dr.javaheri
کاربر نگاه دانلود
تحقیق درباره آیه 4 سوره احزاب
موضوع: ادعاهاى بيهوده
آیه 4:« ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِه وَ ما جَعَلَ أَزْواجَكُمُ اللَّائِي تُظاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهاتِكُم وَ ما جَعَلَ أَدْعِياءَكُمْ أَبْناءَكُم ذلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْواهِكُم وَ اللَّهُ يَقُولُ الْحَق وَ هُوَ يَهْدِي السَّبِيل؛ خداوند براى هيچ شخصى در درونش دو دل ننهاده و آن زنانتان را كه مورد ظهار قرار مىدهيد مادرانتان قرار نداده است. و پسر خواندگانتان را پسران شما نگردانده است. اين سخن شما به زبانتان است و خداوند سخن حقّ مىگويد. و او [به] راه [راست] رهنمون مىشود».
تبیین: درباره قيام بوظايف رسالت به ساحت پروردگار توكل نمائى و استمداد كنى هرگز در برابر دنياى شرك و كفر انقياد و پذيرش نخواهى داشت زيرا قلبى كه با عظمت كبريائى آميخته هرگز تزلزلى از مرز خاطر او گذر نخواهد نمود براى زندگى بشر يك قلب لازم است تا امور و انتظام يابد و با دو قلب نمىتوان زندگى بشر انتظام يابد چگونه نظام جهان تحقق پذيرد در صورتى كه دو اله و يا دو معبود باشد. بر حسب آئين جاهليت چنانچه كسى همسر خود را تشبيه به مادر خود نموده بطور انشا ميگفت پشت تو پشتت به من مانند ظهر مادرم است و آن را ظهار مي نماميدند و سبب بينونت و جدائى همسر از شوهرش ميگشت آيه بيان آن است كه اين سخن و تشبيه ظهر همسر خود به مادرش سخنى است بيهوده و همسر مانند مادر نمي شود و حرمت و طلاقى بر آن مترتب نخواهد شد. هم چنين فرزند ديگرى را فرزند خود خواندن و او را به فرزندى خود بگزيدن اثرى نخواهد داشت و سبب نمىشود كه بحقيقت فرزند باشد و اثرى بر آن مترتب نمىشود و رابـ ـطه نسبى ميان شخص و آن فرزند پديد نميايد و سبب وراثت و حرمت ازدواج نمىشود. بيان آن است كه اين سخن گرچه با قصد انشاء ظهار باشد و تصميم قلبى و اعتقادى داشته باشد لغو و بيهوده مانند لقلقه زبان است هم چنين فرزند ديگرى را فرزند خود بخواند و بحقيقت بدان تصميم داشته كه فرزند او است آن لغو و بيهوده است يعنى اين فرض و اعتبار را دين اسلام نمىپذيرد. آنچه را كه دين اسلام و احكام آن از انشائات مقرر نمايد بر اساس صحيح و ثابت است نه هر چه را مردم بنظر خود انشاء نمايند و بنا گذارند. پروردگار بايد طريقه روابط اعتبارى و امورى كه نظام اجتماع بر آنها استوار است هدايت و ارشاد نمايد. احكام اسلام رابـ ـطه اسباب و مسببات اعتبارى را از شؤن تشريع و از وظايف ربوبيت معرفى نموده يعنى امور اعتبارى و التزامات و عهود و عقود و ايقاعات از جمله احكامى است كه بايد شارع اسلام تشريع و يا امضاء نمايد و گرچه بر اساس اعتبار و نظر عرف و عقلاء ميباشد ولى بايد بر اساس صحيح استوار باشد نه بطور گزاف. مثلا عقد ازدواج و رابـ ـطه زناشوئى كه بنظر عرف و عقلاء است يعنى التزام شوهر و همسر بازدواج با يكديگر اينگونه زناشوئى را طبق نظر عقلاء با شرايطى امضاء فرموده هم چنين التزام شوهر بطلاق همسر خود با امكانات و شرايط خاص تشريع و امضاء فرموده هم چنين خريد و فرش و معاملات و التزامات و داد و ستد و تعهدات را طبق نظر عرف و عقلاء امضاء فرموده است. ولى رابـ ـطه فرزندى فقط از طريق تكوين و توالد و تناسل است نه از طريق فرض و اعتبار و بناگذارى هم چنين تشبيه نمودن ظهر همسر به مادر خود سبب نمىشود كه همسر مادر باشد و آثار بينونت و طلاق تحقق بيابد.
. صدرالمتالهین، مفاتیح الغیب، ذیل آیه شریفه.
آیه 4:« ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِه وَ ما جَعَلَ أَزْواجَكُمُ اللَّائِي تُظاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهاتِكُم وَ ما جَعَلَ أَدْعِياءَكُمْ أَبْناءَكُم ذلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْواهِكُم وَ اللَّهُ يَقُولُ الْحَق وَ هُوَ يَهْدِي السَّبِيل؛ خداوند براى هيچ شخصى در درونش دو دل ننهاده و آن زنانتان را كه مورد ظهار قرار مىدهيد مادرانتان قرار نداده است. و پسر خواندگانتان را پسران شما نگردانده است. اين سخن شما به زبانتان است و خداوند سخن حقّ مىگويد. و او [به] راه [راست] رهنمون مىشود».
تبیین: درباره قيام بوظايف رسالت به ساحت پروردگار توكل نمائى و استمداد كنى هرگز در برابر دنياى شرك و كفر انقياد و پذيرش نخواهى داشت زيرا قلبى كه با عظمت كبريائى آميخته هرگز تزلزلى از مرز خاطر او گذر نخواهد نمود براى زندگى بشر يك قلب لازم است تا امور و انتظام يابد و با دو قلب نمىتوان زندگى بشر انتظام يابد چگونه نظام جهان تحقق پذيرد در صورتى كه دو اله و يا دو معبود باشد. بر حسب آئين جاهليت چنانچه كسى همسر خود را تشبيه به مادر خود نموده بطور انشا ميگفت پشت تو پشتت به من مانند ظهر مادرم است و آن را ظهار مي نماميدند و سبب بينونت و جدائى همسر از شوهرش ميگشت آيه بيان آن است كه اين سخن و تشبيه ظهر همسر خود به مادرش سخنى است بيهوده و همسر مانند مادر نمي شود و حرمت و طلاقى بر آن مترتب نخواهد شد. هم چنين فرزند ديگرى را فرزند خود خواندن و او را به فرزندى خود بگزيدن اثرى نخواهد داشت و سبب نمىشود كه بحقيقت فرزند باشد و اثرى بر آن مترتب نمىشود و رابـ ـطه نسبى ميان شخص و آن فرزند پديد نميايد و سبب وراثت و حرمت ازدواج نمىشود. بيان آن است كه اين سخن گرچه با قصد انشاء ظهار باشد و تصميم قلبى و اعتقادى داشته باشد لغو و بيهوده مانند لقلقه زبان است هم چنين فرزند ديگرى را فرزند خود بخواند و بحقيقت بدان تصميم داشته كه فرزند او است آن لغو و بيهوده است يعنى اين فرض و اعتبار را دين اسلام نمىپذيرد. آنچه را كه دين اسلام و احكام آن از انشائات مقرر نمايد بر اساس صحيح و ثابت است نه هر چه را مردم بنظر خود انشاء نمايند و بنا گذارند. پروردگار بايد طريقه روابط اعتبارى و امورى كه نظام اجتماع بر آنها استوار است هدايت و ارشاد نمايد. احكام اسلام رابـ ـطه اسباب و مسببات اعتبارى را از شؤن تشريع و از وظايف ربوبيت معرفى نموده يعنى امور اعتبارى و التزامات و عهود و عقود و ايقاعات از جمله احكامى است كه بايد شارع اسلام تشريع و يا امضاء نمايد و گرچه بر اساس اعتبار و نظر عرف و عقلاء ميباشد ولى بايد بر اساس صحيح استوار باشد نه بطور گزاف. مثلا عقد ازدواج و رابـ ـطه زناشوئى كه بنظر عرف و عقلاء است يعنى التزام شوهر و همسر بازدواج با يكديگر اينگونه زناشوئى را طبق نظر عقلاء با شرايطى امضاء فرموده هم چنين التزام شوهر بطلاق همسر خود با امكانات و شرايط خاص تشريع و امضاء فرموده هم چنين خريد و فرش و معاملات و التزامات و داد و ستد و تعهدات را طبق نظر عرف و عقلاء امضاء فرموده است. ولى رابـ ـطه فرزندى فقط از طريق تكوين و توالد و تناسل است نه از طريق فرض و اعتبار و بناگذارى هم چنين تشبيه نمودن ظهر همسر به مادر خود سبب نمىشود كه همسر مادر باشد و آثار بينونت و طلاق تحقق بيابد.
. صدرالمتالهین، مفاتیح الغیب، ذیل آیه شریفه.
