Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
وب‌سایت ترجمان: کاسپار داوید فردریش (1774-1840) یکی از مشهورترین نقاشان جنبش رمانتیسیسم در اوایل قرن نوزده بود. کاسپار در خانواده‌ای به دنیا آمد که آیین لوتری بسیار سخت‌گیرانه‌ای بر آن حاکم بود. در هفت سالگی مادر خودش را از دست داد و تا ده سال بعد، سه خواهر و برادرش، در اثر سانحه یا بیماری از دنیا رفتند. پژوهشگران آثار او معتقدند همین مرگ متوالی اعضای خانواده‌اش، موجب شد تا «مرگ» یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ذهن او باشد. فردریش در آثار بسیاری، نشانه‌هایی از اندیشیدن به مرگ را باقی گذاشته‌است.
تخصص کاسپار فردریش، منظره‌پردازی است. نوع نگاه او به طبیعت، بر فیلسوفان و شاعران رمانتیک همعصرش، تأثیر عمیقی گذاشته است. انسان در نقاشی‌های فردریش، عنصری مغلوب در طبیعت است و در پرسپکتیوی ناچیز و محدود ترسیم شده است. انسان‌ها معمولاً نقشی فرعی در مناظر دارند و در اغلب آثارش، انسانی را می‌بینیم که از پشت سر نقاشی شده و به منظرۀ روبه‌رو خیره شده است. چنین کادربندی‌ای در آثار فردریش، گویی بیننده را تشویق می‌کند که خودش را به جای فرد نقاشی‌شده بگذارد و به تماشای آن منظره بایستد.
کشتی و دریا، از دیگر موضوعاتی است که فردریش به آن علاقۀ وافر دارد. چنانکه در یادداشت «علوم انسانی نیلگون» می‌توانید بخوانید، توجه به دریا، به عنوان عرصه‌ای ناشناخته و رازآمیز و همچنین «کشتی» به مثابۀ نمادی از روح انسان در سفر، در این دوره بسیار مهم است. او ابداع کنندۀ منظره‌هایی پر از احساسی رمانتیک است با دقتی زیاد در ترسیم جزئیات و ویژگیهای جغرافیایی و معنای معنوی. مه و غبار در اغلب این مناظر مشهود است. «از نظر منتقدین در مناطق شمالی دریای بالتیک این شدت از مه وجود ندارد و احتمالا فردریش این مناظر را بعد از تماشا در استودیو خود ترسیم کرده که در میزان مه و غبار اغراق کرده است.»
کاسپار فردریش، در تمام طول عمر با دوره‌های متوالی افسردگی مواجه بود. میل عمیقی به خودکشی او را رنج می‌داد و روحیۀ انزواطلبانۀ او، موجب شد در سال‌های آخر عمر، تنهاییِ بسیار شدیدی را تجربه کند. چنانکه دوستانش به او «تنهاترین تنها» می‌گفتند.
در قرن بیست و با اهمیت یافتن دوبارۀ جنبش رومانتیسیسم برای هنر و علوم انسانی، آثار کاسپار فردریش بار دیگر محل تأمل و تعمق قرار گرفتند. برای اطلاعات بیشتر دربارۀ تأثیر کار فردریش در اندیشه‌های رمانتیک می‌توانید به فصل دهم کتاب «سنخیت رمانتیسیسم» رجوع کنید.
طرحهای آبرنگ و تابلوهای رنگ و روغن بسیاری از فردریش باقی مانده است که چند نمونه از آن‌ها در زیر مشاهده می‌کنید:
تخصص کاسپار فردریش، منظره‌پردازی است. نوع نگاه او به طبیعت، بر فیلسوفان و شاعران رمانتیک همعصرش، تأثیر عمیقی گذاشته است. انسان در نقاشی‌های فردریش، عنصری مغلوب در طبیعت است و در پرسپکتیوی ناچیز و محدود ترسیم شده است. انسان‌ها معمولاً نقشی فرعی در مناظر دارند و در اغلب آثارش، انسانی را می‌بینیم که از پشت سر نقاشی شده و به منظرۀ روبه‌رو خیره شده است. چنین کادربندی‌ای در آثار فردریش، گویی بیننده را تشویق می‌کند که خودش را به جای فرد نقاشی‌شده بگذارد و به تماشای آن منظره بایستد.
کشتی و دریا، از دیگر موضوعاتی است که فردریش به آن علاقۀ وافر دارد. چنانکه در یادداشت «علوم انسانی نیلگون» می‌توانید بخوانید، توجه به دریا، به عنوان عرصه‌ای ناشناخته و رازآمیز و همچنین «کشتی» به مثابۀ نمادی از روح انسان در سفر، در این دوره بسیار مهم است. او ابداع کنندۀ منظره‌هایی پر از احساسی رمانتیک است با دقتی زیاد در ترسیم جزئیات و ویژگیهای جغرافیایی و معنای معنوی. مه و غبار در اغلب این مناظر مشهود است. «از نظر منتقدین در مناطق شمالی دریای بالتیک این شدت از مه وجود ندارد و احتمالا فردریش این مناظر را بعد از تماشا در استودیو خود ترسیم کرده که در میزان مه و غبار اغراق کرده است.»
کاسپار فردریش، در تمام طول عمر با دوره‌های متوالی افسردگی مواجه بود. میل عمیقی به خودکشی او را رنج می‌داد و روحیۀ انزواطلبانۀ او، موجب شد در سال‌های آخر عمر، تنهاییِ بسیار شدیدی را تجربه کند. چنانکه دوستانش به او «تنهاترین تنها» می‌گفتند.
در قرن بیست و با اهمیت یافتن دوبارۀ جنبش رومانتیسیسم برای هنر و علوم انسانی، آثار کاسپار فردریش بار دیگر محل تأمل و تعمق قرار گرفتند. برای اطلاعات بیشتر دربارۀ تأثیر کار فردریش در اندیشه‌های رمانتیک می‌توانید به فصل دهم کتاب «سنخیت رمانتیسیسم» رجوع کنید.
طرحهای آبرنگ و تابلوهای رنگ و روغن بسیاری از فردریش باقی مانده است که چند نمونه از آن‌ها در زیر مشاهده می‌کنید:
