گفتند ؛ زندگی را تشبیه کن!
گفتم: زندگی همانند جاده ای است، هر از گاهی کناری بنشین و به جاده زندگی ات نگاه کن. به رهگذران زندگی ات چشم بدوز. کسانی که گاهی ماندگارند و حتی برای چند روز هم در جاده ات توقف می کنند. کسانی که برای رفتن، عجله می کنند.
این بین، بیاموز به هیچ کدامشان دل نبندی!
خدایا، مگر تو نمیدانی من مجنون نیستم؟
خدایا، من همانند مجنون، صبور نیستم،
همانند او، برای رسیدن به لیلی تلاش نمی کنم.
خدایا، من می شکنم.
پس چرا برایم نگه اش نداشتی؟