۵ – از حیوانات پرتره های چشم در چشم بگیرید
سعی کنید دوربین را در سطح چشمان حیوانات قرار دهید، این کار باعث ممی شود پرتره خودمانی تری داشته باشیم. به صورت دستی یک نقطه فوکوس خودکار انتخاب کنید که با چشمان حیوان نیز مطابقت داشته باشد. اگر بگذارید که دوربین یک نقطه AF انتخاب کند این احتمال وجود دارد که بر روی موجودی نزدیک دوربین فوکوس کند، و این احتمالا پوزه یا منقار حیوان خواهد بود.
۶ – استفاده از spotting scope
لنز های بزرگ هزینه های بیشتری نیز دارند. یک لنز حرفه ای و با کیفیت ۶۰۰ میلی متری هزینه ای در حد یک اتومبیل ساده دارد. با این حال، شما با پرداخت هزینه کمتر می توانید بزرگنمایی بیشتری داشته باشید. از یک مبدل استفاده کنید، شما می توانید یک DSLR یا دوربین کامپکت را به یک spotting scope ضمیمه کنید و یک فریم پر از پرندگان و حیوانات داشته باشید. اما اشکالاتی نیز وجود دارد: شما اتوفوکوس نخواهید داشت، و برخلاف لنز های تله نمی توانید دیافراگم را تغییر دهید. تمام تنظیمات باید به صورت دستی صورت بگیرد. همچنین موقع استفاده از spotting scope بدست آوردن تصاویر شارپ سخت تر است. بزرگنمایی بی نهایت به این معنی است که تاثیرات لرزش دوربین به همان اندازه در تصویر نیز تاثیر خواهد گذاشت. همچنین برای انجام این کار به میزان زیادی نور احتیاج دارید، زیرا دیافراگم موثر کوچک است و به تبع آن سرعت شاتر نیز کم خواهد شد.
۷ – تکنیک Panning با حیوانات و پرندگان
پنینگ (Panning) تکنیکی است که در آن شما دوربین و لنز را به دنبال حرکت حیوانات حرکت می دهید. ایده این است که سوژه در یک موقعیت در داخل کادر قرار بگیرد در نتیجه وقتی پس زمینه در حال حرکت است و تار به نظر می رسد، عکس خیلی شارپ به نظر می رسد، (تا وقتی که شاتر به قدر کافی اهسته است.) این تکنیکی است که برای عکاسی از پرندگان در حال پرواز باید به آن مسلط شویم. استفاده از یک سه پایه که با یک بال هد ثابت شده است به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که حرکت تا حد ممکن به نرمی انجام می شود و تصاویر در جایی که لازم است به قدر کافی شارپ هستند. اگر می خواهید بدون سه پایه عکاسی کنید، استفاده از لنز دارای لرزشگیر به همراه panning mode مفید خواهد بود.
سعی کنید دوربین را در سطح چشمان حیوانات قرار دهید، این کار باعث ممی شود پرتره خودمانی تری داشته باشیم. به صورت دستی یک نقطه فوکوس خودکار انتخاب کنید که با چشمان حیوان نیز مطابقت داشته باشد. اگر بگذارید که دوربین یک نقطه AF انتخاب کند این احتمال وجود دارد که بر روی موجودی نزدیک دوربین فوکوس کند، و این احتمالا پوزه یا منقار حیوان خواهد بود.
۶ – استفاده از spotting scope
لنز های بزرگ هزینه های بیشتری نیز دارند. یک لنز حرفه ای و با کیفیت ۶۰۰ میلی متری هزینه ای در حد یک اتومبیل ساده دارد. با این حال، شما با پرداخت هزینه کمتر می توانید بزرگنمایی بیشتری داشته باشید. از یک مبدل استفاده کنید، شما می توانید یک DSLR یا دوربین کامپکت را به یک spotting scope ضمیمه کنید و یک فریم پر از پرندگان و حیوانات داشته باشید. اما اشکالاتی نیز وجود دارد: شما اتوفوکوس نخواهید داشت، و برخلاف لنز های تله نمی توانید دیافراگم را تغییر دهید. تمام تنظیمات باید به صورت دستی صورت بگیرد. همچنین موقع استفاده از spotting scope بدست آوردن تصاویر شارپ سخت تر است. بزرگنمایی بی نهایت به این معنی است که تاثیرات لرزش دوربین به همان اندازه در تصویر نیز تاثیر خواهد گذاشت. همچنین برای انجام این کار به میزان زیادی نور احتیاج دارید، زیرا دیافراگم موثر کوچک است و به تبع آن سرعت شاتر نیز کم خواهد شد.
۷ – تکنیک Panning با حیوانات و پرندگان
پنینگ (Panning) تکنیکی است که در آن شما دوربین و لنز را به دنبال حرکت حیوانات حرکت می دهید. ایده این است که سوژه در یک موقعیت در داخل کادر قرار بگیرد در نتیجه وقتی پس زمینه در حال حرکت است و تار به نظر می رسد، عکس خیلی شارپ به نظر می رسد، (تا وقتی که شاتر به قدر کافی اهسته است.) این تکنیکی است که برای عکاسی از پرندگان در حال پرواز باید به آن مسلط شویم. استفاده از یک سه پایه که با یک بال هد ثابت شده است به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که حرکت تا حد ممکن به نرمی انجام می شود و تصاویر در جایی که لازم است به قدر کافی شارپ هستند. اگر می خواهید بدون سه پایه عکاسی کنید، استفاده از لنز دارای لرزشگیر به همراه panning mode مفید خواهد بود.