی
دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز
دانشگاه تبریز
تأسیس ۱۳۲۶ خورشیدی نوع سراسری (دولتی) مکان
ایران، تبریز
دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۲۶ خورشیدی تأسیس شدهاست. این دانشکده در ابتدای تأسیس از دو رشتهٔ تحصیلی «تاریخ و جغرافیا» و «زبان و ادبیات فارسی» تشکیل شده بود که به مرور زمان بر شمار رشتههای تحصیلی آن افزوده شد. پیش از سال ۱۳۴۶ خورشیدی، مدتزمان تخصیل در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی سهسال بود که پس از این سال به چهارسال افزایش پیدا کرد. مقطع کارشناسی ارشد رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی در سال ۱۳۴۷ خورشیدی و مقطع دکترای این رشته نیز در سال ۱۳۵۴ خورشیدی در این دانشکده ایجاد و راهاندازی شدند. در سال ۱۳۶۷ خورشیدی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز به دو دانشکدهٔ مستقل علوم انسانی و اجتماعی و ادبیات فارسی و زبانهای خارجی تفکیک شد.
دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، یکی از ۱۵ دانشکده این دانشگاه است که در سال ۱۳۴۱ تأسیس شدهاست.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ ریاست
۳ امکانات
۳.۱ کتابخانه
۳.۲ مرکز کامپیوتر
۳.۳ نشریات
۳.۴ تالار و آمفی تئاتر
۴ رشتهها و گرایشها
۵ گالری
۶ پانویس
تاریخچه
دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی در سال ۱۳۴۱ هجری شمسی با نام دانشکده زبانهای خارجی تأسیس شد و با پذیرش ۴۸ دانشجو در ۴ رشتهٔ آموزشی زبان و ادبیات انگلیسی، آلمانی، فرانسه و ایتالیایی کار خود را آغاز کرد. در سال تحصیلی ۱۳۴۷ با افزایش برخی رشتههای علوم انسانی و با افزایش فضاهای آموزشی مورد نیاز، تعداد گروههای آموزشی به ۱۰ گروه افزایش یافت.
در همان سال نام دانشکده رسماً به دانشکده ادبیات و علوم انسانی تغییر یافت.
رشتهٔ جغرافیا در سال ۱۳۵۶ به دانشکده علوم زمین انتقال یافت و پس از انقلاب فرهنگی رشتهٔ جغرافیا به جز در مقطع کارشناسی ارشد مجدداً به دانشکده بازگشت، و در پی آن در سال ۱۳۶۶ با بازگشایی دانشکده علوم زمین، رشتهٔ جغرافیا بهطور دائم به دانشکده علوم زمین پیوست. همچنین رشتهٔ زبان و ادبیات ایتالیایی نیز به دانشگاه تهران انتقال یافت. رشتهٔ روانشناسی نیز به دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی انتقال یافت.
در سال ۱۳۶۲ مقدمات تأسیس رشتهٔ زبان و ادبیات عرب نیز در دانشگاه فراهم گردید، و در همان سال اقدام به پذیرش دانشجو نمود. گروه زبان و ادبیات چینی نیز در سال ۱۳۷۵ تأسیس و اقدام به پذیرش دانشجو نمود. گروه زبانشناسی نیز در سال ۱۳۷۹ تأسیس شد و در مقطع کارشناسی ارشد در سه گرایش اقدام به پذیرش دانشجو نمود.[۱]
ریاست
در حال حاضر رئیس دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دکتر محمد علی اکبری از اعضای هیئت علمی گروه تاریخ این دانشکده میباشد .[۲]
امکانات
دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی، دارای امکانات زیر است:
کتابخانه
کتابخانهٔ دانشکده در سال ۱۳۴۸ تأسیس شد. کتابخانه پیش از انقلاب اسلامی حدود ۲۴۰ مترمربع مساحت و نزدیک به ۱۶۰۰۰ جلد کتاب داشت که در دهه ۸۰، مساحت آن به ۲٬۱۳۰ مترمربع افزایش یافت. تعداد عنوانهای کتاب فارسی نزدیک به ۲۳٬۴۰۱ و کتاب لاتین نزدیک به ۱۱٬۵۹۰ است.[۳][۴]
مرکز کامپیوتر
سایت کامپیوتر شامل یک سالن بزرگ با ۷۵ دستگاه کامپیوتر و دو اتاق با ظرفیت ۲۰ و ۱۵ دستگاه جهت برگزاری واحدهای درسی مبانی کامپیوتر است. اتاقهای آزمایشگاه زبان (گفت و شنود) در کل مجهز به ۶۲ دستگاه کامپیوتر هستند که در چند اتاق برگزار میشوند.[۵][۶]
نشریات
نشریهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی با نام پژوهشنامه علوم انسانی، که دارای رتبه علمی - پژوهشی است، به صورت فصلنامه منتشر میشود. در این نشریه مقالات اساتید دانشکده و دیگر دانشگاهها در زمینهٔ زبان و ادبیات فارسی و خارجی، تاریخ، فلسفه و جامعهشناسی به منظور گسترش نظریهها، روششناسی و آگاهی از نتایج پژوهشهای کمی و کیفی به چاپ میرسد.[۷][۸]
تالار و آمفی تئاتر
تالار مولوی که در سال ۱۳۵۲ هجری شمسی همزمان با هفتصدمین سال درگذشت شاعر و عارف نامدار ایران و بزرگداشت جهانی او، تالار جلالالدین مولوی نامگذاری شد. گنجایش آن ۲۸۰ نفر است.
اتاق گردهمایی ۲۱۵: گنجایش این مکان ۱۰۰ نفر است. این اتاق محل تشکیل جلسات شوراهای گوناگون و گردهماییهای علمی گروهها در دانشکده هستند. از این اتاق برای دفاع از پایاننامهها، برگزاری کارگاهها، جلسهها نیز استفاده میشود. (اتاق ۲۱۵ در سال ۱۳۹۳ بازسازی و تجهیز شد و امروز با نام تالار حکیم ناصر خسرو شناخته میشود که در انتهای راهروی گروه فلسفه واقع است[۹]
رشتهها و گرایشها
هم اکنون دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی در رشتههای زیر به تربیت دانشجویان میپردازد:[۱۰][۱۱]
تاریخ
علوم اجتماعی
زبان و ادبیات فارسی
زبان و ادبیات آلمانی
زبان و ادبیات انگلیسی
زبان و ادبیات فرانسه
زبان و ادبیات روسی
زبان و ادبیات عرب
زبانشناسی
زبان چینی
فلسفه
باستانشناسی (از سال ۹۴ به رشتههای این دانشکده افزوده شدهاست)