VIP ۞ تـاریــخ ایـــران۞

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

اسبقران
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو

برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد.

در درستی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. خواهشمندیم در روشن‌شدن اعتبار منابع مورد اختلاف کمک کنید. بحث‌های مرتبط را می‌توانید در صفحهٔ بحث ببینید.
مختصات:

۳۸°۱′۱۲″ شمالی ۴۷°۳۰′۱۲″ شرقی[۱]اسبقران یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان رازلیق بخش مرکزی شهرستان سراب واقع شده‌است. این روستا از جنوب به روستاهای آبرس و شیرجین و از شمال به روستاهای میرکوه حاجی و سلطان مطوف است این روستا در بین روستاهای سراب به سرسبزی معروف بوده و باغ‌های گردوی این روستا در شهرستان سراب از شهرت خوبی برخوردار است.

جستارهای وابسته

• جمعیت روستاهای شهرستان سراب

این روستا قریب به ۷۰ خانوار را در خود جای داده است. وجمعیت آن به ۲۰۰ نفر می‌رسد. این روستا دارای چندین طایفه می‌باشد (بخشعلی، اسلامیها، زینیها، صمدیها، جفرقلی‌ها) و مهمترین طایفه آن طایفه بخشعلی است بخش بزرگ جمعیتی این روستا را تشکیل می‌دهند این روستا دارای دو غار قدیمی است که در زبان محلی به آن‌ها «فرهاد کوئولی» گفته می‌شود. همچنین این روستا دارای ۳ رود می‌باشد که به نام‌های درمان ارخی، خیردا ارخ، و رود تاجیار که از این روستا می‌گذرد. آسفالت، امکانات آب، برق و گاز نیز در این روستا وجود دارد…

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

بلاسجین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بلاسجین
بلاسجین
village

بلاسجین
مختصات:

۳۷°۵۷′۳۳″ شمالی ۴۷°۲۸′۵۵″ شرقیمختصات:

۳۷°۵۷′۳۳″ شمالی ۴۷°۲۸′۵۵″ شرقی
کشور

ایران
استان‌های ایران استان آذربایجان شرقی
شهرستان‌های ایران شهرستان سراب
بخش (تقسیمات کشوری) بخش مرکزی شهرستان سراب
تقسیمات کشوری در ایران دهستان رازلیق
جمعیت (۲۰۰۶)
• جمعیت ۲۵۳
منطقهٔ زمانی ساعت رسمی ایران (یوتی‌سی +۳:۳۰)
• تابستان (DST) ساعت رسمی ایران (یوتی‌سی +۴:۳۰)
بلاسجین یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان رازلیق بخش مرکزی شهرستان سراب واقع شده‌است.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

اسطلو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
اسطلو (اسطلولجبین)
اطلاعات کلی
کشور

ایران
استان آذربایجان شرقی
شهرستان سراب
بخش بخش مرکزی
دهستان رازلیق

مردم
جمعیت ۳۰۴ نفر
اسطلو (اسطلو لجبین)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی ایران است.

جمعیت
این روستا در دهستان رازلیق قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۰۴ نفر (۶۲خانوار) بوده‌است.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

حسنجان کوه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
حسنجان کوه
روستا

حسنجان کوه
مختصات:

۳۸°۰۳′۰۰″ شمالی ۴۷°۳۷′۵۴″ شرقیمختصات:

۳۸°۰۳′۰۰″ شمالی ۴۷°۳۷′۵۴″ شرقی
کشور

ایران
استان‌های ایران استان آذربایجان شرقی
شهرستان‌های ایران شهرستان سراب
بخش (تقسیمات کشوری) بخش مرکزی شهرستان سراب
تقسیمات کشوری در ایران دهستان رازلیق
جمعیت (۱۳۸۵)
• جمعیت ۱۵۷
منطقهٔ زمانی ساعت رسمی ایران (یوتی‌سی +۳:۳۰)
• تابستان (DST) ساعت رسمی ایران (یوتی‌سی +۴:۳۰)
حسنجان کوه یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان رازلیق بخش مرکزی شهرستان سراب واقع شده‌است.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

قلعه رازلیق
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
قلعه رازلیق
نام قلعه رازلیق
کشور

ایران
استان استان آذربایجان شرقی
شهرستان شهرستان سراب
اطلاعات اثر
کاربری قلعه
دیرینگی هزاره اول
دورهٔ ساخت اثر هزاره اول، دوران‌های تاریخی پس از اسلام
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت ۲۲۵۴۲
تاریخ ثبت ملی ۲۷ اسفند ۱۳۸۶
قلعه رازلیق مربوط به هزاره اول پیش از میلاد - سده‌های میانه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان سراب، بخش مرکزی، دهستان رازلیق، پنج کیلومتری شمال روستای رازلیق واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۲۵۴۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]

محتویات

• ۱ پانویس
• ۲ جستارهای وابسته
• ۳ منابع
• ۴ پیوند به بیرون

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

هوری‌ها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
هوریان

شیر اورکیش از تمدن هوریانی
نام دیگر هوریانی ها
موقعیت خاورمیانه
منطقه میانرودان
نوع قوم، کشور
مساحت شمال میانرودان
تاریخ
ساخته شده هزاره سوم پیش از میلاد
رها شده حدود هزاره یکم پیش از میلاد
ادوار بسیارکهن
فرهنگ‌ها هوریان، میتانی
اطلاعات بیشتر
باستان‌شناسان گلب، اسپیسر و دیگران
وضعیت مستحیل در سایر تمدن ها
مالکیت ایران، عراق، سوریه، ترکیه
دسترسی عمومی ناشناخته
هوریانی‌ها یا هوری‌ها یا هوریت‌ها (Hurrians) مردم باستانی شمال میان رودان از کوه‌های زاگرس تا سوریه بودند، که در هزاره سوم پیش از میلاد در این منطقه ظهور یافتند. اطلاعات بسیار کمی از هوریانی‌ها نسبت به سایر تمدن‌های خاور نزدیک در دست می‌باشد. لیکن این تمدن از مهم‌ترین و تأثیر گذارترین تمدن‌های کهن خاور نزدیک می‌باشد.[۱] نام‌های هندو آریایی سلسله‌ها و سرکرده‌های این اقوام هویت هندو آریایی آنان را آشکار می‌سازد. به نظر می‌رسد مهاجرین هندو آریایی از شمال شرق این منطقه به آن وارد شده و پس از تضعیف دولت‌های سامی در سده پانزدهم پیش از میلاد از طریق حکومت میتانی در شمال میانرودان به قدرت سیـاس*ـی دست یافتند.[۲]

محتویات

• ۱ ساکنان باستانی هزارهٔ سوم
• ۲ زبان
• ۳ آثار و تمدن هوریان
• ۴ پانویس
• ۵ منابع
• ۶ پیوند به بیرون

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

ساکنان باستانی هزارهٔ سوم
بخشی از خاک ماد در ربع سوم هزارهٔ سوم پیش از میلاد جزو منطقه‌ای است که منابع کتبی بر آن پرتو افکنده سخن کفته‌اند. از آثاری که به زبان سومری و اکدی در دست است چنین مستفاد می‌گردد که در کوهپایه‌های غربی زاگرس و آنجایی‌که بعدها مادغربی را تشکیل می‌داد قبایل هوریان و لولوبیان و کوتیان و قبایل دیگری که با عیلامیان قرابت داشتنذ، زندگی می‌کردند.

تمدن هوری‌ها در هزاره سوم در آناتولی شرقی نیز در سایه پادشاهی میتانی وجود داشت و آن‌ها بزرگ‌ترین و بانفوذترین ملت پادشاهی میتانی محسوب می‌شدند. هوری‌ها عملاً در هزاره دوم ق.م. در همه قسمت‌های میانرودان باستانی ساکن گشتند و نقش اساسی در تاریخ هیتیان بازی کردند و این سرزمین‌ها معروف بود به سرزمین هوری‌ها. با بسط سرزمین‌شان، هوریان در اواخر قرن ۱۵ پ.م. رقیبی شدند برای بابل و مصر.

هوریان احتمالاً پیش از پیشتر در آسیای مقدم پدیدار شده‌اند.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

زبان
زبان هوری، که اینک از میان رفته، نه زبان هندواروپایی بود و نه زبان سامی، بلکه زبانی خاص بوده، لیکن ممکن است که با زبان‌های گرجی و قفقازی خویشاوند باشد. این موضوع بیشتر از الواح میخی به دست آمده از خاتوشا Hattusha، پایتخت هیتیان، که تمدن‌اش بیش‌تر از هوریان تأثیر پذیرفته بود، دانسته و تشخیص داده شده‌است. هوریان فاقد یک امپراتوری بودند اما بیش‌تر جمعیت پادشاهی نیرومند میتانی (۱۴۰۰–۱۵۵۰ پ. م) را هوریان تشکیل می‌دادند.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

آثار و تمدن هوریان

زیستگاه هوریان
قبایلی که به زبان هوریانی سخن می‌گفتند در هزارهٔ دوم پ.م. در میانرودان شمالی و تا حدی در سوریه[۳] در سراسر فلات ارمنستان پراکنده بودند. اینان تا اواسط هزارهٔ یکم پ.م. در کنار قبایلی که منشأ دیگر داشتند باقی ماندند.[۴] زبان هوریان با اورارتوییان خویشاوندی نزدیک داشت. نبشته‌ای به خط اکدی و به زبان هوریانی از شخصی به نام تیشاری پادشاه اورکیش و ناوار از ربع سوم هزارهٔ سوم پیش از میلاد در دست است. محل اورکیش مشخص نیست و مورد بحث می‌باشد.[۵] ولی ناوار مسلماً مکانی است که بعدها نامار یا نامرو خوانده شد.[۶]

در مشرق دجله و خاک آشور در هزارهٔ سوم پ.م.[۷] وجود هوریان ثابت شده‌است و در هزاره دوم پ.م. نیز ایشان در ناحیه کرکوک[۸] می‌زیسته‌اند. مدارک متقنی دربارهٔ نفوذ هوریان به نقاط شرقی‌تر در دست نیست. گرچه بعضی‌ها حدس زده‌اند نواحی آذربایجان و زنجان تا هزارهٔ یکم پ.م. ویژگی‌های هوریان را واجد بوده‌اند. برخی از هوریان احتمالأ از زمان قدیم در ناحیه دریاچه ارومیه (غربی) می زیسته‌اند و بخشی نیز شاید پس از استعمار آنجا توسط اورارتو در پایان قرن نهم و آغاز قرن هشتم پیش از میلاد، به آن نواحی کوچانده شده باشند.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

کوتیان (قوم)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کوتیان (قوم)

سر مفرغی منسوب به کوتیان محل کشف یکی از روستاهای همدان
اطلاعات کلی
نام قوم کوتیان
نام‌های دیگر گوتی، گوتیان، گوتیوم
نخستین پیشوا اریدو پیزیر
آخرین پیشوا تیریگان
پیشوایان دیگر ایم‌تا، سارلاگاب، یارلاگاش، الولومس، اینگه‌سائوش
محل حکمرانی آذربایجان
سایر اطلاعات
شناخته شده به استناد برخی گزارش‌های مورخان باستان: زرتشت نخستین پادشاه کوتیان
دوران از ۲۲۰۲ تا ۲۱۰۸ پ.م.
دیرینگی نیمه دوم هزاره سوم پ.م.
محل مجسمه موزه متروپولیتن آمریکا
وبگاه سایت مجسمه

مجسمه سر از مفرغ، بسیار کهن منسوب به کوتیان. مکشوف از سلماس تاریخ آن نامعلوم
کوتی:تجزیه و تحلیل متون نشان می‌دهد که واژهٔ کوتی فقط در هزارهٔ سوم و دوم پیش از میلاد معنی و مفهوم داشته‌است و به یک گروه قومی معینی اطلاق می‌شده که در اصل در آذربایجان کنونی ایران زندگی می‌کردند. در هزارهٔ یکم پیش از میلاد همهٔ اورارتوئیان و مردم ماننا و ماد را کوتی می‌نامیدند. یعنی اراضی پیرامون دریاچه اورمیه و کرانه غربی و جنوب غربی دریای خزر و نواحی کردستان ایران و آسیای صغیر و آسیای مقدم و شمال عراق محل سکونت کوتیان بشمار می‌رفت.

محتویات

• ۱ زبان کوتی
• ۲ کوتیان در تاریخ
• ۳ نابودی
• ۴ آثار کوتی
• ۵ پیشوایان و شاهان کوتی
• ۶ پانویس
• ۷ منابع
• ۸ پیوند به بیرون