▓▓ मालकीचे मराठी ▓▓

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

तुमच्या झोपेमध्ये शिकणे
सध्या, परकीय भाषा या रोजच्या शिक्षणाचा भाग बनल्या आहेत. फक्त त्यांना शिकत असल्यास रटाळपणा येणार नाही! ज्यांना त्या भाषांबरोबर शिकण्यात अडथळे वाटत आहेत त्यांच्यासाठी एक चांगली बातमी आहे. आपण झोपेत अधिक चांगल्या रीतीने शिकू शकतो. वेगवेगळे वैज्ञानिक अभ्यास आणि संशोधन या निष्कर्ष पर्यंत पोहोचले आहेत. आणि जेव्हा भाषा शिकण्याची वेळ येते तेव्हा आपण हे वापरू शकतो. आपण दिवसातील घटनांवर झोपेत प्रक्रिया करतो. आपला मेंदू नवीन अनुभवाबाबत छाननी करत असतो. जे काही आपण अनुभवतो, त्यावर पुन्हा एकदा विचार होतो आणि नवीन आशय आपल्या मेंदूत टाकला जातो. झोपण्या अगोदर शिकलेल्या अथवा अनुभवलेल्या गोष्टी विशेषतः अगदी चांगल्या रीतीने लक्षात राहतात. म्हणून, महत्वाच्या गोष्टींची संध्याकाळी उजळणी केली तर ते आधी चांगलेच लक्षात राहते. वेगवेगळ्या झोपेच्या अवस्था वेगवेगळ्या गोष्टी शिकण्यास कारणीभूत असतात. REM झोप मानसोपचार गोष्टी शिकण्यास मदत करतात. गाणे किंवा खेळणे या प्रकारात मोडतात. याच्या उलट अस्सल ज्ञान हे तीव्र झोपेत शिकले जाते. इथेच आपण जे काही शिकलो त्याची उजळणी होते. शब्दसंग्रह आणि व्याकरण सुद्धा! जेव्हा आपण एखादी नवीन भाषा शिकतो, तेव्हा आपल्या मेंदूने कष्ट घेतले पाहिजे. त्याने नवीन शब्द आणि नियम लक्षात ठेवले पाहिजे. झोपेत देखील याची एकदा उजळणी झाली पाहिजे. संशोधक यास रिप्ले/पुनर्बिंबण तत्व असे म्हणतात परंतु, तुम्ही चांगले झोपणे महत्वाचे आहे. शरीर आणि मन यांमध्ये पुनर्योजन व्यवस्थितपणे होणे महत्वाचे आहे. त्यानंतरच, मेंदू अधिक कार्यक्षमतेने कार्य करू शकेल. तुम्ही म्हणू शकता: छान झोप, चांगली मानसिक कार्यक्षमता. जेव्हा आपण विश्रांती घेतो, तेव्हा देखील आपला मेंदू कार्य करत असतो. म्हणून: शुभरात्री, शुभरात्री, शुभरात्री, शुभरात्री !

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

लॅटिन, एक जिवंत भाषा?
आज, इंग्रजी ही सर्वात महत्त्वाची सार्वत्रिक भाषा आहे. ही जगभरात सर्वत्र शिकवली जात आहे आणि अनेक राष्ट्रांमध्ये ही अधिकृत भाषा आहे. त्याआधी, लॅटिन ही भाषा ती भूमिका पार पाडत होती. लॅटिन ही मूळ रुपात लॅटिन लोक बोलायचे. ते लोक लॅटियमचे मूळ स्थानिक होते, आणि रोम हे त्यांचे केंद्र होते. रोमन साम्राज्याच्या विस्तारासह ही भाषासुद्धा पसरली. प्राचीन जगामध्ये, लॅटिन ही बर्‍याच लोकांची मूळ भाषा होती. ते युरोप, उत्तर आफ्रिका आणि मध्य पूर्वेला वास्तव्याला होते. तथापि, बोलली जाणारी लॅटिन ही शास्त्रीय लॅटिनपेक्षा भिन्न होती. ती देशी भाषा होती, तिला अशिष्ट लॅटिन असे म्हणतात. रोमन लोकांच्या विभागामध्ये विविध वाक्यरचना होती. मधल्या काळामध्ये, राष्ट्रीय भाषेची उत्क्रांती ही वाक्यरचनेपासून झाली. भाषा ज्या लॅटिनपासून निर्माण झाल्या, त्या म्हणजे रोमान्स भाषा. त्यात इटालियन, स्पॅनिश आणि पोर्तुगीज या भाषांही समाविष्ट आहे. फ्रेंच आणि रोमानियनदेखील लॅटिन भाषेवर आधारित आहेत. पण लॅटिन भाषा अजूनही मरण पावलेली नाही. 19 व्या शतकापर्यंत ती महत्त्वाची व्यावसायिक भाषा होती. आणि ती शिक्षित भाषा राहिली. लॅटिन भाषेला विज्ञानामध्ये खूप महत्त्व आहे. अनेक तांत्रिक संज्ञांचे मूळ लॅटिनमध्ये आहे. शिवाय, अजूनही अनेक शाळांमध्ये परदेशी भाषा म्हणून लॅटिन शिकविली जाते. विद्यापीठांची अशी इच्छा आहे कि, लॅटिनची माहिती असावी. लॅटिन ही सध्या बोलली जात नसली तरीही तिचा अंत झालेला नाही. लॅटिन ही भाषा येत्या काळात परतीचा अनुभव घेत आहे. ज्या लोकांना लॅटिनबद्दल जाणून घ्यायचे आहे त्यांच्या संख्येतसुद्धा पुन्हा वाढ होऊ लागली आहे. ती अजूनही अनेक देशांच्या भाषा आणि संस्कृतीची गुरुकिल्ली मानली जाते. अंगात हिंम्मत बाळगा लॅटिन शिकण्याची! औडासेस फोर्चुना अदिऊवत[Audaces fortuna adiuvat], चांगले भविष्य शूरांची मदत करते.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

भाषांप्रमाणे चिन्हे
लोकांनी संवाद साधण्यासाठी भाषांची निर्मिती केली आहे. बहिरे किंवा ज्यांना पूर्णतः काहीच ऐकायला येत नाही त्यांचीही स्वतःची अशीभाषा आहे. अशा दुर्बल लोकांच्या सर्व प्राथमिक भाषा ऐकू येण्यासाठी ही भाषेची चिन्हेआहेत. ती एकत्रित प्रतिकांची बनलेली आहे. यामुळे एक दृष्यमान भाषा बनते, किंवा "दिसू शकणारी." अशा रितीने चिन्हांची भाषा जागतिक स्तरावर समजू शकते का? नाही, चिन्हांनासुद्धा वेगवेगळ्या देशांच्या भाषा आहेत. प्रत्येक देशाची स्वतःची अशी वेगळी चिन्ह भाषा आहे. आणि ती त्या देशाच्या संस्कृतीच्या प्रभावाखाली असते. कारण, भाषेची उत्क्रांती नेहमी संस्कृतीपासून होते. हे त्या भाषांच्या बाबतीतही खरे आहे की ज्या बोलल्या जात नाहीत. तथापि, आंतरराष्ट्रीय चिन्ह भाषासुद्धा आपल्याकडे आहे. पण त्यातील चिन्हे काहीशी अधिक गुंतागुंतीची आहेत. असे असले तरी, राष्ट्रीय चिन्ह भाषा एकमेकांशी समान आहेत. अनेक चिन्हें ही प्रतिकांसारखी आहेत. ते ज्या वस्तूंच्या स्वरूपाचे प्रतिनिधित्व करतात त्याकडे निर्देशीत आहेत. अमेरिकन चिन्ह भाषा ही सर्वाधिक प्रमाणात वापरली जाणारी चिन्ह भाषा आहे. चिन्ह भाषा ही संपूर्ण वाढ झालेली भाषा म्हणून ओळखली जाते. त्यांचे स्वतःचे असे व्याकरण आहे. पण बोलता येत असलेली भाषा ही व्याकरणापेक्षा खूप वेगळी आहे. परिणामी, चिन्ह भाषा ही शब्दाला शब्द अशी भाषांतरीत केली जाऊ शकत नाही. तथापि चिन्ह भाषा ही दुभाषी आहे. माहिती एकाच वेळी चिन्ह भाषेने आदान-प्रदानित जाते. याचाच अर्थ एकच चिन्ह संपूर्ण वाक्य व्यक्त करु शकते. वाक्यरचना ह्या चिन्ह भाषेतदेखील आहेत. विशिष्ट प्रादेशिकांची स्वतःची चिन्हे आहेत. आणि प्रत्येक चिन्ह भाषेचे स्वतःचे उच्चारण आहे. हे चिन्हांबाबतही सत्य आहे: आपले उच्चार आपले मूळ प्रकट करतात.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

निग्रो भाषा
तुम्हांला हे माहित आहे का की जर्मन ही दक्षिण प्रशांतमध्ये बोलली जाते? हे खरोखरच सत्य आहे! पापुआ न्यू गिनी आणि ऑस्ट्रेलिया भागांमध्ये, लोक उन्झेरदोईश [Unserdeutsch] बोलतात. ती एक क्रेओल भाषा आहे. भाषा संपर्क परिस्थितीत क्रेओल भाषा दिसून येतात. हे तेव्हा होते जेव्हा खूप भाषा एकत्र येऊन भेटतात. आतापर्यंत, अनेक क्रेओल भाषा जवळजवळ अस्तित्वात नाहीत. पण जगभरात 15 दशलक्ष लोक अजूनही क्रेओल भाषा बोलतात. क्रेओल भाषा ह्या मुलरूपी भाषा आहेत. हे पिजिन भाषांसाठी वेगळे आहे. पिजिन भाषा ह्या संभाषणासाठी अतिशय सोप्या स्वरूपातील भाषा आहेत. त्या फक्त प्राथमिक संवादासाठी अगदी चांगल्या आहेत. बर्‍याच क्रेओल भाषांचा जन्म वसाहतींच्या युगामध्ये झाला आहे. म्हणून, क्रेओल भाषा ह्या अनेकदा युरोपियन भाषांवर आधारित असतात. क्रेओल भाषांचा एक वैशिष्टपूर्ण असा मर्यादित शब्दसंग्रह आहे. क्रेओल भाषांचे स्वतःचे उच्चारशास्त्रसुद्धा आहे. क्रेओल भाषांचे व्याकरण हे अतिशय सोपे आहे. गुंतागुंतीचे नियम हे बोलणार्‍याद्वारे सरळ दुर्लक्षित केले जातात. प्रत्येक क्रेओल भाषेची राष्ट्रीय ओळख हा एक महत्त्वाचा घटक आहे. परिणामी, क्रेओल भाषांमध्ये लिहिलेले साहित्य भरपूर आहे. क्रेओल भाषा ह्या विशेषतः भाषातज्ञ लोकांसाठी मनोरंजक आहेत. कारण असे की, ते भाषा कशा विकसित होतात आणि कालांतराने कशा नाश पावतात हे सिद्ध करतात. त्यामुळे क्रेओल भाषांचा अभ्यास करुन भाषेचा विकास केला जाऊ शकतो. त्यांनी हेसुद्धा सिद्ध केले आहे की, भाषा बदलूही शकतात आणि परिस्थितीशी जुळवूनही घेऊ शकतात. क्रेओल भाषेच्या अभ्यासाला क्रिओलिस्टीक्स किंवा क्रिओलॉजी असे म्हणतात. एक सर्वोत्तम नामांकित क्रेओल भाषेतील वाक्य जमैकामधून येत. बॉब मार्ले याने हे जगप्रसिद्ध केले- तुम्हांला हे माहित आहे का? ते असे आहे, बाई नाही तर रडगाणं नाही! (= स्त्री नाही तर मग रडणे नाही!)

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

महिला आणि पुरुष वेगळ्या पद्धतीने बोलतात
आपल्या सर्वांना माहितच आहे कि महिला आणि पुरुष वेगळे आहेत. पण तुम्हांला हे सुद्धा माहित आहे का की, ते वेगळ्या पद्धतीने बोलतात? विविध अभ्यास हे दाखवतात. महिला पुरुषांपेक्षा वेगळी भाषण शैली वापरतात. त्या बर्‍याचदा त्या कसं बोलतात यामध्ये खूप अप्रत्यक्ष आणि भिडस्त असतात. विरोधाने, पुरुष साधारणतः स्पष्ट आणि प्रत्यक्ष भाषा वापरतात. पण ते ज्या विषयाबद्दल बोलतात ते सुद्धा वेगळे असतात. पुरुष बातम्या, अर्थशास्त्र किंवा क्रीडा यांबद्दल अधिक बोलतात. महिला सामाजिक विषयांना महत्व देतात जसे की, कुटुंब किंवा आरोग्य. म्हणजेच, पुरुषांना वस्तुस्थितीबद्दल बोलायला आवडते. महिला लोकांबद्दल बोलायला प्राधान्य देतात. हे लक्षवेधक आहे की, महिला कमकुवत भाषा वापरण्याचा प्रयत्न करतात. म्हणजेच, त्या अधिक काळजीपूर्वक आणि नम्रपणे बोलतात. महिलासुद्धा बरेच प्रश्न विचारतात. असं करण्यामध्ये, त्यांना बर्‍याचदा ऐक्य मिळवायचं असतं आणि कलह टाळायचा असतो. शिवाय, महिलांकडे भावनांसाठी खूप मोठा शब्दसंग्रह असतो. पुरुषांसाठी, संभाषण हे बर्‍याचदा स्पर्धेचा एक भाग असतो. त्यांची भाषा ही स्पष्टपणे अधिक प्रक्षोभक आणि आक्रमक असते. आणि पुरुष प्रत्येक दिवशी महिलांपेक्षा अगदीच कमी शब्द बोलतात. काही संशोधक दावा करतात की, हे मेंदूच्या रचनेमुळे होते. कारण महिला आणि पुरुषांमध्ये मेंदू वेगळा असतो. असे सांगितले आहे की, त्यांच्या भाषण केंद्रांची रचनासुद्धा वेगळी असते. जरी बरेच दुसरे घटक आपल्या भाषेवर चांगलाच प्रभाव टाकतात. विज्ञानाने बर्‍याच कालावधीसाठी या भागाचा शोध लावला नाही. तरीपण, महिला आणि पुरुष पूर्णपणे वेगळी भाषा बोलत नाहीत. गैरसमज व्हायला नको. यशस्वी संभाषणासाठी अनेक कृतीयोजना आहेत. सर्वांत सोप्प आहे: चांगलं ऐका!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

माध्यमे आणि भाषा
आपली भाषासुद्धा माध्यमांमुळे प्रभावित झालेली आहे. नवीन माध्यमे इथे खासकरून मोठी भूमिका बजावतात. एक संपूर्ण भाषा पाठ्य संदेश, ईमेल आणि गप्पांमुळे प्रकट झाली. ही माध्यम भाषा नक्कीच प्रत्येक देशात वेगळी आहे. काही वैशिष्ट्ये, अर्थातच, सर्व माध्यम भाषेमध्ये आढळतात. वरील सर्वांमध्ये, आपल्या वापरकर्त्यासाठी गती ही महत्वाची आहे. जरी आपण लिहीले, तरी आपल्याला थेट संप्रेषण तयार करायचे आहे. म्हणजेच, आपल्याला शक्य तितक्या लवकर माहितीची देवाणघेवाण करायची आहे. म्हणून आपण प्रत्यक्ष संभाषण अनुकृत करू शकतो. अशाप्रकारे, आपली भाषा भाषिक अक्षरांनी विकसित झाली. शब्द आणि वाक्ये अनेकदा लघूरुपित केली जातात. व्याकरण आणि विरामचिन्हांचे नियम सामान्यतः टाळले जातात. आपले शब्दलेखन हे खराब आहे आणि त्यामध्ये शब्दयोगी अव्यये अनेकदा पूर्णपणेगायब असतात. माध्यम भाषेमध्ये भावना या क्वचित दर्शवतात. इथे आपण तथाकथित भावनादर्शक असा शब्द वापरतो. अशी काही चिन्हे आहेत जे की, त्या क्षणाला आपण काय अनुभवतो ते दर्शवितात. तेथे सुद्धा मजकुरांसाठी वेगळी नियमावली आणि गप्पा संभाषणासाठी एक अशुद्धभाषा आहे. माध्यम भाषा ही, त्यामुळे खूपच लहान भाषा आहे. पण ती सारख्या प्रमाणात सर्वजण (वापरकर्ते) वापरतात. अभ्यास दाखवतो की, शिक्षण आणि विचारशक्ती काही वेगळे नाहीत. खासकरून तरुण लोकांना माध्यम भाषा वापरणे आवडते. त्यामुळेच टीकाकार विश्वास ठेवतात की, आपली भाषा धोक्यात आहे. विज्ञान नैराश्यपूर्णतेने काम चमत्काराच्या घटना पाहते. कारण मुले फरक करू शकतात, त्यांनी केव्हा आणि कसं लिहावं. तज्ञ विश्वास ठेवतात की, नवीन माध्यम भाषेमध्येसुद्धा फायदे आहेत. कारण ते मुलांच्या भाषा कौशल्य आणि कल्पकतेला प्रोत्साहित करू शकते. आणि: बरंच काही आजही लिहितायत- पत्रांनी नाही, पण ई-मेलने ! आम्ही याबद्दल आनंदी आहोत !

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

शिक्षण आणि भावना
आम्ही जेव्हा परदेशी भाषेत संप्रेषण करू शकतो तेव्हा आनंदी असतो. आम्हाल स्वतःच्या शिक्षणातील प्रगतीचा अभिमान आहे. तसेच आम्ही यशस्वी नाही झालो तर, आम्ही अस्वस्थ किंवा निराश होतो. त्यामुळे विविध भावना शिक्षणाशी संबंधित आहेत. नवीन अभ्यासक्रम मनोरंजनास पात्र ठरत आहेत. शिकत असताना भावना एक महत्वाची भूमिका पार पडतात असे ते दर्शवितात. कारण, आमच्या भावना शिक्षणात यशाचे प्रभावी कारण बनते. शिक्षण आमच्या मेंदूसाठी नेहमी एक "समस्या" आहे. आणि ते ही समस्या सोडविण्यास इच्छुक आहे. ते यशस्वी होईल किंवा नाही हे आमच्या भावनावर अवलंबून असते. आम्ही समस्या सोडवू शकतो असे वाटले तर आम्हाला विश्वास आहे असे समजले जाते. ही भावनिक स्थिरता शिक्षणात आम्हाला मदत करते. सकारात्मक विचार आमच्या बौद्धिक क्षमतेस प्रोत्साहन देतो. दुसरीकडे, तणावाखाली शिकणे बरोबर काम करत नाही. शंका किंवा काळजी चांगल्या कामगिरीस मदत करते. आम्ही विशेषतः असमाधानकारकपणे शिकतो जेव्हा आपण भयभीत असतो. त्या बाबतीत, आमचा मेंदू अगदी नवीन सामग्री संचयित करू शकत नाही. त्यामुळे शिकत असताना नेहमी उद्युक्त करणे महत्त्वाचे आहे. त्यामुळे भावना शिक्षणात परिणाम घडवितात. पण शिक्षण हे देखील आमच्या भावनांना प्रभावी करते. जी घटनांवर प्रक्रिया करते तीच भावना प्रक्रियेस देखील वापरली जाते. त्यामुळे शिक्षण आपल्याला आनंदी बनवू शकते, आणि जे आनंदी आहेत ते चांगले शिकू शकतात. अर्थात शिकणे हे नेहमीच मजेदार असेल असे नाही, ते कंटाळवाणेसुद्धा असू शकते. या कारणासाठी आपण नेहमी लहान उद्दिष्टे निश्चित करावी. यामुळे आपल्या मेंदूवर अतिशय ताण येणार नाही. आणि आम्ही आमच्या अपेक्षा पूर्ण करू शकतो याची हमी आम्ही देतो. आमचं यश एक पुरस्कार आहे जो कि नंतर पुन्हा आम्हाला प्रोत्साहन देतो. त्यामुळे: काहीतरी शिकू- आणि ते शिकत असताना स्मितहास्य करु!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

शब्द आणि शब्दसंग्रह
प्रत्येक भाषेला स्वतःचा शब्दसंग्रह आहे. ह्यात विशिष्ट संख्येचे शब्द असतात. एक शब्द स्वतंत्र भाषिक एकक आहे. शब्दांना नेहमी वेगळा अर्थ असतो. हे नाद किंवा शब्दावयवांपासून त्यांना वेगळे दाखवते. शब्दांची संख्या प्रत्येक भाषेत भिन्न आहे. उदाहरणार्थ, इंग्रजीत, अनेक शब्द आहेत. ते शब्दसंग्रहाच्या वर्गात जागतिक विजेता म्हणून ओळखले जाते. इंग्रजी भाषेत आज एक दशलक्षापेक्षा अधिक शब्द आहेत. ऑक्सफर्ड इंग्रजी शब्दकोशात 6,00,000 शब्द आहेत. चिनी, स्पॅनिश आणि रशियनमध्ये खूपच कमी आहेत. भाषेचा शब्दसंग्रह त्याच्या इतिहासावर देखील अवलंबून आहे. इंग्रजी अनेक इतर भाषांमुळे आणि संस्कृतींमुळे प्रभावित झाली आहे. परिणामतः, इंग्रजी शब्दसंग्रहात अत्यंत वाढ झाली आहे. पण आजही इंग्रजी शब्दसंग्रह मोठ्या प्रमाणात वाढत आहे. विशेषज्ञ म्हणतात की, अंदाजे 15 नवीन शब्द दररोज जोडले जातात. हे कुठूनही सुरु होण्यापेक्षा, नवीन माध्यमापासून निर्मित होतात. वैज्ञानिक परिभाषा येथे मोजली जात नाही. एकट्या रासायनिक परिभाषेसाठीच हजारो शब्दांचा समावेश असतो. आता जवळजवळ प्रत्येक भाषेत मोठे शब्द लहान शब्दांपेक्षा कमी वापरले जातात. आणि भरपूर भाषिक फक्त काही शब्दांचाच वापर करतात. त्यामुळेच, आपण सक्रिय आणि निष्क्रिय शब्दसंग्रह दरम्यान निर्णय घेतो. निष्क्रीय शब्दसंग्रहात आपण समजू शकतो असे शब्द असतात. पण आपण ते क्वचितच वापरतो किंवा अजिबात वापरत नाही. सक्रिय शब्दसंग्रहात नियमितपणे वापरलेले शब्द असतात. काही शब्द सोप्या संभाषणासाठी किंवा मजकुरासाठी पुरेसे असतात. इंग्रजीमध्ये, आपल्याला फक्त सुमारे 400 शब्द आणि त्यासाठी 40 क्रियापदांची आवश्यकत असते. आपला शब्दसंग्रह मर्यादित असेल तर काळजी करू नये!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

प्रारंभिक शिक्षण
आज परदेशी भाषा अधिक आणि अधिक महत्त्वाच्या होत आहेत. हे व्यावसायिक जीवनास देखील लागू आहे. परिणामतः, परदेशी भाषा शिकणार्‍या लोकांची संख्या वाढली आहे. अनेक पालकांना आपल्या पाल्याने विविध भाषा शिकलेल्या आवडतात. हे तरुण वयात उत्तम आहे. जगभरात आधीपासूनच अनेक आंतरराष्ट्रीय वर्ग शाळा आहेत. बहुभाषिक शिक्षणासह अंगणवाड्यादेखील अधिकाधिक लोकप्रिय होत आहेत. त्यामुळे शिक्षणास लवकर प्रारंभ करण्याचे अनेक फायदे आहेत. हे मेंदूच्या विकासामुळे घडते. आपला मेंदू, 4 वर्षांचा होईपर्यंत भाषांसाठी रचना बनवितो. हे चेता जाळे शिकण्यास आपल्याला मदत करते. नंतरच्या आयुष्यात, नवीन रचनांची वाढही होत नाही. मोठ्या मुलांना आणि प्रौढांना भाषा शिकण्यात अधिक अडचण येते. त्यामुळे आपण आपल्या मेंदूची प्रगती लवकर केली पाहिजे. थोडक्यात: काम वयाचे असाल तितकेच चांगले. तथापि, काही लोक असतात की, लवकर शिकण्यावर देखील टीका करतात. त्यांना भीती वाटते की, बहुभाषिकपणा लहान मुलांना दडपून टाकू शकतो. त्या व्यतिरिक्त त्यांना हे भय असते की, ते कोणतीही भाषा व्यवस्थित शिकणार नाहीत. या शंका एका वैज्ञानिक दृष्टिकोनावर निर्धारित आहेत. भरपूर भाषातज्ञ आणि चेता-मानसशास्त्रज्ञ आशावादी आहेत. त्यांचा या विषयाचा अभ्यास सकारात्मक परिणाम दर्शवातो. मुलांना सहसा या भाषेच्या अभ्यासक्रमामध्ये मजा येते. आणि जर मुलांनी भाषेचा अभ्यास केला तर ते देखील भाषेचा विचार करतात. त्यामुळे परदेशी भाषा शिकून त्यांना त्यांची मूळ भाषा जाणून घेता येते. त्यांना या भाषांच्या ज्ञानामुळे संपूर्ण जीवनात फायदा होतो. कदाचित अधिक कठीण भाषांपासून सुरुवात करणे प्रत्यक्षात चांगले आहे. कारण लहान मुलाचे मेंदू एखादी गोष्ट जलद आणि अंत:प्रेरणेने आत्मसात करू शकतात. तो कुठले शब्द साठवतो याबद्दल काळजी करत नाही, जसे की, हॅलो, नमस्कार किंवा नेह हाऊ [néih hóu]!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

शिक्षण आणि शिक्षणाची शैली
कोणीतरी शिक्षणात जास्त प्रगती करत नसेल, तर त्याचा अर्थ असा आहे की, ते चुकीच्या पद्धतीने शिकत आहेत. म्हणजेच त्यांच्या "शैली" प्रमाणे ते शिकत नाहीत. साधारणपणे चार शिक्षण शैली ओळखल्या जातात. ह्या शैली ज्ञानेंद्रियांशी संबंधित आहेत. त्यात श्रवणविषयक, दृश्य, संवाद, आणि कारकीय शिक्षण शैली आहेत. श्रवणविषयक पद्धतीत ऐकण्यातून शिकवले जाते. उदाहरणार्थ, ते गाणी देखील लक्षात ठेवू शकतात. अभ्यास करताना ते स्वतःला वाचतात; ते मोठ्याने बोलून शब्दसंग्रह शिकतात. ह्या प्रकारे अनेकदा ते स्वतःशी बोलतात. एखाद्या विषयावरचे CDs किंवा व्याख्याने यासाठी उपयुक्त आहेत. दृश्य पद्धतीत पाहतो त्यातून उत्तम शिकले जाते. त्याचासाठी माहिती वाचणे महत्त्वाचे आहे. अभ्यास करताना तो भरपूर नोंदी काढतो. त्याला चित्रे, टेबल आणि फ्लॅश कार्ड वापरण्यात मजा येते. ह्या प्रकारात अनेकदा वाचणे आणि स्वप्ने बघणे होते, ते देखील रंगांमध्ये. ते एका छान वातावरणात चांगले शिकतात. बोलक्या प्रकारात संभाषणे आणि चर्चा करणे पसंत असते. त्यांना सुसंवाद किंवा इतरांसह संवाद आवश्यक आहे. ते वर्गात बरेच प्रश्न विचारतात आणि त्यांचा गट अभ्यास चांगला होतो. कारकीय प्रकार हालचालींच्या माध्यमातून शिकवतो. "आधी करणे मग शिकणे" अशी पद्धत ते पसंत करतात आणि त्यांना प्रत्येक गोष्ट वापरून पाहायची असते. त्यांना शरीर सक्रिय ठेवण्याची इच्छा असते किंवा अभ्यास करताना गोड गोळी चघळण्याची सवय असते. त्यांना सिद्धांत आवडत नाहीत, पण प्रयोग आवडतात. जवळजवळ प्रत्येकजण या प्रकारचे मिश्रण आहे हे लक्षात घेणे महत्वाचे आहे. त्यामुळे कोणीही एक प्रकार दर्शवत नाही. त्यामुळेच आपण चांगल्या पद्धतीने शिकतो जेव्हा आपण सर्व ज्ञानेंद्रियांचा उपयोग करतो. मग आपला मेंदू अनेक प्रकारे सक्रिय होतो आणि तसेच नवीन सामग्रीची साठवण करतो. शब्दसंग्र वाचा, चर्चा करा व ऐका आणि मग नंतर क्रीडा करा!