باکتریها زودتر از انسان، آنتیبیوتیک را کشف کرده و نسبت به آن مقاوم شده بودند
یک نمونه باکتری شیگلا فلکسنری متعلق به تقریباً 100 سال پیش که در آرشیوهای دولتی نگهداری شده بود، نشان میدهد که 13 سال قبل از اینکه پنیسیلین توسط الکساندر فلمینگ کشف شود و دهها سال قبل از فراگیر شدن استفاده از آنتیبیوتیکها، این باکتری در برابر پنیسیلین مقاوم شده بود.
این یافته اثبات میکند که باکتری میتواند به سرعت مکانیزم دفاعی خود را در برابر آنتیبیوتیکها تکامل بخشد و ثابت میکند که چرا محدود کردن استفاده از آنتیبیوتیکها بسیار مهم است.
پژوهشگران توالی ژنوم باکتری شیگلا فلکسنری را تعیین کردند تا نحوه تکامل بیماری را در قرن گذشته دریابند. آنها با ارجاع متقابل سوابق پزشکی و نظامی، دریافتند که این نمونه از سرجوخه ارنست کیبل از گردان دوم هنگ ایستسوری گرفته شده است. در اوایل 1915 سرجوخه کیبل در حالی به بیمارستان سرپایی شماره 14 در ویمر فرانسه منتقل شد که از اسهال خونی و احتباس وریدهای شکمی شدید شکایت میکرد. تشخیص بیماری او اسهال خونی بود و در نهایت در 13 مارس 1915 / 22 اسفند 1293 مرد.
نمونهای از باکتریهایی که این سرجوخه را از پا درآورد توسط باکتریشناسی به نام لیوتنانت ویلیام برگتون الکوک گرفته شده که آن را برای آینده ذخیره کرده بود.
باکتریها دائماً در تلاش خود برای بقاء تغییر میکنند. میدانیم ژنهایی که یک باکتری را نسبت به آنتیبیوتیکها مقاوم میسازند، حتی تا چندین دهه پیش از آغاز استفاده گسترده از آنتیبیوتیکها وجود داشتهاند و جالب اینجاست که ژنهای مسئول مقاومت هم نسبت به پنیسیلین و هم اریترومایسین (که در درمانهای امروزی به کار میروند)، در نمونه سرجوخه کیبل هم مشاهده شدهاند.
این باکتری اولین مورد ثبتشده در مجموعه ملی کشت میکروبی است که کار خود را در سال 1920 شروع کرد تا منبع قابلاعتمادی از باکتریهای دارای هویت شناختهشده را برای تحقیقات در اختیار دانشمندان قرار دهد. این موسسه هماکنون میزبان بیش از 5000 نوع باکتری است که در دو سایت یکی در نزدیکی لندن و دیگری در پورتون داون ویلتشایر نگهداری میشوند.
پ.ن: یافته های حاصل از این پژوهش لزوم نگهداری از سویه های میکروبی را در بانک های میکروبی به اثبات می رساند. اگرچه ممکن است این سویه ها در ظاهر کم اهمیت جلوه کنند ولی ممکن است برای آیندگان اطلاعات بسیار ارزنده ای به ارمغان آورند.
یک نمونه باکتری شیگلا فلکسنری متعلق به تقریباً 100 سال پیش که در آرشیوهای دولتی نگهداری شده بود، نشان میدهد که 13 سال قبل از اینکه پنیسیلین توسط الکساندر فلمینگ کشف شود و دهها سال قبل از فراگیر شدن استفاده از آنتیبیوتیکها، این باکتری در برابر پنیسیلین مقاوم شده بود.
این یافته اثبات میکند که باکتری میتواند به سرعت مکانیزم دفاعی خود را در برابر آنتیبیوتیکها تکامل بخشد و ثابت میکند که چرا محدود کردن استفاده از آنتیبیوتیکها بسیار مهم است.
پژوهشگران توالی ژنوم باکتری شیگلا فلکسنری را تعیین کردند تا نحوه تکامل بیماری را در قرن گذشته دریابند. آنها با ارجاع متقابل سوابق پزشکی و نظامی، دریافتند که این نمونه از سرجوخه ارنست کیبل از گردان دوم هنگ ایستسوری گرفته شده است. در اوایل 1915 سرجوخه کیبل در حالی به بیمارستان سرپایی شماره 14 در ویمر فرانسه منتقل شد که از اسهال خونی و احتباس وریدهای شکمی شدید شکایت میکرد. تشخیص بیماری او اسهال خونی بود و در نهایت در 13 مارس 1915 / 22 اسفند 1293 مرد.
نمونهای از باکتریهایی که این سرجوخه را از پا درآورد توسط باکتریشناسی به نام لیوتنانت ویلیام برگتون الکوک گرفته شده که آن را برای آینده ذخیره کرده بود.
باکتریها دائماً در تلاش خود برای بقاء تغییر میکنند. میدانیم ژنهایی که یک باکتری را نسبت به آنتیبیوتیکها مقاوم میسازند، حتی تا چندین دهه پیش از آغاز استفاده گسترده از آنتیبیوتیکها وجود داشتهاند و جالب اینجاست که ژنهای مسئول مقاومت هم نسبت به پنیسیلین و هم اریترومایسین (که در درمانهای امروزی به کار میروند)، در نمونه سرجوخه کیبل هم مشاهده شدهاند.
این باکتری اولین مورد ثبتشده در مجموعه ملی کشت میکروبی است که کار خود را در سال 1920 شروع کرد تا منبع قابلاعتمادی از باکتریهای دارای هویت شناختهشده را برای تحقیقات در اختیار دانشمندان قرار دهد. این موسسه هماکنون میزبان بیش از 5000 نوع باکتری است که در دو سایت یکی در نزدیکی لندن و دیگری در پورتون داون ویلتشایر نگهداری میشوند.
پ.ن: یافته های حاصل از این پژوهش لزوم نگهداری از سویه های میکروبی را در بانک های میکروبی به اثبات می رساند. اگرچه ممکن است این سویه ها در ظاهر کم اهمیت جلوه کنند ولی ممکن است برای آیندگان اطلاعات بسیار ارزنده ای به ارمغان آورند.