شناخت و انتخاب کبوتر پلاکی اصیل :
اولا که سعی کنید کبوتر رو از همون سه رنگ اصلی یعنی سبز ، زرهی و اوغون انتخاب کنید.
نوک در راستای سر باشه یعنی از ابتدای نوک تا انتهای پیشانی تخت باشه.رنگ نوک سیاه و رنگ پاها تیره.
وضعیت چشم رو در پست قبل توضیح دادم.دم کوتاه به شکلی که انتهای شاهپرها و دم با هم برابر باشد
و اگر پاهای کبوتر را از پشت بکشی به انتهای دم برسد و یا حتی دم را رد کند.کبوتر کتفهای قوی داشته باشد
و بالها به شکل نیمه باز باشد و سـ*ـینه پهن و گردنی قوی و بلند داشته باشد.و در نهایت کبوتر رو در قفس رها کنید
و رفتارش را زیر نظر بگیرید و ببینید که آیا از نظر فیزیکی عیب و ایرادی نداشته باشد.به خصوص گردن که
اگه قبلا نیوکاسل گرفته باشد کمی کج به نظر می رسد.
یکی از چیزهایی که نشانه بیماری قبلی است قطع بودن یکی از انگشتهاست.
پیشنهاد من اینه که 20 تا پلاکی به این شکل خریداری کنید و 1 ماه بعد از جلد کردنشون از مسافتهای
نزدیک اطراف لانه مورد ارزیابی قرار بدین ( 5 تا 10 کیلومتر ) .البته تو یک ماه اول مرتب کفترا رو پر بدین که
تو این یک ماه محل لانه رو خوب بشناسن.بعد هر هفته مسافت رو بیشتر کنید مثلا هفته ای 10 کیلومتر به
مسیر پرواز اضافه کنید تا مرز 100 کیلومتر.تو این مراحل ممکنه تعدادی از کفترا بر نگردن و در مرحله آخر چکیده ای
از اونها باقی بمونه.10 روز به کفترا استراحت بدین و تو این 10 روز خوب اونا رو تغذیه کنید که اگر احیانا از نظر
جسمانی ضعیف شدن تجدید قوا کنن.
بعد از پایان 10 روز کفترا رو به یه مسیر 150 تا 200 کیلومتری ببرید و رها کنید.
کفترایی که از این مرحله سربلند بیرون بیان شایسته تکثیر و جوجه گیری هستن.
عکس و مشخصات انواع نژاد کبوتر در ایران
انواع کبوتر
کبوتر از لحاظ تنوع رنگ پرها، به اصطلاح کبوتربازان «رنگرز» است و از این نظر، نزد اهل فن به دو دسته تقسیم میشود:
الف- نقش
ب- سفید و خالدار
عکس و مشخصات انواع نژاد کبوتر در ایران
کبوترهای نقش
«نقش» اصطلاحا کبوترانی را گویند که از لحاظ رنگ دارای خصائصی بدین قرار باشند:
۱-«یک رنگی» یا «تختهای»، به کبوترانی گویند که از سر تا به دُم، پرهای یکرنگ، یا رنگی مخلوط داشته باشند.
برخی انواع کبوتران «یکرنگی» یا «تختهای» اصطلاحا عبارتند از:
زاغ، سبز، گُلی، زرد، قهوهای، کاغذی، آینه، سرو، سروچخماقی، کوهی،
سبزکوهی، فولادی، نقرهای، گل افشان، هفت رنگ و…..
۲-«دُم سفید»، کبوترهایی را گویند که دارای رنگهای پیش گفته باشند، با این تفاوت که تنها دمشان سفید است.
برای نامیدن این کبوتران، در آخر اسامی بالا، لفظ «دُم سفید» را میافزایند و میگویند:
زاغ دم سفید، سبز دم سفید، گُلی دم سفید، زرد دُم سفید و…..
۳-«سـ*ـینه سیاه دم سیاه»، «سـ*ـینه قرمز دم قرمز»، «سـ*ـینه زرد دم زرد»، «سـ*ـینه سبز دم سبز» و «سـ*ـینه قهوهای دم قهوهای»، این دسته سر و گردن و سـ*ـینه و دمشان، به رنگهای گفته شده
(سیاه، قرمز، زرد، سبز و قهوهای) و دو بالشان از کَت تا نوک ِ تیزه(شاه پر)، سفید است. نوع دیگری
از این کبوتران دستهای هستند که سر و دُم رنگین دارند، که در اینصورت آنها را مثلا: «کله سیاه دم سیاه»،
«کله زرد دم زرد» و…. مینامند. دستهای دیگر نیز هستند که تنها دُم آنها رنگین است که بر حسب رنگ،
۴-«طوقی»، به کبوترانی گفته میشود که تمام پر بدنشان سفید باشد و تنها دور گردن آنها، طوق یا
حلقهای رنگین داشته باشند و انواع آن را، [بر حسب رنگ طوق و خصائص دیگر]، «طوقی سیاه»، «طوقی قرمز»،
«طوقی زرد»، «طوقی سبز»، «طوقی قهوهای»، «طوقی آینه»، «طوقی سرو»، «طوقی نقرهای» و «طوقی شازده» ۵-«پَشت دار»، کبوترانی هستند که روی کَتشان[=پُشتشان]، به رنگهائی است که در مورد نوع «طوقی» ذکر شد،
اما بقیهٔ پرهایشان سفید است. این نوع از کبوترها، این گونه خوانده میشوند: «پشت سیاه»، «پشت قرمز» و غیره.
درصورتیکه یک کت این کبوتران رنگی باشد، آنها را اصطلاحاً «یک کتی» [یا: «یه کَتی»] مینامند.