- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
آینده پروازهای فضایی
اندیشه سفر به فراسوی آسمان ها, ایده ای جدید نیست نخستین ریشه های این ایده را می توان در قدیمی ترین باورها و اساطیر نقاط گوناگون جهان جستجو کرد
اندیشه سفر به فراسوی آسمان ها، ایده ای جدید نیست. نخستین ریشه های این ایده را می توان در قدیمی ترین باورها و اساطیر نقاط گوناگون جهان جستجو کرد. از اساطیر باستانی هندوستان که در حماسه هایی چون رامیانا و مهابهارت ها منعکس شده یا کیکاووس ایرانی که با بستن عقابهایی به تخت خود عازم آسمان ها شد و یا اسطوره ایکاروس که با بستن بالهای مومی به خود توانست پرواز را تجربه کند اما پند پدر را نشنیده گرفت و آنقدر به خورشید نزدیک شد تا موم بالهایش آب شد و به زمین سقوط کرد. اما این باورهای کهن زمانی به واقعیت علمی نزدیکتر شد که امکانات فنی و علمی نیز پیشرفت کرد. اما آرزوی رسیدن به پروازی هر چند کوتاه و مختصر باید قرنها منتظر کارهای پیشگامانه می ماند تا به واقعیت تبدیل شود. سرانجام اندکی بیش از ۱۰۰ سال پیش برادران رایت توانستند نخستین هواپیمای کوچک را برای مدت چند ثانیه به هوا برخیزانند. زمانی طولانی ، از آغاز تاریخ تا ابتدای قرن بیستم زمان لازم بود تا انسان این رویای کهن خود را تحقق یافته ببیند. اما پس از آن داستان پرواز سرعت و شتاب بیشتری گرفت. در همان سالهایی که بشر سرمست از نخستین پرواز کوتاه خود با هواپیمایی ساده بود، یک معلم آینده نگر در روستایی دور دست از نواحی سردسیر روسیه به نام کنستانتین کسلوفسکی ، سخن از پروازهای فضایی به میان آورد. در آن هنگام هنوز دانش انسان آنقدر پیشرفت نکرده بود که بتواند در باره امکان واقعی سفرهای فضایی سخن بگوید، اما کنستانتین که از قدرت شنوایی نیز برخوردار نبود در ذهن خود دنیای امروز را می دید و طرحهای او به زودی دستمایه پرهیجان ترین ماجراجویی بشر قرار گرفت تا به نوعی او را تبدیل به پدر عصر فضا کند. در کنار دانشمندان و مهندسانی که می کوشیدند از مرزهای هوا عبور کرده و به فضا دست یابند، داستان پردازهای علمی و تخیلی نیز به میان آمدند تا شور این اکتشاف را دو چندان کنند. آنها با ارائه تصاویری جذاب و البته در مرحله نخست ، همراه با برخی اشتباهات ، انگیزه عمومی برای فتح دنیای ناشناخته و راز آلود فضا را دوچندان می کردند؛ دنیایی که بشر از روزی که حافظه تاریخی خود را به دست آورد منظره بی بدیل آن را در برابر چشمانش می دید و آرزوی درک ماهیت ستاره های آسمان و رسیدن به آنها را در خاطر داشت.
این آرزوها اگرچه از یک سو پیشراننده بود اما از سوی دیگر نیازهای فنی جدیدی که گسترش فناوری آنها را مطرح می کرد نمی توانست بدون دستیابی به فضا به واقعیت بدل شود. سالها پیش از آنکه اولین پرتابه مصنوعی ساخت بشر به فضا وارد شود، آرتور سی کلارک ، دانشمند و نظریه پرداز آینده نگر و یکی از برجسته ترین نویسندگان علمی تخیلی که داستان و فیلم معروف ۲۰۰۱ ، یک اودیسه فضایی از آثار برجسته اوست ، پیشنهاد داد برای رهایی از مشکلات ارتباطات زمینی که باعث می شد بسیاری از ارتباطات رادیویی در نقاط کور امکان پذیر نباشد، از سیستم ارتباطات ماهواره ای استفاده شود. وی مداری را پیشنهاد داد که اگر رله هایی فضایی در آن قرار می گرفت می توانست تمام نقاط زمین را پوشش دهد. در آن زمان انسان هیچ پرتابه ای را به مدار زمین نفرستاده بود اما امروزه تصور زندگی عادی بدن استفاده از این ایده تقریبا غیر ممکن است.
تصور اینکه شما بتوانید بدون بهره برداری از این سیستم ها از سیستم ارتباطات ماهواره ای نظیر رله تصاویر و صدا استفاده کنید، یا از شبکه موبایل جهانی بهره مند شوید و یا بتوانید از خدمات سیستم های هماهنگ پرداخت بانکها و یا شبکه جهانی اینترنت بهره مند شوید، قطعا غیر قابل تصور است. در سال ۱۹۵۴ روسها با اقدامی پیشروانه توانستند وارد قلمرو فضا شوند. ماهواره اسپوتنیک ۱ با سفر به فضا و ارسال داده هایی به زمین برای نخستین بار توانست درهای فضا را به روی انسان بگشاید اما این تازه آغاز داستان بود. با سفر اسپوتنیک ۱ که خود محصولی از گسترش دانش فضایی مبتنی بر فناوری تسلیحاتی آلمان نازی و تکمیل طرح موشکهای V۲ بود، عصر جدیدی در تاریخ اکتشافات آغاز شد که باعث شتابی بی نظیر در عرصه فضانوردی و اکتشافات فضایی شد. آغاز دوران جنگ سرد هر یک از ۲ ابر قدرت آن دوران را وادار کرده بود تا برای نشان دادن برتری خود به کسب رتبه و برتری در اکتشافات فضایی دست بزنند. نکته مهمی در این بین وجود داشت که این پرواز اولیه را بسیار مهم جلوه می داد. اگر برای رسیدن به نخستین پرواز هوایی هزاران سال تلاش صرف شده بود تنها نیم قرن کافی بود که نخستین پرتابه فضایی را در مدار قرار دهیم و این سرعت اعجاب آور ادامه داشت.
اندیشه سفر به فراسوی آسمان ها, ایده ای جدید نیست نخستین ریشه های این ایده را می توان در قدیمی ترین باورها و اساطیر نقاط گوناگون جهان جستجو کرد
اندیشه سفر به فراسوی آسمان ها، ایده ای جدید نیست. نخستین ریشه های این ایده را می توان در قدیمی ترین باورها و اساطیر نقاط گوناگون جهان جستجو کرد. از اساطیر باستانی هندوستان که در حماسه هایی چون رامیانا و مهابهارت ها منعکس شده یا کیکاووس ایرانی که با بستن عقابهایی به تخت خود عازم آسمان ها شد و یا اسطوره ایکاروس که با بستن بالهای مومی به خود توانست پرواز را تجربه کند اما پند پدر را نشنیده گرفت و آنقدر به خورشید نزدیک شد تا موم بالهایش آب شد و به زمین سقوط کرد. اما این باورهای کهن زمانی به واقعیت علمی نزدیکتر شد که امکانات فنی و علمی نیز پیشرفت کرد. اما آرزوی رسیدن به پروازی هر چند کوتاه و مختصر باید قرنها منتظر کارهای پیشگامانه می ماند تا به واقعیت تبدیل شود. سرانجام اندکی بیش از ۱۰۰ سال پیش برادران رایت توانستند نخستین هواپیمای کوچک را برای مدت چند ثانیه به هوا برخیزانند. زمانی طولانی ، از آغاز تاریخ تا ابتدای قرن بیستم زمان لازم بود تا انسان این رویای کهن خود را تحقق یافته ببیند. اما پس از آن داستان پرواز سرعت و شتاب بیشتری گرفت. در همان سالهایی که بشر سرمست از نخستین پرواز کوتاه خود با هواپیمایی ساده بود، یک معلم آینده نگر در روستایی دور دست از نواحی سردسیر روسیه به نام کنستانتین کسلوفسکی ، سخن از پروازهای فضایی به میان آورد. در آن هنگام هنوز دانش انسان آنقدر پیشرفت نکرده بود که بتواند در باره امکان واقعی سفرهای فضایی سخن بگوید، اما کنستانتین که از قدرت شنوایی نیز برخوردار نبود در ذهن خود دنیای امروز را می دید و طرحهای او به زودی دستمایه پرهیجان ترین ماجراجویی بشر قرار گرفت تا به نوعی او را تبدیل به پدر عصر فضا کند. در کنار دانشمندان و مهندسانی که می کوشیدند از مرزهای هوا عبور کرده و به فضا دست یابند، داستان پردازهای علمی و تخیلی نیز به میان آمدند تا شور این اکتشاف را دو چندان کنند. آنها با ارائه تصاویری جذاب و البته در مرحله نخست ، همراه با برخی اشتباهات ، انگیزه عمومی برای فتح دنیای ناشناخته و راز آلود فضا را دوچندان می کردند؛ دنیایی که بشر از روزی که حافظه تاریخی خود را به دست آورد منظره بی بدیل آن را در برابر چشمانش می دید و آرزوی درک ماهیت ستاره های آسمان و رسیدن به آنها را در خاطر داشت.
این آرزوها اگرچه از یک سو پیشراننده بود اما از سوی دیگر نیازهای فنی جدیدی که گسترش فناوری آنها را مطرح می کرد نمی توانست بدون دستیابی به فضا به واقعیت بدل شود. سالها پیش از آنکه اولین پرتابه مصنوعی ساخت بشر به فضا وارد شود، آرتور سی کلارک ، دانشمند و نظریه پرداز آینده نگر و یکی از برجسته ترین نویسندگان علمی تخیلی که داستان و فیلم معروف ۲۰۰۱ ، یک اودیسه فضایی از آثار برجسته اوست ، پیشنهاد داد برای رهایی از مشکلات ارتباطات زمینی که باعث می شد بسیاری از ارتباطات رادیویی در نقاط کور امکان پذیر نباشد، از سیستم ارتباطات ماهواره ای استفاده شود. وی مداری را پیشنهاد داد که اگر رله هایی فضایی در آن قرار می گرفت می توانست تمام نقاط زمین را پوشش دهد. در آن زمان انسان هیچ پرتابه ای را به مدار زمین نفرستاده بود اما امروزه تصور زندگی عادی بدن استفاده از این ایده تقریبا غیر ممکن است.
تصور اینکه شما بتوانید بدون بهره برداری از این سیستم ها از سیستم ارتباطات ماهواره ای نظیر رله تصاویر و صدا استفاده کنید، یا از شبکه موبایل جهانی بهره مند شوید و یا بتوانید از خدمات سیستم های هماهنگ پرداخت بانکها و یا شبکه جهانی اینترنت بهره مند شوید، قطعا غیر قابل تصور است. در سال ۱۹۵۴ روسها با اقدامی پیشروانه توانستند وارد قلمرو فضا شوند. ماهواره اسپوتنیک ۱ با سفر به فضا و ارسال داده هایی به زمین برای نخستین بار توانست درهای فضا را به روی انسان بگشاید اما این تازه آغاز داستان بود. با سفر اسپوتنیک ۱ که خود محصولی از گسترش دانش فضایی مبتنی بر فناوری تسلیحاتی آلمان نازی و تکمیل طرح موشکهای V۲ بود، عصر جدیدی در تاریخ اکتشافات آغاز شد که باعث شتابی بی نظیر در عرصه فضانوردی و اکتشافات فضایی شد. آغاز دوران جنگ سرد هر یک از ۲ ابر قدرت آن دوران را وادار کرده بود تا برای نشان دادن برتری خود به کسب رتبه و برتری در اکتشافات فضایی دست بزنند. نکته مهمی در این بین وجود داشت که این پرواز اولیه را بسیار مهم جلوه می داد. اگر برای رسیدن به نخستین پرواز هوایی هزاران سال تلاش صرف شده بود تنها نیم قرن کافی بود که نخستین پرتابه فضایی را در مدار قرار دهیم و این سرعت اعجاب آور ادامه داشت.