اخبار تئاتر و نمایش به رنگ عشق

[Behtina]

گزارشی از نمایش عاشقانه ای برای عباس به کارگردانی سیدعلی موسویان

به رنگ عشق

عاشقانه ای برای عباس 5​

​

​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

سید عباس نانوای ساده‌ای است که در ورامین زندگی می‌کند. بر اساس اتفاقی تصمیم می‌گیرد، به سوریه و عراق رفته و با نیروهای تکفیری بجنگد؛ اما همسرش زهرا سادات مخالف است. با آمدن یک کارگر افغانی به نام نجیب که اتفاقاً او هم قصد رفتن به سوریه را دارد. سید عباس تصمیم می‌گیرد خود را افغانی جا زده و همراه لشگر فاطمیون اعزام شود...​

[/BCOLOR]

به گزارش ایران تئاتر این قصه عاشقانه ای برای عباس است. نمایشی با موضوع شهدای مدافع حرم که نگاهی به زندگی شهید «مصطفی صدرزاده» دارد. او متولد ۱۳۶۵ دانشجوی ترم آخر رشته ادیان و عرفان دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز بود. این شهید فرمانده گردان عمار لشکر فاطمیون بود که در ظهر تاسوعا حین درگیری با نیروهای تروریست توسط تیر تک‌تیرانداز نیروهای تکفیری در حلب سوریه به شهادت رسید.
برای تهیه گزارش پشت صحنه از این نمایش سری به تماشاخانه ایرانشهر می زنیم.
مدتی از تمرین گروه گذشته که از راه می رسیم. چند دقیقه بعد کارگردان استراحت اعلام می کند و فرصتی می شود تا با علی موسویان به گفتگو بنشینیم.
در روایت داستان های واقعی از مستندات تاریخی استفاده می کنم
او در پاسخ به این سوال که چطور شد به سراغ یک داستان واقعی رفت، گفت: در قصه هایی با حال و هوای اینچنینی، سعی می کنم از مستندات استفاده کنم. در کارهایی از این دست، تخیل نویسنده چندان به واقعیت نزدیک نیست. حتما سعی می کنم مستندات تاریخی و واقعی داشته باشم و بر آنها استدلال کنم. سپس تخیل و داستان و درام خودم را داستان واقعی می آمیزم. در اینصورت، تماشاگر با داستان احساس قرابت بیشتری پیدا می کند. ضمن اینکه از کارهای اقتباسی یا آثاری که از داستان واقی بهره می گیرند، استقبال می کنم.
موسویان درباره انتخاب بازیگران می گوید: بازیگران انتخاب خودم بودند با مشاوره برخی از دوستانم. با تعدادی از بازیگران مانند سروش طاهری و. کار کرده بودم. علیرضا استادی و فقیهه سلطانی و فرزین صابونی را هم خودم مدنظر داشتم.
کارگردان عاشقانه ای برای عباس درباره استفاده از لهجه افغانی در نمایش می گوید: سروش طاهری به لهجه افغانی مسلط است و حتی به خانم سلطانی هم برای یادگیری لهجه افغانی کمک کرد.
موسویان در پایان درباره میزان تاثیرگذاری آثاری اینچنینی خاطر نشان می کند: نمایش ما کاملا اجتماعی و کاملا ایرانی درباره یک پدیده اجتماعی که خیلی ها با آن دست به گریبان هستند. زن و شوهرهایی که بسیار همدیگر را دوست دارند اما به هم اراز عشق نمی کنند. کل داستان همین است. روایتی از مردهایی که علی رغم علاقه به همسرانشان، به آنها ابراز علاقه نمی کنند، وقتی قرار است به سفری بروند که اتفاقا آن سفر جنگ است، این ابراز علاقه پیش می آید.
با نقش دست و پنجه نرم می کنم
پس از آن با فقیه سطلانی که در این نمایش نقش یک زن افغانی را ایفا می کند، گفتگو می کنیم.
او می گوید: نقش گلنار را بازی می کنم که یک زن افغان است. جذابیت های خاصی دارد. دوست دارم با نقش هایی دست وپنجه نرم کنم که شبیه خودم نباشد و این نقش شبیه من نیست. همه تلاشم را کردم که به این شخصیت نزدیک شوم. گروه خوبی داریم و امیدوارم که نتیجه خوبی هم حاصل شود.
این بازیگر درباره حضور در تئاتر تصریح می کند: تئاتر خاستگاه بازیگری من است و اگر امکانش باشد، بسیار مایل هستم که بیشتر تئاتر کار کنم اما در مسیر کار تئاتر سختی هایی وجود مثلا من قبلا یک اجرا خوانی کارگردانی کرده ام و مایل هستم که اثری را روی صحنه ببرم. متن آماده است اما تقریبا دو سالی می شود که منتظر سالن برای کارگردانی تئاتر هستم.
تمرین دوباره ادامه می یابد. قرار است صحنه ای بازی فرزین صابونی و سروش طاهری تمرین شود. کارگردان توضیحاتی به بازیگران می دهد و تمرین آغاز می شود. مسئول موسیقی نمایش در فواصل مناسب موسیقی می گذارد و کارگردان درباره موسیقی نیز نکات مورد نظرش را مطرح می کند.
پس از تمرین صحنه پایانی، موسویان از گروه می خواهد که رورانس را نیز دوباره تمرین کنند، چون معتقد است رورانس بخشی از نمایش است.
پس از پایان تمرین با بازیگران به گفتگو می نشینیم.
نقشی با موقعیت عجیب
فرزین صابونی می گوید: من نقش سید عباس را بازی می کنم. این نقش برداشتی از شخصیت یکی از شهدای مدافع حرم است که البته نامش در نمایش تغییر کرد. فقط قصه اش تعریف می شود. او موقعیت عجیبی دارد و به وارستگی می رسد.
صابونی در پاسخ به این سوال که چقدر برای رسیدن به این تحقیقات کمک کرد، تصریح می کند: متن کامل بود، آقای موسویان تحقیقات را انجام داده بود و من به هم به نمایشنامه استناد کردم. کارگردان مستنداتی از جمله فیلم و عکس در اختیارم قرار داده بود و سعی کردم از این طریق بیشتر با نقش ارتباط برقرار کنم.
زهرا سادات نقش سختی است
نادیا فرجی زهرا سادات را نقش سختی می داند و می گوید: من نقش زهرا سادات را بازی می کنم. زهرا سادات نقش سنگین و حسی است. یک زن ایرانی که بعد اصلی شخصیتش عشق به همسرش است.
از لهجه هراتی استفاده کردیم
سروش طاهری می گوید: من نقش نجیب که یک افغانی است را بازی می کنم. همسر نجیب باردار است و با فقر دست و پنجه نرم می کند. او به همسرش علاقمند است اما بلد نیست ابراز علاقه کند.
طاهری درباره استفاده از لهجه افغانی در این نمایش تصریح می کند: من خراسانی هستم و به گویش افغانی آشنایی دارم و از لهجه هراتی در این اثر استفاده کردم. خانم سلطانی هم نقش یک افغانی را دارد. او بازیگر خوبی است. یکی دو جلسه ای با هم مشاوره داشتیم و سریع یاد گرفت.
نمایش «عاشقانه ای برای عباس» کاری از سیدعلی موسویان و به تهیه کنندگی محسن زارع اشکذری از امروز ۲۸ مهر ماه ساعت 18 با موضوع شهدی مدافع حرم در تماشاخانه ایرانشهر اجرای خود را آغاز می کند.
در این نمایش فرزین صابونی، فقیهه سلطانی، علیرضا استادی، سروش طاهری، نادیا فرجی، محمد زوار بی ریا و الناز تهامی، سیده مریم موسویان، مرضیه نوبخت، نسیم خسروشاهی، پیمان محمدی می آبادی، محمد مقانی، حسین کریمی و امیر رضا بهرامی به ایفای نقش می‌پردازند. همچنین وحید لاری طراحی صحنه، مژگان عیوضی طراح لباس، طراح پوستر سارا نفرو دستیار و برنامه ریزی این نمایش مرتضی برزگرزادگان است.

گزارش از مریم رضازاده
عکس: کوروش برزی​