زبان
اکثر اهالی شهر بیجار به زبان کردی سورانی با لهجهٔ گروسی سخن میگویند،[۳] همچنین در منطقه بیجار گروس به گویشهای کلهری و گورانی نیز تکلم میکنند.[۳][۴][۵][۶] گروسی یکی از لهجههای کردی است. این زبان بیشتر در مناطق بیجار گروس و قروه تکلم میشود. کردی گروسی رابط بین کردی سورانی با کلهری است چنانکه گویش و کاربرد لغات کمتر کلهری بوده ولی لهجهٔ سخن گفتن همانند کردی سورانی (سنندجی) میباشد. البته کلماتی را نیز از کردی کرمانجی (شکاکی) به قرض گرفتهاست.
محدودههایی که بنا بر اطلاعات سازمان سیا در آنها زبان کردی به عنوان زبان مادری سخن گفته میشود.
مردم این شهر پیرو دین اسلام و مذاهب تشیع و تسنن هستند.[نیازمند منبع]
یهودیان بیجار
یهودیان که از آنها با عنوان کلیمی هم نام بـرده میشود در بیجار و به زبان کردی (موسایی) نام داشتند و محلهای که در آن ساکن بودند هم (محله موساییها) نام دارد. در مورد تاریخ دقیق سکونت یهودیان در بیجار اطلاعاتی در دست نیست اما تا جایی که مشخص است، یهودیان در زمان صفویه به بعد در بیجار و گروس زندگی میکردهاند،[۵۶] آنها در رونق فرشبافی، رنگرزی، دباغی و تجارت (مخصوصا تجارت فرش) در گروس، نقش زیادی داشتهاند، یهودیان گروس در پزشکی و کشاورزی و حتی موسیقی، عکاسی و نقاشی تبحر داشتهاند.
یهودیان (کلیمیان) با توجه به اسناد قدیمی گروس در سال ۱۳۲۹ قمری، جمعیتی برابر ۳۰۰ خانوار بودهاند و زمانی که شهر بیجار ۱۲۰۰ خانوار و ۸۹۱۲ نفر جمعیت داشتهاست، ۱۰۸ خانوار آنها یهودی بودهاند، آنها مدرسه، کنیسه، گرمابه، قصابی و حتی چشمهٔ آب مخصوص به خود را داشتهاند.
در دوره پنجم انتخابات مجلس شورای ملی، دکتر لقمان شهسواری که کاندید نمایندگی مجلس از سوی کلیمیان گروس بود، بهعنوان نماینده کلیمیان ایران، به مجلس شورای ملی راه یافت.
جمعیت یهودیان بیجار در سال ۱۳۱۶ شمسی ۶۱۰۰ نفر و در سال ۱۳۴۳ در حالی که جمعیت شهر بیجار ۱۰۰۹۰ نفر بودهاست، یهودیان نیم درصد کل جمعیت یعنی حدود ۵۰۰ نفر بودهاند. دلیل کاهش جمعیت آنها مهاجرت به اسرائیل بودهاست.
یهودیان به غیر از شهر بیجار در روستاهای گروس از جمله: پیرتاج، خسروآباد و… ساکن بودهاند.[۹]
گورستان اختصاصی یهودیان بیجار در دامنه کوه نقاره کوب قرار داشتهاست.
برگزاری باشکوه مراسم چهارشنبه سوری، (به کردی: کوله چوارشهمه)
مردم منطقه مراسم عید باستانی و ملی نوروز را هم باشکوه برگزار میکنند.
یکی از مراسم نوروز شال گردش نام دارد که رسمی پرطرفدار است. در این رسم جوانان به پشت بامها رفته و با آویختن شال گردن خود یا پارچهای دراز از صاحب خانه عیدی طلب میکنند. صاحبخانه نیز آجیل، شیرینی، تخم مرغ پخته، پول و شکلات را داخل شال گره زده و با گفتن این عبارت «خدا مرادت را بدهد» شال را رها میکند.[نیازمند منبع]
بازیهای محلی بیجار توپانقار: این بازی قوانینی مشابه به بازی بیس بال دارد و در آن از اصلاحات بومی در اجرای قوانین بازی استفاده میگردد. این بازی از گذشتههای بسیار دور و تا دهههای چهل و پنجاه انجام میشدهاست.
افراد سرشناس بیجار گروس
امیرنظام گروسی
فاضلخان گروسی (شاعر و نویسنده دربار فتحعلی شاه)
امیرنظام گروسی (سیاستمدار، وزیر، دیپلمات، ادیب و خوشنویس دوره قاجار)
امینه اقدس (از همسران ناصرالدین شاه قاجار
میرزا محمدخان گروسی (مقرب ناصرالدین شاه و پدر غلامعلیخان عزیزالسلطان)
ملیجک (عزیز السلطان، سردار محترم)
امیرمعزز گروسی (از حکام منطقه گروس)
علیرضا خان گروسی (از حکام منطقه گروس)
غلامعلی بایندر (فرمانده کل نیروی دریایی ارتش شاهنشاهی ایران در جنگ جهانی دوم)
یدالله بایندر (ناوسروان نیروی دریایی ارتش شاهنشاهی ایران)
علیاصغر امیرانی (روزنامهنگار و بنیانگذار، مدیر و نویسنده مجله خواندنیها)
فرح کریمی (سیاستمدار ایرانی-هلندی عضو حزب سبزهای چپ، مدیر آکسفام نویب، نماینده پارلمان هلند، مشاور ارشد برنامه عمران ملل متحد در پروژه SEAL)
کامران نجات اللهی (استاد دانشگاه، مبارز)
نصرالله بنی صدر (پدر ابوالحسن بنی صدر اولین رئیسجمهور ایران) [نیازمند منبع]
عبدالله رمضان زاده (عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران، استاد دانشگاه تهران، سخنگوی دولت خاتمی، استاندار کردستان)
محمدعلی کوشا (استاد حوزه و دانشگاه، قرآنپژوه، عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم)
احسان هوشمند (فعال ملی مذهبی، پژوهشگر)
عباس کوشا (فعال سیـاس*ـی، پژوهشگر، عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی)
علیاصغر قهرمانی مقبل (استادیار دانشگاه و پژوهشگر ادبیات)
صمدعلی لکیزاده (دیپلمات و سفیر سابق ایران در لهستان)
فرهاد اصلانی (بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون)
سعید آقاخانی (نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون)
احمد رمضانزاده (نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون)