آموزشی گوینده شو (آموزشی)

[sarah stud]

تنها صداست که میماند...​

سلام خدمت همه‌ی دوستان نگاه دانلودی
گویندگی، درست مثل هر فعالیت دیگه نیازمند تخصص و آموزشه.
ما در این تاپیک

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

موزشهای اصولی و پله پله ی گویندگی رو با توجه به سرفصل‌های آموزشی خدمتتون ارائه میدیم و امیدواریم مفید واقع بشه.
حتی اگه گوینده هم نیستین، این تاپیک بهتون کمک میکنه تا فن بیان و قدرت انتقالتونو بالا ببرین.
پس با ما همراه باشین.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"

​

 

[sarah stud]

بخش اول: تنفس صحیح​

تنفس صحیح؛ یعنی هوا به قسمت انتهایی شش‌ها وارد شود، شش ها افزایش حجم پیدا کرده ، از طرفین دنده های پایینی را بلند می کند و از پایین نیز بر پرده دیافراگم فشار وارد می‌آورد و آنرا به سمت پایین می راند. در نتیجه پهلوها برجسته می شود و شکم اندکی جلو می‌آید . باید توجه کرد که جلو آمدن شکم در اثر عکس العمل فشاری است که بر احشاء و عضلات شکم وارد می‌

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

ید. بنابراین این جلو آمدن فقط در حد لزوم است، دقت کنید که به طور ارادی شکم را جلو ندهید.
تنفس درست صدا را گرم و پر طنین و جذاب می‌کند، پس تنفس صحیح باید برای شما به صورت یک عادت در آید و لازمه آن این است که تمرینات تنفس صحیح به طور مستمر و مداوم انجام گیرد و در برنامه زندگی روزمره جایگاه ویژه خودرا دارا باشد .

تکنیک تنفس شامل سه مرحله است :
1. گرفتن نفس
2. مهار نفس
3. مصرف نفس

یک گوینده صد در صد لازم نیست از لحاظ جسمی قوی باشد، ولی اعضایی که کار گویندگی را انجام می دهند باید سالم باشند. نکته اصلی و بسیار مهم در کار گویندگی تنفس یا به اصطلاح نفس کشیدن و نفس بیرون دادن است(دم و بازدم).
اصولا بدون تنفس صحبت کردن غیر ممکن است، ولی نکته مهم اینجاست که بیشترین گویندگان، نفس کشیدن را خوب انجام می دهند ولی بازدم آنها صحیح نیست، در حالیکه برای گوینده بازدم صحیح مهم است نه نفس کشیدن.
افرادی که لکنت زبان دارند بیشتر از سایرین در کنترل بازدم دچار اشکال هستند. کسی که دویده یا چند پله را با سرعت بالا رفته و به نفس نفس افتاده باشد، محال است که بتواند به خوبی حرف بزند. چون نفس کشیدن با کمک عضلات انجام می شود و عضلات، تحت اختیار شخص، این کار را انجام می دهند.
بنابراین گوینده باید دایما تمرین کند تا بتواند هوای بیشتری را درسینه فرو بـرده و بعدا به آهستگی بیرون بدهد.

تمرینات تنفسی​

پیش از آغاز تمرین بدن شما کاملاً راحت و حواس شما کاملاً متمرکز به عملی که انجام می‌دهید باشد . بايد ظرفیت شش‌ها باید پر شود، بی آنکه تلاش خسته کننده یا فشاری در پی داشته باشد . این مهمترین و اساسی ترین قسمت پرورش بیان است .
تمرین های زیر و اجرای دایمی آنها، گوینده را به نقاط ضعف خود آشنا کرده و او را یاری می دهد تا آن نقاط ضعف را برطرف کند.

1. در حالت قائم بایستید . هوا را از راه بینی، به آخر قسمت شش ها بفرستید. در بازدم ، هوا از راه دهان تخلیه می‌شود . تخلیه تا درصد بالا خود به خود و غیر ارادی است .
2. همان تمرین است در حالیکه دستها را به سمت سقف بالا بـرده‌اید.
3. همان تمرین در حالیکه دستها را به طرفین کشیده‌اید . در این حالت قفسه سـ*ـینه باز شده و شما احساس می‌کنید که هوا بدون توقف در سـ*ـینه به قائده مثلث شش ها وارد می شود.
4. همان تمرین در حالیکه دستها را به پشت بـرده و پشت پنجه‌ها را بر کمر قرار داده‌اید . و استخوان‌های دو کتف به هم چسبیده‌اند . در این حالت نیز قفسه سـ*ـینه باز شده ، هوا بدون توقف در سـ*ـینه به انتهای ششها وارد می‌شود .
5. همان تمرین در حالیکه به جلو خم شده‌اید و سر ، دست‌ها و تنه آویزان و راحت است . می‌بینید که هوا در سـ*ـینه توقف ندارد و یکسره به انتهای شش ها وارد می‌شود .
6. بنشینید، راحت باشید و همان تمرین را انجام دهید .
7. به حالت طاق باز بخوابید و همان تمرین را انجام دهید.
8. روی شکم بخوابید و تمرین را تکرار کنید .
9. اکنون تمرینات را به همان شکل انجام دهید با این تفاوت که تخلیه ارادی است . یعنی اینکه تخلیه کاملاً بر عهده عکس العمل دیافراگم و عضلات و احشاء شکم گذارده نمی‌شود .
10.تنفس با شمارش:
تمرینات تنفس با شمارش برای بالا بردن ظرفیت شش‌ها و نیز برای کنترل مصرف هوا (مهارنفس) ضروری است ، و باید با نهایت توجه و دقت و بدرستی انجام گیرد.
باز هم در این تمرینات و به طور کلی در تمام مراحل تمرینات پرورش بیان ، توجه کنید که پیش از شروع هر تمرین باید تمام عضلات بدن شل و رها باشند و در نتیجه این تمرینات ، باید به مرحله‌ای رسید که بتوان حداکثر ظرفیت شش‌ها را با کمترین تلاش و بی‌هیچگونه فشار غیر لازم ، پرکنترل ، و تخلیه نمود .
پس از تسلط براین تمرینات ، رفته رفته تعداد شماره‌ها افزوده می‌شود (دو تا دو تا ، سه تا سه تا ، چهار تا و ....). اینکه در این تمرینات تا چه شماره‌ای باید پیش رفت بستگی به ظرفیت و استعداد دستگاه تنفسی هر شخص دارد.
باید کاملاً متوجه بود که هنگام تنفس شانه‌ها و دنده‌های بالایی (که به جناغ متصلند) نباید حرکت داشته باشند . به عبارت دیگر نفس نباید در سـ*ـینه حبس شود و هوا باید به قسمت انتهایی ششها (قاعده مثلث) وارد گردد . در این صورت افزایش حجم قاعده ششها ، پهلوها و دنده‌های انتهایی را که به جناغ متصل نیستند باز می‌کند . همچنین توجه کنید که باید مواظب شکم بود که به طور کاذب باد نکند . عضلات و احشاء شکمی به همان اندازه که از سوی دیگر دیافراگم بر آنها فشار وارد می‌شود ، باید عکس العمل نشان دهند .
11. دو انگشت خود را در حفره دو طرف گلو قرار بدهید و بکشید و مثل فرماندهان نظامی فرمان بدهید(ایست، به جای خود، خبردار و از این قبیل) توجه داشته باشید که صدا زیاد هم بلند نباشد.
12. خمیازه بکشید و گلو را راحت بگذارید و نفس بکشید. بدون اینکه صدای نفس خود را بشنوید از یک تا بیست بشمارید و تا آنجا که ممکن است اعداد را بالاتر ببرید. مثلا تا شماره سی یا چهل و... یادآوری می شود تمام حروف اعداد باید گفته شود و کاملا مفهوم باشد. اگر توانستید تا شماره پنجاه برسید، شما دارای صدای خوب و مناسب و سالم برای گویندگی هستید. این تمرین را هر روز ادامه دهید.
13. تمرین قبلی را با بالابردن و پایین آوردن صدا تکرار کنید. همچنین روی بعضی از اعداد تکیه نمایید و گاهی نیز اعداد را برعکس به همان نوع تکرار کنید؛

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

...
14. یک بیت شعر را انتخاب و آنرا قسمت قسمت و پس و پیش نمایید و بخوانید. اگر زمان خواندن 1/4 (یک چهارم) شعر کامل و درست، بیشتر باشد وضع تنفس شما خوب نیست و باید تمرین کنید تا به اندازه تعیین شده برسد.
15. شش حرکت اصلی(آ، اَ، اُ،اِ، او، ای) در زبان فارسی هست. گوینده بایستی حرف اُ و ترکیبات آن مثل (اوی، اووی، آو) را تمرین کند و دهان تا آنجا که ممکن است باز کند.
در این تمرین، غضروف هایی که به تارهای صوتی چسبیده است، بیشتر تمرین خواهد کرد و اگر نقصی در دستگاه صوتی باشد آشکار خواهد شد.
16. گوینده باید به حروف بی صدا توجه کند و آنها را به خوبی ادا نماید(حروف آخر کلمات بی صدا هستند). اگر دقت کرده باشید بعضی از گویندگان، آخر کلمات را یا می جوند و یا به لغت بعدی می چسبانند و یا آن را کاملا تلفظ نمی کنند.
17. تمرین حداقل صدا: صحبت کردن عادی گوینده نباید با گویندگی در صدا و سیما تفاوت چندانی داشته باشد. گوینده با صحبت کردن پیش خود بایستی حداقل برد صدایش را بسنجد (حداقل برد صدا سه متر است).
18. چون یکی از اصول کار گویندگی کنترل خروج نفس است. گوینده خوب کسی است که بداند حروف مختلف چقدر نفس می برد.(حروفی که از جلو دهان ادا می شود مثل س- ف، نفس بیشتری می خواهد).
برای مثال: جمله ای بیست کلمه ای انتخاب کنید که 16 حرف س و ف در آن باشد و جمله ای به همان اندازه بدون دو حرف س و ف. در موقع بیان متوجه می شوید جمله ای که دارای حروف س و ف هستند نفس بیشتری می برد.
19. کنار دیوار صافی بایستید، سر را به دیوار تکیه دهید و سـ*ـینه را بالا بیاورید و نفس بکشید،(سعی کنید شانه تکان نخورد و پهلو هم زیاد باز نشود) در تمام دوران گویندگی این کار را تکرار کنید (راست نشستن برای گوینده زیاد مهم نیست زیرا فقط عضلات بیرونی و درونی موثرند، اما گردن را در موقع گویندگی نباید محکم بگیرید زیرا صدا غیر طبیعی می شود).
20. سعی کنید جمله ای را که نفس به آن نمی رسد با یک نفس بخوانید و هر بار لغات را زیاد کنید، البته در تمام مراحل فراموش نکنید که همه حروف باید گفته شود. اینها تمرین هایی برای رفع نقایص صدا و پیدا کردن آن نقایص هستند.

* تمرین تنفسی هرروزه:
_ نفس عمیق بکشید، بعد ببینید تا چند شماره را به راحتی می توانید بشمارید.
_ به تمرین ها ادامه دهید تا در طول روزها و هفته ها ابتدا به عدد 30 و سپس به عدد 60 برسید.
_ دقت داشته باشید به هیچ عنوان با تنگی نفس به تمرین ها ادامه ندهید.

موفق و سلامت باشید!

 

[sarah stud]

تمرین برای گرم کردن صدا
(vocal warm up)​

این تمرین ها با توجه به درک کامل از دستگاه تولید صدا و ارتباط آن با تشدید و رزونانس صدا بوجود آمده و به همین خاطر بسیار موثر هستند و تاثیر به سزایی در تقویت صدا دارند.

_ خمیازه:
خمیازه یک ابزار بسیار موثر برای باز کردن قسمت پشتی گلو است که به صدا گرمی و بلندی قابل توجهی اضافه می کند. بهترین حالت استفاده از خمیازه این است که نفس عمیق بکشید درست مثل زمانی که می خواهید خمیازه بکشید , و در هنگام بازدم با همان حالت بخوانید و تمرینات زیر را انجام دهید.
در این صورت قسمت نرم کام شما بالا می رود و فضای پشت گلوی شما باز می شود و حس می کنید که حتی یک تخم مرغ می تواند در آنجا قرار بگیرد. در این حالت خواندن نت های پایین تر ساده تر خواهند بود، پس با اجرا کردن و خواندن یک نت پایین شروع کنید و توجه کنید که گلویتان در همان حالت باقی بماند.
حالا یک الگوی پنج نتی ر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

با همان حالت از بالا به پایین اجرا کنید. مانند ۵-۴-۳-۲-۱ یا سل-فا-می-ر-دو
در نت های بالاتر هم باید سعی کنید فرم گلویتان را به همان حال نگه دارید که ممکن است برایتان چالش برانگیز باشد. پس بهتر است تمرین بعد را امتحان کنید.

_ هام:
هامینگ (humming) با استفاده از رزونانس بینی – گلویی به صورت مستقیم ما را به سمت شفافیت و همچنین تقویت قدرت صدا هدایت می کند. شما ممکن است اصطلاح خواندن در ماسک صورت را شنیده باشید که تقریبا همین تاثیر را دارد.
کاری که این نوع رزونانس انجام می دهد این است که به صورت خیلی حرفه ای و مخصوص در راحت و بدون فشار اجرا کردن نت های بالا تاثیر می گذارد و سنگینی اجرا کردن نت های پایین را هم از بین می برد، تقریبا همان ویژگی هایی را دارد که هر خواننده ای به دنبال آن است.
هامینگ را با نت نسبتا بالایی که اجرای آن تقریبا برای شما سخت است شروع کنید. به حالت لرزش و صدای وزوز مانندی که در بینی ایجاد می شود توجه کنید.
حالا بدون اینکه صدایتان را قطع کنید دهانتان را باز کنید که صدایی شبیه به ” آ ” ایجاد می شود و توجه داشته باشید همان احساس لرزش و وزوزی را که با دهان بسته داشتید در این حالت هم باید ادامه داشته باشد . چند بار این کار را تکرار کنید.
آیا اجرای این نت برایتان آسان تر از قبل نشد؟ اگر اینطور است پس تمرین را درست انجام داده اید . حالا می توانید کم کم نت های بالا تر را هم امتحان کنید.

_ خواندن مصوت ” ای “:
در این حالت قسمت عقب زبان کمی بالا می رود و هوا به سمت حفره های بینی هدایت می شود. برای بسیاری از افراد اجرای مصوت ” ای ” تقریبا اولین تجربه در درک رزونانس بینی می باشد.
این صدا را در الگوی پنج نتی در حالتی که به نت های بالا و پایین می روید اجرا کنید و به صدای زنگ مانند و تشدیدی که ایجاد می شود توجه کنید. به این صورت : ۱-۲-۳-۴-۵-۴-۳-۲-۱ یا دو-ر-می-فا-سل-فا-می-ر-دو
سعی کنید این حالت را به صورت اغراق آمیز انجام دهید یعنی دو تا سه برابر حالت معمول از رزونانس بینی استفاده کنید.
بسیاری از افراد با درک صحیح تشدید و رزونانس بینی کیفیت خوانندگیشان به یکباره چندین برابر افزایش خواهد یافت .
داشتن کسی در کنارتان که گوش آموزش دیده دارد که به آواز خواندن شما گوش دهد می تواند کمک خوبی در فهمیدن اشکالات و برطرف کردن آنها داشته باشد .

_ استفاده از صامت های ” ب ” و ” پ “:
هنگام ادای این صامت ها فشار هوا در پشت لب ایجاد می شود .
تمرکز کامل بر پرتاب شدن ( ادا شدن ) این صامت ها توجه را از حلقی خواندن بر می دارد . می توانید از یک الگوی ملودیک ساده مانند : ۸-۵-۳-۱ یا دو-سل-می-دو
می توانید یک حرف صدا دار را بعد از این صامت ها به کار ببرید مانند : بی , با , پی , پا
هر نت را با تکرار این ترکیب ها اجرا کنید . به این صورت : بی-بی-بی-بی
در مرحله ی بعدی می توانید تنوع به خرج دهید و آنها را با هم ترکیب کنید : بی-پا-بی-پا یا بی-پی-بی-پی

_ استفاده از حرف ” ز “:
موقع ادا کردن حرف ” ز ” زبان در حالت شل و ریلکس قرار دارد . از طرف دیگر این طور احساس می شود که صدا به سمت پایین حرکت می کند . این کار باعث تقویت کنترل در رزونانس گلو می شود . می توانید ملودی های مختلف را در این حالت تمرین کنید .

_ تقویت صداهای اصلی( آ – ای – او –َاَ اِ اُ ):
تقویت قدرت صدا به طور قابل توجهی نتیجه ی تقویت صداهای اصلی است.
خوانندگان معمولا خواندن یکی از صداهای اصلی را بیشتر از بقیه دوست دارند چون در اجرای آن مسلط تر هستند، اما این به تنهایی کافی نیست.

*برای تقویت سایر صداها و مصوت ها روشی را به شما معرفی می کنیم که بسیار ساده است:

_ ابتدا یک نت مشخص را انتخاب کنید. بعد مصوت یا صدای مورد علاقه تان را در آن نت بخوانید.
حالا همان طور که نت مورد نظر را نگه داشتید صدا را به یکی از مصوت های دیگر تغییر دهید.

_هنگام خواندن موصوت و صدای دوم سعی کنید کیفیت اجرایتان مانند صدای اول خوب باشد. این تغییر را از صدای مورد علاقه تان به تمام صداهای دیگر انجام دهید.

انجام این تمرین ها علاوه بر تقویت قدرت صدا، باعث می شود هنگام خواندن نیز احساس بهتری داشته باشید.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

هامینگ​

از جمله تمرین‌هایی که اغلب ما در زمینه‌ی گرم کردن صدا با آن برخورد کرده‌ایم هامینگ است. هامینگ در واقع همان تمرین دهان بسته است. به‌عنوان مثال در حالتی که دهان را بسته‌اید و یک الگوی پنج تنی ماژور را به‌سمت بالا می‌روید و بر می‌گردید و این تمرین به‌صورت معمول قبل از هر چیز در متدهای صداسازی مورد استفاده قرار می‌گیرند که صدایی معادل «ممممممم» دارد. همان‌طور که می‌دانید تمامی تمرین‌های صدا در جهت برداشتن فشار از روی تارهای صوتی و گذر کردن از پل‌ها و ورود صدا بدون هیچ‌گونه شکستی به محدوده‌هایی است که در اختیار داریم که با متدهای نوین چیزی حدود پنج اکتاو می‌رسد. در هامینگ چند نکته‌ی ظریف وجود دارد که اغلب به آنها توجهی نمی‌شود اولین نکته همزمانی رزونانس سـ*ـینه و بینی در اجرای این تمرین است در واقع رنگ درستی که باید در این تمرین داشته باشیم ترکیبی است که هم شفافیت صدای بینی و هم رنگ تیره‌ی گفتارمان را داراست که باید به‌صورت هم‌زمان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

حساس شود اصولا این تمرین را از نتهای نسبتا پایین سـ*ـینه آغاز می‌کنند و کم کم به‌سمت بالا می‌روند. همین لحظه دهانتان را ببندید و با صدایی شفاف بگویید «مممممم» حالا بیشتر نسبت به نحوه‌ی اجرای‌تان دقت کنید ببینید آیا در وضعیت «ها» می‌گویید یا «عآ»، این مورد ظریف بسیار جای تامل دارد و

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بدا در طول تمامی تمرین‌های آوازی‌مان نباید نسبت به آن غافل بود. زمانی‌که شما با وضعیت «عآ» گونه‌ای صدایی تولید می‌کنید تارهای صوتی‌تان حالتی کاملا متضاد با وضعیتی پیدا می‌کند که با «ها» اجرا می‌کنید در واقع «ها» به‌سمت باز شدن تمایل دارد و «عآ» به‌سمت بسته شدن تارها. برای درک این موضوع بهتر است که در تمرین هامینگ به‌جای « ه ه ه » گفتن تمرین را با «عآ عآ عآ» انجام دهید تا متوجه تفاوت این قضیه شوید. این موضوع ظریف تارهای‌تان را به یکدیگر نزدیک می‌کند و اجازه نمی‌دهد صدای‌تان بیفتد. همان‌طور که می‌دانید برت منینگ بر خلاف تمامی متدهای صداسازی معمول که اصولا با توهم و تمرین‌های تصویری و خیالی سروکار داشتند مانند (صدایت را در سرت بنداز و این حرف‌ها) یک راست تارهای صوتی را نشانه می‌گیرد و تمرین‌هایش از لحاظ فیزیکی به‌شدت ملموس است. چندی پیش فایل صوتی هامینگ را که در یکی از کلاس‌های اساتید ضبط شده بود، می‌شنیدم، متوجه شدم که استاد عزیز در حال اجرای صدای دهان بسته با لحنی بود که پشت آن طوفانی پر از هوا بر پا شده بود و خبری از رزونانس بینی بود و انسداد تارها نبود. قصه‌ی هامینگ به اینجا ختم نمی‌شود که با دهان بسته تنها در محدوده‌ی صدای سـ*ـینه‌تان باقی بماند، بلکه بعد از کمی گرم کردن در محددوده‌ی صدای سـ*ـینه باید بتوانید بدون شکست وارد رجیستر بالاتر شوید که اگر همین لحظه بخواهید این تمرین را به‌صورت بالارونده اجرا کنید به‌جایی می‌رسید که احساس می‌کنید تارهای‌تان فقل می‌شود و علاقه‌ی بیشتری به بالا رفتن ندارد و اگر بیشتر سماجت کنید حتما شکستی صورت می‌گیرد و در حالی‌که تارهای‌تان از یکدیگر باز می‌شوند صدای‌تان نیز فالستو می‌شود، البته دوباره تاکید کنم فالستو و نه صدای سر زمانی‌که در وضعیت سـ*ـینه در حالت بالارونده به انتهای مسیرتان می‌رسید کشیدگی تارهای صوتی و تنش بدنتان به شما این پیام را می‌دهد که نیاز به یک تغییر وضعیت دارد حالا گمان می‌کنید چه چیز عجیبی می‌تواند این تغییر را رقم بزند و شمارا وارد محدوده‌ی بالاتر و وضعیت جدید کند. این همان چیزی است که هیچ زمان در هیچ جای ایران نشنیده‌ایم برت می‌گوید در وضعیت دهان بسته تا سر حد امکان صدای‌تان را تو دماغی و نازک کنید و در کمال تعجب خود را در وضعیت آرام و نرم‌تری می‌بینید که در محدوده‌ی بالاتری قرار دارد که در واقع راز این موضوع این است شما صدای‌تان را (آی ان جی) کرده‌اید. برای لمس این موضوع بادقت به صدای ناله و محزون سگ کوچولویی که تمایل دارد چیزی را از صاحبش درخواست کند گوش کنید.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

تمرین تلفظ صحیح​

این کلمات را با تلفظ کامل حروف، تکرار و تمرین کنید.

_واج آرایی باحروف (ث–س–ص ):

سیب-سرخ-سوز سرما –سریر- –پیوسته –ستودن –میسر – سوزغم-فانوس –آسمان-سفیر –سراغ –سراب –سحر-سخن –استاد-قاموس مسافت –فاصله –سپید –سیاه –یاسمن –گیسو-خاکستری –سوار –دلخسته-سپیدار –کوهستان-مسافر –کهنسال –قصر –صحرا-افسوس –افسرده –افسون –مرثیه –دست به دعا –عکس –حسرت –سعادت –دلواپسی –ثانیه ها –تسلیم –صفحه هستی –تصویر –قرص خورشید –تندیس –مجسمه –ساحر-آستانه –هم‌سفر –صاعقه –نخلستان –سهم –ستاره –مستجاب –اسیر –مسیر –صدا –مقدس –سرود –سـ*ـینه سرخ –بستر –سیاه چال –التماس –وصل- پرستو-سپیدبال-سوگوار –گلستان –وصال –ساده –اقیانوس –سرد –بـ..وسـ..ـه –رخسار-اکسیر-احساس –افسانه –ققنوس –طاووسی –سوگ –مقدس –سیر –سفر نامه –سرزمین –مصلحت –دلشکسته –ستیزه –رقـ*ـص –ساقی –سکوت –اطلسی-سایه –سنگین –فصل –تابستان-موسم –زمستان –تفسیر –گسترده –زیستن –سجاده-تسبیح –یاس –سبز-دشتستان –مصیبت –سرنوشت –سوزان –استشمام –اسرار –سرمنزل –گورستان –سوال –سلام –پاسخ –سیما –سرگردان –سنگلاخ –عصر-سقوط –سطر برجسته –سنگ صبور –نسیم –سپیده دم –سمند –وصل –حصار –صدف –حماسه –جست وجو –سنجاقک –سبز قامت –ساغر –سرشار –موسیقی –سقوط –تبسم -صبورانه –سقف –قفس –ماسه –دست –آهسته –حادثه- سبزینه –صنوبر-دل سپردن –صداقت –فرصت –استراحت –قصد –تصمیم –سپاس -سعادت –سالک –مانوس –صلوات –سبکبال –کاروان سرا –سرگذشت –ساربان-سایبان –خسته –پینه بسته –سپری کرد –سخت –فرسوده –معصومانه –حدیث –سحر –سجده –سنگلاخ –رستاخیز –شکسته –عبث –خرسند –جسارت –خجست

* این تمرین برای تصحیح تلفظ حرف "سین" واقعا مفیده. شما عزیزان میتونین فایل تمرین خودتونو برای ما بفرستین و ما با گوش دادن، بهتون در رفع اشکلات تلفظی کمک میکنیم.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

تمرین تلفظ صحیح (2)​

آموزش و تصحیح تولید صدای "ر" و "س"

تصحیح تولید صدای "ر" معمولا کاری زمان بر است و با توجه به نوع تلفظ هر فرد متفاوت میباشد.

با انجام تمرینات مستمر و تمرکز بیشتر خواهید توانست تغییرات مثبتی ایجاد کنید موفق باشید.

1⃣. بهبود تلفظ صدای "ر":
(تمرین جارو کردن سقف دهان)
زبان خود را از پشت دندانهای جلویی بالا به سمت عقب روی سقف دهان بکشید.
توجه کنید که فک پایین بیحرکت باشد و عضله زبان حرکت کند.
در حالیکه همین تمرین را انجام می دهید سعی کنید صدای "ر" را بسازید:
ر-ر-ر-ر-ر-ر
صدای مسلسل را درنظر بگیرید.
برای این تمرین صدای "د" را بافشار تلفظ کرده ناگهان زبان را به سمت عقب و داخل سقف دهان بکشید و "ر" را تلفظ کنید:
دررررر

2⃣. بهبود تلفظ صدای "س":
(ثابت نگهداشتن زبان پشت دندانهای پایین)
برای اینکار زبان خود را پشت دندانهای پایین جایی که لثه به دندانها میرسد نگهدارید.
سعی کنید زبانتان به طرفین منحرف نشود.

*جلوی آینه بایستید.
دندانها را جفت کنید.
لبهاکشیده بحالت لبخند زدن بطوریکه ردیف دندانهایتان را ببینید.
زبان را پشت دندانهای پایین بگذارید.
آرام و بدون فشار بگویید: س

شما درطول این تمرینات، متوجه خطای تولیدی خود خواهید شد.

چندین بار در روز این تمرینات را انجام دهید تا جاییکه در هر بار تمرین، صدای "س" را درست و از جایگاه صحیح تلفظ کنید...

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

دکلمه گویی(1)​

دکلمه‌ی شعر بر چند رکن استوار است:
1_ شعر: شعر رکن اساسی دکلمه است. شعر نه تنها ابزار دکلمه است بلکه هدف دکلمه نیز هست. دکلمه بر آن استوار است. برای این که دکلمه به خوبی انجام شود، باید دکلماتور شعر را بشناسد. قالبهای شعری را از هم تفکیک کند. با تکنیکهای شعری نیز آشنایی داشته باشد. فن شاعری را بلد باشد. علم بدیع و بیان را تا حد لزوم بداند. مجاز و کنایه را بفهمد. چرا که بدون درک مجاز، تشبیه، کنایه، استعاره و سایر صنایع ادبی فهم یک شعر دشوار می‌باشد. بنابراین لازم است دکلماتور با شعر آشنا باشد.

یک شعر دو شکل دارد:
الف. شکل ظاهری: شکل ظاهری شعر از واژهها، ترکیبات، جملات، بیتها، مصراعها، آهنگ، قافیه، زبان، استعاره، کنایه، مجاز و... ترکیب یافته است.

ب. شکل باطنی: شکل باطنی از معنا، عاطفه و احساس ترکیب می‌شود.

با توجه به این دو شکل، دکلماتور باید به این نکته‌ها توجه نماید:

1. تلفظ درست واژهها: بعضی از واژه‌ها در زبان عامیانه، یک نوع تلفظ می‌شود در حالی که در زبان رسمی تلفظ دیگری دارد. مانند کلمه‌ی "هستی" که دراین دو جمله : "تو از همینجا (منطقه) هستی؟" و جملهی "هستی جز یک صدا بیش ندارد و آن مرگ است" دو معنای متفاوت دارد.

2. تشخیص انواع ترکیب‌ها از همدیگر: ترکیب انواع مختلف دارد. به این شعر توجه کنید:


درخت بزرگی از اندوه

روییده از میان سـ*ـینه‌ام

شاخه‌هایس خشک،

"دست برآورده به مهتاب"

ریشه هایش سرد

تلخابه نوش حسرت

پرنده‌ای

هزاره ی غربت مرا

از سر شاخه ی بلندش

می‌زند کو کو!

(نهفته عزیزالله، زندگی را مه گرفته، چاپ اول، انتشارات عرفان، تهران، 1383، ص 14)

ترکیب "تلخابه نوش" با ترکیب "درخت بزرگ"، دو نوع ترکیبی است که به دوصورت تلفظ می‌گردند اولی به شکل توصیفی و دومی به شکل ترکیب اضافی.

3. ادای مکمل جمله، مصراع، یا بیت: اگر شعر شعر سپید است و در وسط جمله، قطع نفس لازم نمی افتد، ضروری است که آن جمله به شکل مکمل ادا شود و بعد از تکمیل آن، دم گرفته شود. همچنان مصراع یا بیت:

سکوت آواز می‌خواند پسِ لبهای لرزانت

نگه رقصیده برمی خیزد، از آغـ*ـوش چشمانت

دوبیتی های سرگردان تنهایی شوم پیشت

و تو آرام آنها را بخوانی از دل و جانت


(مجیر وهاب، آشفته تر از باد، چاپ اول، انتشارات فرهنگی_ ادبی ظهیر الدین محمد بابر، کابل،1386، ص 30)

در بیت نخست هر مصراع به صورت مستقل ادا می‌شود اما در بیت دوم، چون پیوستگی معنایی بیشتری میان دو مصراع موجود است، پس از توقف بسیار کوتاه باهم خوانده می‌شوند.

4. درک معنا: دکلماتور نمی‌تواند بدون درک معنا، یک شعر را درست بخواند. فهم معنای یک شعر، نخستین قدم برای دکلمه‌ی خوب است.

ادامه دارد...

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

دکلمه گویی (2 و پایانی)​

5. تناسب صورت و محتوا:
شعر از لحاظ عاطفی به شکل‌های گوناگون خوانده می‌شود. بعضی شعرها را باید شاد خواند و برخی دیگر را غمگین. در شادی و اندوه یک شعر، موسیقیِ شعر نقش اساسی دارد. مانند ابیات زیر از دیوان شمس:

تن تن تن ز زهره ام پرده همی زند نوا

دف دف دف ازین طرف پرده در درز رق رقی

دم دم دم همی زدهد چون دهلم هوای او

خم خم خم کمند او می‌کشدم که عاشقی

( باختری واصف، نردبان آسمان، چاپ سوم، انتشارات انجمن قلم افغانستان، کابل، 1386، ص 71)



6. آشنایی با وزن و قافیه:
وزن و قافیه از ارکان شعر کلاسیک محسوب می‌گردد. دکلماتور در انتخاب یک شعر لازم است به این مسأله توجه کند. شعرهایی را که مشکل وزن و قافیه دارند انتخاب نکند و یا اگر دید در جایی وزن یا قافیه‌ی یک شعر رعایت نشده، باید بداند که ممکن است شاعر از اختیارات شاعری یا ضرورت‌های شعر استفاده کرده باشد. همچنان باید بداند که گاهی یک حرف در نوشته می‌آید ولی در تلفظ نمی‌آید باید با کلمه‌ی بعدی خود پیوسته خوانده شود. مثل این "در این" و "بلخ ات" در ابیات ذیل:



ابری که بغض کرده در این روزگار من

آتش گرفته غلغله و گلبهار من

بلخ ات به شب نشسته و غزنین تو به خاک

گم گشته‌ای ستاره ی دنباله دار من



(واعظی محمد، شاعر به انتهای خیابان رسیده است، چاپ اول انتشارات عرفان، تهران، 1386، ص49)





7. رعایت علایم نگارشی:
علایم نگارشی در شعر به خاطر جلوگیری از اشتباه خوانی صورت می‌گیرد. رعایت آن در دکلمه نیز حتی المقدور ضروری است. مثلاً علامت سؤالی باید با لحن سؤالی نشان داده شود. علامت تعجب با لحن تعجبی یا لحن عاطفی مشابه. علامت، کامه با توقف کوتاه، علامت نقطه با توقف کامل، و سایر علامت‌ها به اشکال مختلف دیگر نشان داده می‌شوند.



8. خواندن با نگاه دوم:
خواندن خط به خط باعث می‌شود دکلماتور تمام توجه خود را به خطوط شعر معطوف بدارد. در این صورت نمی‌تواند حرکات و فعالیت‌های بدنی و چشمی و توجه شنوندگان را تحت نظر داشته باشد. او وقتی متوجه خطوط باشد دیگر با مخاطبان خود ارتباط مستقیم برقرار نمی‌تواند واین موجب کاهش تأثیر گذاری شعر می‌گردد. بنابراین یک دکلماتور خوب باید درعین حالی که نیم نگاهی به خطوط روی کاغذ می‌اندازد نگاه دیگر به مخاطبین خود نیز داشته باشد. حرکات و فعالیت‌های آن‌ها را زیر نظر بگیرد.


9. برجسته خوانی:
برخی از جاهای شعر لازم است برجسته خوانده شود. صدا بلندتر گردد و تأکید بیشتری روی آن صورت گیرد. مثل این این ابیات:



جمعه درست ساعتِ ... یادم نمی رود

در تنگ پنج متری قلبم شدی رصد

من التماس و خواهش این‌که بمان! بمان!

اما تو برصداقت این سـ*ـینه دستِ رد

گفتم کجا؟ چرا؟ چمدان تو بسته بود

گفتی که هیچ غم مخور این نیز بگذرد



( ابراهیمی غلام رضا، هبوط در پیاده‌رو چاپ اول، انتشارات عرفان، تهران، 1386، ص43)



در ترکیبات و کلمات "درست ساعت.../ بمان، بمان!/ گفتم کجا؟/ چرا؟/ گفتی/ هیچ غم مخور" باید تن صدا بلندترگردد و با تأکید تلفظ شوند.



2- دکلماتور:
دکلماتور تنها شعر نمی‌خواند بلکه خود حرف می‌زند. او تنها یک خواننده ی متن نیست بلکه راویِ شخص اول است که با مخاطب گپ می‌زند. بنابراین جدا از بیان زیبا، باید ظاهر مناسب و آراسته نیز داشته باشد. لباس خوب و متناسب با شأن مجلس بپوشد. آراستگی ظاهری خود را حفظ نماید. صاف و موأدب بنشیند. یا در حالت ایستاده راست و استوار بایستد. حرکات دست چهره‌ی خود را مطابق رفتار وگفتار و معنای متن تنظیم نماید. به گونه‌ای که هر حرکت او معنا دار باشد و به القای پیام شعر کمک کند. از رنگ‌های تیز و شوخ و نیز زیوراتِ بسیار بپرهیزد. لب، مو، ابرو و گِرد چشم خود را به نحوی زننده آرایش نکند. سادگی را حفظ کند. به گونه‌ای خود را بیاراید که جذابیتِ مطابق محتوای شعر و مجلس داشته باشد.

چیز مهم دیگر در یک دکلماتور، برقرار ساختن ارتباط چشمی با مخاطب است. او درحالی که سخن می‌گوید به مخاطب نیز نگاه می‌کند. و این نگاه به گونه‌ای باشد که مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد.

نکته‌ی مهم دیگر جنسیت دکلماتور است. اگر گوینده مرد است نباید با حالت عاطفی زنانه و صدای مشابه سخن بگوید و اگر گوینده زن است نباید با لحن خشن مردانه شعر را دکلمه کند. چرا که نتیجه‌ی معکوس در پی خواهد داشت.

علاوه براین این‌ها، حفظ وقار، هیبت و اعتماد شخصی در گوینده خیلی مهم می‌باشد. کسی که شعر دکلمه می‌کند باید آنقدر ویژگی‌های مثبت شخصیتی در خود داشته باشد که بتواند توجه و اعتماد مخاطبین را به خود جلب کند. مثلاً کسی که ده سال را به جرم آدم کشی یا ربودن اطفال یا جرم‌های مشابه دیگر در زندان سپری کرده، وقتی پشت تربیون ایستاده شده شعر می‌خواند، شنونده نمی‌تواند به گفته‌های او اعتماد کند چرا که نسبت به او ذهنیت منفی دارد.


3- شنونده:
شنونده رکن دیگر دکلمه است. شنوندگان یک شعر ممکن است به لحاظ سنی، جنسیتی، تعلیمی و تحصیلی متفاوت باشند. دکلماتور خوب کسی است که قبلاً از نوعیت مخاطبین خود آشنایی داشته باشد و شعر را مطابق ذوق و سلیقه‌ی آن‌ها انتخاب نماید. او باید بتواند روان آدم‌ها را دریابد. سلایق و گرایش‌های آن‌ها را تشخیص دهد.



4- صدا:
صدا جزو اساسی دکلمه است. اما صدا چیست؟ شاید بگویید صدا آوایی است که از دهان انسان خارج می‌شود. اما معنای دقیق صدا این نیست. صدا "محصول حرکات هماهنگ و منظم اندامها و عضلات صوتی" می‌باشد. یک دکلماتور باید اندام صوتی مناسب و سالم داشته باشد تا بتواند کلمات را درست و بجا تلفظ و ادا کند. اندامهای صوتی اینهاست:



1. دستگاه تنفسی: شامل شش‏ها، نای، نایژه (مسیر هوا از ریه ها به طرف حنجره)

2. عضلات و تار‏های صوتی حنجره (تشکیل دهنده صدای ابتدایی)

3. حفره‏ها و دیوار‏های گلو (محل تولید حروف- تند وکند کنندۀ صدا)

4. دهان: شامل زبان، فک، لب‏ها، لهات (زبان کوچک)، سقف کام

5. دندان‏ها ولثه‏ها (محل تولید حروف- لطافت بخشیدن به صدا)

6. مجرا و حفره‏های بینی(تقویت کنندۀ صدا- تولید کنندۀ حروف خیشومی)

در دکلمه باید اندامهای صوتی سالم باشند. صدا یک دست باشد.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

سکوت​

مکث در بین کلمات و جملات باید به 4 دلیل باشد.

1. سکوت فهمی:
این سکوت بعد از اینکه جمله یا عبارت به پایان رسید، اتفاق می‌افتد.
برای اینکه مخاطبت به فهم کلام برسد و به ادامه سخن توجه کند.

2. سکوت نمایشی:
این سکوت هم بعد از پایان عبارت به کار میرود؛
ولی برای اینکه سخن و مفهوم سخن در ذهن مخاطب بیشتر موثر واقع شود.

3. سکوت موکد:
این سکوت هم در پایان عبارت اتفاق می‌افتد؛ برای اینکه بر حرف زده شده تاکید شود.

4. سکوت تکمیلی:
این سکوت برخلاف سکوتهای دیگر، قبل از اینکه جمله یا عبارت کامل شود بکار می‌رود. برای اینکه مفهوم سخن بیشتر به دل بنشیند.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​

 

[sarah stud]

فنون صحبت کردن (1)
(بیان)
​

فن بیان و گویندگی یک هنر است.
فرقی نمی‌کند که می‌خواهید قصه‌ای تعریف کنید یا شعری را در کلاس با صدای بلند بخوانید. در هر حال باید فن بیان و گویندگی را به‌خوبی بدانید. مثلا باید با محتوایی که ارائه می‌کنید، مأنوس باشید و بتوانید بر نکاتی که لازم است تأکید بیشتری کنید و از بعضی موارد نیز عبور کنید. فن بیان و گویندگی هنری است که می‌تواند مخاطبان شما را تحت تأثیر قرار دهد و به جذابیت شما درحین سخنرانی و صحبت کردن بیفزاید.


۱. به همزمان صحبت کردن و خواندن عادت کنید.
این فن و تکنیک در زمانی‌ که باید متن یا شعری را از رو بخوانید بسیار مهم است. حفظ کردن متن و شعر هم فکر خوبی است اما باید بتوانید به‌راحتی به متن مکتوب هم نگاهی داشته باشید و از درست بودن آنچه می‌گویید، اطمینان حاصل کنید.
وقتی قرار است متنی را برای جمع بخوانید، بهتر است آن را چند بار تمرین کنید تا با واژه‌ها و عبارات آشنا شوید. وقتی با متن آمیخته شده باشید و کاملا آن را بدانید، می‌توانید درحین صحبت کردن با مخاطبان نیز ارتباط برقرار کرده و به آنها نگاه کنید.
آهنگ واژگان را درک کنید. وقتی شعر یا حتی داستان می‌خوانید به‌ویژه داستان‌هایی که شفاهی هستند، طول جملات و کلمات آهنگ خاصی دارد. باید تلاش کنید تا با آهنگ این جملات و واژه‌ها آشنا شوید تا بهتر بتوانید آنها را با صدای بلند و برای جمع، ادا کنید.
درهنگام روایت کردن و تعریف داستان و… نباید صرفا متکی به متن باشید. باید بتوانید سرتان را از روی کاغذ بلند کرده و با مخاطبان ارتباط چشمی برقرار کنید. وقتی در قالب گوینده ظاهر می‌شوید باید نقشی فعال و پویا ایفا کنید. فقط از روی متن چیزی خواندن و بی‌حس جملات را پشت سر هم ردیف کردن هیچ فایده‌ای ندارد.

۲. بلندی، سرعت و لحن صدای خود را بررسی و اصلاح کنید.
اگر می‌خواهید فن بیان و گویندگی را به‌خوبی در کلام خود رعایت کنید، باید بتوانید سرعت، لحن و بلندی صدای‌تان را تحت کنترل داشته باشید. اگر فقط با لحنی یکنواخت صحبت کنید، مخاطبان خود را خسته می‌کنید. هر چقدر هم که محتوای کلام شما جالب باشد باز هم تفاوتی نخواهد کرد و مخاطبان با شما همراه نخواهند شد.
لحن شما باید با لحن جاری در داستان تناسب داشته باشد. وقتی داستانی حماسی تعریف می‌کنید با زمانی که داستان شما شعری طنزآمیز از شِل سیلورستاین است، کاملا متفاوت خواهد بود. باید بتوانید با توجه به متنی که از آن حرف می‌زنید و آن را تعریف می‌کنید، لحنی درخور و متناسب داشته باشید.
وقتی برای تعدادی از مخاطبان صحبت می‌کنید باید سرعت کلام خود را تحت کنترل داشته باشید. طبیعتا سرعت شما باید کمتر از زمانی باشد که در یک مکالمه‌ی عادی گفت‌و‌گو می‌کنید. شمرده صحبت کردن باعث می‌شود تا مخاطب را با خود همراه سازید و به او اجازه بدهید که درک بهتری از مضمون حرف‌هایتان پیدا کند. درهنگام سخنرانی بهتر است که با خود آب به همراه داشته باشید و پس از گذشت مدتی از صحبت‌تان، گلویی تازه کنید. با این کار از سرعت‌تان هم کاسته خواهد شد.
در سخنرانی و رعایت فن بیان و گویندگی، باید صدایی رسا و واضح داشته باشید اما یادتان نرود که نباید فریاد بکشید. نفس عمیق بکشید و از دیافراگم صحبت کنید. می‌توانید از این تمرین کمک بگیرید: بلند شوید و صاف بایستید، سپس دست‌هایتان را روی شکم بگذارید. طوری دم و بازدم را فرو ببرید و به بیرون بدهید که احساس کنید شکم‌تان داخل می‌رود و دوباره بیرون می‌آید. در هر مرتبه از نفس‌گیری تا ۱۰ بشمارید. این کار شما را در حالت آرامش قرار می‌دهد.

۳. و

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

ضح صحبت کنید.
بیشتر افراد درهنگام صحبت کردن و سخنرانی واضح و شفاف صحبت نمی‌کنند. شما باید مطمئن بشوید که مخاطب صحبت‌هایتان را به‌خوبی می‌شنود و درک می‌کند، پس از آهسته صحبت کردن و زیرلب نجوا کردن و نامفهوم بودن کلام بپرهیزید.
سعی کنید، بیان درستی داشته باشید. منظور از رعایت بیان مناسب، ادا کردن صداها به‌درستی است. درواقع به جای تلفظ لغات سعی کنید تا بیان درستی داشته باشید و هر صدا در لغات و کلمات را به‌طور صحیح بیان کنید. برخی حروف مانند «ب، د، ج، پ، ت و ک» در بیان و تلفظ نیاز به تأکید بیشتری دارند. تأکید بر این حروف باعث می‌شود تا واضح‌تر صحبت کنید.
کلمات را درست تلفظ کنید. باید معانی واژگانی را که در شعر یا متن سخنرانی و داستان وجود دارند، بدانید. اگر در به خاطر سپردن تلفظ واژه‌ای مشکل دارید، نشانه و یادآوری کوچکی در کنار آن قرار بدهید تا درحین صحبت اشتباه نکنید.
درهنگام صحبت کردن نباید زیاد وقفه داشته باشید. مثلا مدام نگویید اممم… و یا از واژگانی استفاده نکنید که عدم تسلط شما را نشان می‌دهند. این کار باعث می‌شود تا حواس مخاطب نیز پرت شود و دیگر به شما توجه نداشته باشد.

"تیم گویای انجمن نگاه دانلود"​