بیوگرافی ورزشکاران اوزه‌بیو، اسطوره فوتبال پرتغال

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]برترین ها: اوزه‌بیو داسیلوا فریرا که به "پلنگ سیاه" مشهور است، در تاریخ ۲۵ ژانویه سال ۱۹۴۲ در لورنزو مارکز موزامبیک به دنیا آمد. از وی به عنوان بهترین فوتبالیست و نماد فوتبال پرتغال نام بـرده می‌شود.

بسیاری از کارشناسان اوزه‌بیو را در سال‌های اوج درخشش - نیمه نخست دهه ۱۹۶۰ میلادی - پس از پله فوتبالیست برتر جهان می‌دانستند. او در عین حال اولین ستاره آفریقایی‌تبار تاریخ فوتبال برشمرده می‌شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

این مهاجم در سال ۱۹۶۵ توپ طلای اروپا را از آن خود کرد و یک سال بعد با زدن ۹ گل، آقای گل جام جهانی ۱۹۶۶ لندن شد. پرتغال در دیدار رده‌بندی آن بازی‌ها شوروی سابق را ۲ بر یک شکست داد و پس از انگلیس و آلمان به مقام سوم رسید. گل نخست در بازی مقابل شوروی را هم اوزه‌بیو در دقیقه ۱۲ از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند.

او در مجموع ۶۴ بازی ملی برای پرتغال انجام داد و ۴۱ گل برای این تیم به ثمر رساند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

اوزه‌بیو در مجموع ۱۵ سال پیراهن باشگاه بنفیکا لیسبون پرتغال را به تن داشت و با ۴۷۴ گل زده در بازی‌های رسمی رکورددار گل زده در تاریخ این باشگاه است. هنرنمایی‌های اوزه‌بیو در نوک پیکان حمله بنفیکا موفق‌ترین برهه تاریخ این باشگاه را رقم زد. بنفیکا در آن سال‌ها از جمله ۱۰ بار قهرمان لیگ شد، ۵ قهرمانی در جام حذفی پرتغال به‌دست آورد و جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا (امروز: لیگ قهرمانان اروپا) را بالای سر برد.

اوزه‌بیو پس از جدایی از بنفیکا (۱۹۷۵) تا خداحافظی از مستطیل سبز (۱۹۸۰) با پیراهن باشگاه‌هایی از کانادا، آمریکا و مکزیک بازی کرد.

کریستیانو رونالدو، ستاره پرتغالی باشگاه رئال مادرید، پس از دریافت کفش طلای اروپا (فوتبالیست سال اروپا) در سال ۲۰۱۱ در کنار اوزه‌بیو. اوزه‌بیو ۲۰ سال پیش از تولد رونالدو این جایزه را دریافت کرده بود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

۲۲ مه ۱۹۶۳ در ورزشگاه ومبلی لندن؛ اوزه‌بیو با پیراهن بنفیکا در دقیقه ۱۹ فینال جام قهرمانان اروپا دروازه آ ث میلان را گشود. این رقابت در نهایت با حساب ۲ بر یک به سود میلان به پایان رسید.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

تیم ملی فوتبال پرتغال در سال ۱۹۶۶ برای نخستین بار به دور نهایی رقابت‌های جام جهانی راه یافت. این تیم در آن رقابت‌ها شگفتی‌ساز شد و در نهایت پس از انگلیس و آلمان به مقام سوم رسید. اوزه‌بیو با ۹ گل زده به‌عنوان آقای گل مسابقات برگزیده شد. (تصویر: اوزه‌بیو - راست - در جام جهانی ۱۹۶۶ در مسابقه تیم پرتغال با شوروی سابق)[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

نوزدهم ژوئیه ۱۹۶۶ تیم ملی فوتبال پرتغال در مرحله گروهی جام جهانی، برزیل را در ورزشگاه "گودیسون پارک" لیورپول با حساب ۳ بر یک به زانو درآورد. اوزه‌بیو در دقایق ۲۶ و ۸۵ دو بار دروازه حریف را گشود. تک‌گل برزیل را ریلدو در دقیقه ۷۳ به ثمر رساند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

اوزه‌بیو و سرمربی پرتغال را پس پیروزی بر برزیل می‌بینید.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

۲۶ ژوئیه ۱۹۶۶؛ چشمان اشک‌بار اوزه‌بیو پس از شکست تیم پرتغال از انگلیس در ورزشگاه ومبلی در نیمه‌نهایی جام جهانی. میزبان این مسابقات با گل‌های دقیقه ۳۰ و ۷۹ بابی چارلتون از سد پرتغال گذشت. اوزه‌بیو در دقیقه ۸۲ یکی از گل‌های حریف را از روی نقطه پنالتی جبران کرده بود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

۲۸ ژوئیه ۱۹۶۶؛ تلاش اوزه‌بیو برای عبور از خط دفاعی شوروی سابق و گشودن دروازه لِف یاشین در ورزشگاه ومبلی لندن[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

۲۰ اکتبر ۱۹۷۳ در پاریس؛ اوزه‌بیو و گرد مولر، بمب‌افکن تیم ملی فوتبال آلمان، کفش‌های طلایی و نقره‌ای اروپا را در دست دارند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

عکس مشابهی از دو بازیکن در سال ۲۰۱۰.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

اسون-گوران اریکسون، سرمربی سوئدی فوتبال، در سال ۲۰۰۴ در کنار اوزه‌بیو. اریکسون در این سال سرمربی وقت تیم ملی فوتبال انگلیس بود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

اوزه‌بیو و یورگن کلینزمان، ستاره فوتبال آلمان، چهارم ژوئیه ۲۰۰۴ در ورزشگاه "لوز" لیسبون. این ورزشگاه در آن روز میزبان فینال جام ملت‌های اروپا بین پرتغال و یونان بود. یونان با هدایت اتو ره‌هاگل آلمانی دیدار یادشده را با تک‌گل دقیقه ۵۷ آنگلوس خارستیاس به سود خود به پایان برد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

۱۵ مه ۲۰۱۳ در ورزشگاه آمستردام هلند؛ (از چپ) اوزه‌بیو، میشل پلاتینی، رئیس اتحادیه فوتبال اروپا، و یوهان کرویف، اسطوره فوتبال هلند در حال تماشای فینال لیگ اروپا بین بنفیکا لیسبون و چلسی. نماینده انگلیس این مسابقه را ۲ بریک به سود خود به پایان برد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

سوم اوت ۲۰۱۳ در "لوز"، ورزشگاه خانگی بنفیکا لیسبون (پرتغال)؛ اوزه‌بیو پس از دیدار سائو پائولو برزیل با بنفیکا، "جام اوزه‌بیو" را به بازیکنان و دست‌اندرکاران سائو پائولو اعطا می‌کند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

تصویر اوزه‌بیو روی سکه‌های "پادشاهان فوتبال" هم نقش بسته است. این سکه‌های یادبود با تصویر بسیاری از ستارگان فوتبال جهان ضرب شده‌اند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

بسیاری از کارشناسان اوزه‌بیو را در سال‌های اوج درخشش (نیمه نخست دهه ۱۹۶۰ میلادی) پس از پله (چپ در تصویر) فوتبالیست برتر جهان می‌دانند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

وی بر اثر مشکلات تنفسی و قلبی ۵ ژانویه ۲۰۱۴ در سن ۷۱ سالگی در شهر لیسبون در گذشت.[/BCOLOR]​