Ellery
کاربر نگاه دانلود
اصل دوم: طرز حرف زدن عامل مهمي در تعيين نتيجه هر گونه بحثي است.
حـتي اگـــر حــــق با شما باشد، اگر به روش صحيح آن را مطرح نکنيد ممکن است حق مسلم خود را از دست بدهيد. پس سعي کنيد شيوه درست را برگزيـنـيد. اصـــــلا خوب نيست که با به کار بردن لغات و اصطلاحات توهين آميز شريک زندگــي خود را مجبور به دفــــاع کنيد. واکنش طبيعي نسبت به حمله و تجـ*ـاوز از دو حال خـارج نيسـت: يـــا فـــرد متقابلا تصميم به مبارزه ميگيرد و يا اينکه به لاک دفاعي فرو مي رود که در هر دو حالت مشکل به شيوه منطقي حل نخواهد شد.
از کلمات "هميشه" و "هرگز" استفاده نکنيد.گفتن جمله هايي ازقبيل "تو هرگز در کارهاي خانه کمک نميکني" از آغاز ايجاد هرگونه بحث منطقي را مختل ميکند. بيــشتر شبيه اين است که شما قصد مبالغه داشته و مي خـواهيـــد شخص مقابل را به مبارزه دعوت کنيد. پاسخ به شما چيزي جز اين نيست: "اين درست نيسـت، دو هـفـته پيش بود که من تمام خانه را تميز کردم و بچه ها را به مدرسه بردم" و کل بحث به جــريان تو بگو من بگو تبديل مي شود و از دايره بحث اصلي خارج ميشويد.
بنابراين از به کار بردن لغاتي که معناي کلي و قطعي دارند خـودداري کنـيد. جمله بالا را ميتوان با فرم متفاوتي به اين شکل بيان کرد: "من مي خـواسـتـم راجــع به سهم تو در کارهاي خانه صحبت کنم؛ لطفا مرا هم در اولويت قرار بده؛ بعضي وقت ها فـکر مي کنم خانواده، دوستان و همکارانت نسبت به من ارجع تر هستند."
دشنام و ناسزا با صداي بلند. بعضي از انسانها با اين باور رشد مي کنند که هر کس پـرخـاشگرتـر بــاشد و با صداي بلندتري صحبت کند، قدرتـمندتر بوده و مي تـوانـد تـوجـه بيشتري را بخود جلب کند. اين شيوه براي تهديد و ارعاب و بي ارزش کردن همسرانتان بي نظير است اما با اين کار شما فقط آنها را عصباني ميکنيد، بعد از مـدتي هم نسبت به شما بي ميل خواهند شد. شايد جرات بازگو کردن اين مطلب را در مـقـابـل چشمان شما نداشته باشند اما بيحرمتي در نهانشان باعث ايجاد انزجار و تنفر از شما ميگردد.
هـر بــار که يکي از زوجين مورد آزار ديگري قرار گيرد و خاطرش از او آزرده شود نـه تـنـهـا مشکل اصلي حل نمي شود بلکه لکه هاي جبران ناپذيري نيز بر روي پـرده روابطــشـان به وجود مي آيد که خود باعث فروپاشي بنيان خانواده مي گـردد. هنگام شنيدن کلمات توهين آميز به شخص مقابل بگوييد: "اگر بخواهي به اين طرز صحبت کــردن ادامه دهي من نمي توانم با تو گفتگو کنم." و بعد پيشنهاد کنيد تا بـحث به زمان ديــگـري کـه هــر دو طرف از آرامش کامل برخوردارند موکول شود. ولـي اگر متـقـاعد نـشد و تـجـاوز خـــود بـه حريم شما را ادامه داد، تصميم گيري با شماست. از خود بپرسيد آيا مي تــوانــيد با کسي که بي شرمانه به حقوق شما تجـ*ـاوز ميکند، زندگي کنيد؟!
تهديداتي نظير "و اگر نه...!!"
بسـيـاري از افـراد هسـتــــند که هميشه از ضميمه کردن يک جمله تهديد آمـيـز بـه آخـر سخنان خود لـ*ـذت مي برند. براي مثال مي گويند " تـو بهـتـر اســت کارها را مطابق ميل من انجام دهي واگرنه...!!" آنها ظاهرا احساس مي کـنـــــند که نياز خود را از اين طريق مرتفع مي سازند اما اگر در مقابل جوابي مانند "و اگر نه چــــــه کار ميخواهي بکني؟؟" دريافت کنند آنگاه؟!... در اين لحظه که شما بي توجهي همســرتان را نسبت به تهديد خود مي بينيد چه کاري ميتوانيد انجام دهيد؟ باز هم به فکر تلافي مـــي افتيد. مشکل اينجاست که عدده معدودي پاسخ مثبت به اينگونه تهديدها مي دهند و ســـايرين تنها به اين دليل که ثابت کنند هيچ گاه مجبور به انجام عملي نيستند دقيقا کار مخالف نظر شما را انجام مي دهند. اگر زمان عمل به گفته هايتان فرا برسد، چه کار مي کــنـــيــد؟ عقب نشيني ميکنيد و يا به جنگ با همسرتان ادامه ميدهيد؟
طور ديگر به قضيه نگاه کنيد و طرز برخورد خود را تغيير دهيد. آگاه ساختن طرف مقابـــل از نتـايـج کــــار خــود عملي عاقلانه است اما بايد با ملايمت بيان شود، مثلا: "اگر طبق خواسته من عمل نکني موجب ميــشود که من ...." اگر او در انجام خواسته شما قصور کند حداقل شما او را از نتيجه کارش آگاه ساخته ايد.
اما شما چطور ميـــتوانيد از نتيجه کار مطمين باشيد؟ چطور همه چيز بر وفق مراد شما پيش خواهد رفت؟ راهــــهاي زيادي براي انتقال افکار وجود دارد که مهمترين آنها "گفتار" است. شما به وسيله گفته هاي خود ميتوانيد شخص مقابل را متوجه کليه آمال دروني خود بکنيد. به کار بردن جمـله هاي زير ميتواند مشکل هر رابـ ـطه اي را به آساني برطرف کند:
-- چيزي هست که براي من اهـــــميت زيادي داره، اگر ممکن باشه ميخواستم امروز در موردش باهات صحبت کنم.
-- من فکر ميکنم ما دو تايي از پس اين مشکل بر مي آييم.
-- تـــحمل اين قضيه واقعا براي من سخته، فقط ميخواستم نظرمو در مورد اين مطلب با تو در ميون بذارم.
-- فقط ميخوام به من گوش بدي و تا وقتي حرفام تموم نشده قضاوت نکني.
-- اصــــلا لازم نيــست تمام مشکلات همين حالا حل بشه، فقط مي خوام حـرفـــامــــو بشنوي.
اصل سوم: در يک زمان خاص تنها بر روي يکي از مشکلات خود تمرکز کنيد تا به نتيجه برسيد.
يکي از اساسي تريــن مشکلات من هنکام روان درماني زوج ها، دور نگه داشتن آنها از خلط کردن چند مبحث مختلف است. مـــوشکافي و تجزه تحليل چند مساله مهم در آن واحد غير ممکن است. و تنها دليل شکست در راه حــل مشکلات آميختن آنها با يکديگر است. به تازگي من و همسرم در مورد مسايلي پيرامـــون مــــديـــريت مالي زندگي به مشـکل بـر خـورديـم و بـحـث و جـدال را شـروع کـرديـم. سپـس تـصمـيم گـرفتيم با قضيه منطقي برخورد کنيم. اشتباهاتمان را پذيرفتيم و به موضوع بحث اصلي پرداختيم. الـبته براي رسيدن به نتيجه مطلوب کمي تلاش لازم است.
با تمرکز بر روي يک موضوع مشخص ميتوانيد خيلي زود به نتيجه برسيد. شـايد در نگاه اول کمي مشکل به نظر برسد اما ارزش تـوجـه بيـشتر را دارد. شايد شريک زندگيتان با پـرداخـتـن بـه يـک مـوضـوع ديـگر شـما را از ريـل اصـلي خارج کرده و به بيراهه بکشانـد. صحبت کردن پيرامون مسايل مختلف روشي موذيانه براي تغيير موضوع بـحث است. هر زمان با چنين مشکلي مواجه شديد به عنوان مثال بگوييد: "اجازه بده در حـال حاضر به اين موضوع بپردازيم و -------- (موضوع بعدي) را براي يک وقت ديگر بگذاريم."
اصل چهارم: زمان و فضاي مناسبي را براي بحث و مذاکرات خود در نظر بگيريد.
هميشه زمان و مـکان مـنـاسبــي براي حل مشکلات شما وجود دارد. ابتدا مکان: دقيقا نمي توان گفت کداميک از اتاق هاي خـــانه مناسب است، فقط کافي است براي هر دو نفر فضايي آرام بخش باشد. ممکن است بــراي عـــده اي ميز آشپزخانه و براي سايرين اتـاق خـواب بـاشـد. تـوجــــــه داشته باشيد که هيچ گاه در مـلا عام و يا خانه دوستان و آشنايان بحث خانوادگي را شـــروع نکنيد. چنين گفتگوهايي ارزش برگزاري در يک مکان مناسب را دارند.
سهل انگاري در انتخاب يک مکان مناسب بزرگترين اشتباه است که متاسفانه بسياري از زوج ها مرتکب آن مي شوند.
انتخاب زمان مناسب به انـدازه مـکان از اهـمـيـت ويـژه بـرخـوردار اســت. در ايـن مبـحث مي بايست سه امر اساسي مورد توجه قرار گيرد.
اولا شما بايد (و واقعا بايد) مشکلات را در نقطه شروع شناسايي کنيد تـا قـدرت داشته باشيد قبل از اينکه به يک خصوصيت اخلاقي در فرد مقابل تبديل شوند آنها را رفع کنيد. بسياري از افراد پس از اينکه طرف مقابل براي بيستمين بار مرتـکـب اشتباهي ميشود، احساس ناراحتي مي کنند که ديگر آن زمان بسيار دير است. هر چـه طرف مقابل مدت زمان بيـشتري بـه کـار اشــتباه خـود ادامـه دهــد شما بايد نيروي بيشتري صرف کنيد تا بتوانيد او را از اين عمل باز داريد. اگر دست روي دســت بگذاريد و توقع داشته باشيد که همه مسايل به خودي خود حل شوند هيچ گاه نبايد انتـظار داشته باشيد تا خواستهاي شما برآورده شود و نيازهايتان مرتفع گردد.
ثانيا مطمئن شويد که به اندازه کافـي زمـان هسـت تـا بـتــوانيد به طور کامل به موضوع مورد بحث بپردازيد. عده زيادي از بـيـمـاران مـن مسـايل بسيار مـهــم را درست در زمان خاتمه جلسه بيان مي کنند و بعد از اينکه من به آنها پايان جلسه را اعـلام ميــکنم آنها عصباني ميــشوند. مورد مشابه در روابط خانوادگي وجود دارد. شروع بحث هنگام خروج از منزل يا رفتن به محل کار بي فايده است. البتـه تـوجـه داشـتـه بـاشيــد اگر بحث براي مدت زمان زيادي به تعويق افتد ممکن است مشکل شما بـه دسـت فـرامـوشي سپرده شـود و براي هميشه حل نشده باقي بماند. بنـابرايـن زمـان مناسبـي را بـراي شــــروع بحث رودر رو انتخاب کنيد. (مکالمه تلفني به اندازه کافي اثر بخش نيست.)
ثالثا اگـر ســاعت ها بر روي مشکل خود بحث کرديد و به نتيجه مطلوب نرسيديد، شايد وقت آن رسيده باشد که جلسه را تعطيل کنيد و ادامه آن را به زمان ديگري موکول کنيد. زمانيکه هر دو طرف خسته باشند ممکن است بحث به حاشيه کشيده شود؛ پس بهتر است بر سر اين مساله با يکديگر توافق کنيد و ادامه بحث را زماني کـه هــــر دو طرف از آمادگي کامل برخوردار بودند ادامه دهيد.
اصل پنجم: اگـر نسـبـت بـه هـمسر خود بي اعتنايي کرديد و او را آزرده خاطر ساختيد؛ از او عذرخواهي کنيد.
عذر خواهی يـک عـمـل کوتاه و شيرين است. هيچ کس کامل و بي عيب نيست. گاهي پيش مي آيد که دانسته و يا نادانسته به احساسات طرف مـقـابل خود لطمه مي زنيد. ممکن است در آن لحظه ارواح خبيثه شما را احـاطـه کـرده بـاشـند اما چيزي که اهميت دارد اين است که در حال حاضر پشيمان هستيد. غرورتان را کنار بگذاريد و از همسرتان طلب بخشش کنيد.در شرايط مشابه هنگاميکه شما نيز مورد بد رفتاري و بي احترامي قرار گرفتيد، مي توانيد انتظار عذرخواهي از جانب همسرتان را داشته باشيد.
ممکن است شما والديني داشتيد که براي حقوق يکديگر ارزشي قائل نـبودند، به حريم شخصي يکديگر تجـ*ـاوز ميکردند و مشکلات زندگي روابط آنها را به راحتي پايــمال ميکرد. من حاضرم با شما شرط ببندم که آنها هيچ گاه از يکديگر عذرخواهي نمي کـردنـد. پس متفاوت باشيد. اشتباهات خود را قبول کنيد تا از هر قيد و بنـدي بـه دور بـاشــيــد. براي شريک زندگي تان ارزش قائل باشيد و اجازه ندهيد تا مشـکـلات سرانــجام ناخوشي را براي شما به همراه داشته باشند.
اصول و فنون ياد شده را مي تــوانـيد در زمينه حل کليه مشکلات خود به کار گيريد تا در حل تمام مشکلات روابط زناشويي خود به موفقيت دست پيدا کنيد.
حـتي اگـــر حــــق با شما باشد، اگر به روش صحيح آن را مطرح نکنيد ممکن است حق مسلم خود را از دست بدهيد. پس سعي کنيد شيوه درست را برگزيـنـيد. اصـــــلا خوب نيست که با به کار بردن لغات و اصطلاحات توهين آميز شريک زندگــي خود را مجبور به دفــــاع کنيد. واکنش طبيعي نسبت به حمله و تجـ*ـاوز از دو حال خـارج نيسـت: يـــا فـــرد متقابلا تصميم به مبارزه ميگيرد و يا اينکه به لاک دفاعي فرو مي رود که در هر دو حالت مشکل به شيوه منطقي حل نخواهد شد.
از کلمات "هميشه" و "هرگز" استفاده نکنيد.گفتن جمله هايي ازقبيل "تو هرگز در کارهاي خانه کمک نميکني" از آغاز ايجاد هرگونه بحث منطقي را مختل ميکند. بيــشتر شبيه اين است که شما قصد مبالغه داشته و مي خـواهيـــد شخص مقابل را به مبارزه دعوت کنيد. پاسخ به شما چيزي جز اين نيست: "اين درست نيسـت، دو هـفـته پيش بود که من تمام خانه را تميز کردم و بچه ها را به مدرسه بردم" و کل بحث به جــريان تو بگو من بگو تبديل مي شود و از دايره بحث اصلي خارج ميشويد.
بنابراين از به کار بردن لغاتي که معناي کلي و قطعي دارند خـودداري کنـيد. جمله بالا را ميتوان با فرم متفاوتي به اين شکل بيان کرد: "من مي خـواسـتـم راجــع به سهم تو در کارهاي خانه صحبت کنم؛ لطفا مرا هم در اولويت قرار بده؛ بعضي وقت ها فـکر مي کنم خانواده، دوستان و همکارانت نسبت به من ارجع تر هستند."
دشنام و ناسزا با صداي بلند. بعضي از انسانها با اين باور رشد مي کنند که هر کس پـرخـاشگرتـر بــاشد و با صداي بلندتري صحبت کند، قدرتـمندتر بوده و مي تـوانـد تـوجـه بيشتري را بخود جلب کند. اين شيوه براي تهديد و ارعاب و بي ارزش کردن همسرانتان بي نظير است اما با اين کار شما فقط آنها را عصباني ميکنيد، بعد از مـدتي هم نسبت به شما بي ميل خواهند شد. شايد جرات بازگو کردن اين مطلب را در مـقـابـل چشمان شما نداشته باشند اما بيحرمتي در نهانشان باعث ايجاد انزجار و تنفر از شما ميگردد.
هـر بــار که يکي از زوجين مورد آزار ديگري قرار گيرد و خاطرش از او آزرده شود نـه تـنـهـا مشکل اصلي حل نمي شود بلکه لکه هاي جبران ناپذيري نيز بر روي پـرده روابطــشـان به وجود مي آيد که خود باعث فروپاشي بنيان خانواده مي گـردد. هنگام شنيدن کلمات توهين آميز به شخص مقابل بگوييد: "اگر بخواهي به اين طرز صحبت کــردن ادامه دهي من نمي توانم با تو گفتگو کنم." و بعد پيشنهاد کنيد تا بـحث به زمان ديــگـري کـه هــر دو طرف از آرامش کامل برخوردارند موکول شود. ولـي اگر متـقـاعد نـشد و تـجـاوز خـــود بـه حريم شما را ادامه داد، تصميم گيري با شماست. از خود بپرسيد آيا مي تــوانــيد با کسي که بي شرمانه به حقوق شما تجـ*ـاوز ميکند، زندگي کنيد؟!
تهديداتي نظير "و اگر نه...!!"
بسـيـاري از افـراد هسـتــــند که هميشه از ضميمه کردن يک جمله تهديد آمـيـز بـه آخـر سخنان خود لـ*ـذت مي برند. براي مثال مي گويند " تـو بهـتـر اســت کارها را مطابق ميل من انجام دهي واگرنه...!!" آنها ظاهرا احساس مي کـنـــــند که نياز خود را از اين طريق مرتفع مي سازند اما اگر در مقابل جوابي مانند "و اگر نه چــــــه کار ميخواهي بکني؟؟" دريافت کنند آنگاه؟!... در اين لحظه که شما بي توجهي همســرتان را نسبت به تهديد خود مي بينيد چه کاري ميتوانيد انجام دهيد؟ باز هم به فکر تلافي مـــي افتيد. مشکل اينجاست که عدده معدودي پاسخ مثبت به اينگونه تهديدها مي دهند و ســـايرين تنها به اين دليل که ثابت کنند هيچ گاه مجبور به انجام عملي نيستند دقيقا کار مخالف نظر شما را انجام مي دهند. اگر زمان عمل به گفته هايتان فرا برسد، چه کار مي کــنـــيــد؟ عقب نشيني ميکنيد و يا به جنگ با همسرتان ادامه ميدهيد؟
طور ديگر به قضيه نگاه کنيد و طرز برخورد خود را تغيير دهيد. آگاه ساختن طرف مقابـــل از نتـايـج کــــار خــود عملي عاقلانه است اما بايد با ملايمت بيان شود، مثلا: "اگر طبق خواسته من عمل نکني موجب ميــشود که من ...." اگر او در انجام خواسته شما قصور کند حداقل شما او را از نتيجه کارش آگاه ساخته ايد.
اما شما چطور ميـــتوانيد از نتيجه کار مطمين باشيد؟ چطور همه چيز بر وفق مراد شما پيش خواهد رفت؟ راهــــهاي زيادي براي انتقال افکار وجود دارد که مهمترين آنها "گفتار" است. شما به وسيله گفته هاي خود ميتوانيد شخص مقابل را متوجه کليه آمال دروني خود بکنيد. به کار بردن جمـله هاي زير ميتواند مشکل هر رابـ ـطه اي را به آساني برطرف کند:
-- چيزي هست که براي من اهـــــميت زيادي داره، اگر ممکن باشه ميخواستم امروز در موردش باهات صحبت کنم.
-- من فکر ميکنم ما دو تايي از پس اين مشکل بر مي آييم.
-- تـــحمل اين قضيه واقعا براي من سخته، فقط ميخواستم نظرمو در مورد اين مطلب با تو در ميون بذارم.
-- فقط ميخوام به من گوش بدي و تا وقتي حرفام تموم نشده قضاوت نکني.
-- اصــــلا لازم نيــست تمام مشکلات همين حالا حل بشه، فقط مي خوام حـرفـــامــــو بشنوي.
اصل سوم: در يک زمان خاص تنها بر روي يکي از مشکلات خود تمرکز کنيد تا به نتيجه برسيد.
يکي از اساسي تريــن مشکلات من هنکام روان درماني زوج ها، دور نگه داشتن آنها از خلط کردن چند مبحث مختلف است. مـــوشکافي و تجزه تحليل چند مساله مهم در آن واحد غير ممکن است. و تنها دليل شکست در راه حــل مشکلات آميختن آنها با يکديگر است. به تازگي من و همسرم در مورد مسايلي پيرامـــون مــــديـــريت مالي زندگي به مشـکل بـر خـورديـم و بـحـث و جـدال را شـروع کـرديـم. سپـس تـصمـيم گـرفتيم با قضيه منطقي برخورد کنيم. اشتباهاتمان را پذيرفتيم و به موضوع بحث اصلي پرداختيم. الـبته براي رسيدن به نتيجه مطلوب کمي تلاش لازم است.
با تمرکز بر روي يک موضوع مشخص ميتوانيد خيلي زود به نتيجه برسيد. شـايد در نگاه اول کمي مشکل به نظر برسد اما ارزش تـوجـه بيـشتر را دارد. شايد شريک زندگيتان با پـرداخـتـن بـه يـک مـوضـوع ديـگر شـما را از ريـل اصـلي خارج کرده و به بيراهه بکشانـد. صحبت کردن پيرامون مسايل مختلف روشي موذيانه براي تغيير موضوع بـحث است. هر زمان با چنين مشکلي مواجه شديد به عنوان مثال بگوييد: "اجازه بده در حـال حاضر به اين موضوع بپردازيم و -------- (موضوع بعدي) را براي يک وقت ديگر بگذاريم."
اصل چهارم: زمان و فضاي مناسبي را براي بحث و مذاکرات خود در نظر بگيريد.
هميشه زمان و مـکان مـنـاسبــي براي حل مشکلات شما وجود دارد. ابتدا مکان: دقيقا نمي توان گفت کداميک از اتاق هاي خـــانه مناسب است، فقط کافي است براي هر دو نفر فضايي آرام بخش باشد. ممکن است بــراي عـــده اي ميز آشپزخانه و براي سايرين اتـاق خـواب بـاشـد. تـوجــــــه داشته باشيد که هيچ گاه در مـلا عام و يا خانه دوستان و آشنايان بحث خانوادگي را شـــروع نکنيد. چنين گفتگوهايي ارزش برگزاري در يک مکان مناسب را دارند.
سهل انگاري در انتخاب يک مکان مناسب بزرگترين اشتباه است که متاسفانه بسياري از زوج ها مرتکب آن مي شوند.
انتخاب زمان مناسب به انـدازه مـکان از اهـمـيـت ويـژه بـرخـوردار اســت. در ايـن مبـحث مي بايست سه امر اساسي مورد توجه قرار گيرد.
اولا شما بايد (و واقعا بايد) مشکلات را در نقطه شروع شناسايي کنيد تـا قـدرت داشته باشيد قبل از اينکه به يک خصوصيت اخلاقي در فرد مقابل تبديل شوند آنها را رفع کنيد. بسياري از افراد پس از اينکه طرف مقابل براي بيستمين بار مرتـکـب اشتباهي ميشود، احساس ناراحتي مي کنند که ديگر آن زمان بسيار دير است. هر چـه طرف مقابل مدت زمان بيـشتري بـه کـار اشــتباه خـود ادامـه دهــد شما بايد نيروي بيشتري صرف کنيد تا بتوانيد او را از اين عمل باز داريد. اگر دست روي دســت بگذاريد و توقع داشته باشيد که همه مسايل به خودي خود حل شوند هيچ گاه نبايد انتـظار داشته باشيد تا خواستهاي شما برآورده شود و نيازهايتان مرتفع گردد.
ثانيا مطمئن شويد که به اندازه کافـي زمـان هسـت تـا بـتــوانيد به طور کامل به موضوع مورد بحث بپردازيد. عده زيادي از بـيـمـاران مـن مسـايل بسيار مـهــم را درست در زمان خاتمه جلسه بيان مي کنند و بعد از اينکه من به آنها پايان جلسه را اعـلام ميــکنم آنها عصباني ميــشوند. مورد مشابه در روابط خانوادگي وجود دارد. شروع بحث هنگام خروج از منزل يا رفتن به محل کار بي فايده است. البتـه تـوجـه داشـتـه بـاشيــد اگر بحث براي مدت زمان زيادي به تعويق افتد ممکن است مشکل شما بـه دسـت فـرامـوشي سپرده شـود و براي هميشه حل نشده باقي بماند. بنـابرايـن زمـان مناسبـي را بـراي شــــروع بحث رودر رو انتخاب کنيد. (مکالمه تلفني به اندازه کافي اثر بخش نيست.)
ثالثا اگـر ســاعت ها بر روي مشکل خود بحث کرديد و به نتيجه مطلوب نرسيديد، شايد وقت آن رسيده باشد که جلسه را تعطيل کنيد و ادامه آن را به زمان ديگري موکول کنيد. زمانيکه هر دو طرف خسته باشند ممکن است بحث به حاشيه کشيده شود؛ پس بهتر است بر سر اين مساله با يکديگر توافق کنيد و ادامه بحث را زماني کـه هــــر دو طرف از آمادگي کامل برخوردار بودند ادامه دهيد.
اصل پنجم: اگـر نسـبـت بـه هـمسر خود بي اعتنايي کرديد و او را آزرده خاطر ساختيد؛ از او عذرخواهي کنيد.
عذر خواهی يـک عـمـل کوتاه و شيرين است. هيچ کس کامل و بي عيب نيست. گاهي پيش مي آيد که دانسته و يا نادانسته به احساسات طرف مـقـابل خود لطمه مي زنيد. ممکن است در آن لحظه ارواح خبيثه شما را احـاطـه کـرده بـاشـند اما چيزي که اهميت دارد اين است که در حال حاضر پشيمان هستيد. غرورتان را کنار بگذاريد و از همسرتان طلب بخشش کنيد.در شرايط مشابه هنگاميکه شما نيز مورد بد رفتاري و بي احترامي قرار گرفتيد، مي توانيد انتظار عذرخواهي از جانب همسرتان را داشته باشيد.
ممکن است شما والديني داشتيد که براي حقوق يکديگر ارزشي قائل نـبودند، به حريم شخصي يکديگر تجـ*ـاوز ميکردند و مشکلات زندگي روابط آنها را به راحتي پايــمال ميکرد. من حاضرم با شما شرط ببندم که آنها هيچ گاه از يکديگر عذرخواهي نمي کـردنـد. پس متفاوت باشيد. اشتباهات خود را قبول کنيد تا از هر قيد و بنـدي بـه دور بـاشــيــد. براي شريک زندگي تان ارزش قائل باشيد و اجازه ندهيد تا مشـکـلات سرانــجام ناخوشي را براي شما به همراه داشته باشند.
اصول و فنون ياد شده را مي تــوانـيد در زمينه حل کليه مشکلات خود به کار گيريد تا در حل تمام مشکلات روابط زناشويي خود به موفقيت دست پيدا کنيد.
