دلایل تغییر رنگ دریاچه ارومیه از آبی-سبز به قرمز خونی به شرح زیر می باشد:
1- به دلیل شوری زیاد (330 گرم در لیتر نمک)، کاهش شدید ارتفاع آب، تابش شدید نور خورشید، وارد نشدن آب های شیرین که کاهش شدید اکسیژن را نیز به دنبال می آورد، از بین جلبک های دانالیلا ویریدیس و دانالیلا سالینا، گونه دوم به دلیل شرایط ذکر شده، بر دریاچه غالب شده و برای ایجاد سازگاری زیستی و مقاومت به شرایط سخت، بتاکاروتن بیشتری تولید می کند که منجر به تغییر رنگ و ظهور سرخی دریاچه می شود. این جلبک به عنوان غذای آرتمیا محسوب می شود.
2- به دلیل شوری زیاد آب دریاچه، شرایط برای رشد و تکثیر گروهی از باکتری های هالوفیل و همچنین آرکی هایی نظیر هالوباکتریوم ها و هالوکوکوس فراهم می شود که این باکتری ها دارای رنگدانه های مختلفی مانند باکتریورودوپسین هستند که به آنها امکان استفاده از انرژی نورانی خورشید برای تولید انرژی را به صورت بی هوازی می دهد. این رنگدانه ها، آب دریاچه را بویژه در سواحل که دارای تابش شدید و نفوذ نوری هستند، به رنگ سرخ در می آورند.
3- کاهش شدید اکسیژن، افزایش دمای آب دریاچه و شوری اشباع همگی موجب عدم تبدیل ترکیبات آمونیوم حاصل از تجزیه مواد آلی ورودی به دریاچه، به ذخایر نیتراتی شده و موجب افزایش فعالیت شیمیوتروفها به جای فتوسنتز کننده ها (که تولید رنگدانه های سبز رنگ می کنند) می شود.
چنین تغییراتی در دریاچه های شور جهانی مثل Great Salt Lake آمریکا و بحرالمیت (Dead Sea) در اردن نیز دیده شده است.
این وضع با کاهش دمای آب، شروع وزش بادهای منطقه ای و کاهش شدت و زمان نور خورشید و افزایش آب های ورودی به تدریج در طی سال های آینده کمتر خواهد شد.
1- به دلیل شوری زیاد (330 گرم در لیتر نمک)، کاهش شدید ارتفاع آب، تابش شدید نور خورشید، وارد نشدن آب های شیرین که کاهش شدید اکسیژن را نیز به دنبال می آورد، از بین جلبک های دانالیلا ویریدیس و دانالیلا سالینا، گونه دوم به دلیل شرایط ذکر شده، بر دریاچه غالب شده و برای ایجاد سازگاری زیستی و مقاومت به شرایط سخت، بتاکاروتن بیشتری تولید می کند که منجر به تغییر رنگ و ظهور سرخی دریاچه می شود. این جلبک به عنوان غذای آرتمیا محسوب می شود.
2- به دلیل شوری زیاد آب دریاچه، شرایط برای رشد و تکثیر گروهی از باکتری های هالوفیل و همچنین آرکی هایی نظیر هالوباکتریوم ها و هالوکوکوس فراهم می شود که این باکتری ها دارای رنگدانه های مختلفی مانند باکتریورودوپسین هستند که به آنها امکان استفاده از انرژی نورانی خورشید برای تولید انرژی را به صورت بی هوازی می دهد. این رنگدانه ها، آب دریاچه را بویژه در سواحل که دارای تابش شدید و نفوذ نوری هستند، به رنگ سرخ در می آورند.
3- کاهش شدید اکسیژن، افزایش دمای آب دریاچه و شوری اشباع همگی موجب عدم تبدیل ترکیبات آمونیوم حاصل از تجزیه مواد آلی ورودی به دریاچه، به ذخایر نیتراتی شده و موجب افزایش فعالیت شیمیوتروفها به جای فتوسنتز کننده ها (که تولید رنگدانه های سبز رنگ می کنند) می شود.
چنین تغییراتی در دریاچه های شور جهانی مثل Great Salt Lake آمریکا و بحرالمیت (Dead Sea) در اردن نیز دیده شده است.
این وضع با کاهش دمای آب، شروع وزش بادهای منطقه ای و کاهش شدت و زمان نور خورشید و افزایش آب های ورودی به تدریج در طی سال های آینده کمتر خواهد شد.