T@NIN
کاربر ارزشمند تالار معماری
- عضویت
- 2016/08/01
- ارسالی ها
- 2,366
- امتیاز واکنش
- 7,269
- امتیاز
- 606
دور دنیا با 13دسر خوشمزه
از شکلات های کاراملی برزیلی تا دونات های سرخ شده ی هلندی، این شیرینی های بین المللی شما را برای ماجراجویی های خوشمزه ی آشپزی ترغیب می کنند. چه شما مشغول هورت کشیدن رامن در ژاپن یا خوردن ساندویچ گوشت دودی در مونترال باشید، اولین سوال شما پس از اتمام غذا باید این باشد: «دسر امروز چیست؟»
در حالیکه دسرهای کلاسیک مانند بستنی و گردوی آمریکایی یا پای سیب همواره مورد اقبال ما هستند، در دنیا انواعی از دسرهای شیرین و خوشمزه ی دیگر نیز وجود دارند که حتما باید آنها را امتحان کنیم. از دسرهای سنتی صدها سال پیش تا شیرینی های جدید و خوشمزه ی امروزی، این 13 دسر خوشمزه مقصد سفر بعدی شما را مشخص خواهند نمود.
راسمالای یک دسر هندی است که اصلیت آن به ادیشا Odisha، ساحل شرقی خلیج بنگال بر می گردد. راسمالای که در زبان اردو به معنی «شهد خامه ای» است از گلوله های اسفنجی پنیر تشکیل شده که به خامه آغشته می شوند. این دسر خوشمزه معمولا سرد سرو شده و عطر و طعم آن با پاشیدن مقدار کمی هل و زعفران مضاعف می شود. بسته به دستور تهیه، این دسر با بادام، پسته و ترکیبی از میوه های خشک تزئین می شود.
بانوفی پای دسر نسبتا جدیدی محسوب می شود. در سال 1972، Ian Dowding و Nigel Mackenzie سرآشپز و صاحب رستوران Hungry Monk در جوینگتون، ساکس شرقی این دسر خوشمزه را درست کردند. در سال 1974 این دو نفر دستور تهیه ی بانوفی پای را منتشر کردند. ورژن کلاسیک بانوفی پای شامل لایه ی غلیظی از کارامل، خامه ی زده و تکه های موز می شود که تمامی آنها روی لایه ای از بیسکوئیت خرد شده و کره قرار می گیرند. در 44 سالی که این رستوران مشغول کار بوده مشتریان هیچ گاه اجازه ندادند که بانوفی پای از منو حذف شود.
ترجمه ی لغوی نام این دسر به «توپ قلقلی های روغنی» حقیقتا در حق این دسر هلندی کم لطفی کرده است. این دسر به صورت سنتی برای جشن سال نو خورده می شود و شامل دونات های سرخ شده ی کشمشی است که در پودر شکر غلتانده می شوند. از سال 1993 رقابت اولیبولن هر ساله در روزنامه ی هلندی Algemeen Dagblad برگزار می شود، لازم به ذکر است که برنده های این رقابت از تمام نقاط کشور می آیند.
هرچند باسبوسا را می توان در تمام خاورمیانه یافت، اما اصلیت آن به مصر باز می گردد. این کیک ساده که پس از پخته شدن در یک شهر شیرین فرو می رود، از سمولینا، تخم مرغ، کره و نارگیل درست شده است. دستور پخت های تجربی ممکن است دارای گلاب یا عصاره ی شکوفه ی پرتقال نیز باشند، ضمن اینکه از بادام نیز برای تزئین قطعات این شیرینی استفاده می شود.
در سال 1945، سیاستمدار و شخصیت نظامی بریگادیرو ادوآردو گومز کاندیدای ریاست جمهوری برزیل شد و خوش قیافه بودن او قلب تعداد زیادی از بانوان برزیلی را ربود و به همین دلیل آنها شروع به فروش دسرهای شکلاتی مورد علاقه ی او کردند تا برای مبارزات انتخابی بودجه جمع کنند. هرچند گومز در این انتخابات شکست خورد، اما دسرهای شکلاتی آنقدر معروف شدند که به افتخار این شخصیت، بریگادیرو نامگذاری شدند. این دسر یادآور ترافل های شکلاتی است و از شیر غلیظ شیرین شده، پودر شکلات و کره درست می شود. در انتها این توپ های شکلاتی نرم و مقوی در اسپرینکل های شکلاتی غلتانده می شوند.
با تافی افرا، کانادا جایزه ی آسان ترین دسر را از آن خود می کند. فصل گرفتن شیره ی افرا بین فوریه و آوریل است و تافی افرا نیز در همین زمان درست می شود. تافی افرا به طرز باور نکردنی ساده، شیرین و خوشمزه است. تنها چیزی که شما نیاز دارید شیره ی افرا و برف است. این آبنبات نام خود را از شکل تافی گونه ی خود گرفته و از جوشاندن شیره ی خالص افرا در دمای 234 درجه ی فارنهایت و سپس ریختن آن روی برف تمیز وتازه بدست می آید. در این حالت به محض اینکه تافی ها شروع به سفت شدن کنند، دور یک چوب بستنی رول می شوند و شکلی شبیه به آبنبات چوبی پیدا می کنند.
یکی از دسرهای بسیار خوشمزه ی آفریقای جنوبی تارت شیر می باشد. این تارت کاستارد خامه ای از شیر، شکر، آرد و تخم مرغ تشکیل شده است. تاریخچه ی این دسر به قرن هفدهم باز می گردد، زمانی که هلندی ها برای اولین بار در دماغه ی امید نیک در آفریقای جنوبی مستقر شدند. این تارت به تنهایی یادآور دسرهای سنتی هلندی است گرچه پاشیدن دارچین روی آن نتیجه ی تجارت آفریقای جنوبی با اندونزی می باشد.
علی رغم اینکه کستلا یکی از محبوب ترین دسرهای ژاپنی است (کستوئرا نیز نامیده می شود) اما ریشه ای اروپایی دارد. این دسر در قرن شانزدهم توسط مبلغان پرتغالی به ناگازاکی آورده شد. از آن زمان این کیک اسفنجی شیرین شده با عسل، به شکل باورنکردنی در ژاپن محبوب شد. یکی از دلایل اصلی این محبوبیت، ماندگاری طولانی کستلا بود که آن را به یکی از ملزومات غذایی ملونان ژاپنی که رهسپار دریا می شدند تبدیل نمود. کستلا کره ندارد و تمام پف آن بخاطر تخم مرغ موجود در آن می باشد.
اگرچه تاریخ شکل گیری باقلوا مبهم است اما باور گسترده ای وجود دارد مبنی بر اینکه باقلوا را آشوریان در قرن هشتم ابداع کردند، عثمانی ها طرز تهیه ی باقلوا را از آشوریان گرفته، آن را بهبود دادند و به شکلی درآوردند که همه ی ما امروز می شناسیم: لایه های نازک خمیر فیلو که لابلای آن با آجیل خرد شده پر شده و در شیره یا عسل خوابانده گشته است. باقلوا در گذشته فقط برای افراد ثروتمند سرو می شده و رد این مسئله را می توان امروز نیز در اصطلاح ترکی «من آنقدر پولدار نیستم که هر روز باقلوا بخورم» جست و جو نمود!
سوسپیرو د لیمنیا اولین بار در سال 1818 وارد دیکشنری آشپزی آمریکایی شده و در همان جا نام مستعار «شعف سلطنتی پرو» را از آن خود نمود. سوسپیرو د لیمنیا در لغت به معنای «آه یک بانو» است، آهی که شخص پس از امتحان کردن این دسر خوشمزه می کشد! این دسر شیرین و چسبناک دارای پایه ی manjar blanco است که همان ورژن پرویی dulce de leche می باشد. روی این پایه با مرنگ پوشیده شده و در نهایت گرد دارچین روی آن پاشیده می شود.
هر کس با اطلاعات اندکی از زبان اسپانیایی می داند که ترس لچس با مباحث شیرین و خوشمزه مرتبط است. این کیک اسفنجی کرم دار از سه نوع لبنیات مختلف تشکیل شده: کف شیر، شیر غلیظ و خامه. چگونگی پیدایش این کیک و تاریخ آن به درستی مشخص نیست. اولین تئوری این است که در دهه ی 1940 کمپانی نستله دستور تهیه ی این کیک را روی بطری های کف شیر و شیر غلیظ چاپ کرد تا شیر بیشتری در مکزیک بفروشد. تئوری بعدی بر این باور است که این کیک از کیک های مرطوب قرون وسطی که توسط اسپانیایی ها به مکزیک آورده شده، الهام گرفته است. هاگن داز نیز از سال 2003 طعم جدیدی با عنوان بستنی ترس لچس را به طعم های خود اضافه نموده است.
هرچند که امروز تنگ یوآن در تمام طول سال مصرف می شود اما بصورت سنتی در روز پانزدهم سال جدید چینی خورده می شده و به معنای پایان جشن سال نو و همبستگی خانواده بوده است. این کوفته قلقلی ها از گلوتین آرد برنج تهیه شده و قبل از اینکه در شربت قرار بگیرند، در آب جوش پخته می شوند. این کوفته ها می توانند به صورت ساده یا با مغز لوبیای قرمز، کنجد سیاه و یا بادام زمینی سرو شوند.
پوئه نوعی پودینگ میوه ای است و پرطرفدارترین دسر تاهیتی محسوب می شود. پوئه به صورت سنتی در باربکیوها سرو می شده به این گونه که آن را در برگ موز می پیچیده و در گودال آتش می پخته اند. پوئه را می توان با پوره ی هر میوه ای از مانگو گرفته تا موز تهیه نمود. برای تهیه ی این دسر، پوره ی میوه را با نشاسته ی ذرت مخلوط کرده و بعد از پختن روی آن را با شیره ی نارگیل می پوشانند.
از شکلات های کاراملی برزیلی تا دونات های سرخ شده ی هلندی، این شیرینی های بین المللی شما را برای ماجراجویی های خوشمزه ی آشپزی ترغیب می کنند. چه شما مشغول هورت کشیدن رامن در ژاپن یا خوردن ساندویچ گوشت دودی در مونترال باشید، اولین سوال شما پس از اتمام غذا باید این باشد: «دسر امروز چیست؟»
در حالیکه دسرهای کلاسیک مانند بستنی و گردوی آمریکایی یا پای سیب همواره مورد اقبال ما هستند، در دنیا انواعی از دسرهای شیرین و خوشمزه ی دیگر نیز وجود دارند که حتما باید آنها را امتحان کنیم. از دسرهای سنتی صدها سال پیش تا شیرینی های جدید و خوشمزه ی امروزی، این 13 دسر خوشمزه مقصد سفر بعدی شما را مشخص خواهند نمود.
راسمالای یک دسر هندی است که اصلیت آن به ادیشا Odisha، ساحل شرقی خلیج بنگال بر می گردد. راسمالای که در زبان اردو به معنی «شهد خامه ای» است از گلوله های اسفنجی پنیر تشکیل شده که به خامه آغشته می شوند. این دسر خوشمزه معمولا سرد سرو شده و عطر و طعم آن با پاشیدن مقدار کمی هل و زعفران مضاعف می شود. بسته به دستور تهیه، این دسر با بادام، پسته و ترکیبی از میوه های خشک تزئین می شود.
بانوفی پای دسر نسبتا جدیدی محسوب می شود. در سال 1972، Ian Dowding و Nigel Mackenzie سرآشپز و صاحب رستوران Hungry Monk در جوینگتون، ساکس شرقی این دسر خوشمزه را درست کردند. در سال 1974 این دو نفر دستور تهیه ی بانوفی پای را منتشر کردند. ورژن کلاسیک بانوفی پای شامل لایه ی غلیظی از کارامل، خامه ی زده و تکه های موز می شود که تمامی آنها روی لایه ای از بیسکوئیت خرد شده و کره قرار می گیرند. در 44 سالی که این رستوران مشغول کار بوده مشتریان هیچ گاه اجازه ندادند که بانوفی پای از منو حذف شود.
ترجمه ی لغوی نام این دسر به «توپ قلقلی های روغنی» حقیقتا در حق این دسر هلندی کم لطفی کرده است. این دسر به صورت سنتی برای جشن سال نو خورده می شود و شامل دونات های سرخ شده ی کشمشی است که در پودر شکر غلتانده می شوند. از سال 1993 رقابت اولیبولن هر ساله در روزنامه ی هلندی Algemeen Dagblad برگزار می شود، لازم به ذکر است که برنده های این رقابت از تمام نقاط کشور می آیند.
هرچند باسبوسا را می توان در تمام خاورمیانه یافت، اما اصلیت آن به مصر باز می گردد. این کیک ساده که پس از پخته شدن در یک شهر شیرین فرو می رود، از سمولینا، تخم مرغ، کره و نارگیل درست شده است. دستور پخت های تجربی ممکن است دارای گلاب یا عصاره ی شکوفه ی پرتقال نیز باشند، ضمن اینکه از بادام نیز برای تزئین قطعات این شیرینی استفاده می شود.
در سال 1945، سیاستمدار و شخصیت نظامی بریگادیرو ادوآردو گومز کاندیدای ریاست جمهوری برزیل شد و خوش قیافه بودن او قلب تعداد زیادی از بانوان برزیلی را ربود و به همین دلیل آنها شروع به فروش دسرهای شکلاتی مورد علاقه ی او کردند تا برای مبارزات انتخابی بودجه جمع کنند. هرچند گومز در این انتخابات شکست خورد، اما دسرهای شکلاتی آنقدر معروف شدند که به افتخار این شخصیت، بریگادیرو نامگذاری شدند. این دسر یادآور ترافل های شکلاتی است و از شیر غلیظ شیرین شده، پودر شکلات و کره درست می شود. در انتها این توپ های شکلاتی نرم و مقوی در اسپرینکل های شکلاتی غلتانده می شوند.
با تافی افرا، کانادا جایزه ی آسان ترین دسر را از آن خود می کند. فصل گرفتن شیره ی افرا بین فوریه و آوریل است و تافی افرا نیز در همین زمان درست می شود. تافی افرا به طرز باور نکردنی ساده، شیرین و خوشمزه است. تنها چیزی که شما نیاز دارید شیره ی افرا و برف است. این آبنبات نام خود را از شکل تافی گونه ی خود گرفته و از جوشاندن شیره ی خالص افرا در دمای 234 درجه ی فارنهایت و سپس ریختن آن روی برف تمیز وتازه بدست می آید. در این حالت به محض اینکه تافی ها شروع به سفت شدن کنند، دور یک چوب بستنی رول می شوند و شکلی شبیه به آبنبات چوبی پیدا می کنند.
یکی از دسرهای بسیار خوشمزه ی آفریقای جنوبی تارت شیر می باشد. این تارت کاستارد خامه ای از شیر، شکر، آرد و تخم مرغ تشکیل شده است. تاریخچه ی این دسر به قرن هفدهم باز می گردد، زمانی که هلندی ها برای اولین بار در دماغه ی امید نیک در آفریقای جنوبی مستقر شدند. این تارت به تنهایی یادآور دسرهای سنتی هلندی است گرچه پاشیدن دارچین روی آن نتیجه ی تجارت آفریقای جنوبی با اندونزی می باشد.
علی رغم اینکه کستلا یکی از محبوب ترین دسرهای ژاپنی است (کستوئرا نیز نامیده می شود) اما ریشه ای اروپایی دارد. این دسر در قرن شانزدهم توسط مبلغان پرتغالی به ناگازاکی آورده شد. از آن زمان این کیک اسفنجی شیرین شده با عسل، به شکل باورنکردنی در ژاپن محبوب شد. یکی از دلایل اصلی این محبوبیت، ماندگاری طولانی کستلا بود که آن را به یکی از ملزومات غذایی ملونان ژاپنی که رهسپار دریا می شدند تبدیل نمود. کستلا کره ندارد و تمام پف آن بخاطر تخم مرغ موجود در آن می باشد.
اگرچه تاریخ شکل گیری باقلوا مبهم است اما باور گسترده ای وجود دارد مبنی بر اینکه باقلوا را آشوریان در قرن هشتم ابداع کردند، عثمانی ها طرز تهیه ی باقلوا را از آشوریان گرفته، آن را بهبود دادند و به شکلی درآوردند که همه ی ما امروز می شناسیم: لایه های نازک خمیر فیلو که لابلای آن با آجیل خرد شده پر شده و در شیره یا عسل خوابانده گشته است. باقلوا در گذشته فقط برای افراد ثروتمند سرو می شده و رد این مسئله را می توان امروز نیز در اصطلاح ترکی «من آنقدر پولدار نیستم که هر روز باقلوا بخورم» جست و جو نمود!
سوسپیرو د لیمنیا اولین بار در سال 1818 وارد دیکشنری آشپزی آمریکایی شده و در همان جا نام مستعار «شعف سلطنتی پرو» را از آن خود نمود. سوسپیرو د لیمنیا در لغت به معنای «آه یک بانو» است، آهی که شخص پس از امتحان کردن این دسر خوشمزه می کشد! این دسر شیرین و چسبناک دارای پایه ی manjar blanco است که همان ورژن پرویی dulce de leche می باشد. روی این پایه با مرنگ پوشیده شده و در نهایت گرد دارچین روی آن پاشیده می شود.
هر کس با اطلاعات اندکی از زبان اسپانیایی می داند که ترس لچس با مباحث شیرین و خوشمزه مرتبط است. این کیک اسفنجی کرم دار از سه نوع لبنیات مختلف تشکیل شده: کف شیر، شیر غلیظ و خامه. چگونگی پیدایش این کیک و تاریخ آن به درستی مشخص نیست. اولین تئوری این است که در دهه ی 1940 کمپانی نستله دستور تهیه ی این کیک را روی بطری های کف شیر و شیر غلیظ چاپ کرد تا شیر بیشتری در مکزیک بفروشد. تئوری بعدی بر این باور است که این کیک از کیک های مرطوب قرون وسطی که توسط اسپانیایی ها به مکزیک آورده شده، الهام گرفته است. هاگن داز نیز از سال 2003 طعم جدیدی با عنوان بستنی ترس لچس را به طعم های خود اضافه نموده است.
هرچند که امروز تنگ یوآن در تمام طول سال مصرف می شود اما بصورت سنتی در روز پانزدهم سال جدید چینی خورده می شده و به معنای پایان جشن سال نو و همبستگی خانواده بوده است. این کوفته قلقلی ها از گلوتین آرد برنج تهیه شده و قبل از اینکه در شربت قرار بگیرند، در آب جوش پخته می شوند. این کوفته ها می توانند به صورت ساده یا با مغز لوبیای قرمز، کنجد سیاه و یا بادام زمینی سرو شوند.
پوئه نوعی پودینگ میوه ای است و پرطرفدارترین دسر تاهیتی محسوب می شود. پوئه به صورت سنتی در باربکیوها سرو می شده به این گونه که آن را در برگ موز می پیچیده و در گودال آتش می پخته اند. پوئه را می توان با پوره ی هر میوه ای از مانگو گرفته تا موز تهیه نمود. برای تهیه ی این دسر، پوره ی میوه را با نشاسته ی ذرت مخلوط کرده و بعد از پختن روی آن را با شیره ی نارگیل می پوشانند.
