Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]هفته نامه کرگدن - امیر بهاری: مروری از سر تامل و حسرت بر آلبوم «گل کو» که در هیاهوی حواشی این روزهای موسیقی ایران در غبار باقی مانده است.
گاهی اوقات آلبوم هایی منتشر می شوند که در هیاهوی جریانات حاشیه ای از نظرها دور می مانند. برای ما که روزنامه نگاران بخش های هنری هستیم، پرداختن به اثر هنری مهم ترین کار است اما در ایران آنقدر مسائل حاشیه ای پررنگ شده اند که گوی سبقت را از متن ربوده اند و این گونه بسیاری از آثار هنری که چندان به سبک و سیاق جریان اصلی بازار موسیقی نیستند، به سادگی نادیده گرفته می شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
آلبوم «گل کو» به آهنگسازی و خوانندگی «علیرضا اشرف پور» از این آثار بود که سال گذشته بدون سر و صدا منتشر شد و چندان هم شنیده نشد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]گاهی اوقات آلبوم هایی منتشر می شوند که در هیاهوی جریانات حاشیه ای از نظرها دور می مانند. برای ما که روزنامه نگاران بخش های هنری هستیم، پرداختن به اثر هنری مهم ترین کار است اما در ایران آنقدر مسائل حاشیه ای پررنگ شده اند که گوی سبقت را از متن ربوده اند و این گونه بسیاری از آثار هنری که چندان به سبک و سیاق جریان اصلی بازار موسیقی نیستند، به سادگی نادیده گرفته می شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
آلبوم «گل کو» به آهنگسازی و خوانندگی «علیرضا اشرف پور» از این آثار بود که سال گذشته بدون سر و صدا منتشر شد و چندان هم شنیده نشد.[/BCOLOR]
[/BCOLOR][BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
آلبوم گل کو خارج از جریان اصلی موسیقی ایران قرار می گیرد. نه غرابتی با موسیقی پاپ ایران دارد و نه حتی شبیه آلبوم های راک منتشر شده در دو، سه سال اخیر است. درواقع بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم، فضا برای حضور صداهای دیگری هم باز شد و تعداد زیادی آلبوم راک منتشر شدند. اتفاقا گل کو هم که ظاهرا چند سالی در ارشاد مانده بود، بالاخره توانست مجوز نشر بگیرد اما این آلبوم در بستر جریان موسیقی راک و تلفیقی امروز جای نمی گیرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
گل کو به نوعی رویکرد آلبوم «باراد» از گروه باراد را دنبال می کند، که حدود سیزده سال پیش منتشر شد. آلبوم موفقی که از ترکیب موسیقی راک و موسیقی ایرانی خلق شده بود و البته ادامه پیدا نکرد. به رغم گذشت این همه سال، باراد هم چنان آلبوم محبوب و موفقی محسوب می شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
«پویا محمودی» نوازنده سطح بالای گیتار که در باراد هم حضور داشت، بخشی از تنظیمات گل کو را انجام داده و البته به عنوان نوازنده گیتار الکتریک، گیتار بیس و گیتار آکوستیک در این آلبوم حضور داشته است. تاثیر پویا محمودی در شکل گیری آلبوم گل کو هم کاملا مشهود است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
استفاده از فضاهای الکترونیک و سینتی سایزری وجه تمایز پررنگ میان این آلبوم و تجربه های شخصی پویا محمودی است. در عین حال ساخت آکوردها و موتیف ها و پردازش ملودی ها با توجه به المان هایی از موسیقی ایرانی، هم اهمیت بسزایی داشته هم به نوعی مشابه رویکرد پویا محمودی است. هر چند این دغدغه بسیاری از هنرمندانی بوده که در این سال ها در پیر ترکیب موسیقی های دیگر با موسیقی ایرانی بودند اما جنس کاری که امثال پویا محمودی و علیرضا اشرف پور انجام داده اند، قابل تامل تر است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در بسیاری از گروه های مطرح موسیقی پاپ امروزی که به عنوان گروه های شاخص موسیقی تلفیقی شناخته می شوند، خواننده سنتی می خواند و ارکستر غربی می نوازد، چیزی که نمونه اعلاترش در دوران موسیقی گل ها اجرا می شد. حالا امروز آن ارکسترها جمع و جور شده و به شکل گروه های مدرن تری درآمده اند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]آلبوم گل کو خارج از جریان اصلی موسیقی ایران قرار می گیرد. نه غرابتی با موسیقی پاپ ایران دارد و نه حتی شبیه آلبوم های راک منتشر شده در دو، سه سال اخیر است. درواقع بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم، فضا برای حضور صداهای دیگری هم باز شد و تعداد زیادی آلبوم راک منتشر شدند. اتفاقا گل کو هم که ظاهرا چند سالی در ارشاد مانده بود، بالاخره توانست مجوز نشر بگیرد اما این آلبوم در بستر جریان موسیقی راک و تلفیقی امروز جای نمی گیرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
گل کو به نوعی رویکرد آلبوم «باراد» از گروه باراد را دنبال می کند، که حدود سیزده سال پیش منتشر شد. آلبوم موفقی که از ترکیب موسیقی راک و موسیقی ایرانی خلق شده بود و البته ادامه پیدا نکرد. به رغم گذشت این همه سال، باراد هم چنان آلبوم محبوب و موفقی محسوب می شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
«پویا محمودی» نوازنده سطح بالای گیتار که در باراد هم حضور داشت، بخشی از تنظیمات گل کو را انجام داده و البته به عنوان نوازنده گیتار الکتریک، گیتار بیس و گیتار آکوستیک در این آلبوم حضور داشته است. تاثیر پویا محمودی در شکل گیری آلبوم گل کو هم کاملا مشهود است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
استفاده از فضاهای الکترونیک و سینتی سایزری وجه تمایز پررنگ میان این آلبوم و تجربه های شخصی پویا محمودی است. در عین حال ساخت آکوردها و موتیف ها و پردازش ملودی ها با توجه به المان هایی از موسیقی ایرانی، هم اهمیت بسزایی داشته هم به نوعی مشابه رویکرد پویا محمودی است. هر چند این دغدغه بسیاری از هنرمندانی بوده که در این سال ها در پیر ترکیب موسیقی های دیگر با موسیقی ایرانی بودند اما جنس کاری که امثال پویا محمودی و علیرضا اشرف پور انجام داده اند، قابل تامل تر است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در بسیاری از گروه های مطرح موسیقی پاپ امروزی که به عنوان گروه های شاخص موسیقی تلفیقی شناخته می شوند، خواننده سنتی می خواند و ارکستر غربی می نوازد، چیزی که نمونه اعلاترش در دوران موسیقی گل ها اجرا می شد. حالا امروز آن ارکسترها جمع و جور شده و به شکل گروه های مدرن تری درآمده اند.[/BCOLOR]
[/BCOLOR][BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
حتی در نمونه های سنت گرایانه تر هم این تلفیق به بافت اثر منتقل نشده است. تجربه های قابل تاملی مثل قطعه «چرا رفتی» و «با من صنما» با خوانندگی همایون شجریان و آهنگسازی برادران پورناظری هم موسیقی ساز خودش را می زند و آواز هم مسیر خودش را می رود. اما در آلبوم گل کو منهای بحث خوانندگی که خب اشرف پور خیلی ساده و نزدیک به حرف زدن خوانندگی را اجرا کرده، در ساختار موسیقی تلاش شده که موسیقی ایرانی در بافت هارمونیک آلبوم حضور پررنگی داشته باشد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
درواقع این آلبوم برای مخاطبی ساخته و پرداخته شده که دوست دارد یک کار راک با سازبندی کلاسیک آن ولی با حال و هوای موسیقی ایرانی بشنود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
پویا محمودی در این آلبوم، گیتارش بیش از همیشه ایرانی صدا می دهد. درواقع پویا به صدایی در گیتار الکتریک و حتی آکوستیک رسیده است که هنوز هیچ نوازنده ایرانی نتوانسته به آن دست پیدا کند. او مشخصا در برخی جاها (مثل سلو میانی خود قطعه گل کو) با گیتار الکتریک ربع پرده می نوازد و فواصل موسیقی ایرانی را اجرا می کند. او در قطعه گل کو گوشه سلمک در دستگاه شور را اجرا می کند و با توجه به بافتی که در آهنگسازی و تنظیم برای این آلبوم طراحی شده این گونه نواختن پویا محمودی به خوبی در دل قطعه نشسته است. با این اوصاف حداقل می توان گفت که آلبوم گل کو تجربه مهمی در موسیقی ایران در سال گذشته بود و می توانست مورد بحث و نظر قرار بگیرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
این روزها موسیقی ایران به دلایل مختلفی از جمله بی درایتی برخی متولیان و مسئولان، درگیر حواشی شده و بخش عمده ای از اهالی رسانه هم تمرکزشان بر این مسائل است و به سادگی آثار هنری قابل تامل بسیاری نادیده گرفته می شوند.[/BCOLOR]
حتی در نمونه های سنت گرایانه تر هم این تلفیق به بافت اثر منتقل نشده است. تجربه های قابل تاملی مثل قطعه «چرا رفتی» و «با من صنما» با خوانندگی همایون شجریان و آهنگسازی برادران پورناظری هم موسیقی ساز خودش را می زند و آواز هم مسیر خودش را می رود. اما در آلبوم گل کو منهای بحث خوانندگی که خب اشرف پور خیلی ساده و نزدیک به حرف زدن خوانندگی را اجرا کرده، در ساختار موسیقی تلاش شده که موسیقی ایرانی در بافت هارمونیک آلبوم حضور پررنگی داشته باشد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
درواقع این آلبوم برای مخاطبی ساخته و پرداخته شده که دوست دارد یک کار راک با سازبندی کلاسیک آن ولی با حال و هوای موسیقی ایرانی بشنود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
پویا محمودی در این آلبوم، گیتارش بیش از همیشه ایرانی صدا می دهد. درواقع پویا به صدایی در گیتار الکتریک و حتی آکوستیک رسیده است که هنوز هیچ نوازنده ایرانی نتوانسته به آن دست پیدا کند. او مشخصا در برخی جاها (مثل سلو میانی خود قطعه گل کو) با گیتار الکتریک ربع پرده می نوازد و فواصل موسیقی ایرانی را اجرا می کند. او در قطعه گل کو گوشه سلمک در دستگاه شور را اجرا می کند و با توجه به بافتی که در آهنگسازی و تنظیم برای این آلبوم طراحی شده این گونه نواختن پویا محمودی به خوبی در دل قطعه نشسته است. با این اوصاف حداقل می توان گفت که آلبوم گل کو تجربه مهمی در موسیقی ایران در سال گذشته بود و می توانست مورد بحث و نظر قرار بگیرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
این روزها موسیقی ایران به دلایل مختلفی از جمله بی درایتی برخی متولیان و مسئولان، درگیر حواشی شده و بخش عمده ای از اهالی رسانه هم تمرکزشان بر این مسائل است و به سادگی آثار هنری قابل تامل بسیاری نادیده گرفته می شوند.[/BCOLOR]
