VIP ✅ تاپیک جامع انواع مسائل روانشناسی کودک ✅

[*~SAEEDEH~*]

⁣بسیاری از ترس ها در کودکان عادی است
⁣نوزادان ترس از غریبه ها تجربه می کنند، هنگامی که غریبه ها را می بینند به والدین خود می چسبند و از آنها جدا نمی شوند.به خصوص وقتی در جاهای شلوغ هستند،با آدم های ناشناخته ای روبه رو می شوند که هر یک به سمت او می آیند.
کودک نوپا در سن حدود 10 تا 18 ماهگی اضطراب جدایی را تجربه می کند، زمانی که یکی از والدین یا هر دو او را ترک می کنند احساس اضطراب و ترس شدید می کنند.
کودکان و نوجوانان در سنین 4 تا 6 سالگی در مورد چیزهایی که در واقعیت وجود ندارند، مانند هیولا و ارواح،می ترسند.
کودکان 7 تا 12 ساله اغلب ترس از واقعیت ها و اتفاقاتی دارند که ممکن است برای آنها به وجود آید. مانند آسیب های فیزیکی و فاجعه طبیعی.⁣

 

[*~SAEEDEH~*]

⁣بیش فعالی یا شیطنت، مساله این است
شیطنت ها و بازیگوشی ها نافرمانی های کودکان موجب می شود والدین به سمتی می برد که کودک ما بیش فعال است.
⁣بچه های بیش فعال نافرمانی بیش از حد دارد کارهای خطرناک زیاد انجام می دهند و خواب ارام ندارند و بدون فکر عمل می کنند و به هیچ عنوان خطر درک نمی کنند و اسیب به محیط می زند و به بچه های دیگر اسیب می زند.
تفاوت بین بچه های بازیگوش و بیش فعال این است که بیش فعال در همه محیط ها بیشتر در محیط های اموزشی رفتارهای ناآرام و خیلی پرحرف هستند و نظم رعایت نمی کنند اما بچه های بازیگوش در بعضی محیط هامانند خانواده و پیش دبستان قواعد و قانون محیط رعایت می کنند.
اگر بیش فعالی درمان نشود دچار ضعف آموزشی و افت تحصیلی می شود و مشکل اخلاقی و شخصیتی برایشان ایجاد می شود چون مرتب بازخورد منفی دریافت می کند و مرتب به ان ها تذکر می دهند.
اگر این افراد درمان نشود در سنین نوجوانی به بچه های ضد اجتماعی یا افسردگی تبدیل می شوند.

 

[*~SAEEDEH~*]

✅⁣بیش‌ازحد توقع نداشته باشید.

از یک کودک سه‌ساله توقع نداشته باشید که یک ساعت تمام، صبورانه در صف یک رستوران منتظر بماند، بی‌آنکه وسیله‌ای برای سرگرمی در دست داشته باشد. حتی به مخیله‌تان راه ندهید که کودک دوساله بتواند یک سخنرانی را تحمل کند. از خود بپرسید، آیا درست است کودکتان را هرروز با خود به خرید ببرید؟
- دربارۀ کارتان بیندیشید. کودک را در وضعیتی قرار ندهید که نتواند تحمل کند. برای کودک توضیح دهید قرار است کجا بروید، چه بکنید و این کار چقدر طول خواهد کشید. بکوشید هر طور که امکان دارد بیرون رفتن از منزل را برای کودک لـ*ـذت‌بخش کنید.
- رفتار مثبت را تحسین کنید. اغلب، والدین در مورد زمان‌هایی که کودکشان رفتار خوبی دارد حرف نمی‌زنند و فقط زمان‌هایی را می‌بینند که کودک، دردسر ایجاد می‌کند. به یاد داشته باشید که باید حواستان به زمان‌هایی که کودک سزاوار تحسین است، باشد و در این زمان‌ها بی‌درنگ کودک را تحسین کنید.⁣

 

[*~SAEEDEH~*]

به فرزندت نگو دستتو بده من گم نشی بگو دست همو بگیریم تا همدیگرو گم نکنیم. تاهم به او شخصیت داده باشید وهم لجبازی نکند
▪️ کنترل و تذکر بیش از حدّ به کودک و نوجوان، تأثیر معکوس داشته و اعتماد به نفس آنها را از بین می برد.
▪️ والدین باید مقتدرباشند، اقتدار یعنی آنقدر خوب ومهربان باشی که فرزندت تحمل ناراحتی ات را نداشته باشد.

 

[*~SAEEDEH~*]

تقليد مهمترين دليل رشد كودكان است، پس نميتوانيد انتظار داشته باشيد شما ليوان چاي ميوه يا شيريني از روي ميز برداريد اما فرزند نوپاي شما عاقل و فهميده باشد و درك آنرا داشته باشد كه بر كنجكاويش غلبه كند.
پس بهتر است در مهمانی ها از صاحب خانه اجازه بگيريد و وسايل را در محل امن تري قرار دهيد تا مدام مجبور به دعوا كردن و نه گفتن به فرزند خود نباشيد.
از كمك خواستن خجالت نكشيدو به چشم و ابرو انداختن بعضي افراد بها ندهيد. بسياري از افراد درك آنرا خواهند داشت تا محيط را مناسب براي خوش گذشتن به همه افراد كنند.

 

[*~SAEEDEH~*]

کودکان عاشق توجه اند و به آن نیاز دارند. بعضی کودکان بیش از بقیه به آن نیاز دارند.
توجه بیش از حد به فرزند، باعث می شود رفتاری که موجب این توجه شده را دائما تکرار کند.
اگر کودکانی که به دنبال توجه اند گونه ی مثبت آن را دریافت نکرده، اما گونه ی منفی آن را دریافت کنند، ممکن است بعد از مدتی مشتاق شوند تا بیشتر توجه منفی به خود جلب کنند.
این جمله بدان معنی است که اگر شما تنها به رفتار های آزار دهنده واکنش نشان می دهید، حتی اگر این واکنش و توجه به صورت خشم یا موعظه باشد، به آن ها آموزش داده اید که آن رفتار ها را بیشتر و پر رنگ تر تکرار کنند.
برای مثال، کودک لجباز شما از انجام کاری که از او خواسته اید سر باز می زند. شما عصبانی شده و با خشم زیاد او را مورد توجه قرار می دهید. احتمال دارد این کار کودکتان را تشویق کند که رفتار متعصبانه را تکرار کند.
پس اگر مدام مورد سرزنش والدین خود قرار بگیرند، حس می کنند که همان کودک شیطان و اذیت کننده ای هستند که به آن ها گفته می‌شود

 

[*~SAEEDEH~*]

بچه ها با هم دعوا می کنند. به همین سادگی. این رفتار کاملاً عادی است.
بچه ها ممکن است به احمقانه ترین دلایلی که واقعاً غیرمنطقی به نظر می رسند با هم دعوا کنند—دلایلی که ممکن است حتی برای والدین خنده دار باشد—اما به نظر بچه ها دلایل خوبی برای دوست شدن یا دعوا کردن با همدیگر است.
دعوا ، کودکان را برای آینده آماده می کند. اگر دعوا یا بحث میان کودکان، کلامی بود، بهتر است والدین و بزرگ ترها دخالت نکنند.
البته این توصیه باید با این احتیاط همراه باشد که در دعوای آنها با هیچ آسیبی (جسمی، احساسی یا فکری) همراه نباشد.

 

[*~SAEEDEH~*]

یادتان باشد بچه ها وقتی می گویند "ازت بدم میاد" که نیاز به توجه و مراقبت دارند. در چنین زمان هایی حساسیت نشان ندهید.
سعی نکنید خواسته اش را برآورده کنید تا دیگر از شما متنفر نباشد. هر چقدر کمتر تحت تاثیر حرفش قرار بگیرید، سریع تر به این نتیجه می رسد که این تدبیر برای رسیدن به خواسته هایش کارساز نیست و از به بازی گرفتن احساسات شما با گفتن ازت بدم میاد دست برمی دارد.
- به دل نگیرید.
- موقعی که این حرف را می زند به احساسش توجه کرده و معنا ببخشید: می دانم که الان بابت آن موضوع عصبانی هستی. یا لابد خیلی ناراحتی که همین الآن نمی توانیم این اسباب بازی را بخریم.
- به فکر تلافی کردن نباشید. فرزندتان به پدر و مادری قابل اعتماد و محکم نیاز دارد. گفتن "آره، من هم بعضی وقت ها از تو بدم میاد" ممکن است همان چیزی باشد که در آن لحظه دلتان را خنک می کند ولی در واقع به شما، فرزندتان، رابـ ـطه تان و بهبود اوضاع هیچ کمکی نخواهد کرد.
- اگر حرف فرزندتان بدجوری ناامید و ناراحت تان کرد، رهایش کرده و دیگر به آن فکر نکنید. بحث را تمام کنید و ادامۀ آن را بگذارید برای وقتی که آرام هستید، "بیا چند دقیقۀ دیگر درباره اش حرف بزنیم.

 

[*~SAEEDEH~*]

اگر باور کنیم که:
نتیجه عصبانیت ما در برابر فرزندانمان، چیزی جز بی اعتباری ما و ایجاد آسیب بر روح لطیف کودکمان نیست،
شاید به گونه ای دیگر به این احساس بنگریم و بر روی این جمله که
“نمی خواستم عصبانی شوم اما دست خودم نبود”
تجدید نظری کنیم و بدانیم که:
⭕️ کنترل احساسات ما در دستان خود ماست به شرط اینکه بخواهیم اینگونه فکر کنیم.

 

[*~SAEEDEH~*]

⁣یکی از تله‌های تربیتی که والدین در آن می‌افتند، دروغ گفتن برای ترساندن بچه‌هاست. شاید شما هم برای این‌که فرزندتان، کاری را که از آن سرپیچی کرده، انجام دهد، به دروغ، محلی ترسناک را برایش توصیف کنید که همه بچه‌های بد و حرف‌گوش‌نکن به آن‌جا می‌روند. بعد، تهدید کنید که اگر آن کار را انجام ندهد، او را به آن مکان می‌فرستید. این موضوع، ذهن کودک شما را پر از ترس می‌کند و باعث می‌شود تا مدت‌های طولانی، از نزدیک شدن به بعضی مکان‌ها یا آدم‌های خاص، واهمه داشته باشد. مادری را در نظر بگیرید که مجبور است سر کار برود و چون نمی‌خواهد دختر خواب‌آلودش، صبح زود و قبل از رسیدن به خانه مادربزرگ، یک گریه و زاری درست و حسابی راه بیندازد، به او می‌گوید: «اگر همین حالا ساکت نشی، می‌گم آقاپلیسه بیاد و ببردت زندان»! واضح است که از آن به بعد، دختر او، از تمام پلیس‌های شهر می‌ترسد.
روش درست: دروغ‌های مصلحتی، ممکن است گاهی به یاری‌تان بیایند و ترساندن کودک، به شما کمک کند تا او، حرف‌شنوی بیش‌تری داشته باشد، اما توصیه همیشگی کارشناسان تربیت کودک این است که با کودک‌تان صادق باشید. به‌عنوان مثال، این مادر می‌توانست به دخترش بگوید: «می‌فهمم که دلت نمی‌خواهد صبح زود بیدار شوی و تا خونه مادربزرگ، توی اتوبوس سرپا بایستی، من هم دوست ندارم سر کار بروم، اما مجبورم و چاره دیگری ندارم.» این روش باعث می‌شود او، احساس بهتری درباره صبح زود بیدار شدن و… داشته باشد.