شعر وصف حال خودت از زبان شعر

[فاطمه صفارزاده]

دلم گرفته هوای نواختن دارم​

هوای سوختن و ساز و ساختن دارم
هنوز از غم هجران یار می سوزم
اگر چه در شب هجران قرین فانوسم​

 

[ZaH'ra]

‏غروبِ خسته‌ی یک روزِ سردِ پاییزم
شبیهِ برگِ لگددیده‌ام، غم‌انگیزم

ببار ماهیتت را سیاهِ بالاسَر!
بریز طاقِ شکسته! نخواه برخیزم

همیشه بر سرِ تنهاییِ خود آوارم
همیشه روی گُسل‌های زلزله‌خیزم

گذر نکرده کسی از حوالیِ دلِ من
که من مترسکِ در انتهای جالیزم

اگر چه گوشِ جهان از سکوت سنگین است
بخوان غزل‌غزلت را که سخت لبریزم!

​

 

[***MAHDIS***]

من تمنا ڪردم؛ ڪه تو با
من
باشی!
تو به من گفتی: هرگز، هرگز
پاسخـے سخت و درشت
و مرا
غصه این "هرگز" کشت...

 

[mahdiyeh-hj]

شادی بطلب که حاصل عمر دمی است
هر ذره خاک کیقبادی و جمی است
احوال جهان و اصل این عمر که هست
خوابی و خیالی و فریبی و دمیست

 

[.:~LiYaN~:.]

شب سردی است، و من افسرده.
راه دوری است، و پایی خسته.
تیرگی هست و چراغی مرده.
می‌کنم، تنها، از جاده عبور.
دور ماندند ز من آدم‌ها.
سایه‌ای از سر دیوار گذشت،
غمی افزود مرا بر غم‌ها.
فکر تاریکی و این ویرانی
بی‌خبر آمد تا با دل من
قصه‌ها ساز کند پنهانی.
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر، سحر نزدیک است.
هردم این بانگ برآرم از دل:
وای، این شب چقدر تاریک است!
خنده‌ای کو که به دل انگیزم؟
قطره‌ای کو که به دریا ریزم؟
صخره‌ای کو که بدان آویزم؟
مثل این است که شب نمناک است.
دیگران را هم غم هست به دل،
غم من، لیک، غمی غمناک است.

 

[reza_jabbari79]

مرداب شده ام
گرفتار در خود
بی راه
بی چاه...
روز از پی روز
شب از پس شب
نشسته ام
به انتظار تمام شدنم...

 

[black_word]

هی فلانی...
جدایی دلیل میخواد...
نه بهونه...
هی یارو...
موندن دل میخواد...
نه دلیل...

 

[فاطمه صفارزاده]

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟

 

[آنیساااااااااا]

و ز آتش سودای دل
ای وای دل ای وای ما...
​

 

[آنیساااااااااا]

دلتنگم،
مثل ماه که بدون نیمه اش
هر شب لاغرتر می شود!

​