ساینا
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 1970/01/01
- ارسالی ها
- 4,376
- امتیاز واکنش
- 775
- امتیاز
- 396
در روستای دورافتاده «ماولینونگ» در شمال هند، قبیلهی «خاسیها» از سنتهای منحصربهفردی تبعیت میکنند که زنان را در مسند قدرت قرار میدهد.
سایت نیکو - ترجمه ازخاطره فرامرزی: در روستای دورافتاده «ماولینونگ» در شمال هند، قبیلهی «خاسیها» از سنتهای منحصربهفردی تبعیت میکنند که زنان را در مسند قدرت قرار میدهد.
این روستا، واقع در مرز بنگلادش، در نزد گردشگران از شهرت زیادی برخوردار است و به عنوان «تمیزترین روستای آسیا» شناخته میشود. اما آنچه «کارولین کلوپل» عکاس ساکن برلین را در بازدید از این روستا مجذوب خود کرد، نظام مادر سالانه خاسیها بود.
در سنت خاسیها، قدرت اقتصادی تماماً در دست زنان است. کوچکترین دختر، وارث تمام داراییهای خانواده است، چیزی که مردان از آن سهمی ندارند. طبق گزارش روزنامه لوموند، در این روستا دختران نام فامیلی مادر خود را میگیرند و وقتی مردی ازدواج میکند در خانه مادر همسرش اقامت میکند. کلوپل میگوید: "زنان در فرهنگ خاسیها بسیار مورد احتراماند. هر گونه بیاحترامی به زنان بهمثابهی توهین به جامعه است. فرزند دختر، بیشتر از فرزند پسر طرفدار دارد و خانوادههایی که تنها فرزند پسر دارند، تیرهبخت محسوب میشوند زیرا فقط دختران میتوانند ضامن تداوم نسل باشند.”
مجموعه عکسهای کلوپل به نام «پادشاهی دختران»، به زندگی دختران این روستا میپردازد. این تصاویر، آنطور که عکاس میگوید سعی به مستندسازی ندارد بلکه بیشتر یک پیشنهاد است "من نمیخواستم یک مستند کلاسیک از فرهنگ این افراد بسازم. بلکه با تهیه پرترههایی از دختران روستا، تحت تأثیر سیمای با اعتمادبهنفس آنها قرار گرفتم و معتقدم این آن چیزی است که در پی نظام مادر سالانه میآید.”
در طول نه ماه اقامت در روستا، کلوپل بیشتر وقت خود را با خانوادههای مختلفی گذراند. وی میگوید:” در جوامع غربی امکانات بسیاری برای زنان و دختران وجود دارد تا بتوانند مستقل و خودمحور زندگی کنند. بسیاری از خاسیهای روستا بسیار فقیرند. عضوی از قبیله خاسی بودن دلیل بر تحصیلات خوبی داشتن و یا دانشگاه رفتن نیست؛ بلکه به این معناست که اگر پولی برای تحصیل موجود باشد، معمولاً نصیب دختران میشود تا پسران. اما آنچه مرا واقعاً تحت تأثیر قرار داد- چیزی که فقدانش را در آلمان احساس میکنم- این بود که چقدر خاسیها و هندیها به خانواده و دوستانشان اهمیت میدهند. در جامعهای که من در آن زندگی میکنم، تنهایی چیزی است که بسیاری از آن رنج میبرند. هر فرهنگی مشکلات خود را دارد.”
سایت نیکو - ترجمه ازخاطره فرامرزی: در روستای دورافتاده «ماولینونگ» در شمال هند، قبیلهی «خاسیها» از سنتهای منحصربهفردی تبعیت میکنند که زنان را در مسند قدرت قرار میدهد.
این روستا، واقع در مرز بنگلادش، در نزد گردشگران از شهرت زیادی برخوردار است و به عنوان «تمیزترین روستای آسیا» شناخته میشود. اما آنچه «کارولین کلوپل» عکاس ساکن برلین را در بازدید از این روستا مجذوب خود کرد، نظام مادر سالانه خاسیها بود.
در سنت خاسیها، قدرت اقتصادی تماماً در دست زنان است. کوچکترین دختر، وارث تمام داراییهای خانواده است، چیزی که مردان از آن سهمی ندارند. طبق گزارش روزنامه لوموند، در این روستا دختران نام فامیلی مادر خود را میگیرند و وقتی مردی ازدواج میکند در خانه مادر همسرش اقامت میکند. کلوپل میگوید: "زنان در فرهنگ خاسیها بسیار مورد احتراماند. هر گونه بیاحترامی به زنان بهمثابهی توهین به جامعه است. فرزند دختر، بیشتر از فرزند پسر طرفدار دارد و خانوادههایی که تنها فرزند پسر دارند، تیرهبخت محسوب میشوند زیرا فقط دختران میتوانند ضامن تداوم نسل باشند.”
مجموعه عکسهای کلوپل به نام «پادشاهی دختران»، به زندگی دختران این روستا میپردازد. این تصاویر، آنطور که عکاس میگوید سعی به مستندسازی ندارد بلکه بیشتر یک پیشنهاد است "من نمیخواستم یک مستند کلاسیک از فرهنگ این افراد بسازم. بلکه با تهیه پرترههایی از دختران روستا، تحت تأثیر سیمای با اعتمادبهنفس آنها قرار گرفتم و معتقدم این آن چیزی است که در پی نظام مادر سالانه میآید.”
در طول نه ماه اقامت در روستا، کلوپل بیشتر وقت خود را با خانوادههای مختلفی گذراند. وی میگوید:” در جوامع غربی امکانات بسیاری برای زنان و دختران وجود دارد تا بتوانند مستقل و خودمحور زندگی کنند. بسیاری از خاسیهای روستا بسیار فقیرند. عضوی از قبیله خاسی بودن دلیل بر تحصیلات خوبی داشتن و یا دانشگاه رفتن نیست؛ بلکه به این معناست که اگر پولی برای تحصیل موجود باشد، معمولاً نصیب دختران میشود تا پسران. اما آنچه مرا واقعاً تحت تأثیر قرار داد- چیزی که فقدانش را در آلمان احساس میکنم- این بود که چقدر خاسیها و هندیها به خانواده و دوستانشان اهمیت میدهند. در جامعهای که من در آن زندگی میکنم، تنهایی چیزی است که بسیاری از آن رنج میبرند. هر فرهنگی مشکلات خود را دارد.”
