~●Monster●~
کاربر نگاه دانلود
آثار هنری بافت و نساجی، دسته بافته های سنتی و منسوجات سنتی اصطلاحاتی هستند که در معنی گاهی مترادف یکدیگر به کار می روند.
در هم پیچاندن و بافتن الیاف و رشته های مختلف طبیعی (پشمی، ابریشمی، پنبه ای، سلولوزی) و مصنوعی تک رنگ و یا رنگارنگ و تولید محصولی یکپارچه برای کاربردهای گوناگون مانند فرش، پوشاک، ظروف و غیره را بافندگی می گویند.
محصول نهایی بافندگی سنتی، شیء به هم پیوسته ای است که برحسب تهیه، شکل ظاهری، روش تولید و موارد مصالح، انواع مختلفی دارد. از جمله آثار بافندگی انواع پارچه ها(مخمل، زری، ترمه، کرباس، جاجیم و ...)، انواع فرش(قالی، گبه، گلیم، زیلو و نمد) و انواع حصیر را میتوان نام برد.
هدف اولیه و اصلی از بافتن، تهیه وسایلی است که بتواند نیازهای اولیه زیستی بشر را برآورده سازد. از بافته ها بیشتر برای فرش کردن و پوشاندن سطوح، تهیه مخفظه ها(کیسه ها، کیف و برخی ظروف) و پوشاک استفاده می شود. نقش پردازی و رنگ بندی در بافته ها در پی نیاز به زیبایی بوجود آمده است.
آثار بافندگی بیشتر به صورت تخت و به شکل های مستطیل و مربع در اندازه های مختلف بافته می شوند. البته گاهی به شکل های دیگری مانند دایره، چندضلعی و حتی بیضی نیز تولید می شوند. برخی از بافته ها در شکل های سه بعدی (حجمی) تولید می شوند تا کارآیی لازم را داشته باشند، مانند ظروف حصیری و بامبو. گاهی هم بافندگان با ذوق و مبتکر احجامی را می بافند که بیشتر جنبه نمایشی دارد.
برخی از آثار بافندگی مانند قالی و پارچه مخمل پرز دارند، برخی مانند پارچه و گلیم، صاف و هموار و بدون پرزند و برخی مانند حصیر دارای سطحی زبر و مشبک اند. بسیاری از این محصولات (فرش، نمد، پارچه و ....) انعطاف پذیر بوده و برخی از آن ها (مانند ظروف و اشیای حصیری و آثار بافته شده از شاخه های گیاهان و ...) به نسبت کمتری از این ویژگی برخوردارند و یا اصلا انعطاف پذیر نمی باشند.
در هم پیچاندن و بافتن الیاف و رشته های مختلف طبیعی (پشمی، ابریشمی، پنبه ای، سلولوزی) و مصنوعی تک رنگ و یا رنگارنگ و تولید محصولی یکپارچه برای کاربردهای گوناگون مانند فرش، پوشاک، ظروف و غیره را بافندگی می گویند.
محصول نهایی بافندگی سنتی، شیء به هم پیوسته ای است که برحسب تهیه، شکل ظاهری، روش تولید و موارد مصالح، انواع مختلفی دارد. از جمله آثار بافندگی انواع پارچه ها(مخمل، زری، ترمه، کرباس، جاجیم و ...)، انواع فرش(قالی، گبه، گلیم، زیلو و نمد) و انواع حصیر را میتوان نام برد.
هدف اولیه و اصلی از بافتن، تهیه وسایلی است که بتواند نیازهای اولیه زیستی بشر را برآورده سازد. از بافته ها بیشتر برای فرش کردن و پوشاندن سطوح، تهیه مخفظه ها(کیسه ها، کیف و برخی ظروف) و پوشاک استفاده می شود. نقش پردازی و رنگ بندی در بافته ها در پی نیاز به زیبایی بوجود آمده است.
آثار بافندگی بیشتر به صورت تخت و به شکل های مستطیل و مربع در اندازه های مختلف بافته می شوند. البته گاهی به شکل های دیگری مانند دایره، چندضلعی و حتی بیضی نیز تولید می شوند. برخی از بافته ها در شکل های سه بعدی (حجمی) تولید می شوند تا کارآیی لازم را داشته باشند، مانند ظروف حصیری و بامبو. گاهی هم بافندگان با ذوق و مبتکر احجامی را می بافند که بیشتر جنبه نمایشی دارد.
برخی از آثار بافندگی مانند قالی و پارچه مخمل پرز دارند، برخی مانند پارچه و گلیم، صاف و هموار و بدون پرزند و برخی مانند حصیر دارای سطحی زبر و مشبک اند. بسیاری از این محصولات (فرش، نمد، پارچه و ....) انعطاف پذیر بوده و برخی از آن ها (مانند ظروف و اشیای حصیری و آثار بافته شده از شاخه های گیاهان و ...) به نسبت کمتری از این ویژگی برخوردارند و یا اصلا انعطاف پذیر نمی باشند.
