دلنوشته اِنزِواجو

[Asra_bayazidi]

- ‏گفتم این روزها می‌گذرد، باکت نباشد!
گفت می‌گذرد، کاش ما هم بگذریم. گفتم دور از جانت! گفت ملتفت نشدی! حرف این است: پا در گِل روزگار نمانیم. آن‌قدر در زمان جا مانده‌ام که دیگر چیزی برای جا گذاشتن ندارم. زندگی همه را به گرو برداشت. پک آخر را زد و سیگار را انداخت.
دودش را بیرون نداد!

 

[Asra_bayazidi]

_‏صدای تنفسِ شب را می‌شنوم!
صدای برگ‌ها و زوزه‌ی ضعیفِ باد. چشم دوخته‌ام به سیاهی و نشانه‌های محزونِ زمان را درمی‌یابم. صدای من را چه کسی می‌شنود؟
من هجای کدام حُزن‌ام؟!

 

[Asra_bayazidi]

- ‏مدتی است انجام هیچ‌ کدام از آن کارها که روزی لذتبخش بودند یا ظاهری لـ*ـذت بخش دارند، برایم لذتی ندارد.
من مدتهاست که ناتوان از لـ*ـذت بردن، تمام کارها را فقط به قصد اشتغال ذهن و مصون ماندن از افکار انجام می‌دهم!

 

[Asra_bayazidi]

-و من یک معذرت خواهی بزرگ به قلبم بدهکارم برای تمام لحظاتی که به دیگران فرصت شکستنش را دادم.

 

[Asra_bayazidi]

_ توی مُردابِ دلتنگی دارم غرق میشم و دستِ غرورمو وِل نمی‌کنم ، در نهایت باهم به عمقِ گِل فرو می‌ریم .

 

[Asra_bayazidi]

_امشب هم به جمعِ شب های غم انگیزم اضافه شد . .
افسون میگفت "خستگانیم"
دقیقا جلو همین کلمه ترمز گرفتم .

 

[Asra_bayazidi]

_اینی که کنارم دراز کشیده داره میخنده . تا نیم ساعت پیش باهم می‌خندیدیم . الان من دارم گریه می کنم و اون باز داره میخنده .

 

[Asra_bayazidi]

- ‏متاسفم اگر ناکافی، ناکامل و بیهوده‌ام. تمام چیزهایی که هستم را سال‌هاست زندگی کرده‌ام و فکر نمی‌کنم که نسخه‌های دیگرِ زندگی کردن، برای وجود من تعریف شده باشند هرگز!

 

[Asra_bayazidi]

_‏ابتدای تمامِ مکالماتم با اطرافیان،
یک سوال مشخص از من پرسیده می‌شود و من، از اضطرابِ فکر کردن به آن لال می‌شوم. پس از آن، تا پایانِ دیدار، تنها حرفی که میشنوم این است که چرا صحبت نمی‌کنی؟!

‏+

 

[Asra_bayazidi]

شرح حال؟
-یه مسافر بی مقصدم که صورتش رو چسبونده به شیشه و از ترس سرما خودش رو به خواب زده تا توی اتوبوس جا بمونه و ته مسیر شب براش خلاصه تر شه ؛ همونقدر تنها همونقدر بریده همونقدر بی پناه!