پس از این که اولین برنامه جاوای خود را نوشتیم و جمله In the Name of God را در کنسول به نمایش در آوردیم، حال نوبت به درک اصولی Variable ها یا همان متغیرهادر زبان برنامه نویسی جاوا می رسد. در واقع متغیرها عناصری در زبان های برنامه نویسی می باشند که می توانند داده ها را در خود ذخیره سازند ۰داده در یک متغیر این قابلیت را دارا است که در هر زمانی توسط برنامه نویس یا کاربر تغییر یابد و از همین رو است که نام متغیر روی آن گذاشته شده است.) برای درک بهتر متغیرها می توانیم جایی در حافظه کامپیوترمان را متصور شویم که یک Value یا مقداری در آن ذخیره می شود. حال اگر مقدار جدیدی جایگزین مقدار قبلی شود، آن مقدار جدید جایگزین مقدار قبلی در حافظه خواهد شد و ما به کلی مقدار قبلی را از دست خواهیم داد.
برای این که بتوانیم در زبان برنامه نویسی جاوا از متغیرها استفاده کنیم می بایست سه نکته را همواره مد نظر داشته باشیم: هر متغیر شامل نوع، نام و مقدار متغیر می باشد (نام هر متغیر واژه ای از جنس Identifier می باشد.) در واقع اگر متغیر ما هر یک از این سه مورد را نداشه باشد، ما یک متغیر ناقص ایجاد کرده ایم.
برای درک بهتر مفهوم متغیرها، همان طور که پیش از این آموزش داده شد، یک برنامه جدید جاوا در محیط IDE خود ایجاد کنید و نام آن را Variables بگذارید. سپس یک کلاس داخل آن ایجاد کرده و نام آن را Variable بگذارید (لازم به ذکر است این اسامی دلخواه هستند فقط نکته ای که لازم است مد نظر قرار داده شود این است که حرف اول نام کلاس به صورت بزرگ نوشته شود.) در واقع ما برای وارد کردن اطلاعاتی از جنس اعداد صحیح داخل برنامه خود می توانیم از یک متغیر از جنس int استفاده کنیم (لازم به ذکر است برای این نوع داده انواع دیگری هم از متغیرها وجود دارند که عبارتند از byte, short, long) همچنین برای ذخیره سازی اطلاعاتی از جنس اعداد اعشاری از نوعی از متغیرها از جنس double استفاده خواهیم کرد (لطفا به حروف بزرگ و کوچک واژگان int و double توجه فرمایید چرا که قبلاً هم گفته شد که زبان برنامه نویسی جاوا CaseSensitive است یا به عبارت دیگر به حروف بزرگ و کوچک حساس می باشد.) علاوه بر متغیر double، ما از متغیر float هم می توانیم برای ذخیره سازی اعداد اعشاری استفاده کنیم با این تفاوت که دقت متغیر double به مراتب بیشتر است (لازم به ذکر است در این سری از آموزش ها برای اعداد صحیح و اعشاری به ترتیب از متغیرهای int و double استفاده خواهیم کرد.)
برای این که بتوانیم در زبان برنامه نویسی جاوا از متغیرها استفاده کنیم می بایست سه نکته را همواره مد نظر داشته باشیم: هر متغیر شامل نوع، نام و مقدار متغیر می باشد (نام هر متغیر واژه ای از جنس Identifier می باشد.) در واقع اگر متغیر ما هر یک از این سه مورد را نداشه باشد، ما یک متغیر ناقص ایجاد کرده ایم.
برای درک بهتر مفهوم متغیرها، همان طور که پیش از این آموزش داده شد، یک برنامه جدید جاوا در محیط IDE خود ایجاد کنید و نام آن را Variables بگذارید. سپس یک کلاس داخل آن ایجاد کرده و نام آن را Variable بگذارید (لازم به ذکر است این اسامی دلخواه هستند فقط نکته ای که لازم است مد نظر قرار داده شود این است که حرف اول نام کلاس به صورت بزرگ نوشته شود.) در واقع ما برای وارد کردن اطلاعاتی از جنس اعداد صحیح داخل برنامه خود می توانیم از یک متغیر از جنس int استفاده کنیم (لازم به ذکر است برای این نوع داده انواع دیگری هم از متغیرها وجود دارند که عبارتند از byte, short, long) همچنین برای ذخیره سازی اطلاعاتی از جنس اعداد اعشاری از نوعی از متغیرها از جنس double استفاده خواهیم کرد (لطفا به حروف بزرگ و کوچک واژگان int و double توجه فرمایید چرا که قبلاً هم گفته شد که زبان برنامه نویسی جاوا CaseSensitive است یا به عبارت دیگر به حروف بزرگ و کوچک حساس می باشد.) علاوه بر متغیر double، ما از متغیر float هم می توانیم برای ذخیره سازی اعداد اعشاری استفاده کنیم با این تفاوت که دقت متغیر double به مراتب بیشتر است (لازم به ذکر است در این سری از آموزش ها برای اعداد صحیح و اعشاری به ترتیب از متغیرهای int و double استفاده خواهیم کرد.)