شعر وصف حال خودت از زبان شعر

[ZaH'ra]

دلم گرفته ای رفیق! لبریز بغضم این روزا
هیشکی نمی‌فهمه منو، خسته‌م از این حال‌وهوا

دلم گرفته ای رفیق! جا موندم انگار از همه
از حال این روزام برات، هرچی بگم بازم کمه​

 

[7080]

چرخ برهم زنم، ار غیر مرادم گردد
من نه آنم که زبونی کِشم از چرخ فلک​

 

[F.sh.76]

چرا مردم نمی‌دانند...
که لادن اتفاقی نیست،
نمی‌دانند در چشمان دم جنبانک امروز
برق آب‌های شط دیروز است؟
چرا مردم نمی‌دانند
که در گل‌های ناممکن هوا سرد است؟

 

[F.sh.76]

آخر از راه دل و ديده سر آرد بيرون
نيش آن خار که از دست تو در پای من است

آخر چه شد که اين همه نامهربان شدی
چيزی که خوش نداشتم ای دوست، آن شدی

 

[BREATH]

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من
ز من هرآن که او دور، چو دل به سـ*ـینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم، در آسمان ابری
دلم گرفته‌ای دوست ، هوای گریه با من

 

[Firelight̸]

مرا دردیست اندر دل که گر گویم زبان سوزد
اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم طالع بخت مرا از برج بیرون کن
که من بد طالعم ترسم ز آهم آسمان...

 

[BREATH]

حال من خوب است امّا خوب را معنا نکن.

 

[***MAHDIS***]

من به هر جمعیتی نالان شدم

جفت بدحالان و خوش حالان شدم
:(

 

[ZaH'ra]

پاییز منم که دم‌به‌دم می‌ریزم
یک چشم ترم که اشک غم می‌ریزم

یک حسرت کهنه، در دل تنهایی
باران شده‌ام که نم‌به‌نم می‌ریزم

از ابر دو چشمان من زار بپرس
آبی‌ست که بر داغ دلم می‌ریزم

شب‌ها که هوای تو مرا می‌گیرد
صد قافیه بر پای قلم می‌ریزم

نام تو کند تمام من را ویران
اینجاست که مثل ارگ بم می‌ریزم...

من شبنم بی‌قرارم و در دل شب،
با یاد نگاهت هر قدم می‌ریزم

پاییز به آخر نرسیده برگرد!
سرمازده‌ام، از این ستم می‌ریزم

«پروانه حسینی»​

 

[Mojtaba]

باز دیشب حالت من حالتی جانکاه بود
تا سحر سودای دل با ناله بود و آه بود