Printemps
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/09/20
- ارسالی ها
- 1,624
- امتیاز واکنش
- 13,218
- امتیاز
- 706
اول بگذارید این سوال را از شما بپرسم: آیا هرگز پیش آمده که بخاطر موارد زیر به پزشک مراجعه کنید: داشتن اضافه وزن، احساس مریضی بطور مزمن، نتایج بد آزمایش خون و آنگاه از پزشک‌تان درخواست مشاوره‌ی تغذیه کرده باشید؟ متأسفم که این را می‌گویم اما به احتمال زیاد توصیه‌های خوبی دریافت نخواهید کرد.
مخالفت با دادن مشاور تغذیه‌ای توسط پزشکان
رفتن به دانشگاه به من امکان داد با افراد باهوش بسیاری آشنا شوم. برخی از باهوش ترین آنها در حال درس خواندن برای وارد شدن به مدرسه‌ی پزشکی و دکتر شدن بودند.
این تعریف سنتی شغل پزشک است: «پزشک، حرفه‌ای است که به طب عمل میکند. این طب در مورد ارتقاء، حفظ یا بازگرداندن سلامت از طریق مطالعه، تشخیص و درمان بیمای، آسیب دیدگی و سایر اختلالات جسمی و روحی است.»
می‌دانم که دارید چه فکری می‌کنید: «آیا تغذیه‌ی خوب، بخشی از ارتقاء، حفظ یا بازگرداندن سلامت انسان نیست؟» شما حق دارید. همینطور است.
مشکلی که من از آن صحبت می‌کنم، آن است که اکثر پزشکان، دانش یا تجربه‌ی کافی برای دادن راهنمایی تغذیه‌ای مناسب را ندارند.
پزشکان چگونه آموزش می‌بینند؟
دانشکده‌ی پزشکی احتمالا سخت‌ترین دوره‌ای است که یک نفر می تواند در آن پذیرفته شود و هر کسی که وارد آن شد، اعتراف میکند که اصلا آسان و شوخی‌بردارنیست. با این حال دانشکده‌های پزشکی در حال حاضر دانشجویان (پزشکان آینده) را در زمینهی تغذیه‌ای در سطح قابل قبولی آماده نمی‌کنند.
یعنی یک پزشک معمولی، کمتر از یک شبانه روز در مورد تغذیه آموزش می‌بیند. من معمولا در یک هفته، بیشتر از این مقدار را صرف مطالعه‌ی مجلات و کتاب‌های مربوط به تغذیه می‌کنم.
شما چگونه می‌توانید انتظار داشته باشید تمام اصول تغذیه‌ای لازم را در کمتر از یک روز یاد بگیرید؟ پاسخ این است که نمی‌توانید.
علاوه بر این، دانشجویان چه مقدار از این ۲۴ ساعتآموزش تغذیه‌ای را به خاطر خواهند داشت؟ احتمالا چیزهای زیادی را به خاطر نمی‌سپارند مگر آنکه بطور مرتب آن را مرور کنند.
تجربه‌ی یک پزشک
پزشکان در کشف بیماری، فوق‌العاده هستند. آنها تمام روز با افراد بیمار و مصدوم سر و کار دارند و به مرور زمان در تشخیص مشکلات سلامتی و درمان آنها حرفه‌ای می شوند.
مشکل این است که افراد سالم معمولا به پزشک مراجعه نمی‌کنند. درنتیجه یک پزشک معمولی می‌داند که چه چیزی برای سلامت انسان مضر است اما از چیزهای مفید آگاهی ندارند.
استثناها
منصفانه نیست که بگوییم همه‌ی پزشکان، دانش ضعیفی در زمینهی تغذیه دارند. مطمئنا درصد کمی از آنها هستند که مقدار قابل‌توجهی از وقت‌شان را صرف یادگیری علم تغذیه می‌کنند و بنابراین می‌توانند توصیه‌های تغذیه‌ای خوبی ارائه دهند.
مزیت این مسئله در این است که اکثر پزشکان، درک بسیار خوبی از بیولوژی دارند و هنگامی که بطور کامل آموزش ببینند، واقعا می‌دانند چطور همه چیز را به هم ربط دهند.
برخی از پزشکان معروف آنقدر در این زمینه پیشرفت می‌کنند که وبلاگ‌های تغذیه‌ای خودشان را راه می‌اندازنا.
نتیجه‌گیری
فقط بخاطر جایگاه و اعتبار پزشکان، دانشی که دارند را دست بالا نگیرید.
اگر پزشک‌تان به شما مشاوره‌ی تغذیه‌ای داد، ضرری ندارد که نظر دو پزشک دیگر را نیز جویا شوید. سوالات موردنظرتان را بپرسید، خودتان مطالعه و تحقیق کنید تا بتوانید سلامت‌تان را در دستان خودتان بگیرید.
اگر هرگونه تجربه‌ای در زمینهی پزشکان و راهنمایی‌هایتغذیه‌ای‌شان دارید که دوست دارید به اطلاع ما برسانید، در بخش نظرات برای ما کامنت بگذارید.
مخالفت با دادن مشاور تغذیه‌ای توسط پزشکان
رفتن به دانشگاه به من امکان داد با افراد باهوش بسیاری آشنا شوم. برخی از باهوش ترین آنها در حال درس خواندن برای وارد شدن به مدرسه‌ی پزشکی و دکتر شدن بودند.
این تعریف سنتی شغل پزشک است: «پزشک، حرفه‌ای است که به طب عمل میکند. این طب در مورد ارتقاء، حفظ یا بازگرداندن سلامت از طریق مطالعه، تشخیص و درمان بیمای، آسیب دیدگی و سایر اختلالات جسمی و روحی است.»
می‌دانم که دارید چه فکری می‌کنید: «آیا تغذیه‌ی خوب، بخشی از ارتقاء، حفظ یا بازگرداندن سلامت انسان نیست؟» شما حق دارید. همینطور است.
مشکلی که من از آن صحبت می‌کنم، آن است که اکثر پزشکان، دانش یا تجربه‌ی کافی برای دادن راهنمایی تغذیه‌ای مناسب را ندارند.
پزشکان چگونه آموزش می‌بینند؟
دانشکده‌ی پزشکی احتمالا سخت‌ترین دوره‌ای است که یک نفر می تواند در آن پذیرفته شود و هر کسی که وارد آن شد، اعتراف میکند که اصلا آسان و شوخی‌بردارنیست. با این حال دانشکده‌های پزشکی در حال حاضر دانشجویان (پزشکان آینده) را در زمینهی تغذیه‌ای در سطح قابل قبولی آماده نمی‌کنند.
یعنی یک پزشک معمولی، کمتر از یک شبانه روز در مورد تغذیه آموزش می‌بیند. من معمولا در یک هفته، بیشتر از این مقدار را صرف مطالعه‌ی مجلات و کتاب‌های مربوط به تغذیه می‌کنم.
شما چگونه می‌توانید انتظار داشته باشید تمام اصول تغذیه‌ای لازم را در کمتر از یک روز یاد بگیرید؟ پاسخ این است که نمی‌توانید.
علاوه بر این، دانشجویان چه مقدار از این ۲۴ ساعتآموزش تغذیه‌ای را به خاطر خواهند داشت؟ احتمالا چیزهای زیادی را به خاطر نمی‌سپارند مگر آنکه بطور مرتب آن را مرور کنند.
تجربه‌ی یک پزشک
پزشکان در کشف بیماری، فوق‌العاده هستند. آنها تمام روز با افراد بیمار و مصدوم سر و کار دارند و به مرور زمان در تشخیص مشکلات سلامتی و درمان آنها حرفه‌ای می شوند.
مشکل این است که افراد سالم معمولا به پزشک مراجعه نمی‌کنند. درنتیجه یک پزشک معمولی می‌داند که چه چیزی برای سلامت انسان مضر است اما از چیزهای مفید آگاهی ندارند.
استثناها
منصفانه نیست که بگوییم همه‌ی پزشکان، دانش ضعیفی در زمینهی تغذیه دارند. مطمئنا درصد کمی از آنها هستند که مقدار قابل‌توجهی از وقت‌شان را صرف یادگیری علم تغذیه می‌کنند و بنابراین می‌توانند توصیه‌های تغذیه‌ای خوبی ارائه دهند.
مزیت این مسئله در این است که اکثر پزشکان، درک بسیار خوبی از بیولوژی دارند و هنگامی که بطور کامل آموزش ببینند، واقعا می‌دانند چطور همه چیز را به هم ربط دهند.
برخی از پزشکان معروف آنقدر در این زمینه پیشرفت می‌کنند که وبلاگ‌های تغذیه‌ای خودشان را راه می‌اندازنا.
نتیجه‌گیری
فقط بخاطر جایگاه و اعتبار پزشکان، دانشی که دارند را دست بالا نگیرید.
اگر پزشک‌تان به شما مشاوره‌ی تغذیه‌ای داد، ضرری ندارد که نظر دو پزشک دیگر را نیز جویا شوید. سوالات موردنظرتان را بپرسید، خودتان مطالعه و تحقیق کنید تا بتوانید سلامت‌تان را در دستان خودتان بگیرید.
اگر هرگونه تجربه‌ای در زمینهی پزشکان و راهنمایی‌هایتغذیه‌ای‌شان دارید که دوست دارید به اطلاع ما برسانید، در بخش نظرات برای ما کامنت بگذارید.
