Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
بررسی نمایش هزار و یک مکر به نویسندگی شهناز روستائی و کارگردانی برکه فروتن
کمدی زنانه پوشی و زن نمائی مردان
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]کمدی زنانه پوشی و زن نمائی مردان
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[/BCOLOR]
حسن پارسائی:عناصر موضوعی نمایش سیاه بازی یا تخت حوضی که عملأ بخشی ازعوامل مؤثر در شکل دهی ساختاری آن به شمار می آیند، بسیارمتنوع اند وشامل اغلب داده ها وداشته های نمایش های کمدی می شوند.
[/BCOLOR]علاوه بر آن ها ، بداهه گوئی و بداهه نمائی ، اشتباه گوئی کلمات ، استفاده از ترانه های محلی و فولکلوریک ، حرکات موزون ، موسیقی ضربی و ریتمیک و متعاقبأ بکار بردن واژگان متشابه و ترفند هائی مثل زنپوش شدن مرد و مرد پوش شدن زن، و نیش زبان های کنائی وانتقادی درون متنی و برون متنی،جزواین عناصر موضوعی خاص و شناخته شده اند.
معمولأهرنمایشی ازهمه یا بخش قابل توجهی ازاین عناصر بهره می گیردو یامثل نمایش"هزار و یک مکر" به نویسندگی" شهناز روستائی" وکارگردانی "برکه فروتن" عمده تأ روی چند عنصر و ازمیان آن ها هم بر" زنپوش شدن مرد" تأکید دارد.این ترفند ابتکارآمیزمعمولأ به تشدید جنبه های کمیک نمایش وحتا داستانی ترشدن اجرا می انجامد،اما شرطی هم برآن مترتب است: داستان یا موقعیت مورد نظر باید الزامأ باورپذیر باشد تا وجوه متناقض و کمیک حوادث و موقعیت ها به مراتب افزون تر شود.
درنمایش"هزارو یک مکر" سه پرسوناژمرد درموقعیت "زنپوش شدن" قرارمی گیرند و طی روند داستان نمایش، آن ها به عنوان زنانی شوهردار معرفی می شوند ، سپس طبق قراری که نوعی مسابقه به حساب می آید ، آن ها باید شوهرانشان را فریب بدهند و متنبه نمایند و نهایتأ هرکدام که دراین کار موفق تر از دیگران باشد ، برنده انگشتر گرانبهائی بشود ، اما...
یکی از نکات جالب این نمایش آن است که پرسوناژ "سیاه" هم "زنپوش" می شود.ضمنأ او برخلاف نمایش های تخت حوضی دیگر ، خودش به تنهائی پرسوناژ محوری نیست ، بلکه یکی از چهار پرسوناژ محوری نمایش به حساب می آید . زنپوش شدن پرسوناژها به دلیل آن که همه داستان نمایش را شامل می شود ، عملأ این اجرای تخت حوضی را به شکل " نمایش در نمایش " درآورده است.
نکته ای در داستانگونگی نمایش "هزار و یک مکر" وجود دارد که ضعفی اساسی محسوب می شود وسبب باورپذیرنشدن داستان مورد نظر شده است : نویسنده نباید " سه مرد زنپوش" را زنان شوهردار معرفی می کرد ، زیرا وقتی آن ها به طور پرسش برانگیزی عملأ کنارشوهرانشان قرار می گیرند، مخاطب ازخود می پرسد"چگونه ممکن است یک مردصرفأ به سبب آن که لباس زنانه پوشیده شوهری داشته باشد ؟! " گویا نویسنده متن فراموش کرده که هنگام " وانمود کردن این مردان به زن بودن " ، عملأ سخن ازهیچ شوهری درمیان نبوده است ، زیرا چنین موضوعی اساسأ امری غیرممکن و محال بوده وهست، اما او درعمل برای این مردان "زنپوش" ، به طور دلبخواهی و غیر منطقی شوهری هم در نظر گرفته وازاین حقیقت غافل بوده که نمی توان به بهانه کمدی بودن یک نمایش هر واقعیتی را جعل نمود.شکل درست ، منطقی و باورپذیر قضیه آن بود که شوهران مورد نظر فقط به عنوان نامزدهای گول خورده این " مردان زنپوش " معرفی می شدند . ضمنأ بخش های آغازین نمایش که به "شهرزاد قصه گو" وقصه های هزار و یک شب اشاره دارد ، اساسأ اضافی اند و نویسنده آن ها را صرفأ برای توجیه عنوان مشابه نمایشش که "هزارویک مکر" است، بکارگرفته والبته هیچ لزومی نداشته که یادی ازقصه های هزارویک شب بشود،زیراعملأ به موضوع نمایش آسیب زده و آن را مبهم کرده است.دیگرآن که اجرا شلوغ شده وازانسجام لازم برخوردارنیست؛ علت آن هم دروهله نخست به بی انسجامی موضوعی و ساختاری متن مربوط می شود.
دراین نمایش برخلاف نمایش های تخت حوضی، مابه ازاء های برون متنی وجود ندارد و فقط برپیشُبرد داستان خود نمایش تأکید شده است.نمایش"هزارویک مکر"به نویسندگی"شهناز روستائی" و کارگردانی " برکه فروتن " به رغم ضعف هایش ، از لحاظ استفاده از ترانه های بومی و فولکلوریک و حرکات موزون و شاد وموسیقی ضربی و ریتمیک،نمایشی مفرح است وتماشاگران را می خنداند و سرگرم می کند . ضمنأ در این اجرا دو مقوله کارگردانی وبازیگری قابل تأمل است ؛ میزانسن ها زیاد و شکل دهی ها نسبتأ متنوع و درخدمت داستان نمایش اند؛ به همین دلیل کارگردان درکارش نسبتأ موفق است.درکل،مقوله بازیگری قابل توجه تر و محوری تر است." داوود معینی نیا" درنقش پرسوناژ "سیاه" و "ترگل" و...بازی های زیبا و گیرائی دارد . بازیگران دیگر، "مجید علم بیگی" ، " فیروز حیدر زاده " و " حمید رضا ملاحسینی"نهایت داشته های ابتکاریشان را به نمایش می گذارند و تماشاگران را می خندانند و سرگرم می کنند . طراحی صحنه مثل اغلب اجراهای نمایش"تخت حوضی" متکی بر" المان"است. اجرای نمایش با موسیقی زنده پیش می رودونورکارکرد معمولی خود را دارد.
نمایش تخت حوضی " هزار و یک مکر " که هم اکنون در سالن اصلی تالار محراب اجرا می شود ، به رغم برخی ضعف ها در کل نمایشی سرگرم کننده ،مفرح و دیدنی است.
معمولأهرنمایشی ازهمه یا بخش قابل توجهی ازاین عناصر بهره می گیردو یامثل نمایش"هزار و یک مکر" به نویسندگی" شهناز روستائی" وکارگردانی "برکه فروتن" عمده تأ روی چند عنصر و ازمیان آن ها هم بر" زنپوش شدن مرد" تأکید دارد.این ترفند ابتکارآمیزمعمولأ به تشدید جنبه های کمیک نمایش وحتا داستانی ترشدن اجرا می انجامد،اما شرطی هم برآن مترتب است: داستان یا موقعیت مورد نظر باید الزامأ باورپذیر باشد تا وجوه متناقض و کمیک حوادث و موقعیت ها به مراتب افزون تر شود.
درنمایش"هزارو یک مکر" سه پرسوناژمرد درموقعیت "زنپوش شدن" قرارمی گیرند و طی روند داستان نمایش، آن ها به عنوان زنانی شوهردار معرفی می شوند ، سپس طبق قراری که نوعی مسابقه به حساب می آید ، آن ها باید شوهرانشان را فریب بدهند و متنبه نمایند و نهایتأ هرکدام که دراین کار موفق تر از دیگران باشد ، برنده انگشتر گرانبهائی بشود ، اما...
یکی از نکات جالب این نمایش آن است که پرسوناژ "سیاه" هم "زنپوش" می شود.ضمنأ او برخلاف نمایش های تخت حوضی دیگر ، خودش به تنهائی پرسوناژ محوری نیست ، بلکه یکی از چهار پرسوناژ محوری نمایش به حساب می آید . زنپوش شدن پرسوناژها به دلیل آن که همه داستان نمایش را شامل می شود ، عملأ این اجرای تخت حوضی را به شکل " نمایش در نمایش " درآورده است.
نکته ای در داستانگونگی نمایش "هزار و یک مکر" وجود دارد که ضعفی اساسی محسوب می شود وسبب باورپذیرنشدن داستان مورد نظر شده است : نویسنده نباید " سه مرد زنپوش" را زنان شوهردار معرفی می کرد ، زیرا وقتی آن ها به طور پرسش برانگیزی عملأ کنارشوهرانشان قرار می گیرند، مخاطب ازخود می پرسد"چگونه ممکن است یک مردصرفأ به سبب آن که لباس زنانه پوشیده شوهری داشته باشد ؟! " گویا نویسنده متن فراموش کرده که هنگام " وانمود کردن این مردان به زن بودن " ، عملأ سخن ازهیچ شوهری درمیان نبوده است ، زیرا چنین موضوعی اساسأ امری غیرممکن و محال بوده وهست، اما او درعمل برای این مردان "زنپوش" ، به طور دلبخواهی و غیر منطقی شوهری هم در نظر گرفته وازاین حقیقت غافل بوده که نمی توان به بهانه کمدی بودن یک نمایش هر واقعیتی را جعل نمود.شکل درست ، منطقی و باورپذیر قضیه آن بود که شوهران مورد نظر فقط به عنوان نامزدهای گول خورده این " مردان زنپوش " معرفی می شدند . ضمنأ بخش های آغازین نمایش که به "شهرزاد قصه گو" وقصه های هزار و یک شب اشاره دارد ، اساسأ اضافی اند و نویسنده آن ها را صرفأ برای توجیه عنوان مشابه نمایشش که "هزارویک مکر" است، بکارگرفته والبته هیچ لزومی نداشته که یادی ازقصه های هزارویک شب بشود،زیراعملأ به موضوع نمایش آسیب زده و آن را مبهم کرده است.دیگرآن که اجرا شلوغ شده وازانسجام لازم برخوردارنیست؛ علت آن هم دروهله نخست به بی انسجامی موضوعی و ساختاری متن مربوط می شود.
دراین نمایش برخلاف نمایش های تخت حوضی، مابه ازاء های برون متنی وجود ندارد و فقط برپیشُبرد داستان خود نمایش تأکید شده است.نمایش"هزارویک مکر"به نویسندگی"شهناز روستائی" و کارگردانی " برکه فروتن " به رغم ضعف هایش ، از لحاظ استفاده از ترانه های بومی و فولکلوریک و حرکات موزون و شاد وموسیقی ضربی و ریتمیک،نمایشی مفرح است وتماشاگران را می خنداند و سرگرم می کند . ضمنأ در این اجرا دو مقوله کارگردانی وبازیگری قابل تأمل است ؛ میزانسن ها زیاد و شکل دهی ها نسبتأ متنوع و درخدمت داستان نمایش اند؛ به همین دلیل کارگردان درکارش نسبتأ موفق است.درکل،مقوله بازیگری قابل توجه تر و محوری تر است." داوود معینی نیا" درنقش پرسوناژ "سیاه" و "ترگل" و...بازی های زیبا و گیرائی دارد . بازیگران دیگر، "مجید علم بیگی" ، " فیروز حیدر زاده " و " حمید رضا ملاحسینی"نهایت داشته های ابتکاریشان را به نمایش می گذارند و تماشاگران را می خندانند و سرگرم می کنند . طراحی صحنه مثل اغلب اجراهای نمایش"تخت حوضی" متکی بر" المان"است. اجرای نمایش با موسیقی زنده پیش می رودونورکارکرد معمولی خود را دارد.
نمایش تخت حوضی " هزار و یک مکر " که هم اکنون در سالن اصلی تالار محراب اجرا می شود ، به رغم برخی ضعف ها در کل نمایشی سرگرم کننده ،مفرح و دیدنی است.
