دلنوشته اِنزِواجو

[Asra_bayazidi]

- ‏زمین پشت کلبه‌ام حسابی حاصلخیز شده!
درخت های گلابی و خرمالو محصول خوبی داده‌اند. من خاکستر قربانی‌هایم را دور نمی‌ریزم. می‌ریزم پای درخت‌ها. این محصول را مدیون آنانم. اما من به کسی بدهکار نمی‌شوم. از گلابی و خرمالو های تازه به قربانیانم می‌دهم. بعد از اینکه خوردند می‌کشمشان. ‏باید با انصاف بود. با انسانیت رفتار کرد. من با آنها خرده پُرده‌ای ندارم. حتی شما خطابشان می‌کنم که ازم به دل نگیرند!

 

[Asra_bayazidi]

نوزده ساله‌ام،چهل سال است عاشق شده‌ام و سیصدسال است که مرگ به سراغم آمده؛هزاران بار بوسیده‌ام مویرگ‌ به مویرگ اشتباهمان را؛ولی زمان می‌گوید،یک روز هم نیست که رسیده‌ایم؛که به دنیا آمده‌ایم،که جان کنده‌ایم؛می‌گوید برای قصه‌های بیشتر هنوز یک عمر تباهی مانده!!

 

[Asra_bayazidi]

از دَر بآلا رفتم
پله ‍هآ را باز کردم
لبآس خوابم را‍ خواندم
و دُکمه های دعایم را بستم
ملآفه را خاموش کَردم
و چراغ خوابم را روی سَرم کشیدم
از دیشب که مر‍ا بوسید
همه چیز را
قآطی کرده‍ ام!

 

[Asra_bayazidi]

دوست داشتم آهنگ مورد علاقه ات باشم.که هر روز نیم ساعتی را به آن اختصاص می دادی،قاطیِ قلب و مغز و روحُ روانت می شد،گاهی‌لبخندی روی لبانت می آورد،گاهی خاطره ای در ذهنت تداعی میکرد،گوش هایت از شنیدنش لـ*ـذت میبردن،کلمه به کلمه اش را از حفظ بودی، زیر لب در خلوتت؛و با صدای بلند زیر دوش حمام گاه‌وبی‌گاه تکرارش میکردی.

 

[Asra_bayazidi]

به دیوار خوردم بهم در بده
به این دختر خسته سنگر بده
به دیوار خوردم بهم گوش کن
تو دیوارو مثل یک آغـ*ـوش کن

 

[Asra_bayazidi]

بهش گفتم : افسانه ها میگن روی قله ی یه کوه بلند یه گل رز آبی بوده که اگه هرکی میتونسته بهش برسه جاودانه میشده ولی اون کوه احاطه شده بود با کلی خار
گل با غروب آفتاب پژمردع میشد و میمرد و با طلوع هر آفتاب دوبارع متولد میشد ، روزها و شب ها میگذشتن ولی گل کسیو نداشت که هدیه ی جاودانگیشو بهش بده برای همین همیشه تنها بود.

 

[Asra_bayazidi]

بهش گفتم : افسانه ها میگن یه پری دریایی اگه بیاد روی آب و عاشق بشه اگه اون دوسش نداشته باشه پری طلسم میشه و شکل عشقشو میگیره و تا وقتی عشق واقعی رو پیدا نکنه همونجوری باقی میمونه
گف : چه ترسناک!
گفتم : ولی تو منو دوس داری دلبر ، مگه نه؟

 

[Asra_bayazidi]

وقتی همه چیز تموم شه دنیا میشینه به همه چیزایی که میخواستیم نگاه میکنه و عذاب وجدان میگیره که چرا این چیزای کوچیک رو ازمون دریغ کرده ولی دیگه خیلی دیره همه اون امیال زیر خروار ها خاکن و محکوم به سکوت ابدی =>

 

[Asra_bayazidi]

خزعبل بافی، به پراكنده گويی، پر حرفی، تا گزيده گويی، تا به تدريج حرفی نداشتن، يا دست كم شنونده ی خوب بودن، و امروز نگاه و تاييد با پلک.
كمال يا زوال، فصاحت تا معلوليت
حواسم با تو نيست، كه هيچ جای ديگر هم نيست
حواسم متواری ست...

هادی.پاکزاد

 

[Asra_bayazidi]

در گوش این پیکره‌ی ناقصِ من زمزمه کن و روحم را به پرواز درآور.
زمزمه‌یِ تو منجی عالمِ خسته روحِ من است؛
زمزمه کن.