علل ابتلا به اختلال پارانویا
اختلال پارانویا علت خارجی نداشته و روانپزشکان و متخصصین این زمینه عامل اصلی آنرا ژنتیک و وراثت می دانند.
لازم به یادآوری است که علاوه بر عوامل ژنتیکی، مصرف داروهای آمفتامین؛ قرص ها و مواد روان گردان، ماریجوآنا ، کوکائین، شیشه، گل، الـ*کـل هم در ابتلا به این بیماری نقش عمده ای دارد. و از ديگر عوامل ابتلا به اختلال پارانویا میتوان به اضطراب های شدید و نگرانی های مستمر اشاره داشت.
کسب وکارت به بن بست رسیده ودنبال راه حلی؟
پیج اینستاگرامتو پر فروش کن
بر اساس مطالعه های انجام شده، بنظر میرسد که این اختلال در مردان بیش از زنان است. این اختلال از سنین بچگی یا نوجوانی در شخص شروع می شود.
علائم و درمان بیماری پارانویا
درمان پارانویا و اختلال وهمی: پارانویا معمولاً از طريق دارو و رفتار درمانی شناختی درمان میشود. مهمترین عنصر در درمان پارانویا و اختلال وهمی، ایجاد یک رابـ ـطه اعتماد و همکاري برای کاهش تأثیر اندیشه های ترسناک غیرمنطقی و بهبود مهارت های اجتماعی است. درمان شخص مبتلا به پارانویا می تواند سخت باشد برای این که علایم سبب افزایش تحـریـ*ک پذیری، امنیت احساسی و خصومت احتمالی می شوند. اغلب اوقات، روند پیشرفت در تصورات پارانوئید و به خصوص اختلال وهمی، اهسته است. صرف نظر از نحوه روند فرآیند، بهبودی و رابـ ـطه مجدد امکان پذیر است.
بیماری پارانویا چیست
نکات مهم درباره بیماری پارانوئید بیماری پارانوئید بسیار علایمی نزدیک به اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت نمایشی دارد و پزشک متخصص باید در مقابل آنها بسیار صبور و کاربلد باشد، چراکه امکان دارد با تشخیص نادرست فرد را بیشتر دچار شک و بدگمانی کند.
این را در نظر داشته باشید اشخاص دارای بیماری پارانویا بهتر است تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرند، چراکه این بیماری هم به فرد و هم به اطرافیان اسیب های جبران ناپذیری را وارد خواهد کرد.
اختلال پارانوئید از اوایل بزرگسالی، خود را نشان میدهد و فرد مبتلا دائم به دیگران شک دارد و فکر میکند همه مردم قصد آزار و اذیت او را دارند. آنها نمیتوانند احساسات منفیخود نسبت به دیگران را و اینکه از واقعیت دور شدهاند، بهدرستی درک کنند. افراد مبتلا به پارانوئيد، همیشه در حالت تدافعی قرار دارند و بر این باورند که دیگران دائما قصد تحقیر یا تهدید آنها را دارند. این افکار بیپایه و اساس آنها و عادتهای سرزنش کردن دیگران و بیاعتمادیشان به مردم، باعث میشود توانایی برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران را ازدست بدهند. افراد مبتلا به اختلال پارانوئید معمولا علائم زیر را از خود نشان میدهند:
آنها نسبت به تعهد، وفاداری یا راستی دیگران تردید دارند و بر این باورند اطرفیان قصد سوءاستفاده یا فریب آنها را دارند.
به دیگران اعتماد نمیکنند و هرگز از مسائل زندگی خود به دیگران نمیگویند، زیرا میترسند از این اطلاعات فردی، علیه خودشان استفاده شود.
دیگران را نمیبخشند و کینهتوز هستند.
بیشازحد حساساند و انتقاد کسی را نمیپذیرند.
اظهارات بیمنظور یا نگاههای تصادفی دیگران را بد تعبیر میکنند.
علت اصلی ابتلا به این اختلال دقیقا مشخص نیست، اما احتمالا ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و روانشناختی در کار است. این حقیقت که اختلال پارانوئید میان افرادی رایجتر است که بین اقوام خود افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دارند، نشان میدهد که بین این دو نوع اختلال، ارتباط ژنتیکی وجود دارد. همچنین احتمال دارد تجربههای دردناک جسمی یا عاطفی دوران کودکی، در ابتلا به اختلال پارانوئید، نقشی داشته باشد. البته خشم شدید و بیدلیل والدین یا اثر حمایتی بیاندازهی والدین هم میتواند موجب احساس ناامنی عمیق در کودکان شود که بعدها به اختلال پارانوئید تبدیل میشود.
معالجات مربوط به اختلال شخصیت پارانوئید میتواند در کنترل سوءظن افراد مبتلا بسیار مؤثر باشد. اما این کار بسیار سخت است. زیرا ممکن است بیمار نسبت به خود پزشک هم شک و تردید داشته باشد. چنانچه این اختلال، بدون درمان باقی بماند، مزمن میشود. تجویز دارو و
، روشهای مؤثری برای تخفیف علائم اختلال شخصیت پارانوئید هستند.
عواقب اجتماعی ناشی از اختلالهای جدی روانی، ازجمله بههمریختن کانون خانواده، ازدستدادن حرفه و مسکن، فاجعهآمیز است. بنابراین برای بهبود و درمان علائم این اختلال، درمانی همهجانبه لازم است. این درمان عبارت است از خدماتی که خارج از سیستم رسمی درمان وجود دارند و به تخفیف علائم این بیماری کمک میکنند. برنامههای خودیاری، کمک خانواده، حمایت و پشتیبانی و ارائه خدماتی همچون مسکن و شغل، از خدمات خارج از سیستم رسمی درمان است. این خدمات در کنار سیستم درمانی رسمی، بسیار مؤثرند. کسانی که از خدمات بهداشت روان استفاده میکنند میتوانند بسیاری از خدمات مربوط به درمان فرد مبتلا به پارانویا را انجام دهند. علت بهکارگیری این افراد این است که آنها میتوانند با افراد مبتلا به اختلالات ذهنی، بهتر از هر کس دیگری، ارتباط برقرار کنند. آنها همچون الگویی برای افراد مبتلا به پارانویا هستند و درعین حال حساسیت و توجه سیستمهای خدماترسانی به افراد مبتلا به اختلالات ذهنی را افزایش میدهند.
بهطور کلی استفاده از دارو در درمان اختلال شخصیت پارانوئید توصیه نمیشود. زیرا دارو میتواند احساس شک و بدگمانی را در فرد افزایش داده و در نهایت منجر به ترک درمان توسط بیمار شود. بااینحال، در برخورد با شرایط خاصی از این اختلال، مانند اضطراب شدید یا توهم که زندگی عادی فرد را بههم میریزد، مصرف دارو توصیه میشود. داروهای ضداضطراب مانند دیازپام، برای افرادی که به اضطراب یا پریشانی شدید مبتلا هستند، مناسب است. اگر بیمار دچار اضطراب یا توهمات شدید است و احتمال دارد به خود یا دیگران صدمه بزند، داروهای ضدروانپریشی مانند هالوپریدول یا تیوریدازین، برای او تجویز میشود. دوره مصرف این داروها که برای شرایط خاص بیمار تجویز میشود، باید کوتاه باشد.
روان درمانی، مؤثرترین روش درمانی اختلال شخصیت پارانوئید است. افراد مبتلا به این اختلال اغلب مشکلات عمیقی در عملکرد و روابط بین فردی دارند و به این دلیل باید درمان آنها جدی گرفته شود. ارتباط قوی بین درمانگر و بیمار، میتواند بسیار مؤثر باشد. بااینحال، وجود چنین ارتباطی بهدلیل بدبینیهای شدید بیمار، بهسختی شکل میگیرد و اغلب قبل از اینکه رابـ ـطه خوبی بین آنها شکل بگیرد، همهچیز تمام شده و درمان نیمهکاره میماند. همچنین ایجاد اعتماد بین بیمار و درمانگر، توجه و دقت خاصی میطلبد و حتی حفظ همان مقدار اعتماد بهدستآمده نیز کار پیچیده و سختی است. بیشتر مبتلایان به اختلال پارانوئید، این اختلال را تا پایان عمر با خود داشته و به درمان مادامالعمر نیاز دارند.
مشکلات پیچیدهی ناشی از اختلال شخصیت
نحوهی تفکر و نوع رفتار افراد مبتلا به پارانوئید میتواند از توانایی آنها در حفظ روابط خود با افراد جامعه بکاهد و درعین حال آنها نتوانند در موقعیتهای اجتماعی و کاری، بهدرستی عمل کنند. این افراد در بیشتر مواقع درگیر دعواهای حقوقی شده و مدام بهمنظور «مجازات کردن» دیگران، از آنها شکایت میکنند.
آیندهی این افراد نسبت به وخامت بیماریشان، متفاوت است. اگر اختلال بهشکل مزمن درآمده باشد، تا پایان عمر همراه آنها خواهد بود. البته برخی از این افراد میتوانند بیماری خود را کنترل کنند، تشکیل خانواده بدهند و شغل و حرفهای مناسب داشته باشند. اما بیشتر افراد مبتلا به این اختلال، کاملا ناتوان باقی میمانند.
پیشگیری از اختلال پارانوئید
بهنظر میرسد که پیشگیری از ابتلا به این اختلال ممکن نباشد. اما گاهیاوقات درمان به افراد مستعد این اختلال کمک میکند تا با اتخاذ روشهای سودمند، از پس این مشکل برآیند.
بیحوصلگی در حرفزدن با دیگران، راحتنبودن در جمع، ترجیح تنهایی و لـ*ـذتنبردن از کارهایی که انجام میدهیم. اشتباه نکنید! از علائم طولانیشدن قرنطینه خانگی صحبت نمیکنیم. این علائم به همراه چند مورد دیگر نشانههای اختلال شخصیت اسکیزویید هستند.…
اختلال چند شخصیتی چیست؟ علائم، راههای تشخیص و درمان آن
بیماری چند شخصیتی ازجمله اختلالات پیچیدهٔ روانی است و عوامل مختلفی باعث شکلگیری آن میشوند. از آن جمله میتوان به ضربههای روحی دوران کودکی اشاره کرد (این ضربههای روحی معمولا شدید و مکررند و در میانشان سوءِاستفادهٔ جسمی، جنـ*ـسی و عاطفی…