نسبی گرایی نسبی گرایان اخلاقی معتقدند که هیچ حکم اخلاقی ثابت و تغییرناپذیری وجود ندارد و از این جهت وابسته به میل و سلیقه افراد یا قراردادهای خود آنها است. یکی از ادله نسبی گرایان اخلاقی تمسک به اختلاف ارزشهای اخلاقی افراد و جوامع مختلف است؛ مثلاً در جوامعی اجساد مردگان را میسوزانند و آن را کار خوبی میدانند ولی برخی جوامع این نوع رفتار با اجساد مردگان را بسیار بد و نادرست میدانند. نسبی گرایان این تنوع موجود در ارزشهای خوب و بد جوامع را دلیل بر نسبی بودن احکام اخلاقی میدانند و معتقدند که خوبی و بدی و درستی و نادرستی و بایدها و نبایدهای اخلاقی تماماً به سلیقههای فردی و گروهی وابسته است و هیچ بنیان واقعی و ثابتی ندارد. یکی دیگر از ادله نسبی گرایان اخلاقی این است که: گزارههای اخلاقی از نوع گزارههای انشایی اند که در این صورت هیچ خبری از واقعیتی نمیدهند و تنها بیانگر خواست افراد و گروههای جوامع مختلف هستند. این که چیزی خوب یا بد به حساب میآید تنها بستگی به نوع نگرشها، امیال و احساسات و سلایق شخصی یا گروهی دارد. در این صورت خوبی و بدی و باید و نباید اخلاقی اموری ذهنی، احساسی و شخصی یا قرار دادی است و از این جهت کاملاً اموری نسبی میباشند.