مقداد
کاربر نگاه دانلود
پس از اینکه تیمی از ستاره شناسان در دانشگاه سنت اندروز یک حلقه از کهکشان های کوچک به وسعت ۱۰ میلیون سال نوری را کشف کردند که سریعتر از آنچه انتظار می رود از ما دور می شوند، بیان کردند که نظریۀ گرانش اینشتین باید بازنویسی شود.
دو کهکشان مارپیچیِ NGC 5426 و NGC 5427 که با گذرِ اولیه ی کهکشان آندرومدا از کهکشان راه شیری مان قابل مقایسه می باشد.
به گفته اخترشناسان ِ سنت آندرس، ایندرانیل بانیک و دکتر هانگ شنگ ژائو، این حلقۀ کهکشانی که به تازگی کشف شده همانند یک بیگ بنگ کوچک در حال انبساط است. دانشمندان بر این باورند که کهکشان مجاور ما آندرومدا زمانی از نزدیکی کهکشان راه شیری مان گذر کرده و یک تیرکمان حاوی چندین کهکشان کوتوله را ایجاد می کند. دکتر ژائو گفت: «اگر گرانش اینشتین درست بود، کهکشان ما هرگز به اندازه ای به آندرومدا نزدیک نمی شد تا چیزی را با آن سرعت پراکنده کند.» اگر این کشف درست باشد، یک درک جدید از گرانش و کیهان به ما ارائه می کند، زیرا چنین گذرِ کهکشانی فقط در صورتی معنادار است که گرانش با جدا کردن کهکشان ها آهسته تر تضعیف شود.
بانیک گفت: «این توزیعِ حلقه مانند، خیلی عجیب و غریب است. این کهکشان های کوچک شبیه یک رشته قطرات باران هستند که از یک چترِ در حال چرخش، پرتاب می شوند. احتمال اینکه کهکشان هایی که به طور تصادفی توزیع شده اند به همان صورتی که مشاهده شده به صف شوند ۱ از ۶۴۰ است و منشأ آنها را تا یک رویداد دینامیکی دنبال کردیم؛ یعنی وقتی جهان فقط نیمی از سنِ فعلی اش را داشت.»
جِ سونامی مانند در کیهان احتمالأ با یکی از کهشان های مجاورِ کهکشانِ پرسرعتِ آندرومدا همراه با کهکشان راه شیری هم زده می شود. این دو کهکشان همیشه در یک صفحه به دور یکدیگر می چرخند و کهکشان های کوچک را در مسیرشان پراکنده می کنند؛ این مسئله شاید توضیح دهد چرا کوتوله های پرسرعت در یک صفحه قرار دارند و شامل کهکشان راه شیری و آندرومدا هستند.
بانیک گفت: «در الگوی گرانش اینشتین، ماده ی تاریکِ فرضی همیشه برانگیخته می شود. چنین سرعت بالایی به جرمی ۶۰ برابر جرمِ مشاهده شده در ستارگان کهکشان راه شیری و آندرومدا نیاز دارد. هرچند، اصطکاک بین هاله های بزرگِ ماده ی تاریک باعث ادغام آنها می شود تا اینکه ۲٫۵ میلیون سال نوری دور شوند.» دکتر مارسل پاولوسکی، ستاره شناس در دانشگاه کالیفرنیا- ایروین، که اکتشافِ بانیک را ترویج داد گفت: «علم از طریق چالش ها پیشرفت می کند. این حلقۀ غول پیکر همراه با دو صفحه ی شناخته شدۀ دیگر یک چالش جدی برای الگوی استاندارد ما است.» این اکتشاف در اطلاعیه های ماهیانه ی جامعه ی ستاره شناسی (مقاله ۱ و مقاله ۲) گزارش خواهد شد.
دو کهکشان مارپیچیِ NGC 5426 و NGC 5427 که با گذرِ اولیه ی کهکشان آندرومدا از کهکشان راه شیری مان قابل مقایسه می باشد.
به گفته اخترشناسان ِ سنت آندرس، ایندرانیل بانیک و دکتر هانگ شنگ ژائو، این حلقۀ کهکشانی که به تازگی کشف شده همانند یک بیگ بنگ کوچک در حال انبساط است. دانشمندان بر این باورند که کهکشان مجاور ما آندرومدا زمانی از نزدیکی کهکشان راه شیری مان گذر کرده و یک تیرکمان حاوی چندین کهکشان کوتوله را ایجاد می کند. دکتر ژائو گفت: «اگر گرانش اینشتین درست بود، کهکشان ما هرگز به اندازه ای به آندرومدا نزدیک نمی شد تا چیزی را با آن سرعت پراکنده کند.» اگر این کشف درست باشد، یک درک جدید از گرانش و کیهان به ما ارائه می کند، زیرا چنین گذرِ کهکشانی فقط در صورتی معنادار است که گرانش با جدا کردن کهکشان ها آهسته تر تضعیف شود.
بانیک گفت: «این توزیعِ حلقه مانند، خیلی عجیب و غریب است. این کهکشان های کوچک شبیه یک رشته قطرات باران هستند که از یک چترِ در حال چرخش، پرتاب می شوند. احتمال اینکه کهکشان هایی که به طور تصادفی توزیع شده اند به همان صورتی که مشاهده شده به صف شوند ۱ از ۶۴۰ است و منشأ آنها را تا یک رویداد دینامیکی دنبال کردیم؛ یعنی وقتی جهان فقط نیمی از سنِ فعلی اش را داشت.»
جِ سونامی مانند در کیهان احتمالأ با یکی از کهشان های مجاورِ کهکشانِ پرسرعتِ آندرومدا همراه با کهکشان راه شیری هم زده می شود. این دو کهکشان همیشه در یک صفحه به دور یکدیگر می چرخند و کهکشان های کوچک را در مسیرشان پراکنده می کنند؛ این مسئله شاید توضیح دهد چرا کوتوله های پرسرعت در یک صفحه قرار دارند و شامل کهکشان راه شیری و آندرومدا هستند.
بانیک گفت: «در الگوی گرانش اینشتین، ماده ی تاریکِ فرضی همیشه برانگیخته می شود. چنین سرعت بالایی به جرمی ۶۰ برابر جرمِ مشاهده شده در ستارگان کهکشان راه شیری و آندرومدا نیاز دارد. هرچند، اصطکاک بین هاله های بزرگِ ماده ی تاریک باعث ادغام آنها می شود تا اینکه ۲٫۵ میلیون سال نوری دور شوند.» دکتر مارسل پاولوسکی، ستاره شناس در دانشگاه کالیفرنیا- ایروین، که اکتشافِ بانیک را ترویج داد گفت: «علم از طریق چالش ها پیشرفت می کند. این حلقۀ غول پیکر همراه با دو صفحه ی شناخته شدۀ دیگر یک چالش جدی برای الگوی استاندارد ما است.» این اکتشاف در اطلاعیه های ماهیانه ی جامعه ی ستاره شناسی (مقاله ۱ و مقاله ۲) گزارش خواهد شد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
